2016.05.09 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-146/16/AW
z 9 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 lutego 2016 r.) uzupełnionym 20 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

uznania, że Spółka Rumuńska nie jest zagraniczną spółką kontrolowaną – jest prawidłowe,
obowiązku prowadzenia rejestru zagranicznych spółek – jest nieprawidłowe,
braku obowiązku ewidencji zdarzeń zaistniałych w Spółce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

uznania, że Spółka Rumuńska nie jest zagraniczną spółką kontrolowaną,
obowiązku prowadzenia rejestru zagranicznych spółek oraz ewidencji zdarzeń zaistniałych w Spółce.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Spółka Akcyjna (dalej „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą świadcząc usługi finansowe. Wnioskodawca prowadzi działalność w Polsce i tu podlega opodatkowaniu od całości swoich dochodów. Głównym obszarem działalności Wnioskodawcy jest zarządzanie portfelami wierzytelności na rzecz funduszy inwestycyjnych działających na rynku Polskim.

W ramach rozszerzenia terytorialnego zasięgu działalności Wnioskodawca, utworzył jako jedyny wspólnik, spółkę będącą odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, działającą wg prawa rumuńskiego pod firmą YY (dalej „Spółka”). Wnioskodawca nie wyklucza utworzenia podobnej spółki działającej na rynku rumuńskim, który dla Wnioskodawcy jest rynkiem perspektywicznym z punktu widzenia jego działalności, opartej o przesłanki o których mowa wyżej. Spółka została zarejestrowana zgodnie z prawem Rumuńskim w Rejestrze Handlowym (Registrul Comertului; www.onrc.ro), prowadzonym przez Ministerstwo Sprawiedliwości (zgodnie z ustawą 26/1990 o Rejestrze Handlowym obowiązującą w Rumunii). Spółka w zakresie swojej działalności nabywa wierzytelności głównie z tytułu kredytów udzielonych przez instytucje finansowe działające na rynku rumuńskim. W tym zakresie, prowadzi ich obsługę w imieniu własnym i na swoją rzecz. Do zakresu przedmiotowego działalności Spółki zgodnie z Rumuńską klasyfikacją (rozporządzenie 337/2007 wersja CAEN nr 2) należy:

Działalność podstawowa:

6619 - Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Działalność wspomagająca:

8299 - Pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej, gdzie indziej niesklasyfikowana.
8291 - Działalność świadczona przez agencje inkasa i biura kredytowe.
8220 - Działalność centrów telefonicznych (call center).
8219 - Wykonywanie fotokopii, przygotowywanie dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura.
8211 - Działalność usługowa związana z administracyjną obsługą biura.
8559 - Pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane.
8110 - Działalność pomocnicza związana z utrzymaniem porządku w budynkach.
6820 - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
6810 - Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek.
6612 - Działalność maklerska związana z rynkiem papierów wartościowych i towarów giełdowych.
6312 - Działalność portali internetowych.
6311 - Przetwarzanie danych; zarządzanie stronami internetowymi (hosting) i podobna działalność.
7320 - Badanie rynku i opinii publicznej.
7022 - Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.
6619 - Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.
6499 - Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych.

Podstawową kategorią przychodów Spółki są przychody z działalności podstawowej a więc z obsługi wierzytelności, którą Spółka wykonuje we własnym imieniu i na swoją rzecz.

Spółka, posiada własne zaplecze majątkowe oraz personalne (zatrudniając na moment sporządzania przez Wnioskodawcę wniosku: 98 osób) i w zakresie swojej działalności wykonuje ją całkowicie samodzielnie.

Spółka w określonym zakresie korzysta także z zaplecza informatycznego Wnioskodawcy w szczególności:

centrum przetwarzania danych,
serwerów,
łącz internetowych,
łącz światłowodowych,
łącza pomiędzy siedzibami Stron,
sieci telefonicznej.

Korzystanie przez Spółkę odbywa się na podstawie zawartej z Wnioskodawcą odpłatnej umowy dzierżawy sprzętu IT Wnioskodawcy. Wnioskodawca, wynajmuje także pojazdy samochodowe na rzecz Spółki, które użytkowane są w Rumunii na podstawie odpłatnych umów najmu. Wnioskodawca wystawia Spółce faktury, dokumentujące powyższe czynności.

Kapitał własny Spółki wynosi 4 410 000 RON, co odpowiada wartości 4 367 664 PLN (wg kursu NBP). Wysokość kapitału odpowiada rzeczywistemu rozmiarowi działalności Spółki. Ponadto, Rumunia jako członek Unii Europejskiej nie jest wymieniona w rozporządzeniu ministra finansów wydanego na podstawie art. 9a ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”). Rzeczpospolita Polska posiada także podpisaną umowę w sprawie unikania podwójnego opodatkowania z Rumunią (opublikowana w Dz.U z 1995 r. Nr 109, poz. 530). Spółka podlega w państwie rezydencji opodatkowaniu od całości swoich dochodów.

