2014.04.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-52/14-4/EK
z 14 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2014 r. (data wpływu 17 stycznia 2014 r.) uzupełnione pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 12 marca 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 26 lutego 2014 r. (skutecznie doręczone 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 marca 2014 r. (data wpływu 12 marca 2014 r.) na wezwanie Organu z dnia 26 lutego 2014 r. (skutecznie doręczone 3 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomości zabudowane i niezabudowane (grunty/prawo wieczystego użytkowania gruntów, budowle, budynki, lokale użytkowe) od spółki komandytowo-akcyjnej (dalej również: SKA).

Część nieruchomości zostanie nabyta od SKA w drodze wkładu niepieniężnego, część nieruchomości zostanie sprzedana przez SKA na rzecz Wnioskodawcy. Wśród nieruchomości, które zostaną zbyte przez SKA znajdą się działki niezabudowane budynkami, przez które przebiegają różnego rodzaju obiekty liniowe, instalacje, w tym m.in.:

Przewody sieci wodociągowej;

Przewody sieci kanalizacyjnej;

Przewody sieci gazowej;

Przewody kanalizacji deszczowej;

Linie elektroenergetyczne, oświetleniowe;

Przewody sieci ciepłowniczych;

Elektryczna sieć kablowa;

Zewnętrzna sieć przeciwpożarowa hydrantowa;

Zewnętrzna instalacja sanitarna;

Sieć teleinformatyczna;

Sieć zewnętrzna sprężonego powietrza;

Instalacja sanitarna;

Sieć drenarska

(dalej jako: „Obiekty liniowe”).

oraz inne obiekty budowlane tj.:

Place zakładowe;

Plac do składowania opału;

Komin stalowy;

Komin kotłowni;

Latarnie;

Zbiornik do neutralizacji sieci;

Ogrodzenie terenu;

Osadnik kleju;

Osadnik popłuczyn;

Przepompownia ścieków;

Studnia głębinowa;

Podziemny zbiornik wodny murowany przeciwpożarowy;

Zadaszenie między halami produkcyjnymi mające charakter wiaty;

Wiata załadunkowo-magazynowa;

Parking z kostki betonowej;

Pomost obsługi i mycia pojazdów.

(dalej jako „Inne obiekty budowlane”).

Działki niezabudowane budynkami, na których znajdują się opisane powyżej Obiekty liniowe i Inne obiekty budowlane (dalej łącznic: jako Obiekty) w dalszej części wniosku zwane będą Nieruchomościami.

Celem transakcji jest przeniesienie przez SKA na Wnioskodawcę gruntu/prawa wieczystego użytkowania gruntu. Celem nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę jest zagospodarowanie gruntu, tak aby móc czerpać z gruntu korzyści finansowe.

Nieruchomości nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nieruchomości stanowią tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że wszystkie z wymienionych we wniosku obiektów liniowych oraz innych obiektów budowlanych stanowią budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W stosunku do części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W stosunku do pozostałej części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W stosunku do części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych, w stosunku do których doszło do pierwszego zasiedlenia, na moment sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Część obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych, w stosunku do których doszło do pierwszego zasiedlenia, była przedmiotem umów, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Pozostałe obiekty liniowe/inne obiekty budowlane (zarówno te w stosunku do których doszło do pierwszego zasiedlenia, jak i te w stosunku do których pierwsze zasiedlenie nie miało miejsca) nie były przedmiotem wskazanych umów. Zbywca wejdzie w posiadanie obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych-poprzez nabycie (w drodze wkładu niepieniężnego). W stosunku do części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych Zbywcy z tytułu nabycia przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zbywca nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie poszczególnych obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zbycie działek niezabudowanych budynkami, przez którą przebiegają Obiekty wymieniowe w opisie zdarzenia przyszłego (Nieruchomości) stanowić będzie dostawę budowlanych terenów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w konsekwencji czy Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z wystawionej przez SKA faktury VAT dokumentującej transakcję?

