Interpretacja Ministra Finansów
PT8.8101.83.2016/WCH
z 18 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 13 sierpnia 2014 r. nr IBPP1/443-432/14/LSz wydanej, w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach dla Zarządu na wniosek z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu nabycia towarów objętych procedurą odwrotnego obciążenia, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2014 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wpłynął wniosek Zarządu z dnia 22 kwietnia 2014 r. (data wpływu 28 kwietnia 2014 r.) uzupełniony pismem z dnia 25 lipca 2014 r. (data wpływu 1 sierpnia 2014 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu nabycia towarów objętych procedurą odwrotnego obciążenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest nieprowadzącą działalności gospodarczej państwową jednostką budżetową utworzoną przez Ministra Obrony Narodowej w trybie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o finansach publicznych (t.j. Dz.U. 2013 r. poz. 885). Wnioskodawca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, w zakresie podlegających opodatkowaniu jako wynikających z zawartych umów cywilnoprawnych, czynności polegających na refakturowniu - na rzecz zewnętrznych wykonawców robót budowlano-montażowych - kosztów zużytej przez nich energii elektrycznej.

Realizując swoje statutowe zadania, ze środków publicznych w ramach przydzielonego planu finansowego Wnioskodawca dokonuje wydatków na budowę nowych oraz na modernizacje, remonty i konserwacje istniejących obiektów budowlanych użytkowanych przez wojskowe jednostki budżetowe.

Część prac konserwacyjnych Wnioskodawca wykonuje tzw. systemem gospodarczym. Dla realizacji tego obszaru zadań Wnioskodawca dokonuje zakupu niezbędnych materiałów, w tym m.in. niektórych wyrób hutniczych wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy (druty, pręty, kształtowniki i inne wyroby hutnicze). Towary, które Wnioskodawca zamierza nabyć - przeznaczone są wyłącznie do realizacji statutowych zadań, dla których Wnioskodawca jako państwowa jednostka budżetowa została powołana.

Wnioskodawca przywołał brzmienie art. 17 ust.1 pkt 7 ustawy, zgodnie z którym podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. pkt 2.
   
   

Wnioskodawca zacytował również treść art. 15 ust. 6, w myśl którego „nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych”.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. w związku z rozszerzeniem od dnia 01.01.2005 r. statutowego zakresu działania o obowiązek zaopatrywania w energię elektryczną wszystkich kompleksów wojskowych w obszarze odpowiedzialności Zarządu i ponoszenia z tego tytułu wydatków ze środków budżetowych, w dniu 31.01.2005 r. Wnioskodawca złożył wniosek na podstawie art. 113 ust. 4 ustawy i z dniem 01.02.2005 r. został zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT. Przyczyną rejestracji była wysokość prognozowanych na 2005 r. przychodów netto, powstałych w wyniku refakturowania energii elektrycznej dostarczanej do kompleksów wojskowych i opłacanej przez Wnioskodawcę, a zużywanej przez podmioty nie zaliczane do jednostek sektora finansów publicznych.

Wniosek o rejestrację jednostki budżetowej resortu Obrony Narodowej jaką jest Wnioskodawca, jako czynnego podatnika podatku VAT nie wynikał z faktu prowadzenia działalności gospodarczej, lecz z faktu spełnienia przesłanki, o której mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, z grona podatników podatku VAT nie podlegają wyłączeniu organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane - jeżeli realizacja tych zadań odbywa się w ramach czynności wykonywanych na podstawie umów o charakterze cywilno-prawnym. Odsprzedaży energii elektrycznej (refakturowanie) - stowarzyszeniom i związkom kombatanckim mającym swoją siedzibę na terenie kompleksów wojskowych lub podmiotom gospodarczym wykonującym w tych kompleksach roboty budowlano-montażowe i zużywającym w związku z tym energię - dokonujemy na podstawie zawartych z tymi podmiotami umów o charakterze cywilno-prawnym. W przypadku stowarzyszeń i związków są to zawarte z Wnioskodawcą umowy użyczenia, a w przypadku podmiotów prowadzących działalność gospodarczą umowy zlecające im wykonanie robót budowlano-montażowych.

2. nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest jednostką budżetową nie posiadającą osobowości prawnej, która zgodnie z tzw. „metodą finansowania brutto” swoje wydatki w całości pokrywa ze środków budżetowych, a wszystkie zrealizowane dochody budżetowe odprowadza na centralny rachunek dochodów budżetowych Ministerstwa Finansów (zgodnie z art. 11 ustawy o finansach publicznych). Takimi zrealizowanymi dochodami budżetowymi są właśnie wpływy od stowarzyszeń, związków kombatanckich i podmiotów gospodarczych z tytułu zwrotu kosztów zużytej przez nie energii elektrycznej.

3. nie dokonuje odsprzedaży robót budowlano-montażowych, a jedynie odsprzedaży energii elektrycznej zużytej przez wykonawców tych robót lub przez inne podmioty nie zaliczane do jednostek sektora finansów publicznych (okoliczności wskazane w pkt 1).

4. jako czynny podatnik podatku VAT, Wnioskodawca składa deklaracje 1.02.2005 r.

5. działa jako jednostka budżetowa sektora finansów publicznych powołana przez Ministra Obrony Narodowej na podstawie przepisów ustawy o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r Nr 157 poz.1240 ; art. 12 ust. 1 pkt 1-2). Wnioskodawca realizuje swoje zadania w oparciu o statut nadany jej przez Ministra Obrony Narodowej oraz szczegółowy zakres działania nadany przez dysponenta nadrzędnego tzn. Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych. Są to zadania z zakresu obronności kraju związane z utrzymaniem infrastruktury wojskowej.

Statutowymi zadaniami Wnioskodawcy jest zarządzanie nieruchomościami Skarbu Państwa użytkowanymi przez jednostki wojskowe podległe Ministrowi Obrony Narodowej, utrzymywanie nieruchomości w odpowiednim stanie technicznym (stosownie do wymogów prawa budowlanego), opłacanie podatków i opłat lokalnych wynikających z realizacji prawa trwałego zarządu do ww. nieruchomości, realizacja funkcji inwestora przy ponoszeniu nakładów inwestycyjnych na budowę nowych obiektów infrastruktury wojskowej, modernizacje i ulepszenie istniejącego zasobu infrastruktury, oraz zlecanie wykonawcom robót budowlano-montażowych w ramach remontów tego zasobu.

Nadany jednostce szczegółowy zakres działania, obejmuje również wykonywanie prac remontowych i konserwacyjnych tzw. systemem gospodarczym, czyli siłami własnymi z użyciem materiałów oraz wyposażenia zakupionego w ramach przydzielonych środków budżetowych (plan finansowy wydatków budżetowych).

6. jest jednostką organizacyjną Ministerstwa Obrony Narodowej o statusie dysponenta środków budżetowych III-go stopnia. Podlega bezpośrednio pod Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych, który jest dysponentem środków budżetowych II-go stopnia.

7. realizuje wyłącznie zadania resortu Obrony Narodowej. Przydzielone do realizacji zadania związane z zarządzaniem i utrzymaniem nieruchomości wojskowych.

8. w odpowiedzi na pytanie organu „jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że „towary, które zamierzamy nabyć – przeznaczone są wyłącznie do realizacji statutowych zadań, dla których jako państwowa jednostka budżetowa zostaliśmy powołani”, czy w tym zakresie Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT, z czego wynika, że Wnioskodawca dla realizacji zadania, w ramach którego dokonał nabycia towarów objętych mechanizmem „odwrotnego obciążenia” działa w charakterze organu władzy publicznej lub urzędu obsługującego te organy, o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.)”? Wnioskodawca odpowiedział, że w ramach nadanego przez Szefa Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych szczegółowego zakresu działania - tzw. systemem gospodarczym prowadzi remonty i konserwację zasobów nieruchomości pozostających w trwałym zarządzie MON co oznacza, że w tym zakresie Wnioskodawca nie działa jako podatnik VAT.

Dla realizacji powyższych zadań Wnioskodawca dokonuje zakupu niezbędnych materiałów, w tym m.in. niektórych wyrób hutniczych wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy (druty, pręty, kształtowniki i inne wyroby hutnicze). W związku z tymi zakupami nie przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy ich zakupie, bowiem zakupy te nie służą wykonywaniu czynności opodatkowanych w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Jedynymi czynnościami opodatkowanymi są opisane w pkt 1 czynności dotyczące refakturowania energii elektrycznej.

Wnioskodawca składając miesięczne deklaracje VAT-7 w związku z w/w czynnościami opodatkowanymi, nie dokonuje odliczenia podatku naliczonego, a w deklaracji wykazuje jedynie podatek VAT należny, wynikający z wystawionych faktur VAT.

9. towary objęte mechanizmem „odwrotnego obciążenia”, które Wnioskodawca zamierza nabyć nie mogą być przez Wnioskodawcę odsprzedawane, gdyż Wnioskodawca nie ma uprawnień - nadanych szczegółowym zakresem działania, ani też żadnymi innymi przepisami resortowymi - do sprzedaży składników majątku MON (w tym materiałów). Równocześnie jako jednostka finansów publicznych Wnioskodawca zobowiązany jest do dokonywania wydatków w sposób celowy i oszczędny, co w tym konkretnym przypadku oznacza, że zakupione materiały w całości przeznaczone zostaną do przeprowadzenia prac remontowych systemem gospodarczym.

10. i 11. zakupy towarów wymienionych w zał. nr 11 do ustawy, najprawdopodobniej będą dokonane u czynnego podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą i nie korzystającego ze zwolnienia z art. 43 ust.1 pkt 2 lub art. 113 ust. 1 ustawy - jednakże jednoznaczna odpowiedź na postawione pytanie nie jest możliwa, albowiem obowiązują nas przepisy prawa zamówień publicznych.

Jednakże w kwestii przedmiotowej interpretacji - jak już Wnioskodawca pisał we wniosku - i tak decydujące znaczenie ma fakt, że nie będą spełnione łącznie warunki określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, bowiem jako nabywca towarów objętych mechanizmem „odwrotnego obciążenia” Wnioskodawca nie jest jednostką prowadzącą działalność gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy państwowa jednostka budżetowa nabywająca dla realizacji zadań, do których została powołana towary wymienione w zał. nr 11 do ustawy jest podatnikiem w rozumieniu zapisów art. 17 ust. pkt 7 ustawy, a tym samym ma obowiązek naliczenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku VAT należnego od dostawy towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na wyłączenie zawarte w art. 15 ust. 6 ustawy, a tym samym brak łącznego spełnienia ustawowych wymogów - określonych w art. 17 ust.1 pkt 7 ppkt a - c – w zakresie nabycia towarów ujętych w załączniku nr 11 do ustawy Wnioskodawca nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust.1 pkt 7 ppkt b ustawy i tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczenia podatku VAT od nabywanych towarów. W związku z tym, potencjalny dostawca tych towarów nie będzie również uprawniony do wystawienia faktury VAT oznaczonej jako „Odwrotne obciążenie” i przeniesienia na jednostkę Wnioskodawcy obowiązku naliczenia podatku VAT należnego od dostawy. Towary Wnioskodawca ma prawo nabywać na ogólnych zasadach tzn. z doliczonym przez dostawcę podatkiem VAT, natomiast podatnikiem w zakresie podatku VAT należnego od dostawy na rzecz Wnioskodawcy będzie sprzedawca (dostawca) towarów.

Odmienny pogląd spowoduje przeniesienie obowiązku podatkowego z podmiotu w istocie prowadzącego działalność gospodarczą, na jednostkę Skarbu Państwa nie prowadzącą działalności gospodarczej. Jednostka budżetowa, w zakresie w jakim realizuje swoje statutowe zadania, nie ma bowiem uprawnień do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupionych towarów i usług. Tym samym uregulowanie przez nią podatku VAT na rzecz właściwego urzędu skarbowego, sfinansowane zostanie ze środków budżetowych przydzielonych w jej planie finansowym.

W dniu 13 sierpnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając, na podstawie przepisu § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr IBPP2/443-432/14/LSz, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 2 pkt 22, art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 5a, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 15 ust. 1, ust. 2 i ust. 6, art. 17 ust. 1 pkt 7 i ust. 2, art. 43 ust. 1 pkt 2, art. 106b ust. 1, art. 106e ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) oraz poz. od 1 do 41 załącznika nr 11 do ww. ustawy. Dyrektor ww. Izby Skarbowej w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał również art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. oraz wskazał Wnioskodawcy, iż zasady wystawiania faktur i innych dokumentów z nimi zrównanych do dnia 31 grudnia 2013 r. uregulowane były przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.). Ponadto Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał również art. 13 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Treść przywołanych przepisów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach odniósł do zdarzenia przyszłego, pytania i stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

Analizując treść wniosku, przytoczone powyżej przepisy Dyrektor ww. Izby Skarbowej odnosząc się do stanowiska Wnioskodawcy wskazał, że zasadniczo organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników, podkreślił jednak, że dotyczy to tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego. Zatem w ocenie Dyrektora ww. Izby Skarbowej kryterium decydującym o uznaniu organu (urzędu) władzy publicznej za podatnika VAT jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach podkreślił, że jest to uzasadnione szczególnie w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Podsumowywując powyższe, Dyrektor ww. Izby Skarbowej stwierdził, że jeżeli Wnioskodawca nabywając towary wyłącznie w celu realizacji zadań resortu Obrony Narodowej w zakresie zarządzania i utrzymania nieruchomości wojskowych nie działa jako podatnik VAT, czyli nie jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, to nie może też być uznany za podatnika w rozumieniu art. 17ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT. W konsekwencji powyższego zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach brak jest podstaw do wystawienia przez sprzedającego faktury oznaczonej jako „odwrotne obciążenie”, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku naliczenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku VAT należnego od dostawy na jego rzecz towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Reasumując, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 13 sierpnia 2014 r. nr IBPP1/443-432/14/LSz wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest nieprawidłowa.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi nie tylko mieć za przedmiot jedną z transakcji wymienionych w art. 5 ustawy o VAT lecz również musi być wykonana przez podmiot uznany za podatnika tego podatku.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem takie podmioty wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, nie znajduje zastosowanie do nich przedstawione wyłączenie z kategorii podatników tego podatku.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
3. dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2
   
   

W poz. od 1 do 41 załącznika nr 11 do ustawy o VAT wymienione zostały towary, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, do których ma zastosowanie mechanizm odwróconego obciążenia.

Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania należy stwierdzić, że Wnioskodawca nabywając towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT od sprzedawcy będącego podatnikiem VAT czynnym (niekorzystającego ze zwolnienia podmiotowego) zobowiązany jest rozliczyć podatek od towarów i usług z tytułu takiej dostawy z zastosowaniem mechanizmu odwróconego obciążenia.

Należy bowiem zauważyć, że jeżeli organ władzy publicznej lub obsługujący go urząd jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny (z tytułu wykonywania przez niego czynności podlegających opodatkowaniu) wówczas z tytułu nabycia towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT objętych procedurą „odwróconego obciążenia”, podatnik ten powinien rozliczać się zgodnie z reżimem tego mechanizmu, bez względu na cel w jakim – w konkretnym przypadku – dokonuje zakupu, tj. czy zakup jest realizowany w związku z prowadzoną przez tego podatnika działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, czy też zakup będzie służył działalności wykonywanej jako organ władzy publicznej (oczywiście o ile spełnione zostaną pozostałe przesłanki przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT).

Obowiązek rozliczenia przez Wnioskodawcę podatku od towarów i usług w procedurze odwróconego obciążenia zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT nie oznacza konieczności angażowania środków finansowych w większej wysokości – sprzedawca towarów otrzyma zapłatę za dostarczone towary w wartości netto, zaś podatek VAT od tej transakcji sprzedaży zostanie odprowadzony przez Wnioskodawcę do urzędu skarbowego (a nie do sprzedawcy, jak w przypadku rozliczeń na zasadach ogólnych). Należy bowiem zauważyć, że w przypadku rozliczenia przedmiotowej transakcji na zasadach ogólnych Wnioskodawca zobowiązany byłby do poniesienia ekonomicznego ciężaru podatku należnego zawartego w cenie towaru.

Reasumując powyższe Minister Finansów stwierdza, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca z tytułu nabycia towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnikiem tego podatku (art. 17 ust. 1 pkt 7 lit. b ustawy o VAT), a tym samym zobowiązany jest do naliczenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku VAT należnego od dostawy takich towarów, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT (o ile spełnione są pozostałe przesłanki przewidziane w ust. 1 pkt 7 lit. a i c ww. artykułu).

Końcowo należy wskazać, że Minister Finansów nie odnosi się do kwestii fakturowania bowiem zagadnienie to nie było to przedmiotem zdarzenia przyszłego oraz pytania Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe należało zatem z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 13 sierpnia 2014 r. nr IBPP1/443-432/14/LSz, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa. Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.