Stawka podatku dochodowego w Rumunii zarówno dla osób fizycznych jak i osób prawnych jest jednolita i wynosi obecnie 16 procent. Wyjątkiem są przewidziane w prawie podatkowym preferencje opodatkowania dla mikroprzedsiębiorców z uwzględnieniem kryterium dochodu i poziomu zatrudnienia, które jeżeli nie przekraczają określonych wartości uprawniają te podmioty do zastosowania stawki 3 procentowej - Spółka nie należy do tej kategorii podmiotów.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 13 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 kwietnia 2016 r.), Spółka doprecyzował opis stanu faktycznego wskazując, że została zarejestrowana i prowadzi działalność na terenie Rumunii. Spółka posiada własny lokal pod adresem XXX, będący jednocześnie jej siedzibą. Spółka jest rumuńskim rezydentem podatkowym i tam podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest także czynnym podatnikiem podatku od wartości dodanej, także zarejestrowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Ekonomicznym celem utworzenia Spółki, co podnosił Wnioskodawca, było wejście i aktywny udział na rumuński rynek wierzytelności, który jest jednym z największych i najbardziej perspektywicznych rynków tego rodzaju w Europie Środkowo - Wschodniej. Spółka ma za zadanie aktywny udział w procesie pozyskiwania i obsługi wierzytelności na tym rynku. Cel ekonomiczny istnienia i funkcjonowania Spółki, zgodny jest więc z ekonomicznym celem jej działalności, którą Spółka wykonuje.

Spółka posiada własne organy zarządzające (zarząd) składające się z dwóch członków powołanych przez Wnioskodawcę. Jeden członek zarządu na stałe przebywa i sprawuje swoje funkcje w Rumunii. Wnioskodawca jako jedyny wspólnik posiada określone uprawnienia właścicielskie. Uprawnienia Wnioskodawcy jako jedynego wspólnika zbieżne są z uprawnieniami wspólnika/wspólników w polskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, której Spółka jest odpowiednikiem m.in. w przedmiocie ewentualnych przekształceń/łączenia Spółki, zwiększenia/zmniejszenia kapitału, zatwierdzanie sprawozdania finansowego oraz sprawozdania z działalności zarządu, likwidacji Spółki, zmiany profilu jej działalności, powoływania/odwoływania zarządu, zatwierdzanie budżetu i jego wykorzystania.

Uprawnienia te stanowią standardowy konglomerat uprawnień związanych ze statusem wspólnika w spółce kapitałowej. Spółka posiada własne zaplecze majątkowe a także własny wykwalifikowany personel, co przedstawił Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, na moment sporządzania wniosku liczący 98 osób. Zatrudnionymi są przede wszystkim obywatele Rumunii. Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego wskazał również, że Spółka korzysta na podstawie odpłatnych umów z zaplecza IT Wnioskodawcy. Zasoby majątkowe są współmierne i niezbędne do rodzaju i rozmiarów wykonywanych czynności wchodzących w skład działalności Spółki.

Struktura organizacyjna Spółki, funkcjonalnie spełnia wymogi związane z rodzajem jej działalności, pozwalając na samodzielne zarządzanie najistotniejszymi obszarami takimi jak: obszar finansowy, obszar administracyjno - prawny, obsługa nabytych wierzytelności.

W zakresie swojej podstawowej działalności, Spółka prowadzi ją całkowicie samodzielnie tj. we własnym imieniu i na swoją rzecz, ponosząc pełne ryzyko jej prowadzenia (Wnioskodawca jako jedyny wspólnik odpowiada do wysokości wniesionego kapitału). Porozumienia handlowe Spółka zawiera we własnym imieniu i na swoją rzecz, tym samym określa i wpływa na własny ekonomiczno - gospodarczy interes we własnym zakresie, jednocześnie ponosząc ryzyko błędnych decyzji i skutków określonych działań. Porozumienia z Wnioskodawcą, mają na celu przede wszystkim usprawnienia w funkcjonowaniu Spółki (np. możliwość korzystania z systemów IT Wnioskodawcy), tym samym zdaniem Wnioskodawcy są zawierane przede wszystkim w interesie Spółki, co oczywiście nie oznacza, że interes Wnioskodawcy jest całkowicie pomijany. Wnioskodawca również oczekuje określonych profitów związanych z udziałem w Spółce, chociażby ewentualnych przychodów z udziału w zyskach Spółki. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są warunki do uznania, że Spółka prowadzi rzeczywistą działalność o której mowa w art. 24a ust. 18 ustawy CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy na podstawie art. 24a ust. 3 pkt 1 do 3 w zw. z art. 24a ust. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka rumuńska, której jedynym wspólnikiem posiadającym 100% udziałów jest Wnioskodawca, nie jest zagraniczną spółką kontrolowaną (dalej „CFC”) w rozumieniu tych przepisów?
Czy jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze będzie pozytywna, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki ewidencyjne w zakresie rejestru Spółki oraz dokumentacji transakcji o których mowa w art. 24a ust. 13 w zw. z art. 24a ust. 16 ustawy CIT?

