2016.05.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-177/16/MU
z 30 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2016 r. (data wpływu 24 maja 2016 r.).

We wniosku tym oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku z planowaną restrukturyzacją Grupy Kapitałowej w dniu 19 lipca 2007 r. w oparciu o art. 9 Kodeksu pracy i o art. 261 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych została zawarta ze związkami zawodowymi Umowa Społeczna gwarantująca pracownikom Grupy Kapitałowej gwarancje zatrudnienia. Gwarancje zatrudnienia określone w Umowie Społecznej zdefiniowane zostały jako zakaz rozwiązywania umów o pracę z pracownikami i zakaz wypowiadania warunków pracy lub płacy poza wyjątkami określonymi w Umowie Społecznej.

Szczegóły gwarancji zostały doprecyzowane w dziale III Umowy Społecznej od art. 12 do art. 17. Wskazane wyżej przepisy zagwarantowały pracownikom objętym postanowieniami Umowy Społecznej ochronę stosunku pracy zapewniającą w szczególności zobowiązanie pracodawcy do zachowania zatrudnienia przez okres 120 miesięcy. Naruszenie gwarancji zatrudnienia skutkować miało powstaniem po stronie pracodawcy zobowiązania polegającego na wypłacie odszkodowania w wysokości stanowiącej iloczyn miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca Okresu Gwarancyjnego, liczonych od dnia rozwiązania umowy o pracę oraz wynagrodzenia miesięcznego Pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku pracy według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy. Z tym zastrzeżeniem, że odszkodowanie nie może być niższe od siedmiokrotności średniego miesięcznego wynagrodzenia u Pracodawcy, liczonego jak powyżej. Zapisy Umowy Społecznej zawierały również regulacje na okoliczność dalszych procesów restrukturyzacji, jak również regulację zgodnie z którą rozwiązanie stosunku pracy za porozumieniem stron (które co do zasady wyłączało możliwość otrzymania odszkodowania), z wypłatą odszkodowania jest możliwe wyłącznie na zasadach określonych w Programie Dobrowolnych Odejść uzgodnionym pomiędzy Pracodawcami Grupy Kapitałowej ze związkami zawodowymi. Zgodnie z treścią art. 22 Umowy Społecznej generalną zasadą Programu Dobrowolnych Odejść ma być wypłata odszkodowania ze środków dodatkowo stworzonego na ten cel funduszu. Wnioskodawca został objęty postanowieniami ww. Umowy Społecznej.

Pracodawca w związku z brakiem jednomyślności pomiędzy związkami zawodowymi działającymi w zakładzie nie zawarł porozumienia w sprawie Programu Indywidualnych Odejść. Dlatego w roku 2013 na podstawie Uchwały Zarządu uruchomiono Zasady Indywidualnych Odejść Pracowników według Zasad rozwiązywania umów o pracę za porozumieniem stron, z pracownikami, którzy wystąpią z taką inicjatywą. Powyższe Zasady skierowane zostały do pracowników zatrudnionych w Grupie przed 1 sierpnia 2007 r. (tj. do tych którzy objęci zostali gwarancją zatrudnienia wynikającą z Umowy Społecznej), którzy wystąpią z inicjatywą (składając stosowną ofertę) rozwiązania umowy za porozumieniem stron. Umowa rozwiązana została na mocy art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy z przyczyn niedotyczących pracownika - art. 10 ust. 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Pracownikom rozwiązującym umowę o pracę za porozumieniem stron zagwarantowano świadczenia określone w Zasadach jako odszkodowania, których wysokość uzależniona została od długości stażu pracy, a także utraty określonych świadczeń, do których pracownik nabyłby prawo gdyby nie został zwolniony.

Mając na uwadze okoliczności związane z rozwiązaniem umowy o pracę, oraz postanowienia Umowy Społecznej uznać należy, że kwoty otrzymanych świadczeń stanowią odszkodowanie za utratę dalszej możliwości zarobkowania oraz utratę świadczeń do których nabyliby prawo w przypadku kontynuacji zatrudnienia.

Z wydanego pracownikowi zaświadczenia wynika, że w związku z rozwiązaniem umowy o pracę wypłacono odszkodowanie w następującej wysokości

w roku 2013 kwota wypłaconego świadczenia - odszkodowania: 60.000 zł, od którego pobrano zaliczkę w wysokości 10.800 zł,
w roku 2014 kwota wypłaconego świadczenia - odszkodowania: 60.000 zł, od którego pobrano zaliczkę w wysokości 10.780 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prawo do świadczeń przysługiwało na podstawie porozumienia rozwiązującego umowę o pracę na warunkach określonych w „Zasadach Indywidualnych Odejść Pracowników” wprowadzonych Uchwałą Zarządu Spółki.

Wysokość świadczeń została wprost określona w porozumieniu rozwiązującym umowę o pracę, a jej wysokość została ustalona na podstawie „Zasad Indywidualnych Odejść Pracowników”.

Wydanie Uchwały „Zasady Indywidualnych Odejść Pracowników” nie miało oparcia w przepisach ustawowych, jednak jako akt regulujący uprawnienia pracownicze winien zostać uznany za przepis prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Ww. postanowienia nie zostały włączone do umowy społecznej.

Uchwała „Zasady Indywidualnych Odejść Pracowników” nie stanowiła efektu uzgodnień ze związkami zawodowymi i stanowiła jednostronne oświadczenie Spółki.

Otrzymane świadczenia zostały wprost nazwane odszkodowaniem.

Wskazane świadczenia zgodnie z ww. Uchwałą stanowią odszkodowanie, jednak w myśl porozumienia w sprawie rozwiązania umowy o pracę pracownik oświadczył, iż otrzymane świadczenia wyczerpują wszelkie jego roszczenia wobec Pracodawcy, w tym wynikające z ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy otrzymane odszkodowanie podlega zwolnieniu z podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zgodnie z treścią przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

W myśl ustawy nowelizującej powyższe zwolnienie ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Otrzymane świadczenia (uwzględniając w szczególności wiążące postanowienia Umowy Społecznej w zakresie Gwarancji Zatrudnienia), stanowią odszkodowanie wynikające z ustalonych Uchwałą Zarządu Zasad rozwiązywania umów o pracę i mają na celu rekompensatę za utratę dalszej możliwości zarobkowania.

Analizując przepisy prawa pracy uznać należy, iż źródłem prawa pracy mogą być nie tylko przepisy kodeksu pracy, innych ustaw i rozporządzeń, ale także inne regulacje określające prawa i obowiązki pracownicze. Jak bowiem wynika z art. 9 § 1 Kodeksu pracy, przez prawo pracy rozumie się, poza przepisami Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych określającymi prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Źródłem prawa pracy może być także umowa spółki lub nawet uchwała jej zarządu. Wskazywał na to Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 4 października 2011 r. (I PK 46/11), który podniósł, że nie można wykluczyć, iż akt wewnętrzny spółki kapitałowej określony jako „uchwała zarządu” jest źródłem prawa pracy opartym na ustawie. Podobnie w wyroku z 22 lutego 2008 r. (I PK 194/07) SN uznał, że system motywacyjny przewidujący premie i nagrody wprowadzony uchwałą zarządu spółki będącej pracodawcą stanowi źródło prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy także wówczas, gdy jest częścią regulaminu organizacyjnego.

Postanowienia tego rodzaju umów lub uchwał mają pierwszeństwo przed normami np. Kodeksu pracy lub innych ustaw, jeśli są dla pracowników korzystniejsze. Wynika to a contrario z art. 9 § 3 Kodeksu pracy, który zabrania jedynie, aby postanowienia tego rodzaju regulaminów i statutów były mniej korzystne dla podwładnych niż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych. Jeśli więc zapisy uchwały zarządu spółki przewidują szczególne uprawnienia dla pracowników, które są korzystniejsze od regulacji ustawowych, to są one wiążące dla pracodawcy.

Dlatego postanowienia wynikające z Zasad rozwiązywania umów o pracę uznać należy za przepisy prawa pracy, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

Bez wpływu na zastosowanie zwolnienia podatkowego będzie również fakt, iż do rozwiązania umowy doszło z inicjatywy pracownika.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy uznać należy, że świadczenia otrzymane w związku z rozwiązaniem umowy o pracę stanowią odszkodowanie otrzymane na podstawie przepisów prawa pracy, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

W związku z tym, uznać należy, iż wypłaty dokonane po dniu 1 stycznia 2014 r. podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 3 października 2014 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 4 października 2014 r. stanowi natomiast, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.), z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Jednocześnie wskazać należy, że art. 21 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 z późn. zm.) – zgodnie z jej art. 14 ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Z treści wniosku wynika, że w roku 2013 na podstawie Uchwały Zarządu uruchomiono Zasady Indywidualnych Odejść Pracowników według Zasad rozwiązywania umów o pracę za porozumieniem stron, z pracownikami, którzy wystąpią z taką inicjatywą. Powyższe Zasady skierowane zostały do pracowników zatrudnionych w Grupie przed 1 sierpnia 2007 r. (tj. do tych którzy objęci zostali gwarancją zatrudnienia wynikającą z Umowy Społecznej), którzy wystąpią z inicjatywą (składając stosowną ofertę) rozwiązania umowy za porozumieniem stron. Umowa rozwiązana została na mocy art. 30 § 1 pkt 1 kodeksu pracy z przyczyn niedotyczących pracownika - art. 10 ust. 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Z wydanego pracownikowi zaświadczenia wynika, że w związku z rozwiązaniem umowy o pracę wypłacono odszkodowanie w następującej wysokości

w roku 2013 kwota wypłaconego świadczenia - odszkodowania: 60.000 zł, od którego pobrano zaliczkę w wysokości 10.800 zł,
w roku 2014 kwota wypłaconego świadczenia - odszkodowania: 60.000 zł, od którego pobrano zaliczkę w wysokości 10.780 zł.

Prawo do świadczeń przysługiwało na podstawie porozumienia rozwiązującego umowę o pracę na warunkach określonych w „Zasadach Indywidualnych Odejść Pracowników” wprowadzonych Uchwałą Zarządu Spółki.

Wysokość świadczeń została wprost określona w porozumieniu rozwiązującym umowę o pracę, a jej wysokość została ustalona na podstawie „Zasad Indywidualnych Odejść Pracowników”.

Ww. postanowienia nie zostały włączone do umowy społecznej.

Uchwała „Zasady Indywidualnych Odejść Pracowników” nie stanowiła efektu uzgodnień ze związkami zawodowymi i stanowiła jednostronne oświadczenie Spółki.

Otrzymane świadczenia zostały wprost nazwane odszkodowaniem.

W związku z tym, iż w 2013 r. Wnioskodawca otrzymał świadczenie, którego wysokość określona została na podstawie Zasad Indywidualnych Odejść Pracowników, to uznać należy, że nie mieści się ono w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do dnia 3 października 2014 r. i nie korzysta z uregulowanego w nim zwolnienia.

Odnosząc się natomiast do świadczenia wypłaconego Wnioskodawcy w 2014 r. należy zauważyć, że przedmiotowym zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, począwszy od 1 stycznia 2014 r. objęte są tylko odszkodowania i zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) zacytowanego przepisu.

Art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502 z późn. zm.) stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Ponadto należy podkreślić, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że zastosowanie zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 4 października 2014 r. wymaga łącznego spełnienia następujących warunków:

otrzymane świadczenie musi być odszkodowaniem lub zadośćuczynieniem,
odszkodowanie lub zadośćuczynienie musi być przyznane na podstawie:

ustawy,
przepisów wykonawczych do ustawy,
układów zbiorowych pracy lub innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy,

wysokość bądź zasady ustalania odszkodowania lub zadośćuczynienia muszą wprost wynikać z ww. aktów,
nie mogą zachodzić wyłączenia, o jakich mowa w lit. a-g art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym miejscu należy zauważyć, że ww. art. 9 § 1 Kodeksu pracy wyszczególnia źródła prawa pracy zaliczając do nich poza przepisami Kodeksu pracy oraz przepisami innych ustaw i aktów wykonawczych, określającymi prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowieniami układów zbiorowych pracy inne oparte na ustawie porozumienia zbiorowe, regulaminy i statuty określające prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Warunkiem zatem zaliczenia postanowień, porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy do źródeł prawa pracy, jest ich oparcie na ustawie, co oznacza, że możliwość zawarcia porozumienia powinna być przewidziana w ustawie (por. wyrok SN z 7 września 1999 r., I PKN 243/99, OSNAPiUS 2001, Nr 1, poz. 8). Oparcie na ustawie oznacza zatem istnienie wyraźnej normy ustawowej zezwalającej lub nakazującej uregulowanie praw i obowiązków pracowników w określonym akcie.

O możliwości uznania określonego porozumienia lub innego aktu za akt zawierający przepisy prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy decyduje więc to, czy spełnia on kryteria wskazane w tym przepisie, tj. czy jest oparty na ustawie i określa prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - podjęta przez zarząd Spółki Uchwała „Zasady Indywidualnych Odejść Pracowników”, nie stanowi źródła prawa pracy w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy, bowiem jak sam wskazał Wnioskodawca nie jest ona oparta na ustawie. Źródła prawa nie stanowi również porozumienie o rozwiązaniu stosunku pracy zawarte między pracownikiem a pracodawcą.

Ponadto należy wskazać, że odszkodowanie czy zadośćuczynienie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Trudno natomiast uznać, że w wyniku skorzystania przez pracownika z „preferencyjnych” warunków rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron - zgodnie z „Zasadami Indywidualnych Odejść Pracowników” - wprowadzonych Uchwałą zarządu Spółki, pracownik poniósł szkodę.

Świadczenia otrzymane na podstawie Zasad Indywidualnych Odejść Pracowników nie są sensu stricto odszkodowaniem ani zadośćuczynieniem, gdyż pracownik dobrowolnie korzysta z oferty rozwiązania umowy o pracę w drodze porozumienia stron. Pracownik nie ponosi uszczerbku majątkowego, a wręcz przeciwnie dostaje dodatkowe świadczenie ponad to, które przewiduje zwyczajowo ustawa Kodeks pracy lub ustawa o szczególnych zasadach rozwiazywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W konsekwencji również świadczenie wypłacone Wnioskodawcy w 2014 r. w wysokości określonej w Zasadach Indywidualnych Odejść Pracowników nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegający opodatkowaniu tym podatkiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin