2016.07.15 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-374/16-2/MAO
z 15 lipca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2016 r. (data wpływu 16 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania części składki członkowskiej przeznaczonej na utrzymanie stowarzyszenia za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,
uznania części składki członkowskiej przeznaczonej na zakupy usług służące wymiernej korzyści dla członków stowarzyszenia za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania części składki członkowskiej przeznaczonej na utrzymanie stowarzyszenia za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz uznania części składki członkowskiej przeznaczonej na zakupy usług służące wymiernej korzyści dla członków stowarzyszenia za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Stowarzyszenie „M.” jest dobrowolnym, trwałym i nie zarobkowym zrzeszeniem osób, które prowadzą samodzielnie działalność gospodarczą polegającą na usługach przewozowych osób taksówkami osobowymi, działającym na podstawie statutu. Podstawą prawną działania Stowarzyszenia jest ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. o stowarzyszeniach (Dz.U. 2001 r., Nr 79, poz. 855 ze zm,). Zgodnie z określonymi postanowieniami § 8 i § 9 Statutu przedmiotem działalności Stowarzyszenia jest:

reprezentowanie i ochrona interesów zawodowych i socjalnych członków,
pomoc w wykonywaniu zawodu i utrwalanie więzi środowiskowej,
kształtowanie i egzekwowanie postaw zgodnych z zasadami etyki i godności zawodu taksówkarza,
podejmowanie czynności sprzyjających zapewnieniu bezpieczeństwa członków w trakcie wykonywania zawodu taksówkarza,
prezentowanie opinii w sprawach środowiska wobec organów władzy i administracji rządowej, samorządów terytorialnych oraz innych instytucji i organizacji, a także stosowne współdziałanie z organami władzy i administracji rządowej i samorządowej w interesie członków Stowarzyszenia i środowiska,
podejmowanie inicjatyw sprzyjających działalności gospodarczej członków, bezpieczeństwa jej wykonywania i wspieranie organizatorskie ich pracy zawodowej między innymi poprzez zorganizowanie i prowadzenie systemu radio‑taxi,
udzielanie członkom informacji, porad i organizowanie doskonalenia zawodowego,
mediacje w sprawach zawodowych członków,
organizowanie przedsięwzięć popularyzujących działalność środowiska,
nawiązywanie branżowych kontaktów krajowych i zagranicznych,
egzekwowanie od członków Stowarzyszenia stosowania norm postępowania zawartych w regulaminie Stowarzyszenia,
promowanie usług taksówkowych wykonywanych przez członków Stowarzyszenia,
wykonywanie innych zadań wynikających z potrzeb organizacyjnych.

Członkostwo w Stowarzyszeniu jest całkowicie dobrowolne a majątek Stowarzyszenia powstaje z pobieranych od wszystkich członków składek członkowskich w takiej samej wysokości i nie ma znaczenia czy członek w danym miesiącu wykonywał usługi przewozu czy też nie, bo np. miał zepsuty samochód. Wysokość składki członkowskiej ustala, z upoważnienia Walnego Zgromadzenia Członków, Zarząd Stowarzyszenia.

Z pobranych składek członkowskich Stowarzyszenie opłaca koszty niestanowiące wymiernej korzyść dla członków, do których zalicza między innymi:

opłaty czynszowe za biuro,
wynagrodzenie i ZUS pracowników biura, którzy nie obsługują centrali radio‑taxi oraz nie świadczą innych usług na rzecz kierowców,
opłaty za telefony stacjonarne i komórkowe służące członkom zarządu,
zakup artykułów biurowych i środków czystości,
zakup materiałów eksploatacyjnych do urządzeń biurowych,
opłaty pocztowe,
wynagrodzenie dla biura rachunkowego,
obsługa prawna stowarzyszenia,
ewentualnie koszty szkoleń i działań na rzecz członków, które nie powiększają możliwości pozyskania klienta,

oraz koszty stanowiące mniej lub więcej wymierną korzyść dla jego członków, do których zalicza:

utrzymanie centrali radio‑taxi (pensje dla pracowników, opłaty, itp.)
opłaty za miejsca postojowe pod hotelami, na lotnisku, itp.
reklama,
usługi reklamowe czy marketingowe.

W roku 2006 Stowarzyszenie uzyskało korzystny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w którym uznano, że składki członkowskie w całości nie stanowią zapłaty za obsługę, w tym także za obsługę centrali radio‑taxi, korzystają bowiem, na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT ze zwolnienia zawartego w załączniku nr 4 do ustawy. Z tego też powodu nie był naliczany podatek VAT od składek członkowskich. W roku 2011, po zmianie ustawy o VAT oraz uzyskaniu niekorzystnej interpretacji indywidualnej, została podjęta decyzja, że część składki członkowskiej stanowiąca równowartość kosztów utrzymania centrali radio‑taxi (pensje dla pracowników, opłaty, itp.) zostanie opodatkowana podatkiem VAT. Z przeprowadzonych obliczeń wynikało, że koszt utrzymania centrali radio‑taxi stanowi mniej więcej połowę sumy wszystkich składek członkowskich.

Stowarzyszenie jest zarejestrowane jako czynny podatnik VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy część składki członkowskiej przeznaczona na utrzymanie stowarzyszenia jako takiego, czyli niebędąca swojego rodzaju zapłatą za czynności przynoszące wymierną korzyść dla członków stowarzyszenia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, a opodatkowaniu podlega jedynie część składki przeznaczona na zakupy służące wymiernej korzyści dla członków stowarzyszenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Stowarzyszenie, a nie stanowiące wymiernej korzyści dla jego członków, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Co do zasady składki członkowskie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 grudnia 2012 roku (sygn. akt III SA/Wa 1161/12) „Nie jest wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług płatność (składka członkowska), która dokonywana jest jedynie w związku z przynależnością do określonej organizacji. Szczególnie gdy organizacja ma dowolność co do przeznaczenia otrzymanych środków, zaś jej członkowie nie mają bezpośredniego wpływu na ich spożytkowanie. W tym przypadku nie można uznać, że składka członkowska ma charakter zapłaty za usługę, bowiem brak jest bezpośredniego związku pomiędzy płatnością, a korzyściami jakie osiągają poszczególni jej członkowie. Zasadniczo zatem uiszczane przez członków składki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...).”

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) podlega odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na mocy art. 2 ustawy - Prawo o stowarzyszeniach:

Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych,
Stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności.
Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków; do prowadzenia swych spraw może zatrudniać pracowników.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu, istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2010 roku Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że „składka członkowska wynika z faktu przystąpienia do Stowarzyszenia i jest jedynie związana z pozostawaniem członkiem. Nie może natomiast być kwalifikowana jako składka członkowska opłata za przyszłe korzystanie z konkretnej rzeczy. Zatem w przypadku, gdy składki członkowskie są odpłatnością za dostawę towarów lub usługi świadczone przez Stowarzyszenie na rzecz jego członków podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż stanowią wówczas opłatę za korzystanie z konkretnej rzeczy. Jeżeli natomiast taki bezpośredni związek nie istnieje a składki członkowskie przeznaczone są na potrzeby związane z utrzymaniem samego Stowarzyszenia, z jego bieżącą działalnością i realizowaniem jego celów statutowych - wówczas nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Takie samo stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w powołanym powyżej wyroku z dnia 21 grudnia 2012 roku „(...) uiszczane przez członków składki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, pod warunkiem jednak, że nie można im przypisać konkretnego świadczenia wynikającego z opłacenia składki. W sytuacji jednak, gdy stanowić one będą wynagrodzenie za otrzymane przez członka świadczenie, zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.”

Jak wskazano w stanie faktycznym wniosku, Stowarzyszenie przeznacza otrzymane składki członkowskie zarówno na utrzymanie stowarzyszenia jako takiego (opłaty czynszowe, pensje pracowników biurowych, itp.) oraz na finansowanie usług przynoszących wymierną korzyść jej członkom (np. koszty centrali radio‑taxi).

W związku z powyższym Stowarzyszenie stoi na stanowisku, że zasadnie dzieli składki członkowskie wpłacane przez członków Stowarzyszenia na te niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT - czyli część składki członkowskiej finansująca działalność statutową, tj. związana z utrzymaniem samego stowarzyszenia, jako niestanowiąca wynagrodzenia za wykonywanie na rzecz członków usług - i podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT - czyli część składki przeznaczona na mające na celu pozyskanie klientów czyli przyniesienie wymiernej korzyści majątkowej określone usługi na rzecz członków.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy.

I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - ust. 2 ww. artykułu.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność gospodarczą.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Stowarzyszenie „M” to dobrowolne, trwałe i nie zarobkowe zrzeszenie osób, które prowadzi samodzielnie działalność gospodarczą polegającą na usługach przewozowych osób taksówkami osobowymi, działającym na podstawie statutu. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Członkostwo w Stowarzyszeniu jest całkowicie dobrowolne a majątek Strony powstaje z pobieranych od wszystkich członków składek członkowskich w takiej samej wysokości i nie ma znaczenia czy członek w danym miesiącu wykonywał usługi przewozu czy też nie.

Z pobranych składek członkowskich Stowarzyszenie opłaca koszty niestanowiące wymiernej korzyści dla członków, do których zalicza między innymi: opłaty czynszowe za biuro, wynagrodzenie i ZUS pracowników biura, opłaty za telefony stacjonarne i komórkowe służące członkom zarządu, zakup artykułów biurowych i środków czystości, zakup materiałów eksploatacyjnych do urządzeń biurowych, opłaty pocztowe, wynagrodzenie dla biura rachunkowego, obsługa prawna stowarzyszenia oraz ewentualnie koszty szkoleń i działań na rzecz członków, które nie powiększają możliwości pozyskania klienta. Ponadto z pobranych składek członkowskich Strona opłaca koszty stanowiące mniej lub więcej wymierną korzyść dla jego członków, tj. utrzymanie centrali radio‑taxi (pensje dla pracowników, opłaty, itp.), opłaty za miejsca postojowe pod hotelami, na lotnisku, reklama, usługi reklamowe czy marketingowe.

W roku 2011, po zmianie ustawy o VAT oraz uzyskaniu niekorzystnej interpretacji indywidualnej, Strona podjęła decyzję, że część składki członkowskiej stanowiąca równowartość kosztów utrzymania centrali radio‑taxi (pensje dla pracowników, opłaty, itp.) zostanie opodatkowana podatkiem VAT. Z przeprowadzonych obliczeń wynikało, że koszt utrzymania centrali radio‑taxi stanowi mniej więcej połowę sumy wszystkich składek członkowskich.

Strona dzieli składki członkowskie wpłacane przez członków Stowarzyszenia na te niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. część składki członkowskiej finansująca działalność statutową) i podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. część składki przeznaczona na mające na celu pozyskanie klientów czyli przyniesienie wymiernej korzyści majątkowej określone usługi na rzecz członków).

Aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wpłacającego - tj. w tym przypadku przez członka Stowarzyszenia, który dokonał zapłaty składki członkowskiej. Zauważyć należy, że w opisanym przypadku Wnioskodawca wskazał, że Stowarzyszenie przeznacza otrzymane składki członkowskie zarówno na utrzymanie stowarzyszenia (m.in. opłaty czynszowe, pensje pracowników biurowych) jak i na finansowanie usług przynoszących wymierną korzyść jej członkom (np. koszty centrali radio‑taxi), przy czym koszt utrzymania centrali radio-taxi stanowi mniej więcej połowę sumy wszystkich składek członkowskich.

Część składki członkowskiej finansująca działalność statutową Stowarzyszenia nie stanowi wynagrodzenia za wykonywanie na rzecz członków usług, nie stanowi zapłaty za czynność przynoszącą wymierną korzyść dla członków Stowarzyszenia.

Zatem część składki członkowskiej związana z utrzymaniem Stowarzyszenia nie ma charakteru ekwiwalentnego - nie upoważnia członka Stowarzyszenia, który te opłatę wniósł, do żadnego konkretnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy. Ww. części składki członkowskiej nie można więc uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, gdyż nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi usługami, a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem. Ponadto nie stanowią także wynagrodzenia za dostawę towarów, bowiem w wyniku dokonania powyższych czynności nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należności powyższe przeznaczone są na potrzeby związane z utrzymaniem samego Stowarzyszenia, z jego bieżąca działalnością i realizowaniem jego celów statutowych.

W konsekwencji część składki członkowskiej finansująca działalność statutową Stowarzyszenia (tj. przeznaczona na pokrycie kosztów takich jak: opłaty czynszowe za biuro, wynagrodzenie i ZUS pracowników biura, opłaty za telefony stacjonarne i komórkowe służące członkom zarządu, zakup artykułów biurowych i środków czystości, zakup materiałów eksploatacyjnych do urządzeń biurowych, opłaty pocztowe, wynagrodzenie dla biura rachunkowego, obsługa prawna stowarzyszenia oraz ewentualnie koszty szkoleń i działań na rzecz członków, które nie powiększają możliwości pozyskania klienta) nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z opisu sprawy, pozostała część składki członkowskiej przeznaczona jest na finansowanie usług służących pozyskaniu klientów, tj. na reklamę i marketing, opłaty za miejsca postojowe pod hotelami i na lotnisku oraz utrzymanie centrali radio-taxi. W analizowanym przypadku istnieje więc bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, gdyż część pobieranej składki stanowi wynagrodzenie za usługi, które zapewniają członkowi Stowarzyszenia pozyskanie klientów. Zatem należy stwierdzić, że w niniejszym przypadku Stowarzyszenie świadczy na rzecz swoich członków określone usługi w zamian za wynagrodzenie, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, że Strona zasadnie dzieli składki członkowskie wpłacane przez członków Stowarzyszenia na te niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. część składki członkowskiej finansująca działalność statutową jako niestanowiąca wynagrodzenia za wykonywanie na rzecz członków usług) i podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (tj. część składki przeznaczona na mające na celu pozyskanie klientów czyli przyniesienie wymiernej korzyści majątkowej określone usługi na rzecz członków) należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin