Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-354/16/AW
z 21 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód uzyskiwany z tytułu sprzedaży Akcesoriów będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy dochód uzyskiwany z tytułu sprzedaży Akcesoriów będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X S.A. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwoleń z 20 listopada 2013 r. oraz z 27 czerwca 2014 r. (dalej: „Zezwolenia”). Zezwolenia zostały udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy, określonych w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• Sekcja C, Dział 08, Grupa 08.1 - Kamień, piasek i glina;
• Sekcja C, Dział 20, Grupa 20.1, Klasa 20.12 - Barwniki i pigmenty;
• Sekcja C, Dział 20, Grupa 20.1, Klasa 20.14 - Pozostałe podstawowe chemikalia organiczne;
• Sekcja C, Dział 20, Grupa 20.1, Klasa 20.16 - Tworzywa sztuczne w formach podstawowych;
• Sekcja C, Dział 20, Grupa 20.3, Klasa 20.30 - Farby, lakiery i podobne środki pokrywające, farba drukarska, gotowe sykatywy i masy uszczelniające;
• Sekcja C, Dział 22, Grupa 22.2, Klasa 22.23 - Wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa.
  
  

Zezwolenie wydane w 2014 r. obejmuje także odpady zaklasyfikowane w Sekcji E, Dział 38, Grupa 38.1, Klasa 38.11, Kategoria 38.11.5 - Odpady inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu.

W ramach powyżej określonej działalności Spółka wytwarza i sprzedaje gotowe systemy posadzkowe, wykonywane w technologii opartej na łączeniu komponentów organicznych (żywice epoksydowe oraz poliuretanowe) z komponentami nieorganicznymi (piaski kwarcowe).

Proces produkcji systemów posadzkowych koncentruje się przede wszystkim na wytworzeniu specjalnej masy, która - po jej sprzedaży - musi zostać zamontowana (ułożona) w budynku nabywcy. Do prawidłowego montażu posadzek niezbędne są akcesoria o określonych parametrach, dlatego też Spółka nabywa je we własnym zakresie od specjalistycznych firm na rynku krajowym oraz zagranicznym i sprzedaje klientom razem z systemem posadzkowym (dalej: „Akcesoria”).

Akcesoria obejmują m.in. specjalne:

• kamienie do szlifowania, które nie brudzą posadzki przy jej szlifowaniu;
• pace kauczukowe do zamknięcia warstw zamykających posadzkę, gwarantujące odpowiednią strukturę posadzki i niepowstanie zabrudzeń podczas zamykania;
• paski miedziane do odprowadzania ładunku elektrostatycznego;
• lizaki gwarantujące odpowiedni promień cokołu;
• tarcze diamentowe, odpowiednio dobrane do szlifowania posadzki, aby nie zniszczyć powierzchni i nie spowodować większego zużycia żywicy;
• pace do nakładania warstw, które nie brudzą posadzki, nie ścierają się i nie zostawiają na posadzce smug;
• papier do szlifowania między warstwami, gwarantujący odpowiednią szorstkość posadzki;
• szorowarki używane do szlifowania między warstwami, odpowiednio dobrana wagą, aby nie uszkodzić posadzki;
• mieszarki budowlane, posiadające odpowiedni zakres obrotów, dzięki czemu nie napowietrzają materiału, oraz odpowiednią moc dobraną do gęstości materiału;
• mieszadła o specjalnym kształcie, dostosowane do mieszania konkretnego typu materiałów;
• odkurzacze do zbierania materiału pozostałego między warstwami o odpowiedniej mocy i odpowiednio dobranych parametrach, które posiadają specjalne filtry i których kółka nie brudzą posadzki pomiędzy warstwami;
• dysze ze specjalnymi rolkami niebrudzącymi posadzki - części zamienne do ww. odkurzaczy;
• gumki i rolki do ssawki wykonane z odpowiednio dobranych materiałów, dzięki czemu nie brudzą i nie uszkadzają posadzki;
• wkłady filtrowe, turbiny, koła, włączniki, węże spiralne, filtry - części zamienne do ww. odkurzaczy;
• nakolanniki, chroniące kolana osób wykonujących posadzki, wykonane z odpowiedniej gumy nie brudzącej posadzki;
• kolce do butów umożliwiające chodzenie po świeżej posadzce, niezbędne na etapie realizacji poszczególnych jej warstw;
• buty z białej gumy, które nie uszkadzają posadzki, nie pozostawiają śladów i spełniają normy BHP budowlane;
• ochronne rękawice dla pracowników, które nie rozpuszczają się pod wpływem żywicy i nie brudzą posadzki;
• taśmy maskujące, które nie zostawiają kleju na posadzce, nie brudzą, pod które nie podcieka materiał, które łatwo się odklejają i nie rozpuszczają w kontakcie z materiałem;
• rolki i wałki do nakładania warstw posadzki, wykonane z odpowiedniego materiału, które zapewniają ; odpowiednią strukturę posadzki, nie wchodzą w reakcję z żywicą ani nie rozpuszczają się i nie zostawiają włosia;
• środki do mycia posadzki, które nie wchodzą w reakcję z posadzką, nie rozpuszczają jej ani nie uszkadzają; j | - maty szklane do zabezpieczenia pęknięć w podłożu betonowym i chroniąca posadzkę przed mikropęknięciami;
• sznury dylatacyjne umożliwiające kontrolowanie ilości wciskanej masy do szczelin dylatacyjnych, zapewniające trwałość dylatacji.
  
  

Takie działanie jest uzasadnione gospodarczo, gdyż nabycie samej posadzki (w postaci masy) nie pozwala na jej użycie, czyli zamontowanie u klienta. Użycie nieodpowiednich akcesoriów mogłoby skutkować nieprawidłowym montażem posadzki bądź jej uszkodzeniem, natomiast nabycie odpowiednich akcesoriów samodzielnie przez klienta wiązałoby się ze zwiększonymi kosztami i znacznymi trudnościami, a nawet mogłoby być niemożliwe w związku z brakiem należytej wiedzy odnośnie właściwości danego systemu posadzkowego. Powyższe okoliczności usprawiedliwiają twierdzenie, że gdyby Spółka oferowała na sprzedaż jedynie systemy posadzkowe, bez Akcesoriów niezbędnych do jej prawidłowego montażu, klienci nie byliby zainteresowani takim zakupem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dochód uzyskiwany z tytułu sprzedaży Akcesoriów będzie zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), jako dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany z tytułu sprzedaży Akcesoriów będzie stanowił dochód zwolniony z opodatkowania, ponieważ będzie to dochód osiągnięty z działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwoleń.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Ponadto, jak wskazano w art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Z powyższych przepisów wynika, że dochody podatnika podlegają zwolnieniu określonym w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT jedynie wtedy, gdy spełniają łącznie dwie przesłanki: są uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz działalność ta mieści w zakresie zezwolenia na prowadzenie działalności w danej strefie, uzyskanego przez podatnika. W przypadku Wnioskodawcy Zezwolenia obejmują działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie opisanych w niniejszym wniosku wyrobów.

W związku z powyższym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, nie ulega wątpliwości, że Akcesoria sprzedawane przez Spółkę wraz z wyprodukowanymi przez nią masami posadzkowymi nie zostały wytworzone przez nią na terenie SSE. W takiej sytuacji należy jednak rozważyć, czy działalność polegającą na sprzedaży Akcesoriów można uznać za działalność pomocniczą względem działalności polegającej na sprzedaży wyrobów strefowych, co skutkowałoby objęciem jej zwolnieniem określonym w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Możliwość uznania określonej działalności za pomocniczą względem sprzedaży wyrobów strefowych (co skutkuje zwolnieniem jej z podatku dochodowego od osób prawnych) jest zgodna z poglądem prezentowanym przez Naczelny Sąd Administracyjny. Sąd ten w wyroku z 27 sierpnia 2015 r. (sygn. akt II FSK 541/14) określił przesłanki zakwalifikowania danej działalności do pomocniczej względem podstawowej działalności strefowej oraz konsekwencje takiego uznania: Pomiędzy tymi czynnościami a działalnością podstawową istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek a zatem stanowią one integralną część działalności strefowej spółki. Dochody z tego rodzaju działalności stanowią dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy a działalność mieści się w zakresie zezwolenia strefowego posiadanego przez spółkę.

Powyższe stanowisko podzielił również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w nieprawomocnym wyroku z 3 listopada 2015 r. (sygn. akt I SA/Kr 1422/15; wyrok ten zapadł w odniesieniu do treści art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże treść tego przepisu jest identyczna z treścią normy zawartej w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT) oraz dodatkowo wskazał, iż: jeżeli w wyniku tak przeprowadzonej oceny okaże się, że »czynności pomocnicze« (..) są niezbędne do osiągnięcia celu, jakim jest sprzedaż [wyrobów strefowych], to czynności takie należy traktować jako działalność pomocniczą niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej objętych zwolnieniem i w konsekwencji dochód z takiej działalności będzie korzystał ze zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Akcesoriów podmiotom nabywającym systemy posadzkowe stanowi działalność pomocniczą względem działalności podstawowej Spółki, jaką jest dokonywana na terenie SSE produkcja oraz sprzedaż mas, składających się z komponentów określonych w Zezwoleniach. Przedmiotowa sprzedaż dokonywana jest tylko i wyłącznie wraz ze sprzedażą wyrobów strefowych, a jej celem jest wyposażenie nabywcy w narzędzia służące zamontowaniu posadzki z nabywanej mieszaniny. Ze względu na ściśle określone wymogi, jakim odpowiadać muszą Akcesoria dla prawidłowego ułożenia posadzki, a także na fakt, że nabycie takich przedmiotów przez klienta Spółki we własnym zakresie od innego podmiotu byłoby niemożliwe lub wiązałoby się ze znacznymi trudnościami, wysokim ryzykiem nieprawidłowego doboru i wyższą ceną, sprzedaż przez Wnioskodawcę takich narzędzi jest niezbędna do prowadzenia działalności polegającej na produkcji i sprzedaży systemów posadzkowych.

Powyższe okoliczności przesądzają zatem o istnieniu ścisłego, funkcjonalnego i nierozerwalnego związku między działalnością polegającą na sprzedaży Akcesoriów do układania posadzek kontrahentom nabywającym masy posadzkowe a podstawową działalnością Spółki, polegającą na produkcji i sprzedaży takich mas. W konsekwencji, taki dochód uzyskiwany przez Spółkę podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych określonemu w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282, dalej: „ustawa o SSE”). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cytowanym powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności (art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE). Oznacza to, że tylko dochód z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu podlegać będzie zwolnieniu od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Podkreślenia wymaga fakt, że prowadzenie działalności gospodarczej w specjalnej strefie ekonomicznej i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią językową.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie, w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono zatem wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko te dochody, które zostały uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że to przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia wysokości dochodu niewynikającego z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej i podlegającego opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Zezwolenia zostały udzielone na prowadzenie działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie strefy. Spółka wytwarza i sprzedaje gotowe systemy posadzkowe, wykonywane w technologii opartej na łączeniu komponentów organicznych (żywice epoksydowe oraz poliuretanowe) z komponentami nieorganicznymi (piaski kwarcowe). Proces produkcji systemów posadzkowych koncentruje się przede wszystkim na wytworzeniu specjalnej masy, która - po jej sprzedaży - musi zostać zamontowana (ułożona) w budynku nabywcy. Do prawidłowego montażu posadzek niezbędne są akcesoria o określonych parametrach, dlatego też Spółka nabywa je we własnym zakresie od specjalistycznych firm na rynku krajowym oraz zagranicznym i sprzedaje klientom razem z systemem posadzkowym.

Biorąc powyższe pod uwagę należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również dochód z takiej działalność nie będzie podlegał zwolnieniu. Zatem, zwolnienie podatkowe dotyczy wyrobów wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej w ramach udzielonego zezwolenia strefowego.

Odnosząc się do pojęcia „wytworzony” należy wskazać, że zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) „wytworzyć” znaczy „zrobić, wyprodukować coś”. Wobec tego, aby uznać, że dany wyrób został „wytworzony”, należy dokonać jego fizycznego przerobu, wykorzystując posiadany, specyficzny know-how. Jeżeli przedmiotowy przerób ma miejsce na terenie specjalnej strefy ekonomicznej po uzyskaniu zezwolenia na działalność na terenie strefy, a wytworzony produkt jest objęty zezwoleniem strefowym, wówczas należy uznać, że jest on wyrobem strefowym. W sytuacji opisanej we wniosku odnośnie zakupionych przez Spółkę Akcesoriów nie można mówić o wyrobie strefowym. Akcesoria sprzedawane przez Spółkę jak podaje sam Wnioskodawca nie zostały wytworzone przez nią na terenie SSE.

Zatem, dochód ze sprzedaży Akcesoriów zakupionych jako towary handlowe od specjalistycznych firm na rynku krajowym oraz zagranicznym, jest dochodem osiągniętym z działalności niewymienionej w zezwoleniu. Wskazać w tym miejscu należy, że Spółka posiada zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie handlu, jednak jak wynika z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, dotyczy to tylko i wyłącznie wyrobów wyprodukowanych na terenie strefy.

Ponadto nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że sprzedaż Akcesoriów podmiotom nabywającym systemy posadzkowe stanowi działalność pomocniczą względem działalności podstawowej Spółki. Jako działalność podstawową rozumie się wytwarzanie półfabrykatów i wyrobów gotowych, które to stanowią o przynależności przedsiębiorstwa do określonej branży i gałęzi przemysłu lub działu gospodarki narodowej. Jako działalność pomocniczą uznać można tylko te działania, które mają na celu wsparcie lub umożliwienie prowadzenia działalności głównej/podstawowej. Do działalności pomocniczej należy zaliczyć działalność umożliwiająca lub ułatwiająca prowadzenie procesów podstawowych (zakup energii, narzędzi, oprzyrządowania etc). Reasumując, czynności mają charakter pomocniczy, gdy:

• są wykonywane przez podatnika, tj. podmiot, któremu przysługuje prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych dochodów z tytułu sprzedaży wyrobów strefowych,
• pozostają w bezpośrednim powiązaniu przyczynowo-skutkowym z działalnością strefową podatnika objętą zezwoleniem,
• nie są samodzielne gospodarczo i nie byłyby podejmowane przez podmiot, gdyby nie prowadziły do sprzedaży wyrobów strefowych,
• są nieodłącznym elementem procesu gospodarczego, bez którego podmiot nic mógłby w pełni realizować podstawowego celu działalności prowadzonej w SSE - tj. osiągania przychodów ze sprzedaży wyrobów strefowych.
  
  

Jakkolwiek zatem należy podzielić orzecznictwo sądów dopuszczających w rozliczeniu dochodu zwolnionego z opodatkowania w oparciu o art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, koszty działalności pomocniczej, to należy jednocześnie pokreślić potrzebę określenia zakresu tej działalności pomocniczej, w konkretnym stanie faktycznym.

Według lut. Organu sprzedaż Akcesoriów wymienionych we wniosku nie ma charakteru pomocniczego względem działalności podstawowej Spółki jaką jest dokonywana na terenie SSE produkcja oraz sprzedaż mas, składających się z komponentów określonych w Zezwoleniach.

Zatem, dochód ten nie będzie miał wpływu na ustalenie dochodu korzystającego ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie wskazanego art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Jest to bowiem dochód co najwyżej „związany z działalnością strefową”, natomiast nie jest to „dochód z działalności strefowej”.

Reasumując, dochód uzyskany przez Spółkę ze sprzedaży zakupionych Akcesoriów nie może korzystać ze zwolnienia o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.