Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-468/16-2/APR
z 25 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2016 r. (data wpływu 19 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględnienia zmiany udziału w zysku, przy określaniu podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uwzględnienia zmiany udziału w zysku, przy określaniu podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (polski rezydent podatkowy) jest wspólnikiem w Spółce komandytowej (dalej: Spółka). Rokiem obrotowym Spółki jest rok kalendarzowy.

W marcu 2016 r., przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za rok obrotowy 2015 r. doszło do zmiany umowy Spółki obejmującej m.in. zmianę udziału w zysku Wnioskodawcy (dalej: Zmiana udziału w zyskach). Na skutek Zmiany udziału w zyskach Wnioskodawca uczestniczy w niższym udziale zysku Spółki niż przed Zmianą udziału w zyskach.

W trakcie roku obrotowego 2015 r. Wnioskodawca odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy z tytułu udziału w Spółce zgodnie z przysługującym mu w danym momencie udziałem w zysku. Wnioskodawcy będzie przysługiwał udział w zysku Spółki za 2015 r. uwzględniający Zmianę udziału w zyskach.

W związku z powyższym, ze względu na Zmianę udziału w zyskach dojdzie do sytuacji, w której wypłacony na rzecz Wnioskodawcy zysk będzie niższy niż udział w zysku przysługujący Wnioskodawcy w trakcie roku 2015, na podstawie którego były rozliczane przychody i koszty uzyskania przychodu przypadające na Wnioskodawcę oraz zaliczki na podatek PIT.

Stosownie do przepisów ustawy o PIT, Wnioskodawca zamierza złożyć w urzędzie skarbowym roczne zeznanie podatkowe za rok 2015 w terminie do dnia 30.04.2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w związku ze Zmianą udziału w zysku Spółki ma obowiązek uwzględnienia Zmiany udziału w zysku, przy określaniu podstawy opodatkowania, w swoim zeznaniu rocznym w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2015?

Zdaniem Wnioskodawcy, Zmiana udziału w zysku Spółki, która nastąpiła po zakończeniu roku podatkowego 2015, ale przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego Spółki za rok 2015 skutkuje obowiązkiem uwzględnienia powyższej zmiany, przy określaniu podstawy opodatkowania w zeznaniu rocznym PIT.

Zgodnie z art. 51 § 2 w związku z art. 103 § 2 Kodeksu spółek handlowych (dalej: ksh) zasady uczestnictwa wspólników spółki komandytowej w jej zyskach mogą zostać ustalone w umowie spółki. Ustawodawca woli wspólników pozostawia rozstrzygnięcie, co do udziału poszczególnych wspólników zarówno w zyskach, jak i stratach (J. A Strzępka, Komentarz do ksh, art. 51 ksh, nb. 3, Warszawa 2009). Dowolność wspólników w powyższym zakresie w przypadku spółki o charakterze zarobkowym zostaje ograniczona jedynie poprzez zasadniczy zakaz pozbawienia wspólnika spółki udziału w zysku (S. Sołtysiński. A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Komentarz do KSH tom 1, art. 51 ksh, nb. 3, Warszawa 2001). Z powyższego wynika, że zmiana udziałów w zysku Spółki za dany rok podatkowy jest w świetle przepisów polskiego prawa działaniem dopuszczalnym.

Zgodnie z art. 52 § 1 ksh wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego. Wielkość wypracowanego zysku księgowego, który podlega podziałowi pomiędzy wspólników, musi wynikać z rocznego sprawozdania finansowego spółki. Przy czym osiągnięty zysk może, lecz nie musi, być w całości podzielony przez wspólników.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Spółki osobowe są dla celów podatku dochodowego tzw. podmiotami transparentnymi. Oznacza to, że same nie są nim obciążone. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o PIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT).

Z powyższego wynika, zatem, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami Spółki powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach Spółki.

Ustawa o PIT nakłada na podatników będących osobami fizycznymi osiągających dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej obowiązki w zakresie obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zgodnie z przepisem art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej o której mowa w art. 14 ustawy o PIT, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w przepisie art. 44 ust. 3 ustawy o PIT z zastrzeżeniem przepisów art. 44 ust. 3f - 3h ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 44 ust. 3 ustawy o PIT podatnicy, o których mowa w art. 44 ust. 1 ww. ustawy są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

1. obowiązek wpłacania zaliczki powstaje, poczynając od miesiąca, w którym dochody te przekroczyły kwotę powodującą obowiązek zapłacenia podatku;
2. zaliczkę za ten miesiąc stanowi podatek obliczony od tego dochodu według zasad określonych w art. 26, 27 i 27b;
3. zaliczkę za dalsze miesiące ustała się w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku a sumą zaliczek za miesiące poprzedzające.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o PIT podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie według ustalonego wzoru o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym z zastrzeżeniem przepisów art. 45 ust. 1aa oraz ust. 7-8 ustawy o PIT.

Z uwagi na transparentność podatkową Spółki, przychód należny jest w trakcie roku podatkowego alokowany na poszczególnych wspólników w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w jej zyskach na podstawie umowy Spółki. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika, uwzględniając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u danego wspólnika. Dopiero dochód określony na podstawie tak ustalonych kwot przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów podlega opodatkowaniu u wspólnika podatkiem dochodowym.

Mając na uwadze całość przywołanych wyżej przepisów prawa, w ocenie Wnioskodawcy podkreślić należy, że jako wspólnik Spółki powinien opodatkować rzeczywiście uzyskany dochód z udziału w Spółce. Wobec powyższego, w przypadku, gdy wielkość udziału w zysku po zakończeniu roku obrotowego Spółki, ale przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego uległa zmianie, w stosunku do wielkości tego udziału przyjętej do obliczania poszczególnych zaliczek na podatek PIT w ciągu roku, to dochód za dany rok podatkowy Wnioskodawca powinien ustalić zgodnie z wielkością udziału w zysku ustaloną na moment podjęcia uchwały o ostatecznym (rzeczywistym) podziale zysku Spółki.

W związku z powyższym w zeznaniu rocznym PIT za 2015 r. Wnioskodawca powinien wykazać przychody oraz koszty według ostatecznie przyjętego prawa do udziału w zysku za 2015 r. w umowie Spółki, tj. po Zmianie udziału w zysku.

W trakcie trwania roku podatkowego wspólnikowi spółki osobowej nie przysługuje roszczenie o podział i wypłatę zysku. Roszczenie to powstaje na koniec roku obrotowego, a rozmiar tego roszczenia może być oceniany tylko według prawa do udziału w zysku zapisanego w umowie według jej aktualnej treści.

Uchwała o ostatecznym (rzeczywistym) podziale zysku Spółki określająca ostateczny procent udziału w zysku spółki poszczególnych wspólników zostanie podjęta już po zakończeniu danego roku podatkowego (obrotowego) 2015 r.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli w trakcie roku podatkowego 2015, opierając się na obowiązującej wówczas proporcji udziału w zysku w Spółce Wnioskodawca dokonywał rozliczeń podatkowych i uwzględniał wyższy udział w zysku niż ostatecznie zostanie mu przyznany i w konsekwencji odprowadzał wyższe zaliczki na podatek dochodowy, powinien uwzględnić to przy określaniu podstawy opodatkowania i wykazać w zeznaniu rocznym za 2015 r. nadpłatę z tytułu nadpłaconych zaliczek.

Niedopuszczalne byłoby obciążanie Wnioskodawcy podatkiem od dochodu, którego w rzeczywistości nie uzyskał. Jednocześnie Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało roszczenie o odsetki z tytułu nadpłaconych zaliczek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.) spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

Na mocy art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. W sprawach nieuregulowanych w Dziale III Kodeksu spółek handlowych, do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 Kodeksu). W myśl natomiast art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. Cytowane powyżej przepisy nie przewidują możliwości wyłączenia wspólnika z udziału w zyskach spółki.

Stosownie do przepisu art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej – z punktu widzenia prawa podatkowego – podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Według natomiast art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.
   
   

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W świetle powyższego, z uwagi na transparentność podatkową spółki niebędącej osobą prawną, przychód należny jest alokowany na poszczególnych wspólników w takiej proporcji, w jakiej wspólnicy partycypują w jej zyskach na podstawie umowy spółki. Podobnie ustala się wysokość kosztów uzyskania przychodów u każdego wspólnika, uwzględniając jednak te wydatki, które nie mogą stanowić kosztu podatkowego u danego wspólnika. Dopiero dochód określony na podstawie tak ustalonych kwot przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu podlega u wspólnika opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nakłada na podatników osiągających dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej obowiązki w zakresie obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W myśl przepisu art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 – są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Stosownie do art. 44 ust. 3f ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2015 r., podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Natomiast od 1 kwietnia 2015 r. art. 44 ust. 3f zmienił brzmienie i stanowi, że podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że wskutek zmiany umowy Spółki nastąpi zmiana udziału w zysku Wnioskodawcy, a w rezultacie - z perspektywy Wnioskodawcy także zmniejszenie prawa do udziału w zysku. W związku z powyższym dojdzie do sytuacji, w której wypłacony na rzecz Wnioskodawcy zysk będzie niższy niż udział w zysku przysługujący Wnioskodawcy w trakcie roku 2015, na podstawie którego były rozliczane przychody i koszty uzyskania przychodu przypadające na Wnioskodawcę oraz zaliczki na podatek PIT. Niezależnie od tego jednak zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych i umową spółki, zyski na rzecz wspólników spółki komandytowej są wypłacane zgodnie z przypadającym im udziałem w zysku na ostatni dzień roku obrotowego, niezależnie od tego na jakim poziomie udział w zysku kształtował się w trakcie roku obrotowego.

Z przeanalizowanych powyżej regulacji prawnych wynika, że zasady wykładni systemowej nakazują przyjąć, że podział przychodów i kosztów między wspólnikami spółki niebędącej osobą prawną powinien być dokonany jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej każdy ze wspólników partycypuje w zyskach spółki.

Zatem proporcję, o której mowa w art. 8 powołanej ustawy, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi, będącemu osobą fizyczną, udziału w przychodach i kosztach spółek niebędących osobą prawną, stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zyskach tej spółki. Zarówno więc przychody, koszty uzyskania przychodu, jak i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, straty i ulgi podatkowe, powinny być rozliczane przez Wnioskodawcę, będącego wspólnikiem spółki niebędącej osobą prawną – proporcjonalnie do jego udziału w zyskach tej spółki (uwzględniający zmiany udziału w zysku), przewidzianego w umowie spółki komandytowej. Powyższe oznacza, że środki stanowiące przychody Spółki komandytowej, co do zasady, stanowią już w momencie ich powstania przychody jej wspólników i u nich też są opodatkowane jako przychody z działalności gospodarczej, na przestrzeni roku podatkowego, z zachowaniem opisanej proporcji.

Zatem Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej, ma obowiązek wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a po zakończeniu roku podatkowego złożyć zeznanie podatkowe, w którym wykaże dochody z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną, jako dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl bowiem art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c (art. 45 ust. 1a pkt 2 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do treści art. 45 ust. 4 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7, podatnicy są obowiązani wpłacić:

• różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych przez płatników,
• należny podatek dochodowy wynikający z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym wynikającym z zeznania, o którym mowa w ust. 1a pkt 2, a sumą należnych za dany rok zaliczek.
  
  

Mając na uwadze powyższe przepisy należy wskazać, że podatkiem należnym od dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym jest podatek wynikający z prawidłowo sporządzonego i złożonego rocznego zeznania podatkowego. Zaliczkowe opodatkowanie tego dochodu stanowi jedynie formę opłacania podatku należnego wynikającego z zeznania, ponieważ po zakończeniu roku podatkowego zaliczki na podatek tracą swój byt prawny i podlegają rozliczeniu w składanym przez podatnika zeznaniu rocznym.

Jak uprzednio wykazano przychody i koszty uzyskania przychodów z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą (w tym także w spółce komandytowej) u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Określenie wysokości tych przychodów oraz kosztów ich uzyskania następuje w proporcji przypadającego wspólnikowi prawa do udziału w zysku spółki zarówno w przypadku określenia dochodu w celu ustalenia zaliczek na podatek, jak i wysokości rocznego dochodu z tytułu udziału w tej spółce. Przy czym, z uwagi na zmianę wielkości posiadanych udziałów w spółce, wielkość przypadającego prawa do udziału w zysku może być różna przy określaniu wysokości dochodu w celu obliczenia poszczególnych zaliczek na podatek, a także rocznego dochodu.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż przysługujący Wnioskodawcy w trakcie roku podatkowego udział w zysku spółki będzie miał wpływ na wysokość dochodu ustalanego dla potrzeb uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy. Natomiast dochód z tytułu udziału w spółce za dany rok podatkowy, Wnioskodawca zobowiązany będzie ustalić według udziału w zysku spółki przysługującego mu na dzień, w którym doszło do zmiany umowy Spółki obejmującej m.in. zmianę udziału w zysku Wnioskodawcy. Dochód ten Wnioskodawca jest zobowiązany rozliczyć w zeznaniu rocznym. Z chwilą złożenia zeznania rocznego Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania rzeczywistych przychodów i kosztów uzyskania przychodów. W przypadku, gdy obliczony od tak ustalonego dochodu należny podatek będzie wyższy niż suma uiszczonych w trakcie roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, powstałą różnicę zobowiązany będzie wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego w terminie wynikającym z cytowanego art. 45 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku, gdy obliczony należny podatek będzie niższy od wysokości uiszczonych zaliczek, Wnioskodawcy będzie przysługiwał zwrot nadpłaconego podatku. Innymi słowy, jeżeli dochody z tytułu udziału w spółce komandytowej zostaną opodatkowane na bieżąco, w miesięcznych zaliczkach na podatek dochodowy, to ewentualna nadpłata lub niedopłata podatku z tego tytułu winna być rozliczona przez każdego ze wspólników (w tym przez Wnioskodawcę) w jego rocznym zeznaniu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla pozostałych wspólników spółki komandytowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.