Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-250/16/AW
z 8 kwietnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 lutego 2016 r.) uzupełnionym 21 marca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka przy zwolnieniu z podatku dochodowego w przypadku wykorzystywania pomocy z Zezwolenia z 2009 r. oraz Zezwolenia z 2013 r., może korzystać z 50% intensywności pomocy publicznej aż do wyczerpania limitu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka przy zwolnieniu z podatku dochodowego w przypadku wykorzystywania pomocy z Zezwolenia z 2009 r. oraz Zezwolenia z 2013 r., może korzystać z 50% intensywności pomocy publicznej aż do wyczerpania limitu.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest Spółką działającą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej z sektora produkcji spożywczo-farmaceutycznym, jako producent suplementów diety i zdrowej żywności, a także surowców do produkcji farmaceutycznej. Spółka posiada Zezwolenia z 2009 r. oraz z 2013 r. W ramach Zezwolenia z 2009 r., zostały poniesione wydatki na terenie SSE w latach 2009-2011, natomiast nakłady inwestycyjne w ramach Zezwolenia z 2013 r. nie zostały w całości zrealizowane. Spółka w latach 2009-2015 posiadała status średniego przedsiębiorcy i stosowała 50% wskaźnik intensywności pomocy publicznej odpowiedni dla średnich przedsiębiorstw. Z początkiem 2016 r. X Sp. z o.o. utraciła status średniego przedsiębiorcy i stała się dużym przedsiębiorcą.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka przy zwolnieniu z podatku dochodowego w przypadku wykorzystywania pomocy z Zezwolenia z 2009 r. może korzystać z 50% intensywności pomocy publicznej aż do wyczerpania limitu (odpowiedni dla średniego przedsiębiorcy)?
2. Czy Spółka przy zwolnieniu z podatku dochodowego w przypadku wykorzystywania pomocy z Zezwolenia z 2013 r. może korzystać z 50% intensywności pomocy publicznej aż do wyczerpania limitu (odpowiedni dla średniego przedsiębiorcy)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w przypadku pytania 1 jak i 2, Spółka powinna mieć prawo do stosowania zwolnienia z podatku dochodowego w wysokości 50% intensywności, który jest odpowiedni dla średniego przedsiębiorcy. W ocenie Spółki, status przedsiębiorcy powinien być ustalony na moment uzyskania zezwolenia strefowego. Wynika to między innymi z zapisów rozporządzenie KUE, gdzie wskazane są kwestie pomocy przyznanej lub przyznawanej MŚP oraz z zapisów krajowego rozporządzenia strefowego, gdzie z kolei porusza się kwestie pomocy publicznej udzielanej małym i średnim przedsiębiorstwom. W przypadku innych form pomocy regionalnej, na przykład dla dotacji inwestycyjnej, moment przyznania i udzielenia pomocy jest tożsamy i jest to dzień podpisania umowy o dofinansowaniu (późniejsza zmiana statusu nie ma wpływu na zwrot dofinansowania).

Od statusu przedsiębiorstwa zależy kilka istotnych kwestii. Pierwsza z nich to maksymalna intensywność pomocy publicznej. W praktyce oznacza to procent poniesionych przez inwestora kosztów kwalifikowanych, który wyznacza wartość stanowiącą dostępną dla inwestora pulę zwolnienia strefowego. Inwestor podejmując decyzję o realizacji zadania inwestycyjnego musi być świadomy korzyści (pomocy publicznej) jaką w zamian dostaje.

Kolejna kwestia dotyczy środków trwałych. W przypadku kiedy inwestor posiada status przedsiębiorstwa małego lub średniego, zakupione środki trwałe mogą być używane; duży przedsiębiorca musi zakupić już nowe środki trwałe. Załóżmy sytuację, w której inwestor zakładając, że posiada status średniego przedsiębiorcy zakupuje używane maszyny. W sytuacji gdyby okazało się, że status został określony niewłaściwie (bo stał się przedsiębiorcą dużym), mogłoby się okazać, że wartość zakupionych przez niego środków trwałych nie może stanowić podstawy do wyliczenia dostępnej dla niego puli pomocy.

Ponadto, warunkiem korzystania ze zwolnienia podatkowego jest utrzymanie własności składników majątku oraz inwestycji. W przypadku małych i średnich przedsiębiorców okres ten wynosi 3 lata; w przypadku dużych przedsiębiorców 5 lat. Nietrudno wyobrazić sobie sytuację kiedy inwestor niewłaściwie ustali swój status i zbyt szybkie pozbycie się składnika majątku może postawić pod znakiem zapytania skorzystania z otrzymanego już zwolnienia podatkowego.

Spółka korzysta ze zwolnienie z podatku dochodowego w związku z działalnością w Specjalnej Strefie Ekonomicznej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przepis ten stanowi, że wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, przy czym wielkość pomocy nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy.

Zwolnienie, o którym mowa przysługuje podatnikowi wyłącznie gdy:

• działalność ta jest prowadzona na podstawie zezwolenia i zgodnie z zezwoleniem,
• zwolnienie obejmuje dochody przedsiębiorcy, który prowadzi działalność w specjalnej strefie ekonomicznej,
• zwolnienie dotyczy tylko tych dochodów, które są wypracowane na terenie strefy.
  
  

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia RM z 10 grudnia 2008 r. (w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych), pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o p.d.o.p stanowi regionalną pomoc inwestycyjną z tytułu m.in.:

• kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą.
  
  

W związku z różnymi pułapami intensywności pomocy dla małych, średnich i dużych przedsiębiorców i zmianą statusu Spółki w przepisach należy odnaleźć odesłanie do terminu kiedy pomoc publiczna jest udzielona. Zgodnie § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej zwolnienie od podatku dochodowego z tytułu kosztów nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł wydatki inwestycyjne w okresie od dnia uzyskania zezwolenia, aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej.

Spółka otrzymała odpowiedź z Specjalnej Strefy Ekonomicznej, że najbardziej uzasadnione jest ustalenie poziomu intensywności pomocy publicznej przysługującej przedsiębiorcy na dzień wydania zezwolenia oraz stosowanie tej intensywności przez cały okres działalności bez względu na zmianę statusu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 282). Na mocy art. 12 ust. 1 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej „ustawa o pdop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Tak więc warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Z treści cytowanych wyżej przepisów art. 17 ust. 1 pkt 34 i ust. 4 ustawy o pdop wynika, że warunkiem korzystania z przedmiotowego zwolnienia jest uzyskanie dochodu z działalności gospodarczej, prowadzonej w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu, przy czym działalność gospodarcza ma być prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Powyższy przepis wyraźnie określa również limit zwolnienia przysługujący przedsiębiorcy prowadzącemu działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, gdyż zwolnienie przysługuje do wartości pomocy publicznej dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do jej uzyskania w największej wysokości. Tak więc, pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Z uwagi na daty otrzymania przez Spółkę Zezwoleń (tj. Zezwolenie wydane w 2009 r. oraz 2013 r.) w sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm.).

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U z 2012 r., poz. 361 ze zm.) stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 1 tego rozporządzenia, maksymalna intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej liczona jako stosunek ekwiwalentu dotacji brutto do kosztów kwalifikujących się do objęcia tą pomocą, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wynosi:

1. 50% - na obszarach należących do województw: lubelskiego, podkarpackiego, warmińsko-mazurskiego, podlaskiego, świętokrzyskiego, opolskiego, małopolskiego, lubuskiego, łódzkiego, kujawsko-pomorskiego;
2. 40% - na obszarach należących do województw: pomorskiego, zachodniopomorskiego, dolnośląskiego, wielkopolskiego, śląskiego, a do dnia 31 grudnia 2010 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego, z wyłączeniem miasta stołecznego Warszawy;
3. 30% - na obszarze należącym do miasta stołecznego Warszawy oraz w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. - na obszarze należącym do województwa mazowieckiego.
   
   

Ponadto, w myśl § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, maksymalną intensywność regionalnej pomocy inwestycyjnej udzielanej małym lub średnim przedsiębiorcom, w rozumieniu załącznika I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych), z wyłączeniem przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą w sektorze transportu, podwyższa się o 20 punktów procentowych brutto w przypadku małych przedsiębiorców oraz o 10 punktów procentowych brutto w przypadku średnich przedsiębiorców, w stosunku do maksymalnej intensywności określonej dla poszczególnych obszarów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie Zezwoleń z 2009 r. oraz z 2013 r. Spółka w latach 2009-2015 posiadała status średniego przedsiębiorcy i stosowała 50% wskaźnik intensywności pomocy publicznej odpowiedni dla średnich przedsiębiorstw. Z początkiem 2016 r. Spółka utraciła status średniego przedsiębiorcy i stała się dużym przedsiębiorcą.

W niniejszej sprawie należy również wziąć pod uwagę przepisy rozporządzenia Komisji Europejskiej (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. (Dz.Urz. UE.L 2008 Nr 214, str. 3) uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych).

Zgodnie z art. 4 załącznika I do tego rozporządzenia, jeżeli w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych dane przedsiębiorstwo stwierdza, że w skali rocznej przekroczyło pułapy zatrudnienia lub pułapy finansowe określone w art. 2, lub spadło poniżej tych pułapów, uzyskanie lub utrata statusu średniego, małego lub mikroprzedsiębiorstwa następuje tylko wówczas, gdy zjawisko to powtórzy się w ciągu dwóch kolejnych okresów obrachunkowych.

Dla dużych przedsiębiorców, wskaźnik maksymalnej intensywności pomocy publicznej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w której działalność prowadzi Wnioskodawca (dla podmiotów działających na podstawie rozporządzenia z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych), jest o 10% niższy niż dla średnich przedsiębiorców.

W opinii tut. Organu zmiana statusu przedsiębiorstwa ma wpływ na wskaźnik pomocy publicznej. Zmiana wskaźnika pomocy obowiązuje od momentu utraty statusu średniego przedsiębiorcy. Zatem, zdyskontowaną kwotę uzyskanej przed utratą statusu średniego przedsiębiorcy (a niewykorzystanej do tego dnia) pomocy publicznej należy rozliczyć według wskaźnika 50%, a kwotę pomocy, do której prawo Wnioskodawca uzyskał po uzyskaniu statusu dużego przedsiębiorcy rozliczyć wg wskaźnika 40%.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka powinna mieć prawo do stosowania zwolnienia z podatku dochodowego w wysokości 50% intensywności aż do wyczerpania limitu, który jest odpowiedni dla średniego przedsiębiorcy w przypadku wykorzystywania pomocy z Zezwolenia z 2009 r. oraz Zezwolenia z 2013 r., należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się że, w zakresie stanu faktycznego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.