Stanowisko w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka działająca na rynku rumuńskim nie spełnia przesłanek do uznania jej za CFC w rozumieniu art. 24a ust. 3 pkt 1 do 3 a także ust. 1 i 2 tego artykułu ustawy o CIT.

Na potrzebę regulacji dotyczących m.in. zagranicznych spółek kontrolowanych wskazywała Rada Europejska w rezolucji z 8 czerwca 2010 r. w sprawie koordynacji zasad dotyczących kontrolowanych przedsiębiorstw zagranicznych i niedostatecznej kapitalizacji w Unii Europejskiej (2010/C 156/01) (Dz.U. UE C z 16 czerwca 2010, s. 1). Mimo, że rezolucja nie stanowi źródła prawa wiele państw w tym także Polska wprowadziła do systemu prawa podatkowego przepisy dotyczące tej kwestii, opartego na jej zaleceniach.

Zgodnie z założeniami opracowanymi przez Radę wskazano katalog przesłanek, które mogą wskazywać na wykorzystanie określonych struktur gospodarczo - prawnych w celach osiągnięcia niepożądanych korzyści podatkowych w tym unikaniu opodatkowania. Wśród nich wymieniono w odniesieniu do kontrolowanych przedsiębiorstw zagranicznych:

brakuje wystarczająco ważnych względów gospodarczych lub handlowych uzasadniających przypisanie zysków, które w związku z tym nie odzwierciedla rzeczywistości gospodarczej;
zarejestrowanie spółki nie wiąże się z istnieniem rzeczywistego przedsiębiorstwa wykonującego faktyczną działalność gospodarczą;
nie ma proporcjonalnego związku między działalnością rzekomo prowadzoną przez kontrolowane przedsiębiorstwo zagraniczne a stopniem, w jakim fizycznie ono istnieje pod względem lokalu/personelu i wyposażenia;
spółka zagraniczna ma stanowczo zbyt duży kapitał jak na potrzeby prowadzonej przez nią działalności;
podatnik zawarł porozumienia niezgodne z rzeczywistością gospodarczą, mające niewielkie uzasadnienie biznesowe, niemające takiego uzasadnienia lub sprzeczne z ogólnymi interesami biznesowymi; o ile nie zostały one zawarte w celu uniknięcia podatku.

Jednocześnie, niespełnienie tych przesłanek powinno wykluczać uznanie spółki za zagraniczną spółkę kontrolowaną utworzoną i działającą tylko w celu osiągnięcia korzyści podatkowych.

Powyższe przesłanki zostały uwzględnione przez Ustawodawcę krajowego przy określeniu kiedy mamy do czynienia z tą kategorią podmiotów. I tak zgodnie z art. 24a ust. 3 ustawy CIT, zagraniczną spółką kontrolowaną jest:

zagraniczna spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9a ust. 6 albo
zagraniczna spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:
1. Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy międzynarodowej, w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo
2. Unia Europejska nie zawarła umowy międzynarodowej
- stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych, albo
zagraniczna spółka spełniająca łącznie następujące warunki:
1. w spółce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, posiada nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 30 dni, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale, lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach,
2. co najmniej 50% przychodów tej spółki osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 6, pochodzi z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychodów z praw autorskich, praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
3. co najmniej jeden rodzaj przychodów, o których mowa w lit. b, uzyskiwanych przez tę spółkę, podlega w państwie jej siedziby lub zarządu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego obowiązującej w tym państwie niższej o co najmniej 25% od stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1, lub zwolnieniu lub wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, chyba że przychody te podlegają zwolnieniu od opodatkowania w państwie siedziby lub zarządu spółki je otrzymującej na podstawie przepisów dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 345 z 29.12.2011, str. 8, z późn. zm.).

Wykładnia powołanego przepisu wskazuje na kluczowe przesłanki, których wystąpienie jest warunkiem koniecznym do uznania spółki za spółkę CFC, można je podzielić na przesłanki związane:

ze statusem państwa w którym spółka funkcjonuje,
na przesłanki zależne poniekąd od stron - udziały, ukształtowanie dochodów z określonych źródeł (dochody pasywne), oraz
przesłanka obiektywna związana ze stawką podatkową obowiązująca w państwie rezydencji CFC.

Jednocześnie, przepis jest na tyle precyzyjny, że zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda, jego wykładnia językowa pozwala na określenie skutków prawnych do konkretnego stanu faktycznego, bez konieczności sięgania do innych metod wykładni np. wykładni funkcjonalnej, która zawarta jest już w jego treści. Zawarte w nim przesłanki, na których opiera się ustawodawca statuując dany podmiot jako CFC lub niespełniający tych warunków, są jasne, konkretne i precyzyjnie określone a także na co wskazał Wnioskodawca wyżej - oparte o cele, które leżały u podstaw wprowadzenia tych regulacji do krajowego systemu prawnego, z uwzględnieniem wyłączeń w tych przypadkach, które nie są niezbędne aby ten cel wypełnić (brak przesłanek do uznania spółki za CFC).

W stanie faktycznym, przedstawionym przez Wnioskodawcę, bez wątpienia nie są spełnione warunki określone w art. 24a ust. 3 pkt 1 do 2 ustawy CIT - Rumunia jako członek Unii Europejskiej podlega wszelkim regulacjom Unijnym, w tym w zakresie zwalczania oszustw podatkowych. Dlatego też przedmiotem pytania i stanowiska Wnioskodawcy pozostaje pkt 3 powołanego artykułu.

Należy zwrócić uwagę, że przesłanki określone w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit a do c ustawy CIT, muszą wystąpić łącznie aby dany podmiot mógł zostać uznany za zagraniczną spółkę kontrolowaną, co wynika jednoznacznie z użytego przez Ustawodawcę zwrotu „zagraniczna spółka spełniająca łącznie następujące warunki”. Wystąpienie tylko jednej z nich bez wystąpienia pozostałych, powoduje że spółka nie będzie uważana za taki podmiot.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego, spełniony jest jedynie jeden z warunków do uznania Spółki za CFC a więc posiadanie co najmniej 25% udziałów przez Wnioskodawcę przez okres nie krótszy niż 30 dni. Pozostałe dwa warunki nie są spełnione. Spółka uzyskuje przychody przede wszystkim z obsługi nabytych w swoim imieniu i na własną rzecz wierzytelności a więc dochody aktywne, które podlegają w państwie rezydencji Spółki opodatkowaniu. Stawka podatku w Rumunii wynosi 16 procent a więc stanowi 84 procent stawki przewidzianej w ustawie CIT.

Nawet łączne spełnienie powyższych przesłanek, nie powoduje automatycznie, że dany podmiot zostanie uznany za CFC, gdyż nie taki zdaniem Wnioskodawcy jest cel ustawodawcy, który ze względu na członkostwo Polski w Unii, musiał uwzględnić założenia, które przyświecały wprowadzeniu tej kategorii podmiotów - a zasada racjonalnego prawodawcy nakazuje domniemywać, że zostały one uwzględnione.

Należy także zwrócić uwagę, że w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej „TSUE”), akcentuje się w sposób wyraźny, że przepisy dotyczące CFC nie mogą w sposób nieuzasadniony ingerować w swobody zagwarantowane przez Traktaty Unijne, jeżeli nie zachodzą przesłanki do uznania, że jedynym celem istnienia CFC jest uzyskanie nieuzasadnionych korzyści podatkowych. Taka konkluzja dotyczy sytuacji w której nawet mimo istnienia przesłanek do uznania danego podmiotu za CFC, podmiot ten prowadzi rzeczywiście działalność nie będąc sztuczną strukturą, nie ma podstaw do uznawania go za podlegający tym regulacjom.

Wskazał na to Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 12 września 2006 r. w sprawie

C-196/04 Cadbury Schweppes plc i Cadbury Schweppes Overseas Ltd v. Commissioners of Inland Revenue, Zb. Orz. 2006, s. I-7995 , czyniąc następujące konkluzje: Sama okoliczność, że spółka będąca rezydentem tworzy drugi zakład, taki jak spółka zależna, w innym państwie członkowskim, nie może uzasadniać ogólnego domniemania oszustwa podatkowego i usprawiedliwiać środka naruszającego wykonywanie swobód podstawowych zagwarantowanych przez traktat. Środek krajowy ograniczający swobodę przedsiębiorczości może natomiast być usprawiedliwiony motywami zwalczania praktyk stanowiących nadużycie, jeżeli dotyczy on właśnie czysto sztucznych struktur, w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych, których celem jest uniknięcie stosowania przepisów danego państwa członkowskiego, a w szczególności uniknięcie podatku należnego z tytułu dochodu osiągniętego z działalności na terytorium krajowym.

Artykuły 43 WE i 48 WE należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwiają się one uwzględnieniu w podstawie opodatkowania spółki będącej rezydentem z siedzibą w państwie członkowskim dochodu osiągniętego przez kontrolowaną spółkę zagraniczną w innym państwie członkowskim, jeżeli dochód ten podlega tam niższemu poziomowi opodatkowania niż stosowany w pierwszym państwie, chyba że takie uwzględnienie dotyczy jedynie czysto sztucznych struktur, których celem jest uniknięcie należnego podatku krajowego. Należy zatem zaniechać stosowania takiej formy opodatkowania, jeżeli okaże się, na podstawie elementów obiektywnych i możliwych do sprawdzenia przez osoby trzecie, że niezależnie od istnienia motywów natury podatkowej, rzeczona spółka kontrolowana rzeczywiście ma siedzibę w przyjmującym państwie członkowskim i faktycznie wykonuje tam działalność gospodarczą.

Powyższa konkluzja nakazuje dokonywać wykładni przepisów dotyczących CFC, która musi uwzględniać cele dla których zostały wprowadzone, przy czym co Wnioskodawca podkreślił wyżej, cel tych przepisów jest zawarty w ich treści, która jest precyzyjnie określona przez ustawodawcę.

Jednocześnie, jeżeli podmiot tworzący spółkę, która wprawdzie spełnia określone w przepisach przesłanki ale jej utworzenie ma na celu prowadzenie rzeczywistej działalności przez zagraniczną spółkę, to nie można uznać takiego podmiotu za CFC i niedopuszczalne jest stosowanie regulacji, które nie zmierzają do osiągnięcia wskazanego wyżej celu. Działanie takie, jest działaniem contra legem, działaniem takim jest także wykładnia rozszerzająca tych przepisów, która nakłada na podatników obowiązki, które nie wynikają z celu dla których je wprowadzono, gdyż mają one z zasady zapobiegać nadużyciom. Tam gdzie obiektywnie nie występują te nadużycia nie należy tych przepisów stosować, co także wynika wprost z ich treści.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z powyższym uzasadnieniem do pytania pierwszego na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki o których mowa w art. 24a ust. 13 ustawy CIT.

Uzasadnienie stanowiska wyrażonego w drugim pytaniu Wnioskodawcy koreluje ściśle z przedstawionym uzasadnieniem do pytania pierwszego.

Podstawy wprowadzenia obowiązków związanych z dokumentację CFC mają źródło w powołanych wyżej przepisach, jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy, odpadają podstawy ich stosowania wraz z odpadnięciem podstaw do uznania Spółki za CFC w rozumieniu art. 24a ust. 3 ustawy CIT.

Spełnienie przesłanek wyrażonych w art. 24a ust. 3 ustawy CIT powoduje, że na podatniku będą ciążyły obowiązki określone w art. 24a ust. 13 ustawy CIT, zgodnie z którym podatnicy są obowiązani do prowadzenia rejestru zagranicznych spółek, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2

oraz pkt 3 lit. a, a po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej spółce kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust. 1 i 1a, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Ich niespełnienie implikuje brak wszelkich obowiązków przewidzianych w przepisach dla CFC. Wynika to zarówno z powołanej przez Wnioskodawcę rekomendacji Rady, orzecznictwa TSUE jak również z treści przepisów zawartych w ustawie CIT.

W przypadku, gdy udział w spółce kontrolowanej ma rzeczywisty charakter, taki sam charakter ma prowadzona przez spółkę CFC działalność, jednocześnie cel jej utworzenia nie zmierza do unikania opodatkowania lub osiągnięcia w inny sposób nieuzasadnionych korzyści podatkowych, ustawodawca wyłącza stosowanie przepisów zarówno statuujących podmiot jako CFC oraz obowiązki o charakterze ewidencyjnym. Inna konkluzja, prowadziłaby do naruszenia swobód gospodarczych wynikających z Traktatów wiążących Państwa funkcjonujące w ramach struktur Unijnych. Ustawodawca dał temu wyraz w art. 24a ust. 16 ustawy CIT, zgodnie z którym przepisów ust. 1, 13 i 14 nie stosuje się, jeżeli zagraniczna spółka kontrolowana, podlegająca opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzi w tym państwie rzeczywistą działalność gospodarczą.

Rzeczywistą działalność gospodarczą CFC prowadzi spełniając przesłanki określone w art. 24a ust. 18 ustawy CIT, zgodnie z którym za rzeczywiście prowadzoną działalność uznaje się:

zarejestrowanie zagranicznej spółki kontrolowanej wiąże się z istnieniem przedsiębiorstwa, w ramach którego ta spółka wykonuje faktycznie czynności stanowiące działalność gospodarczą, w tym w szczególności czy spółka ta posiada lokal, wykwalifikowany personel oraz wyposażenie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej;
zagraniczna spółka kontrolowana nie tworzy struktury funkcjonującej w oderwaniu od przyczyn ekonomicznych;
istnieje współmierność między zakresem działalności prowadzonej przez zagraniczną spółkę kontrolowaną a faktycznie posiadanym przez tę spółkę lokalem, personelem lub wyposażeniem;
zawierane porozumienia są zgodne z rzeczywistością gospodarczą, mają uzasadnienie gospodarcze i nie są w sposób oczywisty sprzeczne z ogólnymi interesami gospodarczymi tej spółki;
zagraniczna spółka kontrolowana samodzielnie wykonuje swoje podstawowe funkcje gospodarcze przy wykorzystaniu zasobów własnych, w tym obecnych na miejscu osób zarządzających.

Wykładnia powołanych przepisów wskazuje w sposób jednoznaczny, że opodatkowanie od całości dochodów w państwie rezydencji CFC, jednocześnie spełnienie przesłanek określonych w art. 24a ust. 18 ustawy CIT, wyłącza stosowanie wszelkich przepisów związanych z CFC, których celem, co podkreśla Wnioskodawca, jest zapobieganie nadużyciom lub oszustwom podatkowym w szerokim rozumieniu. Użyty przez ustawodawcę zwrot „nie stosuje się” stanowi wyraz bezwzględnego wyłączenia przepisów CFC w każdej sytuacji, gdy cel związany zarówno z utworzeniem jak i funkcjonowaniem spółki kontrolowanej nie znajduje oparcia w dyspozycji przepisów statuujących spółkę jako CFC w rozumieniu art. 24a ust. 3 ustawy CIT.

Uznanie, że Spółka nie jest CFC, wyłącza na mocy powołanego art. 24a ust. 16 ustawy CIT, wszelkie obowiązki wynikające z ust. 13 tegoż artykułu, co zdaniem Wnioskodawcy ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Z dniem 1 stycznia 2015 r., na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328) wprowadzono do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), nieistniejące wcześniej w polskim porządku prawnym rozwiązania przewidujące opodatkowanie dochodów zagranicznych spółek kontrolowanych (Controlled Foreign Corporation; dalej „CFC”). Powyższe zmiany mają na celu zwalczanie szkodliwej konkurencji ze strony części państw, przede wszystkim tzw. rajów podatkowych, oraz przeciwdziałanie odraczaniu lub unikaniu opodatkowania przy wykorzystywaniu mechanizmu przesuwania dochodów do spółek zależnych zlokalizowanych w krajach o preferencyjnych systemach podatkowych.

W celu ustalenia konieczności stosowania omawianej regulacji w pierwszej kolejności należy rozważyć, czy dany podmiot (jednostka organizacyjna) powiązany z polskim podatnikiem jest „zagraniczną spółką”. Określenie to obejmuje wszystkie jednostki, którym - zgodnie z prawem państwa, w którym posiadają siedzibę lub zarząd - przyznana jest osobowość prawna (spółki kapitałowe, stowarzyszenia, fundacje, fundusze, przedsiębiorstwa itd.) oraz te jednostki niemające osobowości prawnej, których dochody podlegać mogą opodatkowaniu w państwie ich siedziby lub zarządu. Nie każda „zagraniczna spółka” będzie stanowić „kontrolowaną zagraniczną spółkę”, a jedynie taka, która spełniać będzie warunki określone w art. 24a ust. 2 updop.

Stosownie do tego przepisu użyte w niniejszym artykule określenie zagraniczna spółka - oznacza:

osobę prawną,
spółkę kapitałową w organizacji,
jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej inną niż spółka niemająca osobowości prawnej,
spółkę niemającą osobowości prawnej, o której mowa w art. 1 ust. 3 pkt 2

– nieposiadającą siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w której podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, posiada udział w kapitale, prawo głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub prawo do uczestnictwa w zysku.

Warunki uznania danego podmiotu za zagraniczną spółkę kontrolowaną wskazuje art. 24a ust. 3 updop. Zgodnie z powyższym przepisem zagraniczną spółką kontrolowaną jest:

zagraniczna spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 9a ust. 6 albo
zagraniczna spółka mająca siedzibę lub zarząd na terytorium państwa innego niż wskazane w pkt 1, z którym:
1. Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy międzynarodowej, w szczególności umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, albo
2. Unia Europejska nie zawarła umowy międzynarodowej
– stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych, albo
zagraniczna spółka spełniająca łącznie następujące warunki:
1. w spółce tej podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, posiada nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 30 dni, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem uczestnictwa w zyskach,
2. co najmniej 50% przychodów tej spółki osiągniętych w roku podatkowym, o którym mowa w ust. 6, pochodzi z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychodów z praw autorskich, praw własności przemysłowej, w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych,
3. co najmniej jeden rodzaj przychodów, o których mowa w lit. b, uzyskiwanych przez tę spółkę, podlega w państwie jej siedziby lub zarządu opodatkowaniu według stawki podatku dochodowego obowiązującej w tym państwie niższej o co najmniej 25% od stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1, lub zwolnieniu lub wyłączeniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w tym państwie, chyba że przychody te podlegają zwolnieniu od opodatkowania w państwie siedziby lub zarządu spółki je otrzymującej na podstawie przepisów dyrektywy Rady 2011/96/UE z dnia 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 345 z 29.122011, str. 8, z późn. zm.).

Zatem o uznaniu zagranicznej spółki za zagraniczną spółkę kontrolowaną decydują następujące kryteria:

kraj (terytorium) siedziby lub miejsca zarządu zagranicznej spółki,
stopień i czas powiązania takiej spółki z polskim rezydentem, wynikający z udziału w jej kapitale, w prawach głosu, w jej organach kontrolnych lub stanowiących lub w prawie do udziału w zysku zagranicznej jednostki,
stawka podatku dochodowego obowiązująca w państwie jej rezydencji podatkowej,
rodzaj uzyskiwanych przez zagraniczną spółkę przychodów.

