Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-432/16/BD
z 12 maja 2016 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 marca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 5 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wartości udzielonych rabatów pośrednich (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 5 kwietnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wartości udzielonych rabatów pośrednich.
We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży leków, suplementów diety i innych produktów farmaceutycznych (dalej: „Produktów”). Wnioskodawca dokonuje sprzedaży na rzecz podmiotów zajmujących się sprzedażą hurtową (np. hurtowni farmaceutycznych, dalej: „Dystrybutorzy”), którzy z kolei dystrybuują Produkty do odbiorców końcowych (np. aptek, sklepów, dalej: „Odbiorcy Końcowi”).
W celu zintensyfikowania sprzedaży Produktów Wnioskodawca zamierza obniżyć ich cenę w taki sposób, aby obniżka przełożyła się na spadek ceny bezpośrednio u Odbiorców Końcowych (z pominięciem Dystrybutorów).
W konsekwencji, Wnioskodawca planuje udzielać rabatu bezpośrednio Odbiorcom Końcowym. Program zakłada udzielanie Odbiorcom Końcowym rabatu kwotowego dotyczącego Produktów nabytych od Dystrybutorów w danym okresie.
Realizacja programu będzie przebiegać następująco:
- Odbiorca Końcowy będzie przesyłać Wnioskodawcy zestawienie pozwalające na identyfikację dostaw Produktów oraz istotnych warunków tej dostawy (np. data zakupu, ilości kupionych Produktów, ich cena zakupu, numer faktury zakupowej, dane Dystrybutora).
- Wnioskodawca na podstawie przesłanego zestawienia sporządzać będzie kalkulację wartości należnego rabatu.
- Wnioskodawca sporządzać będzie notę uznaniową i wysyłać ją do Odbiorcy Końcowego.
- W oparciu o wystawioną notę uznaniową Wnioskodawca będzie przelewać kwotę udzielonego Odbiorcy Końcowemu rabatu.
Alternatywnym rozwiązaniem do powyższego rozważanym przez Wnioskodawcę jest wystawianie przez Odbiorców Końcowych na rzecz Wnioskodawcy noty obciążeniowej.
Odpowiednio zmianie ulegną wówczas kolejne etapy i będą one przebiegać następująco:
- Odbiorca Końcowy będzie przesyłać Wnioskodawcy zestawienie pozwalające na identyfikację dostaw Produktów oraz istotnych warunków tej dostawy (np. data zakupu, ilości kupionych Produktów, ich cena zakupu, numer faktury zakupowej, dane Dystrybutora).
- Wnioskodawca na podstawie przesłanego zestawienia sporządzać będzie kalkulację wartości należnego rabatu i przekazywać taką informację Odbiorcy Końcowemu.
- Odbiorca Końcowy na podstawie informacji od Wnioskodawcy będzie wystawiał notę obciążeniową i przesyłał Wnioskodawcy.
- W oparciu o otrzymaną notę obciążeniową Wnioskodawca będzie przelewać kwotę udzielonego rabatu.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:
Czy wypłacany Odbiorcom Końcowym rabat stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Zdaniem Spółki, działania zmierzające do intensyfikacji sprzedaży Produktów kierowane do podmiotów będących pośrednimi nabywcami, tj. do Odbiorców Końcowych wpłyną na zwiększenie sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę, a tym samym do zwiększenia osiąganych przez niego przychodów. Przyznanie, bowiem rabatu Odbiorcom Końcowym przełoży się w sposób bezpośredni na wielkość dokonywanych przez nich zakupów Produktów Wnioskodawcy u Dystrybutorów.
W związku z powyższym, w opinii Wnioskodawcy, wypłacany Odbiorcom Końcowym rabat pośredni stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Analogiczne stanowisko zostało wskazane również w następujących interpretacjach indywidualnych:
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 13 października 2015 r. (sygnatura: IPPB6/4510-255/15-4/AK);
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 30 września 2015 r. (sygnatura: ILPB3/4510-1-321/15-3/AO);
- Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 września 2015 r. (sygnatura: IBPB-1-3/4510-136/15/WLK).
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, ze zm., dalej: „Ustawa CIT”), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.
Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy CIT.
Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim, a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.
Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem, to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży produktów farmaceutycznych na rzecz podmiotów zajmujących się sprzedażą hurtową. Model dystrybucji Produktów zakłada, że Spółka sprzedaje je do hurtowni, które pełnią funkcję Dystrybutorów, a dopiero w dalszej kolejności produkt trafia do Odbiorców Końcowych. W takim modelu rozliczeń, Spółka nie sprzedaje bezpośrednio produktów Sprzedawcom, nie wystawia również na ich rzecz faktur VAT. W związku z powyższym, w przyszłości Wnioskodawca planuje udzielanie rabatów bezpośrednich Odbiorcom Końcowym, w postaci rabatu kwotowego dotyczącego produktów nabytych od Dystrybutorów. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika zatem, że Spółka zamierza udzielić rabatów Odbiorcom Końcowym, a nie bezpośrednim nabywcom produktów, czyli Dystrybutorom, którzy są jego kontrahentami. Odbiorcą tych kwot nie będą zatem Dystrybutorzy, z którymi Spółka ustali ceny sprzedaży produktów, lecz inne podmioty – Odbiorcy Końcowi nabywający produkty od Dystrybutorów. Ponadto przedmiotowe rabaty dokumentowane będą za pomocą not uznaniowych/obciążeniowych sporządzanych odpowiednio przez Wnioskodawcę lub Odbiorców Końcowych. Spółka wskazała, że celem opisanej struktury są działania zmierzające do intensyfikacji sprzedaży Produktów.
Uwzględniając opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą rabatów pośrednich na rzecz Odbiorców Końcowych, wpływać będą na zwiększenie sprzedaży Spółki, a w konsekwencji zwiększenie przychodów Spółki. Tym, samym przedmiotowe wydatki spełniać będą przedstawione wyżej warunki i Wnioskodawca może zaliczyć je w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, 2 i 4 wydano odrębne rozstrzygnięcia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.