Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-216/16-4/PP
z 5 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2016 r. (data wpływu 26 lutego 2016 r.), uzupełniony pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data nadania 25 kwietnia 2016 r., data wpływu 27 kwietnia 2016 r.) na wezwanie z dnia 14 kwietnia 2016 r. (data nadania 15 kwietnia 2016 r., data doręczenia 18 kwietnia 2016 r.) Nr IPPB4/4511-216/16-2/PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu lekarzom weterynarii udokumentowanych kosztów dojazdu prywatnym samochodem osobowym do miejsca wykonywania wyznaczonych czynności i kosztów użytych produktów leczniczych i wyrobów medycznych w związku z wykonywaniem czynności zleconych im przez Powiatowego Lekarza Weterynarii:

• w części dotyczącej opodatkowania przychodu z tytułu zwrotu kosztów dojazdu prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności- jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zwrotu lekarzom weterynarii udokumentowanych kosztów dojazdu prywatnym samochodem osobowym do miejsca wykonywania wyznaczonych czynności i kosztów użytych produktów leczniczych i wyrobów medycznych w związku z wykonywaniem czynności zleconych im przez Powiatowego Lekarza Weterynarii.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 14 kwietnia 2016 r. Nr IPPB4/4511-216/16-2/PP (data nadania 15 kwietnia 2016 r., data doręczenia 18 kwietnia 2016 r.) wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 21 kwietnia 2016 r. (data nadania 25 kwietnia 2016 r., data wpływu 27 kwietnia 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 16 ustawy z dnia 29 styczna 2004 r. o Inspekcji Weterynarii (Dz. U. z 2015 poz. 1482, z późn. zm.) Powiatowy Lekarz Weterynarii w trybie decyzji administracyjnej wyznaczył lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Powiatowego Inspektoratu Weterynarii do realizacji niektórych czynności w jego imieniu i na rzecz Powiatowego Inspektoratu Weterynarii. Podstawą dla realizacji przytoczonych czynności były umowy zlecenia, które określały szczegółowo prawa i obowiązki stron. Na podstawie rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii (Dz. U. z 2004 r., Nr 178 poz. 1837) za wykonane usługi w ramach umów zlecenia wyznaczeni lekarze otrzymują stosowne wynagrodzenie. Zgodnie z § 1 ww. rozporządzenia na wygrodzenie składa się: podstawa ustalona według obowiązujących stawek, które stanowią załącznik do rzeczonego rozporządzenia, oraz zwrot odpowiednio udokumentowanych kosztów dojazdu prywatnymi samochodami do miejsca wykonywanych czynności. Powyższe koszty dojazdu są naliczane zgodnie z zryczałtowanymi stawkami używania pojazdów prywatnych do celów służbowych, które są określone w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. 2002 nr 27 poz. 271). Na wynagrodzenie brutto osób wyznaczonych za wykonywane czynności składają się oba ww. składniki (tj. podstawa wynagrodzenia i zwrot kosztów dojazdów). Stosownie do zapisów art. 13 pkt 6 w następstwie art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 1991 r., Nr 80 poz. 350) za przychód uważa się przychody osoby fizycznej, którym organ władzy lub administracji państwowej zlecił na podstawie należytych przepisów prawa wykonanie wyznaczonych czynności. W tym przypadku podstawą wyliczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stanowi wynagrodzenie brutto osoby wyznaczonej po uwzględnieniu 20% zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodów. Podatek naliczony jest pomniejszony o naliczona składkę zdrowotna w wysokości 7,75% podstawy wymiaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu lekarzy wyznaczonych oraz innych kosztów związanych z wykonywaniem przez nich czynności należy kwalifikować do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ustawa z dnia 29 stycznia 2004 r o Inspekcji Weterynaryjnej w art. 16 określa zasady wyznaczania przez powiatowego lekarza weterynarii na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji do wykonywania niektórych ustawowych zadań Inspekcji Weterynaryjnej.

Wyznaczeni mogą zostać:

• lekarze weterynarii niebędący pracownikami Inspekcji,
  
• lekarze weterynarii niebędący pracownikami Inspekcji, świadczący usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt,
  
• osoby niebędące pracownikami Inspekcji, posiadające odpowiednie klasyfikacje do wykonywania niektórych czynności pomocniczych.
  
  

Wyznaczenie do wykonywania czynności weterynaryjnych następuje w drodze decyzji administracyjnej powiatowego lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania (art. 16 ust. 2 ww. ustawy). Mając na uwadze przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, iż skoro na podstawie przepisów o ustawy Inspekcji Weterynaryjnej powiatowy lekarz jako organ administracji rządowej zleca decyzją administracyjną wykonanie określonych czynności osobie fizycznej to przychód osiągnięty przez tą osobę należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, o których mowa w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Przepis art. 21 pkt 16 ustawy PIT stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika i osoby niebędącej pracownikiem do określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do sprawy w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju z zastrzeżeniem ust. 13. Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą służbową mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te muszą mieć związek z określanymi celami lub rodzajami działalności, a także nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w przypadku zaliczania tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów świadczenia stanowiące zwrot tych wydatków będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem według Wnioskodawcy wynagrodzenie lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, wyznaczonych w drodze decyzji administracyjnej, które składa się z części podstawowej, kosztów dojazdu i innych kosztów (użyte produkty lecznicze weterynaryjne, wyroby medyczne i bovituberkulina) niezbędnych do wykonania określonych czynności stanowi dochód opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Inspektorat Weterynarii jest państwową jednostką budżetową, realizującą zadania w zakresie administracji rządowej, na podstawie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2010, Nr 112, poz. 744, z późn. zm.).

Jak wynika z treści art. 16 ust. 1 ww. ustawy, w sytuacji gdy lekarz weterynarii z przyczyn finansowych lub organizacyjnych nie jest w stanie wykonać ustawowych zadań Inspekcji - może do wykonywania określonych czynności wyznaczać:

1. na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji,
2. na czas określony lekarzy weterynarii niebędących pracownikami Inspekcji, świadczących usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt,
3. osoby niebędące pracownikami Inspekcji, posiadające odpowiednie kwalifikacje.
   
   

Art. 16 ww. ustawy opisuje tryb postępowania przy wyznaczaniu danej osoby do wykonywania określonych czynności.

Stosownie do ust. 2 art. 16 ustawy o Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczenie do wykonania czynności, o którym mowa w ust. 1, następuje w drodze decyzji administracyjnej lekarza weterynarii określającej rodzaj i zakres czynności przekazanych do wykonania.

Natomiast w myśl ust. 3 art. 16 ww. ustawy, wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, następuje po zawarciu przez lekarza weterynarii umowy z:

1. osobami, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2,
   
2. podmiotem prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a

- określającej zakres, terminy i miejsce wykonywania tych czynności, wysokość wynagrodzenia za ich wykonanie oraz termin płatności, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1a, dodatkowo imię i nazwisko wyznaczonego lekarza weterynarii świadczącego usługi weterynaryjne w ramach zakładu leczniczego dla zwierząt.

Stosownie do brzmienia § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 2 sierpnia 2004 r. w sprawie warunków i wysokości wynagrodzenia za wykonywanie czynności przez lekarzy weterynarii i inne osoby wyznaczone przez powiatowego lekarza weterynarii (Dz. U. Nr 178, poz 1837, z późn. zm.) - lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii do wykonywania czynności, o których mowa art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, oraz lekarzom weterynarii i innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej, wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii, a także podmiotom prowadzącym zakład leczniczy dla zwierząt, z którymi zawarto umowę, o której mowa w art. 16 ust. 3 tej ustawy, za wykonywanie czynności określonych w art. 16 ust. 1 tej ustawy przysługuje wynagrodzenie obejmujące:

1. część podstawową, której wysokość ustala się według stawek określonych w załączniku do rozporządzenia;
   
2. zwrot udokumentowanych kosztów:
   1. dojazdu według stawek określonych w przepisach w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, związanego z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia w poz. 1-6, 8, 10, 16, 20, 21, 25 i 26 pkt 3 oraz poz. 27-31, z tym że w przypadku nadzoru nad ubojem, o którym mowa w załączniku do rozporządzenia w poz. 8, zwrot udokumentowanych kosztów dojazdu przysługuje wyłącznie w przypadku dojazdu do rzeźni nieposiadającej automatycznego przesuwu taśmy,
      
   2. użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych, w związku z wykonywaniem czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia w poz. 1-6, 20, 21, 27 i 28.
   
   
   

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 - 25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów zawarty został w art. 10 ustawy. Jednym z nich jest wymieniona w ust. 1 pkt 2 ww. przepisu działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Wobec powyższego, wynagrodzenie podstawowe, w tym także zwrot kosztów dojazdów prywatnymi samochodami do miejsca wykonywania czynności i zwrot wydatków na zakup użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i materiałów medycznych lekarzom weterynarii stanowią przychód ze źródła przychodów określonego w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód z działalności wykonywanej osobiście.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

W powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż" bez określenia „służbowa", dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszystkich podróży osób niebędących pracownikami.

Aby jednak przedmiotowe świadczenia dla osoby niebędącej pracownikiem korzystały ze zwolnienia muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 21 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z jego treścią, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. osiągnięcia przychodów, lub
2. realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji
   
   

Oznacza to, że aby świadczenia otrzymywane w związku z odbywaną podróżą mogły skorzystać ze zwolnienia, kwoty te muszą mieć związek z określonymi celami lub rodzajami działalności, a także nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów; w przypadku zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów świadczenia stanowiące zwrot tych wydatków będą stanowiły przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że omawiane zwolnienie jest limitowane do wysokości określonej m.in. w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).

Stosownie do brzmienia § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy podróż - za zgodą pracodawcy - odbywa się samochodem, motocyklem lub rowerem niebędącym własnością pracodawcy, pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż określona w przepisach wydanych na podstawie art. 34a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1265 oraz z 2013 r. poz. 21).

W konsekwencji, koszty zwrócone lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Wnioskodawcy wyznaczonym przez powiatowego lekarza weterynarii z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających ze zleconych czynności, oraz z tytułu zwrotu kosztów użytych produktów leczniczych refundowanych i wyrobów medycznych stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednak podkreślić należy, że przychody z tytułu używania prywatnego samochodu do realizacji zadań wynikających ze zleconych czynności przez powiatowego lekarza weterynarii są zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy. Przy czym zwolnienie to przysługuje do wysokości określonej w § 5 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, natomiast ewentualna nadwyżka zwracanych świadczeń (ponad określony limit) stanowić będzie dla tej osoby przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Z treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

W świetle wyżej powołanych uregulowań prawnych, od kwot należności wypłacanych lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej z tytułu ewentualnej nadwyżki zwracanych świadczeń za używanie prywatnego samochodu (ponad określony limit) w związku z czynnościami zleconymi przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, Powiatowy Lekarz Weterynarii jako płatnik obowiązany jest zgodnie z cyt. art. 41 ust. 1, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, którą pomniejszy o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne zgodnie z ww. art. 41 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać przy tym należy, że płatnik przy ustalaniu dochodu ze źródła o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien wziąć pod uwagę miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 ustawy.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Zatem, jeżeli lekarz weterynarii udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Zatem jeżeli lekarz weterynarii udowodni, że poniósł wyższe koszty niż te, które zostały określone przez płatnika na podstawie art. 22 ust. 9 ww. ustawy, przy ustaleniu dochodu będzie mógł ustalić te koszty w wysokości wydatków faktycznie poniesionych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz wyżej powołanych uregulowań prawnych, zwrot lekarzom weterynarii udokumentowanych kosztów dojazdów, tj. świadczeń za używanie prywatnego samochodu w związku z czynnościami zleconymi przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, stanowi przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolniony od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ww. ustawy, do wysokości określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej, przy spełnieniu pozostałych przesłanek konstruujących omawiane zwolnienie.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Natomiast od kwot należności wypłacanych lekarzom weterynarii oraz innym osobom niebędącym pracownikami Inspekcji Weterynaryjnej z tytułu wynagrodzenia podstawowego, zwrotu kosztów użytych produktów leczniczych weterynaryjnych i wyrobów medycznych, oraz z tytułu ewentualnej nadwyżki zwracanych świadczeń za używanie prywatnego samochodu (ponad określony limit) w związku z czynnościami zleconymi przez Powiatowego Lekarza Weterynarii, Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest zgodnie z cyt. art. 41 ust. 1, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy, którą pomniejszy o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne zgodnie z ww. art. 41 ust. 1a ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.