Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4515-65/16/AD
z 13 czerwca 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z 17 lutego 2016 r. (data wpływu do Biura – 26 lutego 2016 r.), uzupełnionym 6 maja 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych w piśmie z 7 kwietnia 2016 r. znak: IBPB-2-1/4515-65/16/AD wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 5 maja 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zainteresowani (G. Z. i J. Z.) nabyli spadek po D. P. (urodzonej 24 lutego 1927 r. w K., zmarłej 22 lutego 2013 r.) na podstawie testamentów z 25 sierpnia 1998 r. i z 12 czerwca 2000 r. Głównym majątkiem wyróżnionym w testamentach jest własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkaniowego o powierzchni 44 m2 położonego w K.

Obaj Zainteresowani są najbliższymi krewnymi zmarłej – synami kuzynki (D. P. nie miała rodzeństwa, męża ani dzieci). Zainteresowani nie zaliczają się jednak do I lub II grupy podatkowej zgodnie art. 14 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zainteresowani posiadali w chwili nabycia i nadal posiadają obywatelstwo polskie.

D. P. orzeczeniem Obwodowej Specjalistycznej Komisji Lekarskiej do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia z 6 grudnia 1989 r. została zaliczona do pierwszej grupy inwalidzkiej; z ogólnego stanu zdrowia uznano, że inwalidztwo istnieje od sierpnia 1989 r. i jest trwale. W uzasadnieniu orzeczenia napisano: „Badana niezdolna do samodzielnej egzystencji zaliczona do pierwszej grupy inwalidów na stałe”.

Dzięki stałej, kilkunastoletniej opiece Zainteresowanych, aż do swojej śmierci D. P. mieszkała w swoim mieszkaniu w K. Opieka nad D. P. obejmowała zarówno pomoc w codziennych sprawach (zakupy, gotowanie, spacery), jak też wizyty u lekarzy oraz spędzanie wspólnie wszystkich świąt i uroczystości. Spadkodawczyni nigdy nie była zmuszona do korzystania z pomocy MOPS-u czy pielęgniarki środowiskowej.

W odręcznym testamencie z 25 sierpnia 1998 r. obaj Zainteresowani zobowiązali się do opieki nad D. P. co potwierdza odpowiedni fragment testamentu:

„Ja niżej podpisana D. P. (...) przekazuję w wypadku mojej śmierci mieszkanie w którym mieszkam – moim najbliższym krewnym G. Z. ur. 30 VIII 1974 r. synowi P. i A. i J. Z. ur. 30 IX 1981 r. synowi P. i A. W zamian zobowiązuję ich do opieki nade mną w chorobie i niedołęstwie oraz by nie umieszczali mnie w domu opieki.”

Testament notarialny z 12 czerwca 2000 r. potwierdzał ustalenia wcześniejszego testamentu co do woli D. P., jednak w nieco skróconej formie. Sąd powołany do sprawy spadkowej w trakcie
odczytywania wyroku wskazał na praktycznie identyczne brzmienie obu testamentów.

W dniu 3 października 2002 r. na wniosek D. P. Zainteresowani podpisali umowę będącą uzupełnieniem testamentu notarialnego z dnia 12 czerwca 2000 r., w której zobowiązali się do pomocy i opieki nad D. P. w zamian za posiadany przez nią majątek, w tym mieszkanie. Umowa ta miała być uzupełnieniem treści testamentu notarialnego 12 czerwca 2000 r. o tezy z testamentu odręcznego z 25 sierpnia 1998 r.

Umowa ta o tytule: Uzupełnienie mojego testamentu notarialnego z dnia 12.06.2000 Repetytorium nr x miała następującą treść:

„Pragnę uzupełnić swój testament z 12 czerwca 2000 r. o zdanie, które zawarte było w testamencie napisanym odręcznie z dnia 25 sierpnia 1998 r. o treści następującej: „w zamian zobowiązuję ich do opieki nade mną w chorobie i niedołęstwie oraz mam prośbę by nie umieszczali mnie w domu opieki.” Powyższe uzupełnienie oznacza, że moją intencją jest umowa o opiekę nade mną, a w zamian przekazuję w spadku swój majątek G. i J. Z. Jako osoba niedołężna, inwalidka pierwszej grupy potrzebuję i będę potrzebowała, tak jak do tej pory, opieki i pomocy z ich strony przy codziennych czynnościach (takiej opieki jaką udzielali mi do tej pory). Niniejszym traktuję to uzupełnienie jako umowę pomiędzy mną a G. i J. Z., mówiącej o pomocy i opiece nade mną w zamian za mój majątek w tym mieszkanie.

Dodatkowym elementem majątku jest moje prawo do dysponowania dwoma grobami (...).”

Zainteresowani wskazali (zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn), że:

  • nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość,
  • nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym,
  • nie są najemcami lokalu lub budynku,
  • będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat.

W piśmie z 30 kwietnia 2016 r. (data wpływu do Biura – 6 maja 2016 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowani wskazali, że uzupełnienie testamentu notarialnego z 3 października 2002 r. będące umową o tytule: Uzupełnienie mojego testamentu notarialnego z dnia 12.06.2000 Repetytorium nr x zobowiązującą Zainteresowanych do opieki nad D. P. i złożone na nim podpisy nie zostały potwierdzone notarialnie.

Zainteresowani wskazali, że do tej zwięzłej informacji trzeba dodać kontekst, gdyż tego wymaga rzetelność.

D. P. zawsze starała się być osobą samodzielną i niezależną, w miarę możliwości sama załatwiała swoje sprawy. Przedstawione przez Zainteresowanych testamenty i umowa uzupełniająca testament to inicjatywa ich cioci (D. P.) sformułowana i przeprowadzona przez nią. Zainteresowani jedynie przyjęli je do wiadomości i zaakceptowali. D.P. zapewne nie miała obaw, że Zainteresowani mogliby się nią nie opiekować, gdyż była świadkiem jak rodzina Zainteresowanych zajmowała się ich babcią – matką ich ojca – która umarła w 1987 r. w domu Zainteresowanych, będąc od wielu lat w ciężkim stanie spowodowanym chorobą Alzheimera. A w tym czasie opieka nad tak chorą osobą wymagała prawdziwego heroizmu.

W opinii Zainteresowanych, intencją D. P., poprzez spisanie omawianych dokumentów (testamentów), było przekazanie w rewanżu za opiekę swojej najbliższej rodzinie, tzn. Zainteresowanym, swojego majątku po swojej ewentualnej śmierci. Zainteresowani wskazali, że ich ciocia wykazała dużo starań i dużo staranności, aby przeprowadzić swój zamysł, ale nie była prawniczką a notariusz, u którego spisała drugi testament nie wskazał jej zgodnej z prawem drogi postępowania, która umożliwiłaby korzystanie z ulgi mieszkaniowej zgodnie z ustawą o podatku od spadków i darowizn. Istnieje więc w tej jasnej sytuacji niedopatrzenie formalne. Zainteresowani podkreślili, że intencja ich cioci i duch artykułu 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn są de facto tożsame.

Opieka Zainteresowanych nad D. P. trwała ponad dwa lata od dnia podpisania umowy stanowiącej uzupełnienie testamentu. Zainteresowani wskazali, że faktyczna opieka nad ciocią (niepełnosprawną, z pierwszą grupą inwalidztwa) trwała od kilkunastu lat, jeszcze przed spisaniem umowy, a nawet testamentu odręcznego (1998 r.).

Zainteresowani całe życie byli w bliskich stosunkach z D. P., wynikało to z tego, że ich mama od swojego 4 roku życia, z powodu śmierci ojca (dziadka Zainteresowanych), była „na wychowaniu” u swojej cioci M. P. i jej córki D. P. Mieszkała też z nimi aż do zamążpójścia, a potem utrzymywała wraz z Zainteresowanymi bardzo bliskie kontakty. Te dobre stosunki, przekształcały się w coraz większą opiekę ze strony Zainteresowanych, szczególnie po śmierci M. P. w 1986 r. W końcu zmieniło się to w stałą opiekę, gdyż ostatnie lata życia D. P. nie była już w stanie egzystować samodzielnie. Zainteresowani wskazali, że opieka ta może być poświadczona przez rodzinę, znajomych i sąsiadów D. P.

W razie możliwości skorzystania z ulgi mieszkaniowej Zainteresowani zobowiązują się, że będą zamieszkiwać w odziedziczonym lokalu i będą w nim zameldowani na pobyt stały. Jeden z Zainteresowanych, tj. G. Z. mieszka już w tym lokalu od roku, ma zamiar tam mieszkać dalej i nie zamierza sprzedawać podmiotowego mieszkania przez okres 5 lat od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały. Zainteresowani zgodnie z ustawą zamierzają się zameldować w ww. lokalu w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.

Zainteresowani przedstawili całą sprawę Urzędowi Skarbowemu, gdzie polecono im złożenie wniosku do Izby Skarbowej, aby wyjaśnić wszystkie zawiłości związane z interpretacją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tak więc Zainteresowani nie złożyli zeznania SD-3 we właściwym im Urzędzie Skarbowym, jak również nie wykazali w Urzędzie Skarbowym prawa do ulgi mieszkaniowej, o której mowa we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze sprawowaniem faktycznej, stałej, kilkunastoletniej opieki nad D. P. poświadczonej umową o opiekę i zapisami zawartymi w testamentach, Zainteresowanym przysługuje prawo do ulgi mieszkaniowej w podatku od spadków i darowizn?

Zainteresowani wskazali, że podstawowym celem i istotą ulgi mieszkaniowej jest zwolnienie z obciążenia podatkiem od spadków i darowizn oraz zapewnienie członkom najbliższej rodziny zbywcy możliwości posiadania samodzielnego mieszkania (domu mieszkalnego). Rozwiązanie to jest także przykładem realizacji polityki sprzyjającej zaspokajaniu przez władze publiczne potrzeb mieszkaniowych obywateli zgodnie z art. 75 Konstytucji (Stefan Babiarz, Komentarz do art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Zainteresowani podkreślili, że intencją D. P. w związku z jej stanem zdrowia uniemożliwiającym samodzielną egzystencję było zobowiązanie do opieki nad nią członków najbliższej rodziny – Zainteresowanych. W zamian za opiekę przekazała obu opiekunom swój majątek, którego najistotniejszą częścią było własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkaniowego. Przekazanie to miało formę testamentu odręcznego z 25 sierpnia 1998 r. i testamentu notarialnego z 12 czerwca 2000 r., uzupełnionego o umowę o opiekę z 3 października 2002 r.

Zdaniem Zainteresowanych, istnieją przesłanki do skorzystania z ulgi zgodnie z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, gdyż de facto zostały spełnione wymagania dotyczące spadkobrania. Na potwierdzenie swojego stanowiska Zainteresowani przywołali treść art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Zainteresowani podkreślili, że spadkodawczyni D. P., wykazała staranność chcąc, aby jej wola, wyrażona w testamencie pisanym odręcznie miała formę aktu notarialnego. Być może zachodzi tu zaniedbanie ze strony notariusza, który mając tekst testamentu odręcznego nie wskazał właściwej formy, w której spadkodawczyni mogłaby zawrzeć i przeprowadzić swoją wolę. Spisane w 2002 r. uzupełnienie testamentu (faktyczna umowa), wyraźnie wskazuje, że wola spadkodawczyni i intencja ustawodawcy są tożsame.

Zainteresowani wskazali, że spełnione są również przesłanki wynikające z art. 16 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym w opinii Zainteresowanych, możliwe jest zastosowanie podatkowej ulgi mieszkaniowej zgodnie z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Faktyczna opieka na ciocią Zainteresowanych (niepełnosprawną, z pierwszą grupą inwalidztwa) trwała od kilkunastu lat, jeszcze przed spisaniem umowy, a nawet testamentu odręcznego. Opieka nad D. P. obejmowała zarówno codzienne sprawy jak robienie zakupów, gotowanie, sprzątanie, wizyty u lekarzy czy opłaty rachunków. Opieka ta może być poświadczona, przez rodzinę, znajomych i sąsiadów D. P. Dzięki takiej opiece spadkodawczyni, określona przez Komisję Lekarską jako osoba niezdolna do samodzielnej egzystencji, nigdy nie była zmuszona do korzystania z pomocy MOPS-u czy nawet pielęgniarki środowiskowej. Zainteresowani nie są osobami zamożnymi, nie posiadają własnych mieszkań i faktycznie mieszkającymi u rodziców. W związku z tym Zainteresowani są zdania, że duch prawa i intencje ustawodawcy, że „podstawowym celem i istotą ulgi mieszkaniowej jest zwolnienie z obciążenia podatkiem od spadków i darowizn oraz zapewnienie członkom najbliższej rodziny zbywcy możliwości posiadania samodzielnego mieszkania (domu mieszkalnego)” umożliwiają zastosowanie, w tym przypadku, podatkowej ulgi mieszkaniowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Z uwagi na fakt nabycia spadku w lutym 2013 r. w niniejszej interpretacji powołano przepisy podatkowe w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2016 r.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r., Nr 96, poz. 768, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Stosownie do art. 5 tej ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast zgodnie z dyspozycją wyrażoną w art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku. Jednakże, zgodnie z art. 6 ust. 4 tej ustawy, jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania – zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy – stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca – art. 14 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do ust. 2 ww. przepisu, zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy do III grupy podatkowej zalicza się innych nabywców.

W myśl art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 3 powołanej wyżej ustawy, w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie – w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, które sprawowały opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie pisemnej umowy z podpisem notarialnie poświadczonym, przez co najmniej dwa lata od dnia poświadczenia podpisów przez notariusza – nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

Wskazana ulga, zgodnie z ust. 2 powołanego przepisu, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

  1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
  2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
  3. nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
  4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
  5. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
    1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego – jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
    2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.


Celem norm zawartych w treści ww. art. 16 jest nieobciążanie spadkobierców, skutkami podatkowymi z tytułu przyrostu majątkowego w postaci nieruchomości bądź lokalu, gdy nie dysponują budynkiem lub lokalem mieszkalnym i zamierzają zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat. Ulga ta przysługuje wyłącznie osobom, które łącznie spełnią wszystkie warunki wymienione w omawianym przepisie. Naruszenie chociaż jednego z nich powoduje utratę prawa do ulgi, co skutkuje ustaleniem przez właściwego naczelnika urzędu skarbowego podatku od spadków i darowizn.

W stanie faktycznym sprawy Zainteresowani wskazali, że zaliczają się w stosunku do spadkodawczyni do III grupy podatkowej. W celu skorzystania z omawianej ulgi podatkowej powinni więc legitymować się umową o sprawowanie opieki nad spadkodawczynią wymagającą takiej opieki, sporządzoną w odpowiedniej formie – w tym wypadku z podpisami notarialnie poświadczonymi.

W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wskazano, że Zainteresowani nabyli spadek po D. P. na podstawie testamentów z 25 sierpnia 1998 r. i z 12 czerwca 2000 r (ten drugi sporządzony w formie notarialnej). W odręcznym testamencie z 25 sierpnia 1998 r. obaj Zainteresowani zobowiązali się do opieki nad D. P.

Testament notarialny z 12 czerwca 2000 r. potwierdzał ustalenia wcześniejszego testamentu co do woli D. P. w skróconej formie.

W dniu 3 października 2002 r. na wniosek D. P. Zainteresowani podpisali umowę będącą uzupełnieniem testamentu notarialnego z dnia 12 czerwca 2000 r., w której zobowiązali się do pomocy i opieki nad D. P. w zamian za posiadany przez nią majątek, w tym mieszkanie. Umowa ta miała być uzupełnieniem treści testamentu notarialnego 12 czerwca 2000 r. o tezy z testamentu odręcznego z 25 sierpnia 1998 r.

Umowa o tytule: Uzupełnienie mojego testamentu notarialnego z dnia 12.06.2000 Repetytorium nr x zobowiązującą Zainteresowanych do opieki nad D. P. i złożone na nim podpisy nie zostały potwierdzone notarialnie.

Z tego też względu stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Zainteresowani nie zawarli ze spadkodawczynią umowy o opiekę w przewidzianej prawem formie (tj. z podpisami notarialnie poświadczonymi), brak jest podstaw do zastosowania przy określaniu podstawy opodatkowania preferencji podatkowej wynikającej z art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Dla powyższego bez znaczenia pozostaje fakt sprawowania opieki nad spadkodawczynią.

Do powyższego wniosku skłania również fakt, że wszelkie przepisy dotyczące ulg podatkowych i zwolnień z opodatkowania, jako wprowadzające wyłom od konstytucyjnej zasady powszechności opodatkowania uregulowanej w art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej, powinny być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem. W takiej sytuacji nie ma więc znaczenia, że intencja spadkodawcy i spadkobierców jest tożsama z intencją ustawodawcy. Istotnym jest, aby warunki do uzyskania ulgi zostały spełnione. Jak wynika z opisanego stanu faktycznego warunki te nie zostały spełnione. Brak jest bowiem notarialnego poświadczenia podpisów na umowie o sprawowanie opieki.

Z tego też względu bezprzedmiotowe jest rozpatrywanie spełnienia pozostałych przesłanek uprawniających do skorzystania z tzw. ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanych należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie postępowania oraz Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj