Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4513-100/16/BP
z 15 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 30 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie w zakresie prowadzenia ewidencji wyrobów węglowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi firmę „X”. Przedmiotem działalności firmy jest handel węglem. Podatnik uiszcza podatek akcyzowy. Wnioskodawca prowadzi ewidencję sprzedaży wyrobów węglowych. Od 1 stycznia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi ewidencję zgodnie z treścią art. 138i ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien prowadzić ewidencję sprzedaży wyrobów określonej w art. 138i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on prowadzić ewidencję sprzedaży wyrobów węglowych w sposób określony w art. 138i ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 752 ze zm.), dalej zwanej ustawą, wyroby węglowe, to wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wskazano na wyroby oznaczone kodem CN:

• poz. 19 - ex 2701, tj. węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
• poz. 20 - ex 2702, tj. węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
• poz. 21 - ex 2704, tj. koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych – jak wynika z cyt. powyżej poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy – pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.

Finalny nabywca węglowy jest to podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe,

-niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym (art. 2 ust. 1 pkt 23c ustawy).

Natomiast stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczący podmiot węglowy to podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

-który pisemnie powiadomił właściwego naczelnika urzędu celnego o tej działalności.

Natomiast w myśl § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 grudnia 2016 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 2162) – zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień – w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.

Stosownie do powyższego, w sytuacji sprzedaży wyrobów węglowych dokonywanej przez podmiot posiadający status pośredniczącego podmiotu węglowego na rzecz podmiotu korzystającego ze zwolnienia, wymienionego w art. 31a ust. 1 ustawy w ilości nieprzekraczającej 200 kg przy jednorazowej sprzedaży, Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawienia dokumentu dostawy lub faktury zastępującej dokument dostawy.

Zgodnie zaś z art. 138i ust. 1 ustawy, ewidencję wyrobów węglowych prowadzą:

1. pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. pośredniczący podmiot węglowy używający wyrobów węglowych.
   
   

Na podstawie art. 138i ust. 2 ustawy, ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, powinna zawierać następujące dane:

1. ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
2. datę sprzedaży wyrobów węglowych i datę ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
3. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
4. datę wystawienia dokumentu dostawy albo innego dokumentu zastępującego dokument dostawy i numer identyfikujący dokument dostawy albo inny dokument zastępujący dokument dostawy, na podstawie którego wyroby te zostały sprzedane na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
   
   

Ewidencja prowadzona przez pośredniczący podmiot węglowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, powinna zawierać dane dotyczące wyrobów węglowych:

1. użytych w ramach zwolnień, o których mowa w art. 31a ust. 1, lub
2. użytych do celów nieobjętych zwolnieniem

-w podziale na miesiące, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN.

Mając na uwadze powyższe przepisy, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że dokonując sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, powinien on prowadzić ewidencję zgodnie z art. 138i ust. 2 ustawy.

Końcowo należy dodać, że do ww. ewidencji nie wpisuje się wyrobów węglowych sprzedawanych na terenie kraju finalnemu nabywcy węglowemu z zapłaconą akcyzą oraz wyrobów węglowych podlegających zwolnieniu od akcyzy sprzedawanych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo (tzw. sprzedaży paragonowej), do której nie stosuje się warunku wystawienia dokumentu dostawy, zgodnie z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z 15 grudnia 2015 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 2162).

Stosownie do powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.