Zbycie (aport/sprzedaż) Nieruchomości działek niezabudowanych budynkami, na których znajdują się Obiekty wymienione w opisie zdarzenia przyszłego stanowić będzie dostawę niezabudowanych terenów budowlanych, które będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z wystawionej przez SKA faktury VAT dokumentującej transakcję.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: podatek VAT) podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei w myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z faktem, iż Nieruchomości, o których mowa w opisie zdarzenia przyszłego nie będą stanowić przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w przedmiotowej sytuacji nie będzie miał zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Tym samym, zbycie Nieruchomości podlegać będzie przepisom ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT dostawa nieruchomości może podlegać obowiązkowemu opodatkowaniu VAT, może podlegać obowiązkowemu zwolnieniu z opodatkowania, bądź też podatnik może mieć prawo wyboru w przedmiotowej kwestii. Przepisy dotyczące zwolnienia z opodatkowania VAT dostawy nieruchomości zawarte zostały w art. 43 ust. 1 pkt -9-10a, art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT „zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę”.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwolnieniu od podatku VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. A contrario, dostawa terenów niezabudowanych, które mają charakter budowlany, bądź też przeznaczone są pod zabudowę po stronie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT

„Zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata

Jednocześnie na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy o VAT pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej”.

Z kolei na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.”

Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT przewidział również możliwość zwolnienia z opodatkowania VAT niektórych nieruchomości, które nie mogą skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT. Przedmiotowe zwolnienie nie ma jednak charakteru fakultatywnego, a obligatoryjny. Innymi słowy, podatnik nie ma możliwości wyboru opodatkowania nieruchomości zwolnionej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z przedmiotowym przepisem: „Zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, to stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów”.

Na podstawie art. 43 ust. 7a ustawy o VAT o warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Dodatkowo, w myśl art. 29 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - dalej; Dotychczasowe Rozporządzenie, które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2013 r., od podatku zostało zwolnione zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli jeżeli budynki te lub budowle albo ich części były zwolnione od podatku. Wskazane powyżej dotychczasowe Rozporządzenie w zakresie dotyczącym zwolnień z podatku VAT od 1 stycznia 2014 r. zostało zastąpione przez rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2013 r., poz. 1722) - dalej: Nowe Rozporządzenie. Nowe Rozporządzenie co do zasady stanowi kontynuację stosowanych zgodnie z dotychczasowym Rozporządzeniem zwolnień od podatku VAT, niemniej zawiera ono również pewne zmiany. Przykładowo w Nowym Rozporządzeniu nie znalazły się m.in. zwolnienia dla czynności określonych w powołanym par. 13 ust. ust. 1. pkt 11 Dotychczasowego Rozporządzenia. Jak wskazuje się jednak w uzasadnieniu do Nowego Rozporządzenia przedmiotowa zmiana stanowi rezultat faktu, iż zawieranie przedmiotowego zwolnienia w rozporządzeniu nie jest konieczne — wynika ono bowiem z przepisów ustawy o VAT. Jak wskazane zostało w uzasadnieniu „W uchwale z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł: „mając na uwadze szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne rozumienie pojęcia przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT obejmuje grunty należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy (...)”. Ponadto uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11 sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu została uznana za dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie zaś z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli (lub ich części) trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe oznacza, że w przypadku wyżej opisanych transakcji, stawka podatku właściwa dla budynków budowli lub budowli (lub ich części) determinuje stawkę właściwą dla zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajdują się trwale z nim związane budynki i budowle objęte — na podstawie przepisów ustawy o VAT — zwolnieniem od podatku, również będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż do dostawy gruntu znajdującego się w użytkowaniu wieczystym, na którym są posadowione nieruchomości, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT analogiczna jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z tym gruntem związanych.

Biorąc pod uwagę zacytowane powyżej przepisy, w celu określenia czy dostawa Nieruchomości wymienionych w opisie zdarzenia przyszłego będzie opodatkowana podatkiem VAT, czy też z niego zwolniona należy przeanalizować możliwość zastosowania powołanych przepisów w stosunku do zbywanych Nieruchomości.

W pierwszej kolejności ocenić należy, czy dostawa Nieruchomości stanowić będzie dostawę terenów niezabudowanych (w takiej sytuacji analizowana będzie możliwość zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT), czy też zbycie Nieruchomości stanowić będzie dostawę terenów zabudowanych budynkiem, budowlą lub ich częścią (w tym kontekście analizowana będzie możliwość zastosowania przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie działek na których znajdują się Obiekty wymienione w opisie stanu faktycznego (Obiekty liniowe oraz Inne obiekty budowlane) nie może być traktowane jako dostawa budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT.

Jak wskazywane jest w doktrynie, w celu określenia skutków podatkowych transakcji w pierwszej kolejności należy odnieść się do jej ekonomicznego sensu. Innymi słowy, nie można analizować skutków podatkowych w oderwaniu do ekonomicznego oraz gospodarczego celu transakcji, o którym stanowi intencja stron ją zawierających.

Na wagę, jaką dla oceny skutków w zakresie opodatkowania VAT ma zamiar stron, ekonomiczny cel transakcji wskazuje m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 17 maja 2013 r. (sygn. akt III SA/Wa 3407/12) oraz z dnia 15 kwietnia 2011 r. (sygn. akt III SA/Wa 2464/10).

Wskazane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2012 r. (sygn. akt I FSK 918/11), w którym to sąd stwierdził, iż „analizując prawidłowość zastosowania norm prawnych będących przedmiotem sporu należy mieć na względzie, że podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym. Dlatego też to okresie poakcesyjnym, wobec konieczności stosowania prawa unijnego i na skutek uwzględniania wykładni tego prawa, dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zmieniły się metody wykładni. W miejsce dominującej w poprzednim stanie prawnym wykładni językowej, aktualnie prymat należy przyznać dyrektywie wykładni celowościowej. Należy bowiem uwzględnić, że na gruncie podatku od towarów i usług użytym to przepisach normujących ten podatek terminom należy przypisywać zasadniczo autonomiczne znaczenie, swoiste dla tego podatku, a tym samym oderwane od ich rozumienia cywilistycznego w ujęciu prawodawstwa krajowego. Wynika to, jak wcześniej wskazano z harmonizacji tego podatku na terytorium Unii Europejskiej, czego konsekwencją jest konieczność jednolitego rozumienia pojęć VAT na całym obszarze państw członkowskich, co wymaga - przy ich definiowaniu - szerszego uwzględniania kryteriów ekonomicznych, jako bardziej uniwersalnych, przy jednoczesnym wykorzystywaniu cywilistycznego unormowania danego terminu w prawie krajowym, jedynie w zakresie w jakim nie będzie ono pozostawało w sprzeczności dla ustalenia zakresu i znaczenia tego pojęcia z uwzględnieniem jego kontekstu oraz celu, jakiemu służy uregulowanie dyrektywy (ustawy), w którym zostało użyte. Zatem przy interpretacji pojęć użytych w ustawie o podatku od towarów i usług decydujące znaczenie ma walor i skutki ekonomiczne danej czynności opodatkowanej a nie jego definicja w krajowym prawie cywilnym, które przecież w każdym państwie członkowskim jest inne”.

Bazując m.in. na wykładni celowościowej przepisów ustawy o VAT, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż „sprzedaż działki gruntu, ogrodzonej siatką na słupkach betonowych z oczywistych względów nie można traktować jako dostawy budowli w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Sensem ekonomicznym tej czynności jest przecież sprzedaż gruntu, a nie ogrodzenia. Siatka ogrodzeniowa, jak trafnie zauważył Sąd pierwszej instancji, nie pełni samodzielnych funkcji budowlanych. Jej celem jest wydzielenie granic działki i jej zabezpieczenie”.

Mając na uwadze powyżej zaprezentowane stanowisko sądów administracyjnych, stwierdzić należy, iż dostawa Nieruchomości, o których mowa w stanie faktycznym, nie będzie stanowić dostawy budowli, a dostawę terenów niezabudowanych. W konsekwencji w celu oceny skutków podatkowych dostawy Nieruchomości należy zbadać możliwość zastosowania art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o VAT, a nie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy o VAT (które odnoszą się do dostawy budynków i budowli). Intencją stron transakcji stanowiącej przedmiot wniosku, a więc zarówno Wnioskodawcy, jak i SKA jest bowiem przeniesienie na Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego/własności gruntu, a nie przechodzących przez przedmiotowe grunty Obiektów liniowych, czy znajdujących się na gruntach Innych obiektów budowlanych. Celem Wnioskodawcy jest bowiem odpowiednie zagospodarowanie gruntu w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca nabędzie obiekty znajdujące się na przedmiotowych gruntach niejako „przy okazji”. Przedmiotowe obiekty nie przedstawiają dla Wnioskodawcy żadnej wartości, a tym samym fakt ich posadowienia na Nieruchomościach nie ma wpływu na podjęcie decyzji o nabyciu Nieruchomości.

Dodatkowym argumentem (o którym również wspomina Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym powyżej wyroku) przemawiającym za stanowiskiem, iż dostawa Nieruchomości nie powinna być traktowana jako dostawa budowli, a dostawa terenów niezabudowanych, jest fakt iż Obiekty znajdujące się na Nieruchomościach nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych. Związane są one wyłącznie z obiektami budowlanymi (budowlami/budynkami) znajdującymi się na innych nieruchomościach również będących przedmiotem zbycia, zapewniając możliwość użytkowania przedmiotowych obiektów zgodnie z ich przeznaczeniem.

Reasumując powyższe, skoro ekonomicznym celem transakcji aportu/sprzedaży Nieruchomości do Nabywcy jest zbycie gruntu/prawa wieczystego użytkowania a nie posadowionych na niej Obiektów, co więcej przedmiotowe Obiekty nie pełnią samodzielnych funkcji budowlanych, w przedmiotowej sytuacji nie można mówić o dostawie budowli w rozumieniu przepisów o ustawie o VAT. Nieruchomość będąca przedmiotem zbycia, tym samym, pod względem ekonomicznym powinna być traktowana jako nieruchomość niezabudowana.

Biorąc z kolei po uwagę fakt, iż Nieruchomości stanowią teren budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ich dostawa nie zostanie objęta zwolnieniem z opodatkowania VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W konsekwencji zbycie Nieruchomości, o których mowa w stanie faktycznym, stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem VAT, jako dostawa niezabudowanego terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę fakt, iż Nieruchomości nabyte przez Wnioskodawcę służyć będą wykonywaniu przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z wystawionej przez SKA faktury VAT dokumentującej transakcję zbycia Nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT wynika, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tereny budowlane, w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o którym mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego albo decyzja o warunkach zabudowy.

Jednocześnie należy podkreślić, że brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Skoro teren jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek weryfikowanych na podstawie danych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) automatycznie oznacza, że przesłanki nie mogą być spełnione. Tym samym, istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy, jest warunkiem koniecznym dla dalszej weryfikacji przeznaczenia danego terenu.

Ponadto w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewidział również zwolnienie od podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony, ponieważ oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwość dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.

Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Natomiast w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto – jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy – warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Wskazać również należy, że jak stanowi art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust. 9 ustawy).

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza nabyć w drodze wkładu niepieniężnego od spółki komandytowo – akcyjnej gruntu/prawo wieczystego użytkowania nieruchomości, na której znajdują się obiekty budowlane i obiekty liniowe. Wnioskodawca wskazał, że wszystkie wymienione we wniosku obiekty liniowe/inne obiekty budowlane stanowią budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. Opisane we wniosku Nieruchomości nie stanowią przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie budowle posadowione na nieruchomości będącej przedmiotem aportu nie powinny być brane pod uwagę przy ustalaniu klasyfikacji gruntu w kontekście oceny skutków podatkowych, gdyż nie mają one znaczenia dla celów aportu.

Zatem kwestia wymagająca wyjaśnienia w opisanej sprawie sprowadza się do określenia, czy Nieruchomość będąca przedmiotem aportu na której znajdują się opisane budowle stanowi grunt zabudowany czy też należy zastosować do niej przepisy odnoszące się do dostawy terenów niezabudowanych.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz.U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy Prawo budowlane wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W omawianym temacie wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 19 listopada 2009 r. w sprawie C-461/08 Don Bosco Onroerend Goed BV przeciwko Staatssecretaris van Financien: Artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) tej dyrektywy powinien być interpretowany w ten sposób, że przewidzianym w pierwszym z tych przepisów zwolnieniem z VAT nie jest objęta dostawa działki, na której wciąż stoi stary budynek, który ma zostać rozebrany w celu wzniesienia na jego miejscu nowej konstrukcji i którego rozbiórka, do jakiej zobowiązał się sprzedający, rozpoczęła się przed tą dostawą. Takie transakcje dostawy i rozbiórki stanowią w świetle VAT transakcję jednolitą mającą na celu jako całość dostawę nie tyle istniejącego budynku i gruntu, na którym stoi, co niezabudowanej działki, niezależnie od stanu zaawansowania robót rozbiórkowych starego budynku w momencie rzeczywistej dostawy działki.

Również rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-543/11 (Woningstichting Maasdriel) z dnia 17 stycznia 2013 r., wydane już na gruncie Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy podobnej sprawy. W przywołanym wyroku strony umówiły się, że sprzedający dokona rozbiórki. W dacie wydania kupującemu, nieruchomość nie miała już statusu zabudowanej. Trybunał uznał, że zwolnienie z VAT nie obejmuje dostawy terenu niezabudowanego po rozbiórce budynku, który się na nim znajdował, nawet wówczas, gdy w dniu dostawy nie zostały dokonane inne prace związane z uzbrojeniem poza wskazaną rozbiórką, o ile z ogólnej oceny okoliczności związanych z ową transakcją i istniejących w dacie dostawy włącznie z zamiarem stron - pod warunkiem, że zostanie on ustalony na podstawie obiektywnych wskazówek - wynika, że w owej dacie sporna działka była rzeczywiście przeznaczona pod zabudowę.

Zatem, jeżeli przed dostawą gruntu ze starymi budynkami rozpoczęły się ich prace rozbiórkowe, realizowane przez sprzedawcę lub na jego koszt, to przedmiotem sprzedaży będzie tylko grunt niezabudowany (przeznaczony pod zabudowę). Jeżeli jednak przed dostawą nieruchomości prace rozbiórkowe budynku jeszcze się nie rozpoczęły, mimo wydania np. decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę starego budynku - to dostawa tej nieruchomości - jeżeli budynek spełnia kryteria zwolnienia od VAT- będzie podlegała zwolnieniu od podatku, gdyż przedmiotem sprzedaży w takim przypadku jest jeszcze budynek wraz z gruntem.

Analiza powyższych orzeczeń TSUE w kontekście wskazanego opisu sprawy pozwala na uznanie, że w omawianej sprawie dojdzie do sprzedaży gruntu zabudowanego

Dodatkowo, należy podkreślić, że w powołanym przez Spółkę wyroku z dnia 17 maja 2013 r. III SA/Wa 3407/12 Sąd odwołał się tu do tzw. kryterium ekonomicznego dostawy potwierdzając, że dostawę gruntu zabudowanego stadionem żużlowym przeznaczonym do rozbiórki w celu wybudowania centrum handlowego, należy uznać za dostawę gruntu niezabudowanego. Podobnej sytuacji dotyczył powołany we wniosku wyrok z dnia 15 kwietnia 2011 r. III SA/Wa 2464/10, gdzie znajdujący się na gruncie budynek w chwili dostawy był przeznaczony do rozbiórki. W analizowanej sprawie natomiast takie okoliczności nie mają miejsca. Z przedstawionych okoliczności sprawy nie wynika, aby jakiekolwiek obiekty znajdujące się na zbywanym gruncie były przeznaczone do rozbiórki. Nie można zatem, odwołując się do ekonomicznego sensu transakcji, stwierdzić, że dla określenia konsekwencji podatkowych aportu Nieruchomości nie będzie mieć znaczenia fakt, że na przedmiotowych Nieruchomościach znajdują się również obiekty liniowe/inne obiekty budowlane. To, że – jak wskazuje Spółka - celem biznesowym aportu Nieruchomości nie będzie nabycie przez Wnioskodawcę znajdujących się nich Obiektów, a wyłącznie gruntów/praw ich użytkowania, nie oznacza automatycznie, że wymienione Obiekty nie będą przedmiotem dostawy i należy je pominąć przy określaniu skutków podatkowych transakcji, a grunt należy uznać za niezabudowany.

Jak wskazał Wnioskodawca, wszystkie z wymienionych we wniosku obiektów liniowych oraz innych obiektów budowlanych stanowią budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego. W stosunku do części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W stosunku do pozostałej części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. W stosunku do części obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych, w stosunku do których doszło do pierwszego zasiedlenia, na moment sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Zbywca wejdzie w posiadanie obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych poprzez nabycie (w drodze wkładu niepieniężnego). W stosunku do obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych Zbywcy z tytułu nabycia przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zbywca nie ponosił i nie będzie ponosił wydatków na ulepszenie poszczególnych obiektów liniowych/innych obiektów budowlanych, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ze względu na powołane wyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że zbycie wszystkich obiektów liniowych i budowlanych – stanowiących budowle według prawa budowlanego, w stosunku do których doszło do pierwszego zasiedlenia (część z tych budowli była przedmiotem najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze a część nie była) i od momentu pierwszego zasiedlenia w momencie sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata, podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przy czym strony transakcji, na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy, mogą zrezygnować z tego zwolnienia i wybrać opodatkowanie transakcji.

W odniesieniu do tej części obiektów liniowych oraz innych obiektów budowlanych, w stosunku do których nie doszło do pierwszego zasiedlenia bądź od momentu pierwszego zasiedlenia w momencie sprzedaży upłynie okres krótszy niż 2 lata, zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy nie znajdzie zastosowania. W tej sytuacji należy rozważyć zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Zwolnienie to ma zastosowanie do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Należy również podkreślić, że dla zastosowania omawianego zwolnienia muszą być spełnione oba wymienione warunki. W tym kontekście należy zauważyć, że jak wskazał Wnioskodawca Zbywcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia obiektów liniowych oraz innych obiektów budowlanych. W konsekwencji, również wskazany powyżej przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a Ustawy o VAT nie będzie mógł mieć zastosowania do transakcji zbycia tej części obiektów liniowych oraz innych obiektów budowlanych. Ich dostawa podlegać zatem będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Należy zatem stwierdzić, że w przypadku rezygnacji przez strony transakcji (art. 43 ust.10 ustawy) ze zwolnienia od podatku VAT tej części obiektów liniowych i innych obiektów budowlanych, która korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dostawa wszystkich obiektów liniowych i innych obiektów budowlanych, stanowiących budowle w rozumieniu prawa budowlanego, znajdujących się na Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki podstawowej 23%.

Tym samym z uwagi na art. 29a ust. 8 cyt. ustawy, dostawa prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajdują się powyższe budynki oraz obiekty liniowe i inne obiekty budowlane będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podatku właściwej dla sprzedaży obiektów liniowych i innych obiektów budowlanych – stawki podstawowej w wysokości 23%.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Wyłączenia stosowania obniżenia podatku należnego zostały zawarte w art. 88 ustawy. I tak, w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jak wskazał Wnioskodawca, nabyte Nieruchomości będą służy wykonywaniu przez niego czynności opodatkowanych VAT. Spełniony zostanie zatem jeden z podstawowych warunków umożliwiający odliczenie podatku naliczonego – związek nabytej Nieruchomości z wykonywanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi. Zatem w przypadku rezygnacji przez strony transakcji (art. 43 ust. 10 ustawy) ze zwolnienia od podatku VAT tej części obiektów liniowych i innych obiektów budowlanych, która korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust.1 pkt 10 ustawy, transakcja sprzedaży Nieruchomości będzie w całości podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółce będzie wówczas przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez SKA dokumentującej opisaną transakcję, na zasadach określonych w art. 86 ustawy. Natomiast w przypadku, kiedy Strony transakcji nie skorzystają z możliwości zastosowania art. 43 ust. 10 ustawy do tej części Nieruchomości, która korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w tej części, gdyż zastosowanie znajdzie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku VAT.

W omawianej sprawie Wnioskodawca powołał się również na orzeczenie NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r. I FSK 918/11, które zdaniem Zainteresowanego popiera jego stanowisko. Należy jednak zauważyć, że powyższe orzeczenie dotyczy kwestii uznania za grunt niezabudowany nieruchomości, na terenie której znajduje się jedynie ogrodzenie. Należy tylko przypomnieć, że ogrodzenie nie stanowi budowli w rozumieniu przepisów prawa budowlanego natomiast w omawianej sprawie w nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, że wszystkie obiekty linowe i inne obiekty budowlane znajdujące się na nieruchomości stanowią budowle w rozumieniu przepisów prawa budowlanego.

Tym samym z uwagi na to, że Organ nie podzielił stanowiska Zainteresowanego co do uznania, że w omawianej sprawie obiekty posadowione na gruncie nie mają znaczenia dla oceny skutków podatkowych transakcji, należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin