PL-LM.841.15.2016

Interpretacja Ministra Finansów PL-LM.841.15.2016 z 29 kwietnia 2016 r.

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, z urzędu, zmienia interpretację indywidualną Nr ILPB2/4514-1-83/15-4/MK, wydaną w dniu 7 września 2015 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów na podstawie § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w ten sposób, iż stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zmiany umowy spółki komandytowo-akcyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony wniosek ( z dnia 12 maja 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie zmiany umowy spółki komandytowo-akcyjnej.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. Nr ILPB2/4514-1-83/15-2/MK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowo-akcyjnej (SKA) w zakresie działalności handlowej (prowadzi sieć salonów z markową odzieżą). Działalność gospodarcza jest prowadzona w formie spółki komandytowo-akcyjnej (dalej, jako: „Spółka”, „SKA”). Dotychczas SKA emitowała akcje imienne. Spółka nie wyklucza w przyszłości pozyskania kapitału zewnętrznego i wprowadzenia spółki na giełdę papierów wartościowych i zaoferowania akcji na okaziciela w publicznym obrocie.

Obecnie, jak i w przyszłości Spółka odpowiednio jest / może być dodatkowo finansowana w drodze pożyczek udzielanych przez akcjonariuszy posiadających akcje imienne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udzieleniem Spółce pożyczki przez jej wspólnika (akcjonariusza) powstaje obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawych?

Zdaniem Wnioskodawcy z uwagi na to, iż w świetle art. 2 ust. 1 dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. (Dz.Urz. UE L 46/11, dalej jako: „dyrektywa”, „dyrektywa 2008/7/WE”) SKA jest uważana za spółkę kapitałową, pożyczka udzielona takiej spółce (SKA) przez jej akcjonariusza podlega zwolnieniu z podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r. poz. 223, dalej jako: „ustawa PCC”).

Uzasadnienie przyjętego stanowiska:

Zgodnie z art. 9 pkt 10 lit. i) ustawy PCC zwalnia się od podatku od czynności cywilnoprawnych pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej. W art. la pkt 2 ustawy PCC polski ustawodawca zalicza do spółek kapitałowych wyłącznie spółkę: z ograniczoną odpowiedzialnością, akcyjną lub europejską. Powyższy katalog spółek kapitałowych jest niezgodny z treścią art. 2 ust. 1 dyrektywy. Stosownie do tego przepisu przez spółkę kapitałową w znaczeniu dyrektywy należy rozumieć:

1. każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w załączniku 1,
2. każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną, których udziały w kapitale lub majątku mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie,
3. każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzące działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo że polska SKA nie została wymieniona w art. 2 ust. 1 dyrektywy, to jednak powinna zostać uznana za spółkę kapitałową, gdyż niewątpliwie akcje w SKA mogą być przedmiotem obrotu na giełdzie. W opinii Wnioskodawcy, zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy, do celów stosowania tej dyrektywy, wszelkie inne spółki, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia lub osoby prawne prowadzące działalność skierowaną na zysk uważa się za spółki kapitałowe. Jednak państwa członkowskie mają prawo, do celów naliczenia podatku kapitałowego, nie uważać ich za takie spółki. Wszelkie inne spółki - w rozumieniu tego przepisu to oczywiście spółki inne niż zdefiniowane uprzednio w ust. 1 lit. a) i c) tego przepisu. Prawodawca unijny przyznał państwom członkowskim pewien margines swobody jeśli chodzi o uznawanie określonych podmiotów za spółki kapitałowe dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych (podatku kapitałowego). Niemniej jednak swoboda ta nie oznacza możliwości uznawania za niekapitałową którejkolwiek ze spółek wymienionych w art. 2 ust. 1 lit. a)-c) dyrektywy. A zatem dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych SKA winna być traktowana jak spółka kapitałowa.

Nadmienić należy, iż powyższa wykładnia została potwierdzona w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. W wyroku z dnia 3 kwietnia 2012 r., I SA/Wr 48/12 (prawomocny) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wskazał, iż w jego ocenie fakt, że na liście załącznika I w przypadku RP znalazły się tylko dwa rodzaje spółek: spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna, nie oznacza, że SKA z tej regulacji nie będzie korzystać. Listy innych państw, jak np. Francji, wymieniają SKA w art. 2 ust. 1 dyrektywy. Przepis art. 2 ust. 2 natomiast ma charakter dopełniający i nie dotyczy SKA, którą na podstawie art. 2 ust. 1 pkt b) i c) dyrektywy 2008/7/WE należy uznać za spółkę kapitałową. Takie same wnioski należy wyprowadzić na podstawie obowiązującego w dniu przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej (UE), tak samo brzmiącego, przepisu art. 3 ust. 1 dyrektywy 69/335/EWG. Dyrektywa 69/335/EWG przyznaje państwom członkowskim pewien margines swobody, jeśli chodzi o uznawanie określonych podmiotów za spółki kapitałowe dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych, jednakże swoboda ta nie oznacza możliwości uznawania za niekapitałową którejkolwiek ze spółek wymienionych w art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/7/WE. Powyższego nie zmienia okoliczność, że SKA została uznana za spółkę osobową na gruncie Kodeksu spółek handlowych, gdyż w związku z faktem, że dyrektywa 69/335/EWG uznaje za spółki kapitałowe wszystkie spółki wymienione w art. 2 ust. 1, polski ustawodawca nie mógł wykluczyć tych spółek z grona spółek kapitałowych - na potrzeby ustawy PCC - niezależnie od ich kwalifikacji na gruncie prawa handlowego. Za wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 7 sierpnia 2014 r., II FSK 1980/12 należy również, podkreślić, iż na gruncie ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r. poz. 94) przedmiotem obrotu na giełdzie mogą być, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, papiery wartościowe, przez które - stosownie do art. 3 pkt 1 lit. a) ustawy - należy rozumieć także akcje. Z kolei art. 126 § 1 pkt 2 k.s.h. nakazuje stosować przepisy kodeksu dotyczące akcji spółki akcyjnej odpowiednio do akcji SKA. Nie może budzić zatem wątpliwości, że akcje SKA mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie, a tym samym polska SKA spełnia wymóg z art. 2 ust. 1 lit. b) dyrektywy 2008/7/WE dla uznania jej za spółkę kapitałową. Nie ma znaczenia, że dyrektywa 2008/7/WE nie uzależnia uznania spółki za spółkę kapitałową od dopuszczenia całości kapitału lub majątku spółki do obrotu giełdowego. Podobnie jak nie stawia wymogu, aby wszyscy wspólnicy mieli prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz aby byli odpowiedzialni za długi spółki tylko do wysokości swoich udziałów. Na zasadność uznania SKA za spółkę kapitałową w rozumieniu art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/7/WE wskazuje też piśmiennictwo (por. K. Szymaniak, Opodatkowanie podatkiem od czynności cywilnoprawnych przekształcenia spółki kapitałowej w komandytowo-akcyjną a dyrektywa Rady 2008/7/WE, Przegląd Podatkowy 4/2014).

Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 czerwca 2014 r. sygn. akt II FSK 1667/12 uznał, że SKA stanowi podmiot, w którym niezależnie od elementu personalnego związanego z osobą komplementariusza, występuje element wkładu kapitałowego, z którym wiąże się wystawienie akcji, a które mogą być przedmiotem publicznego obrotu, w tym za pośrednictwem giełdy. Przedmiotem dopuszczenia do rynku regulowanego nie jest spółka, ale emitowane przez nią instrumenty finansowe, w tym akcje. Zresztą nawet w przypadku spółki akcyjnej nie wszystkie wyemitowane przez nią akcje są w praktyce gospodarczej wprowadzane do obrotu giełdowego, a jej statut może wprowadzać ograniczenia w zbywalności akcji (art. 304 § 2 pkt 4 k.s.h.). Zdaniem NSA, dychotomiczny charakter udziału w SKA poszczególnych grup wspólników (akcjonariuszy i komplementariuszy) pozostaje bez znaczenia dla oceny czy spełnia ona kryteria zakreślone w art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/7/WE. O objęciu tej formy spółek stosowaniem wymienionej dyrektywy przesądza sama prawna możliwość wprowadzenia jej akcji do obrotu giełdowego. Wskazany przepis dyrektywy nie rozszerza tego zastrzeżenia na wszystkie tytuły uczestnictwa w spółce. Wskazane uwarunkowania prawne konstrukcji SKA, tj. prawna możliwość wprowadzenia wyemitowanych akcji na okaziciela do obrotu giełdowego przesądzają w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, iż odpowiada ona spółce kapitałowej, o której mowa w art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2008/7/WE. Dyrektywa kapitałowa przyznaje państwom członkowskim pewien margines swobody, jeśli chodzi o uznawanie określonych podmiotów za spółki kapitałowe dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych, jednakże swoboda ta nie oznacza możliwości uznawania za niekapitałową którejkolwiek ze spółek wymienionych w art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/7/WE. Powyższego nie zmienia okoliczność, że SKA została uznana za spółkę osobową na gruncie k.s.h. W związku bowiem z faktem, że dyrektywa uznaje za spółki kapitałowe wszystkie spółki wymienione w art. 2 ust. 1, polski ustawodawca nie mógł wykluczyć tych spółek z grona spółek kapitałowych - na potrzeby ustawy PCC niezależnie od ich kwalifikacji na gruncie prawa handlowego.

Taką wykładnię zaprezentował również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 22 kwietnia 2015 r. w sprawie C-357/13 (Drukarnia Multipress sp. z o.o.) wskazując, iż artykuł 2 ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału należy interpretować w ten sposób, że spółkę komandytowo-akcyjną prawa polskiego uznaje się za spółkę kapitałową w rozumieniu owego przepisu, nawet jeżeli jedynie część jej kapitału i członków może spełnić przesłanki przewidziane w tym przepisie.

W związku z powyższym, dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych SKA powinna być traktowana jak spółka kapitałowa w świetle dyrektywy 2008/7/WE. Konsekwencją takiej kwalifikacji jest to, iż pożyczka udzielona SKA przez jej akcjonariusza podlega zwolnieniu z podatku PCC.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 7 września 2015 r. Nr ILPB2/4514-1-83//15-4/MK uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, tym samym stwierdził, że zmiana umowy spółki komandytowo-akcyjnej polegająca na udzieleniu przez wspólnika SKA pożyczki korzysta ze zwolnienia określonego w art. 9 pkt 10 lit. i ustawy PCC.

Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu należy uznać za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że wspólnik spółki SKA udzielił i planuje jej udzielić pożyczki.

Na tle powyższego odpowiedzieć należy na pytanie, czy zmiana umowy spółki polegająca na udzieleniu pożyczki przez wspólnika SKA podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Na wstępie należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że spółka komandytowo-akcyjna jest spółką kapitałową w rozumieniu dyrektywy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/7/WE przez spółkę kapitałową rozumie się:

1. każdą spółkę, która przyjmuje jedną z form wyszczególnionych w załączniku I (art. 2 ust. 1 lit a dyrektywy),
2. każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną, których udziały w kapitale lub majątku mogą być przedmiotem transakcji na giełdzie (art. 2 ust. 1 lit b dyrektywy),
3. każdą spółkę, przedsiębiorstwo, stowarzyszenie lub osobę prawną prowadzącą działalność skierowaną na zysk, których członkowie mają prawo zbytu swoich udziałów stronom trzecim bez uprzedniego upoważnienia oraz odpowiadają za długi spółki, przedsiębiorstwa lub osoby prawnej tylko do wysokości swoich udziałów (art. 2 ust. 1 lit c dyrektywy).
   
   

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie C-357/13 Drukarnia Multipress sp. z o.o. stwierdził, że artykuł 2 ust. 1 lit. b) i c) dyrektywy Rady 2008/7/WE z dnia 12 lutego 2008 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału należy interpretować w ten sposób, że spółkę komandytowo-akcyjną prawa polskiego uznaje się za spółkę kapitałową w rozumieniu owego przepisu, nawet jeżeli jedynie część jej kapitału i członków może spełnić przesłanki przewidziane w tym przepisie.

Wykładania ta została potwierdzona w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, np. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 grudnia 2015 r. sygn. II FSK 2465/13 stwierdził „Zagadnienie uznania w rozumieniu dyrektyw unijnych spółki o wskazanej formie prawno-organizacyjnej za spółkę kapitałową został przesądzony w wyroku TSUE z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie C-357/13 Drukarnia Multipress sp. z o.o. przeciwko Ministrowi Finansów …”, podobnie w wyroku z dnia 11 lutego 2016 r. sygn. II FSK 3459/13.

Uznanie spółki komandytowo-akcyjnej za spółkę kapitałową w rozumieniu dyrektywy oznacza, że wkłady do tej spółki powinny być opodatkowane zgodnie z zasadami określonymi w tej dyrektywie.

W myśl art. 3 lit. i dyrektywy za wkłady kapitałowe uważa się zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki.

Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 dyrektywy państwo członkowskie, które w dniu 1 stycznia 2006 r. naliczało podatek od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych, może go w dalszym ciągu naliczać, pod warunkiem że jest on zgodny z art. 8-14.

Jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy, nie może go ono ponownie wprowadzić (art. 7 ust. 2 dyrektywy). Przepis ten miałby zastosowanie, jeśli państwo członkowskie całkowicie zaprzestałoby pobierania podatku kapitałowego.

Z regulacją tą wiąże się konieczność przestrzegania przez państwo członkowskie zasady stand still.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyżej cytowanym wyroku sygn. II FSK 2465/13: „Klauzula stand-still oznacza możliwość „poruszania się” przez państwo członkowskie, przy ustanawianiu obciążeń podatkowych lub ustalaniu ich wysokości, jedynie w ramach status quo istniejącego w dacie wskazanej normą prawa wspólnotowego.”.

Wyżej wymieniona zasada stand still odnosi się także do przypadków rezygnacji z pobierania podatku od niektórych wkładów kapitałowych, wykluczając ponowne ich opodatkowanie.

Stanowi o tym art. 7 ust. 3 dyrektywy 2008/7/WE, zgodnie z którym jeżeli w jakimkolwiek momencie po dniu 1 stycznia 2006 r. państwo członkowskie przestanie naliczać podatek kapitałowy od wkładów kapitałowych, o których mowa w art. 3 lit. g)-j), nie może ono ponownie wprowadzić podatku kapitałowego od takich wkładów kapitałowych. Powyższa zasada dotyczy więc zaciągnięcia pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki (art. 3 lit. i dyrektywy).

W świetle przepisów dyrektywy zaciągnięcie pożyczki przez spółkę kapitałową, jeśli wierzyciel uprawniony jest do udziału w zyskach spółki podlega opodatkowaniu podatkiem kapitałowym, jeżeli ustawa podatkowa w dniu 1 stycznia 2006 r. przewidywała opodatkowanie tej czynności i po tej dacie nie zostało zniesione jej opodatkowanie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k oraz pkt 2 ustawy PCC (zarówno w stanie prawnym obowiązującym w dniu 1 stycznia 2006 r., jak i obecnym) podatkowi od czynnosci cywilnoprawnych podlegają umowy spółki i ich zmiany, jeżeli powodują podwyższenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 1 ust. 3 ustawy PCC w przypadku umowy spółki komandytowo-akcyjnej za zmianę umowy spółki uważa się między innymi pożyczkę udzieloną SKA przez wspólnika.

Mając na względzie, że powyższy przepis ustawy PCC określający opodatkowanie pożyczki obowiązuje nieprzerwanie od dnia akcesji RP do Unii Europejskiej, a więc czynność ta podlegała podatkowi w dacie wskazanej w art. 7 ust. 1 dyrektywy i jest zgodny z przepisami dyrektywy, nie naruszając wynikajacej z dyrektywy zasady stand still.

Wobec powyższego, zmiana umowy SKA polegająca na udzieleniu spółce pożyczki przez wspólnika podlega opodatkowaniu, stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k i pkt 2 w związku z ust. 3 pkt 3 ustawy o PCC.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy PCC).

Podstawę opodatkowania stanowi kwota lub wartość pożyczki, zaś stawka wynosi 0,5%. (art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. d oraz art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o PCC).

Przedstawiając powyższe, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy w kwestii stosowania zwolnienia od podatku od czynnosci cywilnoprawnych, określonego w art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o PCC, do zmiany umowy SKA polegającej na udzielaniu pożyczki tej spółce przez wspólnika.

Na podstawie tego przepisu zwolnione z podatku są pożyczki udzielone przez wspólnika (akcjonanriusza) spółce akcyjnej i spółce z o. o. Przedmiotowy przepis nie może być interpretowany w oderwaniu od pozostałych przepisów ustawy PCC.

W ustawie PCC, jako spółka kapitałowa, wymieniona została spółka z o. o. i spółka akcyjna, a więc zwolnienie od podatku ma zastosowanie do pożyczek udzielonych tym spółkom przez ich wspólników (akcjonariuszy).

Celem natomiast wprowadzenia zwolnienia była realizacja zasady stand still w odniesieniu do wkładów kapitałowych, za które uważa się także udzielenie pożyczki przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 16 czerwca 2011 r. w sprawie C-212/10 Logstor ROR Polska sp. z o.o. dotyczącym wykładni przepisów dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału „Artykuł 4 ust. 2 dyrektywy Rady 69/335/EWG z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału, zmienionej dyrektywą Rady 85/303/EWG z dnia 10 czerwca 1985 r. należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie ponownemu wprowadzeniu przez państwo członkowskie podatku kapitałowego od pożyczki udzielonej spółce kapitałowej przez wierzyciela uprawnionego do udziału w zyskach owej spółki, jeżeli państwo to wcześniej zaniechało pobierania owego podatku.”.

W związku z tym, że pożyczki udzielane przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej nie były opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych na dzień akcesji (1 maja 2004 r.) RP do Unii Europejskiej oraz w dacie (1 stycznia 2006 r.), do której odnoszą się przepisy dyrektywy 2008/7/WE w zakresie dopuszczalności opodatkowania wkładów kapitałowych, nie mogły być objęte podatkiem.

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, że przepis określajacy zwolnienie od podatku dotyczący udzielania pożyczek przez wspólnika (akcjonariusza) spółce kapitałowej zdefiniowanej w przepisach PCC, nie może mieć zastosownia do umowy SKA i jej zmiany, która to spółka w świetle przepisów ustawy PCC jest uregulowana odrębnie i w ramach której ustawodawca krajowy nigdy nie odstąpił od opodatkowania pożyczki udzielanej tej spółce przez wspólnika.

Nieprawidłowe jest więc stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do stosowania zwolnienia z podatku od czynnosci cywilnoprawnych, określonego w art. 9 pkt 10 lit. i ustawy o PCC, do pożyczki udzielonej SKA przez wspólnika.

Tym samym nieprawidłowe jest także stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej interpretacji potwierdzające prawidłowość stanowisko zawarte we wniosku.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 poz. 270, z późn. zm.) stronie służy skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów (ul. Świętokrzyska 12; 00-916 Warszawa) - w terminie czternastu dni od dnia doręczenia zmiany interpretacji - do usunięcia naruszenia prawa.

Skargę wnosi się (w dwóch egzemplarzach) za pośrednictwem Ministra Finansów w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi tego organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ ten nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.