Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-1180/15-2/MMa
z 1 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

RC Sp. z o.o. (dalej: RC) prowadzi działalność agencji reklamowej. Dla swojego Klienta (dalej: Klient) - firmy będącej właścicielem centrum handlowego (dalej: CH) świadczy kompleksowe usługi polegające na organizacji i obsłudze akcji marketingowych. W roku 2016 RC planuje na zlecenie Klienta, na terenie CH przeprowadzenie akcji promocyjnych: loterii promocyjnej oraz konkursu promocyjnego. W obydwu akcjach promocyjnych brać będą udział klienci CH.

W ramach świadczonej na rzecz Klienta usługi RC:

1. dokona zakupu nagród dla zwycięzców zarówno loterii jak i konkursu,
2. przeprowadzi kampanię promocyjną zarówno loterii jak i konkursu,
3. przeprowadzi loterię oraz konkurs,
4. wyda nagrody klientom, którzy zwyciężą w loterii oraz konkursie.
   
   

Koszt zakupionych przez RC nagród dla zwycięzców loterii i konkursu uwzględniany jest przy kalkulacji należnego RC od Klienta wynagrodzenia z tytułu świadczenia kompleksowej usługi organizacji akcji promocyjnych.

Nagrody zarówno w konkursie jak i loterii będą różnorodne i w ich skład wchodzić będą:

1. artykuły gospodarstwa domowego (np.: ekspresy do kawy, odkurzacze, blendery itp.),
   
2. sprzęt audio-video (np.: telewizory, zestawy kina domowego, odtwarzacze video),
   
3. sprzęt telekomunikacyjny (np.: komputery, tablety, smartfony),
   
4. sprzęt fotograficzny (aparaty, kamery),
   
5. nośniki danych (np.: karty pamięci, dyski zewnętrzne, pendrive),
   
6. vouchery na wyjazdy turystyczne,
   
7. drobne gadżety (np.: kubki z logo, zestawy narzędzi, ręczniki, drobne artykuły piśmiennicze - notesy, długopisy),
   
8. słodycze,
   
9. kwiaty.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca wydając nagrody osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym - czyli zwycięzcom ww. loterii lub konkursu będzie zobowiązany prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych) ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca wydając w imieniu Klienta nagrody osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym w realizowanych na zlecenie Klienta konkursie i loterii nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych) ponieważ w tej sytuacji nie Wnioskodawca występuje w charakterze dostawcy. Wnioskodawca wykonuje jedynie techniczną czynność wydania nagród w imieniu swojego Klienta - sponsora nagród.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Dla celów podatku od towarów i usług, ustawodawca zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre czynności nieodpłatne.

I tak, zgodnie z treścią ust. 2 omawianego artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

Z powołanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika zatem, że obowiązek opodatkowania czynności przekazania towarów dotyczy takich towarów, w odniesieniu do których podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie zależy od tego, na jaki cel takie przekazanie nastąpiło.

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zauważyć tutaj należy, iż jak wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Można w tym miejscu wskazać, iż kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, iż dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność agencji reklamowej. Dla swojego Klienta - firmy będącej właścicielem centrum handlowego świadczy kompleksowe usługi polegające na organizacji i obsłudze akcji marketingowych. W 2016 roku Wnioskodawca planuje na zlecenie Klienta, na terenie CH przeprowadzenie akcji promocyjnych: loterii promocyjnej oraz konkursu promocyjnego. W obydwu akcjach promocyjnych brać będą udział klienci CH. W ramach świadczonej na rzecz Klienta usługi RC: dokona zakupu nagród dla zwycięzców zarówno loterii jak i konkursu, przeprowadzi kampanię promocyjną zarówno loterii jak i konkursu, przeprowadzi loterię oraz konkurs, wyda nagrody klientom, którzy zwyciężą w loterii oraz konkursie. Koszt zakupionych przez Wnioskodawcę nagród dla zwycięzców loterii i konkursu uwzględniany jest przy kalkulacji należnego Wnioskodawcy od Klienta wynagrodzenia z tytułu świadczenia kompleksowej usługi organizacji akcji promocyjnych. Nagrody zarówno w konkursie jak i loterii będą różnorodne i w ich skład wchodzić będą: artykuły gospodarstwa domowego (np.: ekspresy do kawy, odkurzacze, blendery itp.), sprzęt audio-video (np.: telewizory, zestawy kina domowego, odtwarzacze video), sprzęt telekomunikacyjny (np.: komputery, tablety, smartfony), sprzęt fotograficzny (aparaty, kamery), nośniki danych (np.: karty pamięci, dyski zewnętrzne, pendrive), vouchery na wyjazdy turystyczne, drobne gadżety (np.: kubki z logo, zestawy narzędzi, ręczniki, drobne artykuły piśmiennicze - notesy, długopisy), słodycze, kwiaty.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy wydając nagrody osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym - czyli zwycięzcom ww. loterii lub konkursu, będzie zobowiązany prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących (kas fiskalnych).

Zdaniem Wnioskodawcy wydając w imieniu Klienta nagrody osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym w realizowanych na zlecenie Klienta konkursie i loterii, nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W opinii Wnioskodawcy wykonuje on jedynie techniczną czynność wydania nagród w imieniu swojego Klienta - sponsora nagród.

W przedmiotowej sprawie wyjaśnienia wymaga kwestia, czy nieodpłatne wydanie uczestnikom akcji promocyjnych nagród przez Wnioskodawcę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowa czynność wydania uczestnikom nieodpłatnie przez Wnioskodawcę nagród w ramach akcji promocyjnych wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ustawy. Zauważyć bowiem trzeba, że następuje tu przeniesienie na uczestników prawa do rozporządzania jak właściciel wydawanymi towarami (nagrodami), których Zainteresowany jest właścicielem od momentu ich zakupu do momentu wydania nagrody uczestnikowi. Podkreślić też należy, że fakt, że wydanie ww. nagród uczestnikom następuje nieodpłatnie, nie oznacza, że czynność ta jest czynnością nieodpłatną. Jak wynika bowiem z wniosku, koszt zakupionych przez Wnioskodawcę nagród dla zwycięzców uwzględniany jest przy kalkulacji należnego Wnioskodawcy od Zleceniodawcy wynagrodzenia z tytułu świadczenia kompleksowej usługi organizacji akcji promocyjnych. A zatem w przypadku ww. wydania nagród zapłaty nie dokonuje nabywca (uczestnik) lecz osoba trzecia, tj. Zleceniodawca.

W tych okolicznościach przedmiotowa czynność wydania nagród w ramach akcji promocyjnej, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zauważyć należy, że podobna kwestia była przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 7 października 2010 r. w sprawach połączonych Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs v. Loyalty Management UK Ltd i Baxi Group (C-53/09, C-55/09). Spółka Baxi zleciła zarządzanie programem lojalnościowym spółce @1 Ltd. Zarządzanie tym programem przez spółkę @1 obejmowało w szczególności jego promocję wśród klientów poprzez katalogi oraz Internet, rozpatrywanie wniosków o członkostwo w programie, zarządzanie kontami klientów, wybór, nabywanie i dostarczanie prezentów lojalnościowych, jak również prowadzenie infolinii dla klientów.

TSUE rozpatrując sprawę wskazał, że „płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.” TSUE wskazał, iż spółka @1, której spółka Baxi zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego spółka @1 nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem.

W analizowanej sprawie TSUE stwierdził, iż aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczeniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika działającego w takim charakterze.

TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. TSUE stwierdził, iż z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym „świadczenie usług” należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów.

TSUE stwierdził, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem. Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a) tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W świetle powyższego TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

Analizując przedstawione we wniosku okoliczności sprawy tut. Organ stoi na stanowisku, że czynność wydania przez Wnioskodawcę towarów w postaci (artykułów gospodarstwa domowego, sprzętu audio-video, sprzętu telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego, nośników danych, drobnych gadżetów, słodyczy oraz kwiatów) w ramach świadczonej usługi marketingowej wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stwierdzić należy, że usługa marketingowa świadczona przez Wnioskodawcę, gdzie wydawanie towarów uczestnikom akcji promocyjnej, w ramach różnych przedsięwzięć jest jednym z jej elementów, nie jest uznawana na gruncie przepisów o podatku od towarów usług za jedno świadczenie. W ramach takiego świadczenia wykonywane są dwie czynności: świadczenie usługi na rzecz Zleceniodawcy i dostawa towarów na rzecz uczestnika akcji promocyjnej. Obie te czynności dokonywane są odpłatnie. Płatności za świadczenie usług i dostawę towarów na rzecz uczestników akcji dokonuje Zleceniodawca. W związku z powyższym obie czynności wykonywane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jedna jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, a druga jako świadczenie usług, o czym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca winien zatem wykazać sprzedaż towaru jako odrębną od świadczonej usługi transakcję.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że nagrodami wydawanymi przez organizatora są również vouchery na wyjazdy turystyczne.

W świetle przywołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług czynności przekazania uczestnikom Konkursu voucherów na wyjazdy turystyczne, nie można utożsamiać z dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „voucher”. Zdaniem tut. Organu, voucher będący synonimem słowa „bon”, jest dokumentem o określonej wartości pieniężnej uprawniającym do nabycia wskazanego świadczenia. Innymi słowy jest to tak naprawdę jedynie znak legitymacyjny/dowód uprawniający jego nabywcę do odbioru określonego świadczenia, tj. nabycia wybranego towaru lub skorzystania z usługi. Voucher sam w sobie nie zaspokaja żadnych potrzeb, nie stanowi więc on autonomicznego świadczenia.

Dlatego też voucher nie mieści się ani w definicji towaru zawartej ww. art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, ani w definicji usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jedynie jest dokumentem uprawniającym do uzyskania określonego towaru lub usługi. W konsekwencji, czynność ich przekazania nie stanowi dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wydanie voucherów nie można również uznać za świadczenie usług. Wnioskodawca przekazując uczestnikom Konkursu nagrody w postaci voucherów nie dokonuje świadczenia usług. Uczestnik będący nabywcą ww. nagrody otrzyma jedynie dokument, który nie zaspokoi żadnych potrzeb uczestnika Konkursu. Tym samym, skoro przekazywane przez Wnioskodawcę dokumenty w postaci voucherów nie są w żaden sposób związane z uzyskiwaniem jakiegokolwiek świadczenia, to w przypadku wydania na rzecz uczestników Konkursu nagród w postaci voucherów na wyjazdy turystyczne nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz uczestników programów.

A zatem, czynność ta nie stanowi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, ani nie jest dostawą towarów, o której mowa w art. 7 tej ustawy. Tym samym, czynność przekazania nagród w postaci voucherów na wyjazdy turystyczne nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

A zatem odnosząc się do pytania Wnioskodawcy, czy wydając w imieniu Klienta nagrody osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym w realizowanych na zlecenie Klienta konkursie i loterii nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, należy wskazać, że obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje w obowiązującym do 31 grudnia 2016 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r., poz. 1544). Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej przepisami wysokości obrotów.

Stosownie do § 2 ust. 1 ww. rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Ponadto, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r.: podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Natomiast § 4 przedmiotowego rozporządzenia stanowi wykaz dostaw i świadczenia usług do których nie stosuje się zwolnień, o których mowa w § 2 i 3.

Na podstawie § 4 pkt 1 lit. i, lit. j oraz lit. l tego rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się w przypadku dostawy:

• sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
  
• sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
  
• zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych.
  
  

Reasumując, jak wskazał tut. Organ wydanie nagród rzeczowych w postaci (artykułów gospodarstwa domowego, sprzętu audio-video, sprzętu telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego, nośników danych, drobnych gadżetów, słodyczy oraz kwiatów) uczestnikom konkursów i loterii organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach usług marketingowych wypełnia znamiona dostawy towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem następuje przeniesienie na ww. podmioty prawa do rozporządzania jak właściciel przekazanymi towarami, nabytymi uprzednio przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własny rachunek. Jednocześnie spełniona jest przesłanka dotycząca odpłatności tej czynności, bowiem – jak wskazano we wniosku – koszty nabycia nagród konkursowych pokrywane są przez Zleceniodawcę usług marketingowych). A zatem w rozpatrywanym przypadku zapłaty za towary nie dokonuje ich nabywca (uczestnik konkursu, loterii), lecz zleceniodawca.

W tych okolicznościach przekazanie towarów uczestnikom konkursów i loterii, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

A zatem w przypadku dostaw sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego oraz nagranych nośników danych osobom fizycznym nieprowadzącym działalności i rolnikom ryczałtowym, Spółka ma obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej jako wyłączone ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 4 pkt 1 lit. i, lit. j oraz lit. l rozporządzenia.

Natomiast w przypadku dostawy towarów w postaci artykułów gospodarstwa domowego, drobnych gadżetów, słodyczy oraz kwiatów osobom fizycznym nieprowadzącym działalności i rolnikom ryczałtowym, należy kierować się przepisami regulującymi kwestie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego zawartymi w cyt. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r.

Fakt bowiem, że zapłaty dokonuje osoba inna niż nabywca nie zmienia tego, że nastąpiła odpłatna dostawa towarów na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Czynność odpłatnego przekazania vouchera, z uwagi na to, że nie jest odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług nie może być dokumentowana przez Wnioskodawcę fakturą VAT. Z tych samych względów przedmiotowe odpłatne przekazanie voucherów osobom fizycznych nieprowadzącym działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym nie podlega również ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca wydając w imieniu Klienta nagrody osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz rolnikom ryczałtowym w realizowanych na zlecenie Klienta konkursie i loterii nie jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, ponieważ w tej sytuacji nie Wnioskodawca występuje w charakterze dostawcy. Wnioskodawca wykonuje jedynie techniczną czynność wydania nagród w imieniu swojego Klienta - sponsora nagród, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.