Samodzielną podstawę uznania takiej spółki za zagraniczną spółkę kontrolowaną stanowi sytuacja, w której zagraniczna spółka:

posiada siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową. Listę tych krajów i terytoriów zawiera rozporządzenie Ministra Finansów z 23 kwietnia 2015 r. w sprawie określenia krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 600),
posiada siedzibę lub zarząd w państwie niewymienionym ww. rozporządzeniu, z którym ani Polska, ani Unia Europejska nie zawarła umowy międzynarodowej stanowiącej podstawę do uzyskania od organów podatkowych tego państwa informacji podatkowych (umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, umowy o wymianie informacji w sprawach podatkowych).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca utworzył na terytorium Rumunii spółkę będącą odpowiednikiem polskiej sp. z o.o. Rumunia nie jest krajem stosującym szkodliwą konkurencję podatkową w rozumieniu art. 24a ust. 3 pkt 1. Ponadto, między Polską a Rumunią została zawarta umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie 23 czerwca 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. nr 109, poz. 530). Zatem, w przedstawionych okolicznościach nie będą miały zastosowania regulacje art. 24a ust. 3 pkt 1 i 2 updop.

W przypadku zagranicznej spółki posiadającej siedzibę lub zarząd w państwie innym, niż wymienione w art. 24a ust. 3 pkt 1 i 2 updop, za zagraniczną spółkę kontrolowaną zostanie uznana zagraniczna spółka spełniająca łącznie przesłanki wynikające z powołanego powyżej art. 24a ust. 3 pkt 3 updop.

Pierwszy warunek odwołuje się do określonego poziomu kontroli, którego osiągnięcie oznaczać będzie, że podatnik wywiera istotny wpływ na funkcjonowanie zagranicznej spółki kontrolowanej. Warunek ten zostanie zatem uznany za spełniony, gdy podatnik będący polskim rezydentem posiadał będzie nieprzerwanie przez okres co najmniej 30 dni, bezpośrednio lub pośrednio, nie mniej niż 25% udziałów w spółce zagranicznej.

Udział w spółce zagranicznej ustalany jest poprzez odwołanie do udziału w kapitale spółki zagranicznej, praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących spółki zagranicznej, jak również praw do uczestnictwa w zyskach tej spółki.

Drugi warunek odnosi się do charakteru przychodów uzyskiwanych przez zagraniczną spółkę. Spółka taka zostanie uznana za zagraniczną spółkę kontrolowaną, jeżeli co najmniej 50% jej przychodów pochodzi z dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, przychodów ze zbycia udziałów (akcji), wierzytelności, odsetek i pożytków od wszelkiego rodzaju pożyczek, poręczeń i gwarancji, a także przychodów z praw autorskich, praw własności przemysłowej – w tym z tytułu zbycia tych praw, a także zbycia i realizacji praw z instrumentów finansowych (przychody o charakterze pasywnym).

Trzecim warunkiem zastosowania przepisów o zagranicznej spółce kontrolowanej jest zlokalizowanie zagranicznej spółki w państwie stosującym opodatkowanie niższe o co najmniej 25% od nominalnej stawki określonej w art. 19 ust. 1 updop, bądź w państwie tym przychody, o których mowa w ust. 2 pkt 2 lit. b, są zwolnione albo wyłączone z opodatkowania. Warunek ten nie dotyczy jednakże zwolnień, których źródłem są przepisy dyrektywy Rady 2011/96/UE z 30 listopada 2011 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania mającego zastosowanie w przypadku spółek dominujących i spółek zależnych różnych państw członkowskich (Dz.Urz. UE L 345 z dnia 29 grudnia 2011 r., str. 8, z późn. zm.), przewidujące wyłączenie z opodatkowania określonych dochodów z uwagi na fakt, że uzyskującym przychody z dywidend i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych jest spółka podlegająca opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie należącym do UE i EOG (por. art. 20 ust. 3 updop).

Jak wskazano powyżej dla uznania zagranicznej spółki, posiadającej siedzibę lub zarząd w państwie innym, niż wymienione w pkt 1 i 2 art. 24a, za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu updop, konieczne jest łączne spełnienie przesłanek wynikających z art. 24a ust. 3 pkt 3. Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że spełniony jest jedynie jeden z warunków do uznania Spółki za CFC a więc posiadanie co najmniej 25% udziałów przez Wnioskodawcę przez okres nie krótszy niż 30 dni. Pozostałe dwa warunki nie są spełnione. Spółka nie osiąga przychodów, o których mowa w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. b, bowiem jak wskazał sam Wnioskodawca, Spółka uzyskuje przychody przede wszystkim z obsługi nabytych w swoim imieniu i na własną rzecz wierzytelności a więc dochody aktywne, które podlegają w państwie rezydencji Spółki (Rumunii) opodatkowaniu, w którym stawka podatku wynosi 16%. Mając zatem na uwadze fakt, że warunki wskazane w art. 24a ust. 3 pkt 3 updop, muszą być spełnione łącznie, należy stwierdzić, że Spółka nie stanowi zagranicznej spółki kontrolowanej ze względu na brak spełnienia przesłanek wskazanych w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. b i c updop.

Reasumując, Spółka nie stanowi zagranicznej spółki kontrolowanej.

W dalszej kolejności przechodząc się do stanowiska Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 2 należy zwrócić uwagę na art. 24a ust. 13 updop, który stanowi, że podatnicy są obowiązani do prowadzenia rejestru zagranicznych spółek, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 2 oraz pkt 3 lit. a, a po zakończeniu roku podatkowego, o którym mowa w ust. 6, nie później niż przed upływem terminu do złożenia zeznania o wysokości dochodu zagranicznej spółki kontrolowanej osiągniętego w roku podatkowym, są obowiązani do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w zagranicznej spółce kontrolowanej w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust. 1 i 1a, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu, podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do określenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Na żądanie organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany udostępnić, w terminie 7 dni od dnia otrzymania żądania, prowadzone zgodnie z ust. 13 ewidencje i rejestr. Jeżeli podatnik nie udostępni tych ewidencji lub rejestru albo ustalenie dochodu na podstawie prowadzonych ewidencji nie jest możliwe, dochód określa się w drodze oszacowania, przy uwzględnieniu przedmiotu działalności (transakcji), z której dochód został osiągnięty. Do określenia dochodu w drodze oszacowania stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej (art. 24a ust. 14 ww. ustawy).

W tym miejscu wskazać należy, że Spółka spełnia definicję zagranicznej spółki, o której mowa w powołanym na wstępie art. 24a ust. 2 pkt 1 updop.

Należy również wskazać, że skoro Wnioskodawca będzie posiadać nieprzerwanie przez okres nie krótszy niż 30 dni, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 25% udziałów w kapitale Spółki lub 25% praw głosu w organach kontrolnych lub stanowiących lub 25% udziałów związanych z prawem do uczestnictwa w zyskach Spółki, to spełniony będzie warunek wynikający z art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. a ww. ustawy, który zobowiązuje Wnioskodawcę do prowadzenia rejestru zagranicznych spółek i wprowadzenia do tego rejestru Spółki.

Wnioskodawca nie będzie natomiast zobowiązany do prowadzenia ewidencji zdarzeń zaistniałych w Spółce, ponieważ nie jest ona zagraniczną spółką kontrolowaną w rozumieniu przepisów updop.

Odnośnie natomiast do art. 24a ust. 16 updop, należy wskazać, że przepisów art. 24a ust. 1, 13 i 14 nie stosuje się, jeżeli zagraniczna spółka kontrolowana, podlegająca opodatkowaniu od całości swoich dochodów w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, prowadzi w tym państwie rzeczywistą działalność gospodarczą.

Ponieważ jednak powyższy przepis dotyczy zagranicznej spółki kontrolowanej, a jak wskazano w uzasadnieniu do pytania 1 – Spółka nie spełnia warunków do uznania jej za taką spółkę, to wyłączenie, o którym w nim mowa, nie będzie miało do Spółki zastosowania.

Zatem, skoro Spółka Rumuńska, w której Wnioskodawca posiada 100% udziałów, jest spółką zagraniczną, o której mowa w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. a updop, Wnioskodawca powinien uwzględnić ten podmiot w prowadzonym rejestrze spółek zagranicznych. Bez wpływu na powyższy obowiązek pozostaje fakt, że Spółka prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 24a ust. 18 updop. Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, że Spółka nie może zostać uznana za zagraniczną spółkę kontrolowaną w rozumieniu art. 24a ust. 3 pkt 1, 2 i 3 tej ustawy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zaewidencjonowania zdarzeń zaistniałych w Spółce w ewidencji odrębnej od ewidencji rachunkowej wskazanej w art. 9 ust. 1 i 1a ustawy podatkowej.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie:

uznania, że Spółka Rumuńska nie jest zagraniczną spółką kontrolowaną – jest prawidłowe,
obowiązku prowadzenia rejestru zagranicznych spółek – jest nieprawidłowe,
braku obowiązku ewidencji zdarzeń zaistniałych w Spółce – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie wskazać należy, że w niniejszej interpretacji tut. Organ nie odniósł się do kwestii, czy przychody Spółki uzyskiwane z obsługi nabytych w swoim imieniu i na własną rzecz wierzytelności, w istocie nie są przychodami wymienionymi w art. 24a ust. 3 pkt 3 lit. a updop. Powyższa kwestia bowiem, w związku z innymi okolicznościami wskazanymi we wniosku, nie miała wpływu na rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin