Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-113/16/PM
z 5 maja 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 19 lutego 2016 r. (data wpływu do Biura – 26 lutego 2016 r.), uzupełnionym 20 kwietnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego w piśmie 7 kwietnia 2016 r. znak: IBPB-2-1/4514-113/16/PM wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 20 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W wykonaniu uchwały nadzwyczajnego zgromadzenia wspólników Zakładu Gospodarki Lokalowej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z 2 września 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób gminy miejskiej, Wnioskodawczyni dokonała zakupu lokalu mieszkalnego, którego była najemcą od 1977 r. W dniu 17 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę notarialną. Notariusz, który sporządził umowę sprzedaży od powyższej transakcji naliczył podatek od czynności cywilnoprawnych, który został opłacony przez Wnioskodawczynię. Zakład Gospodarki Lokalowej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką miejską ze 100% udziałem Gminy.

Stosownie do § 10 aktu założycielskiego spółki (akt notarialny z 1 października 2007 r.), kapitał zakładowy spółki, objęty w całości przez Gminę, pokryty został wkładem niepieniężnym w postaci aportu lokali mieszkalnych na własność spółki, z zastrzeżeniem zawartym w § 33 tegoż aktu. Zgodnie z treścią § 33 aktu, spółka ma obowiązek respektować roszczenia wynikające z przepisów ustawowych dotyczących gospodarowania nieruchomościami, a w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych respektować będzie pierwszeństwo najemców w ich nabyciu, zgodnie z art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Nadzwyczajne zgromadzenie wspólników spółki, działając na podstawie § 15 ust. 6 pkt 4 i 19 oraz § 33 aktu założycielskiego, a także z uwzględnieniem art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, wyraziło zgodę na sprzedaż lokali mieszkalnych należących do zasobu mieszkaniowego Gminy na zasadach wynikających z § 4 uchwały Rady Miasta z 29 maja 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• stroną sprzedającą był Zakład Gospodarki Lokalowej spółka z o.o.;
  
• w księdze wieczystej jako właściciel wpisana jest Gmina a jako użytkownik wieczysty i właściciel budynku stanowiącego odrębną nieruchomość wpisana jest m.in. spółka pod firmą Zakład Gospodarki Lokalowej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w udziale wynoszącym 395/1000 części;
  
• sprzedający dokonywał sprzedaży w imieniu własnym w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami;
  
• sprzedaż lokalu nastąpiła na podstawie § 15 ust. 6 pkt 4 i 19 oraz § 33 aktu założycielskiego spółki a także z uwzględnieniem art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami na zasadach wynikających z § 4 uchwały Rady Miasta z 29 maja 2015 r. w sprawie zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących mieszkaniowy zasób Gminy;
  
  • podstawą zawarcia umowy sprzedaży były przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami;
  • czynność zakupu została dokonana w trybie tych przepisów;
  • podmiot sprzedający jest uprawniony do działania w trybie ww. ustawy (art. 1 ust. 1 pkt 1) ponieważ spółka ZGL jest spółką miejską ze 100% udziałem Gminy;
  • podstawą zawarcia umowy sprzedaży nie były przepisy ustawy Kodeks cywilny;
  • opisane we wniosku zbycie nastąpiło w trybie przepisów o gospodarce nieruchomościami i sprzedający podmiot zbył lokal mieszkalny w trybie tej ustawy;
• Wnioskodawczyni dokonała zakupu z uwzględnieniem bonifikaty wynikającej z uchwały Rady Miasta z 29 maja 2015 r., w trybie bezprzetargowym na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników w oparciu o zasady określone przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami od Zakładu Gospodarki Lokalowej spółka z o.o.
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup lokalu mieszkalnego, którego była najemcą nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy), skoro był on zrealizowany w trybie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami i dla tej czynności zbywający (spółka) nie miał wyboru innego trybu postępowania, ponieważ już w samym akcie założycielskim spółki zostało zagwarantowane najemcom lokali mieszkalnych, w tym Wnioskodawczyni – jako najemcy – prawo pierwszeństwa nabycia lokalu określone w ustawie, o której mowa w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Jedynym udziałowcem spółki, ze 100% udziałem jest Gmina, która przekazała aportem na własność spółki lokal mieszkalny, którego zakupu Wnioskodawczyni dokonała jako najemca. W momencie wnoszenia przedmiotowego aportu zastrzeżono, że będzie realizowane – wynikające z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami – prawo pierwszeństwa nabycia lokali mieszkalnych przez ich najemców. Zdaniem Wnioskodawczyni, czynność nabycia lokalu mieszkalnego przez najemcę jest czynnością cywilnoprawną podlegającą przepisom o gospodarce nieruchomościami i jako taka korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) tej ustawy, podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy podstawę opodatkowania stanowi przy umowie sprzedaży – wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości – 2%.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Natomiast stosownie jednak do art. 2 pkt 1 lit. g) ww. ustawy, nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych.

Ponieważ użyty w tym przepisie zwrot „w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami” ma charakter ogólny należy przyjąć, że dotyczy on czynności cywilnoprawnych z zakresu spraw regulowanych w przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami, dla których to przepisy tej ustawy stanowią dla określonych podmiotów materialną podstawę do działania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 1774) ustawa ta określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego (pkt 1) oraz zasady pierwokupu nieruchomości (pkt 4).

Art. 34 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy stanowi, że w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.

Z ust. 5 ww. przepisu wynika natomiast, że osoby, o których mowa w ust. 1 i ust. 6, korzystają z pierwszeństwa w nabyciu nieruchomości, jeżeli złożą oświadczenie, że wyrażają zgodę na cenę ustaloną w sposób określony w ustawie.

W myśl art. 37 ust. 2 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieruchomości jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu stosownie do art. 34.

Z zacytowanych przepisów wynika, że w przypadku gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność jednostek samorządu terytorialnego, podstawę prawną do działania stanowią przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. To bowiem jej przepisy stanowią podstawę dla działania dla właściwych organów, wskazują sposób wyboru strony umowy (nabywcy nieruchomości) oraz sposób ustalenia ceny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni dokonała zakupu lokalu mieszkalnego, pozostającego w zasobach Zakładu Gospodarki Lokalowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, którego była najemcą od 1977 r. Wskazana spółka jest spółką miejską ze 100% udziałem Gminy. W dniu 17 lutego 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę notarialną. Notariusz, który sporządził umowę sprzedaży od powyższej transakcji naliczył podatek od czynności cywilnoprawnych, który został opłacony przez Wnioskodawczynię.

Stroną sprzedającą lokal mieszkalny na rzecz Wnioskodawczyni jest – dotychczasowy właściciel zbywanego lokalu – Zakład Gospodarki Lokalowej spółka z ograniczoną odpowiedzialnością,

Umowa sprzedaży lokalu mieszkalnego została zawarta, jak zaznaczyła Wnioskodawczyni, na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Akt założycielski ww. Spółki zawiera klauzulę o respektowaniu pierwszeństwa najemców przy sprzedaży lokali, zgodnie z art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Rada Miasta w podjętej uchwale określiła zasady sprzedaży lokali mieszkalnych należących do zasobów mieszkaniowych Gminy. Nadzwyczajne zgromadzenie wspólników Zakładu Gospodarki Lokalowej Spółka z o.o. wyraziło zgodę na sprzedaż lokali mieszkalnych na zasadach określonych w uchwale Rady Miasta.

Wobec tego, w świetle zacytowanych przepisów prawa oraz opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu stanu faktycznego stwierdzić należy, że to, iż w akcie notarialnym dotyczącym wniesienia przez Gminę aportu (w postaci lokali) do Zakładu Gospodarki Lokalowej Sp. z o.o. określono, że Spółka ma obowiązek respektować, w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych, pierwszeństwo najemców do nabycia lokali, stosownie do treści art. 34 ustawy o gospodarce nieruchomościami – nie oznacza, że zbycie lokali odbywa się na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Niemniej jednak jeżeli faktycznie – jak stwierdziła Wnioskodawczyni – została zawarta umowa sprzedaży w wyniku, której Wnioskodawczyni nabyła opisany we wniosku lokal mieszkalny od Zakładu Gospodarki Lokalowej Spółka z o.o., w trybie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o gospodarce nieruchomościami (przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami zostały powołane w akcie notarialnym umowy sprzedaży jako podstawa nabycia), to czynność ta może zostać zakwalifikowana jako wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Wówczas przedmiotowa czynność sprzedaży nieruchomości nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem Wnioskodawczyni nie była zobowiązana do zapłaty tego podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie wskazuje się, iż organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawczynię. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Takiej oceny może jedynie dokonać organ podatkowy uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, np. w przypadku weryfikacji zasadności zastosowania zwolnienia czy wyłączenia z opodatkowania. Jeżeli zatem zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M. Curie-Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.