Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-1033/15-2/PS
z 11 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643 z póżn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2015 r. (data wpływu 4 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości amortyzacji prawa ochronnego na znak towarowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa ochronnego na znak towarowy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

D. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką kapitałową, zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP). Spółka prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie świadczenia usług gastronomicznych i sprzedaży produktów w restauracjach zarządzanych przez Spółkę.

Wcześniejszy znak towarowy

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wykorzystuje zarejestrowany słowno- graficzny znak towarowy „P”, którego Spółka jest właścicielem i na który w dniu 3 lutego 2005 roku zostało udzielone prawo ochronne (dalej: Wcześniejszy znak towarowy) na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (j.t. Dz.U. z 2013 r. poz. 1410 ze zm.; PWP).

Wcześniejszy znak towarowy jest wykorzystywany przez Spółkę w prowadzonej działalności gospodarczej, w szczególności poprzez umieszczanie w restauracjach zarządzanych przez Spółkę, na opakowaniach, w których dystrybuowane są towary Spółki, i w wystroju restauracji zarządzanych przez Spółkę, na materiałach reklamowych oraz na materiałach korporacyjnych.

Prawo ochronne na Wcześniejszy znak towarowy zostało przez Spółkę nabyte (ponad rok temu i przez ten czas było wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej). W związku z tym, prawo ochronne do Wcześniejszego znaku towarowego jest przez Spółkę amortyzowane dla celów podatkowych (odpis amortyzacyjny stanowi koszt uzyskania przychodu przez Spółkę).

Nowy znak towarowy

Używany przez Spółkę Wcześniejszy znak towarowy został zaprojektowany w 2003 roku i jego warstwa graficzna odbiega od aktualnych standardów. W związku z tym aktualnie Spółka rozważa przeprowadzenie procesu „odświeżenia” wizerunku działalności prowadzonej przez Spółkę oraz wystroju restauracji zarządzanych przez Spółkę. Elementem „odświeżenia” ma być także modyfikacja Wcześniejszego znaku towarowego, poprzez zmianę pewnych jego elementów (m.in. tła i innych elementów graficznych).

Powyższa modyfikacja Wcześniejszego znaku towarowego doprowadzi z perspektywy PWP do powstania nowego znaku towarowego (dalej: Nowy znak towarowy), który jednak charakteryzował się będzie daleko idącym podobieństwem do Wcześniejszego znaku towarowego. Nowy znak towarowy będzie przedmiotem odrębnej ochrony (dlatego też Spółka przeprowadzi proces uzyskania prawa ochronnego dla Nowego znaku towarowego), jednak z uwagi na podobieństwo Nowego znaku towarowego do Wcześniejszego znaku towarowego, uzyskanie ochrony na późniejszy podobny znak towarowy jest prawnie warunkowane zgodą właściciela Wcześniejszego znaku towarowego czy też „skupienia" uprawnień właścicielskich do dwóch znaków towarowych w jednym podmiocie (art. 133 ust. 1 w związku z art. 132 ust. 1 pkt 2 i 3 PWP). W konsekwencji, Spółka uzyska prawo ochronne do Nowego znaku towarowego tylko dlatego, iż będzie korzystać z ochrony w odniesieniu do Wcześniejszego Znaku towarowego.

Relacja pomiędzy Nowym i Wcześniejszym makiem towarowym

Pomiędzy Wcześniejszym a Nowym znakiem towarowym zachodzi relacja szczególnego rodzaju. Znaki te z założenia są do siebie podobne. Używanie Nowego znaku towarowego ma bazować na silnym charakterze odróżniającym Wcześniejszego znaku towarowego powstałym w wyniku intensywnego używania przez ostatnie kilkanaście lat, jego powszechnej znajomości i renomie wśród potencjalnych klientów Spółki a także rozbudowanym systemie skojarzeniowym. W celu kontynuowania wytworzonej siatki skojarzeń Nowy znak towarowy zachowa podstawowe elementy składające się na odróżniający charakter Wcześniejszego znaku towarowego, co w szczególności będzie dotyczyć jego warstwy słownej zawierającej oznaczenie „D.”.

Utrzymywanie ochrony Wcześniejszego znaku towarowego jest dla Spółki konieczne z kilku względów. Po pierwsze dopóki nie nastąpi rejestracja Nowego znaku towarowego (uzyskanie prawa ochronnego), to Wcześniejszy znak towarowy będzie stanowił jedyną podstawę ewentualnych roszczeń wobec potencjalnych naruszycieli ze względu na ewidentne podobieństwo pomiędzy znakami. Jest to o tyle istotne, że zgodnie z art. 288 ust. 1 PWP w związku z art. 298 in fine PWP roszczeń z tytułu naruszenia dochodzić można dopiero po uzyskaniu prawa ochronnego, a postępowanie rejestracyjne przed Urzędem Patentowym RP trwa obecnie średnio ponad rok od dnia zgłoszenia znaku do rejestracji. Po drugie, w początkowym okresie po udzieleniu prawa ochronnego - ze względu na przepis art. 161 ust. 2 PWP, ochrona znaków towarowych jest zasadniczo słabsza niż znaków, których trwanie ochrony przekracza okres pięciu kolejnych lat. Po trzecie, zgodnie z dyspozycją art. 169 ust. 4 pkt 1 PWP używanie znaku towarowego jest także używaniem znaku niebędącego wprawdzie znakiem identycznym, jeżeli różnice pomiędzy znakami nie zmieniają odróżniającego charakteru. Po czwarte, ochrona Wcześniejszego znaku towarowego jest także w interesie Spółki ze względu na fakt, że zrzeczenie się z takiej ochrony oznaczałoby, iż inny podmiot mógłby próbować dokonać jego rejestracji lub mógłby potencjalnie prowadzić działalność pod znakiem zbliżonym do Nowego znaku towarowego.

Używanie Nowego znaku towarowego

W efekcie „odświeżenia” wizerunku działalności Spółki, Nowy znak towarowy zacznie być eksponowany na afiszach restauracji zarządzanych przez Spółkę, na opakowaniach, w których dystrybuowane są towary Spółki, i w wystroju restauracji zarządzanych przez Spółkę, na materiałach reklamowych oraz na materiałach korporacyjnych.

Używanie Wcześniejszego znaku towarowego

Jednocześnie Wcześniejszy znak towarowy przestanie być eksponowany w działalności operacyjnej / handlowej przez Spółkę (przy sprzedaży konsumenckiej). Potencjalnie, w okresie przejściowym. Wcześniejszy znak towarowy może być wykorzystywany w materiałach korporacyjnych.

Niemniej jednak, w świetle przywołanego już art. 169 ust. 4 pkt 1 PWP, pomimo, iż Wcześniejszy znak towarowy może nie być bezpośrednio eksponowany m.in. w restauracjach czy na opakowaniach (w tym zakresie zostanie zastąpiony przez Nowy znak towarowy), to i tak będzie podlegał ochronie i będzie używany w rozumieniu prawa znaków towarowych. Zgodnie bowiem ze wskazanym przepisem, używanie znaku towarowego oznacza również używanie znaku różniącego się od znaku, na który udzielono prawa ochronnego, w elementach, które nie zmieniają jego odróżniającego charakteru. Trzeba podkreślić, że Wcześniejszy i Nowy znak towarowy z założenia będą do siebie podobne, gdyż Nowy znak towarowy ma zostać dostosowany do obecnie panującej estetyki, przy bazowaniu na siatce skojarzeń, renomie i odróżniającym charakterze Wcześniejszego znaku towarowego.

Pomimo tego, że Wcześniejszy znak towarowy przestanie być przez Spółkę eksponowany m.in. w restauracjach czy na opakowaniach, to niemniej jednak wciąż będzie on używany w rozumieniu przepisów PWP. Z tych względów Spółka zmierza do potwierdzenia, że wciąż będzie uprawniona do amortyzacji podatkowej prawa ochronnego na Wcześniejszy znak towarowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 6 oraz art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: ustawa o PDOP), w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Spółka wciąż będzie uprawniona do amortyzacji podatkowej prawa ochronnego do Wcześniejszego znaku towarowego i ujmowania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wskazanego prawa ochronnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 6 oraz art, 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP, w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, Spółka wciąż będzie uprawniona do amortyzacji podatkowej prawa ochronnego do Wcześniejszego znaku towarowego i ujmowania w kosztach podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wskazanego prawa ochronnego.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (z wyjątkiem kosztów wymienionych w katalogu określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP). Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o PDOP, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m ustawy o PDOP (z uwzględnieniem art. 16 ustawy o PDOP).

W świetle powyższego, kosztem uzyskania przychodów mogą być odpisy amortyzacyjne m.in. od wartości niematerialnych i prawnych dokonywane zgodnie z art. 16a - 16m ustawy o PDOP (art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania i nie jest to przedmiotem wniosku), pod warunkiem, iż pozostają one w związku z przychodami lub zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jednocześnie, jak stanowi art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP, amortyzacji podlegają nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W przedmiotowej sprawie, nie ulega wątpliwości, że prawo ochronne na Wcześniejszy znak towarowy stanowi obecnie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji podatkowej (spełnione były warunki określone w art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o PDOP). Kluczowe jest więc określenie, czy w związku z wprowadzeniem Nowego znaku towarowego oraz ograniczeniem ekspozycji Wcześniejszego znaku towarowego, wciąż dopuszczalne będzie dokonywanie amortyzacji podatkowej i ujmowanie odpisów amortyzacyjnych w kosztach podatkowych. Aby tak się stało, należy wykazać, iż prawo ochronne do Wcześniejszego znaku towarowego wciąż będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej i że będzie mieć to związek z przychodami / zabezpieczeniem źródła przychodu Spółki.

W ocenie Spółki, Wcześniejszy znak towarowy, nawet jeśli zostanie ograniczona jego ekspozycja, wciąż będzie używany przez Spółkę, będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej i będzie pozostawał w związku z zabezpieczaniem źródła przychodu.

Jak wskazano w stanie faktycznym, Nowy znak towarowy jest niejako pochodna Wcześniejszego znaku towarowego, będzie do niego podobny w rozumieniu PWP i będzie zawierać szereg elementów odróżniających charakterystycznych dla Wcześniejszego znaku towarowego. Uzyskanie prawa ochronnego na Nowy znak towarowy jest możliwe tylko w przypadku bycia podmiotem uprawnionym do prawa ochronnego na Wcześniejszy znak towarowy. W konsekwencji, gdyby Spółka nie była właścicielem Wcześniejszego znaku towarowego nie byłoby możliwości efektywnego i bezpiecznego korzystania i rejestracji Nowego znaku towarowego.

Nowy znak towarowy uzyskuje więc swoją wartość i rozpoznawalność w związku z wypracowaniem tych własności przez Wcześniejszy znak towarowy i „wspólnie” z Wcześniejszym znakiem towarowym. Brak Wcześniejszego znaku towarowego w portfolio Spółki powodowałby faktyczne problemy w korzystaniu z Nowego znaku towarowego i generowania przychodów podatkowych. Dlatego pomimo, że to Nowy znak towarowy będzie głównie eksponowany klientom, to w praktyce, Nowy znak towarowy będzie stanowił modyfikację Wcześniejszego znaku towarowego, który stanowi bazę dla Nowego znaku towarowego. Dlatego, korzystając z Nowego znaku towarowego, jednocześnie (komercyjnie) Spółka korzysta z Wcześniejszego znaku towarowego (stąd, Wcześniejszy znak towarowy stanowi niejako podstawę do powstania źródła przychodów podatkowych, jakim jest Nowy znak towarowy - co więcej, Wcześniejszy znak towarowy „wpływa” na to źródło i pośrednio powoduje, iż generuje ono przychody podatkowe).

W okresie, w którym Spółka będzie korzystać z ochrony dla Nowego znaku towarowego, będzie również korzystać z ochrony dla Wcześniejszego znaku towarowego. Jest to dla Spółki kluczowe m.in. ze względu na podobieństwo obu znaków. Posiadając i chroniąc Wcześniejszy znak towarowy, pomimo, iż główna ekspozycja jest zorientowana na Nowy znak towarowy, Spółka uzyskuje pewność, że nikt nie będzie próbował wykorzystywać Wcześniejszego znaku towarowego (zachowującego istotny charakter odróżniający Nowego znaku towarowego) i przez to nie ograniczy działalności Spółki prowadzonej z wykorzystaniem Nowego znaku towarowego. Posiadanie i ochrona Wcześniejszego znaku towarowego pozwala Spółce więc zabezpieczyć przychody / źródło przychodów, jakim jest Nowy znak towarowy (wyeliminowanie przypadków naruszenia wartości niematerialnych Spółki).

Dodatkowo trzeba wskazać, iż z perspektywy przepisów w zakresie PWP, przez używanie Wcześniejszego znaku towarowego należy również rozumieć używanie znaku podobnego (którym w tym przypadku jest Nowy znak towarowy) różniącego się w elementach niezmieniających charakteru odróżniającego. Wynika to z faktu, iż Nowy znak towarowy będzie posiadał elementy zachowujące odróżniający charakter, charakterystyczne również dla Wcześniejszego znaku towarowego, i używając Nowego znaku towarowego Spółka będzie „automatycznie” używać również Wcześniejszego znaku towarowego* Dotyczy to w szczególności najistotniejszej dla całościowej oceny charakteru odróżniającego warstwy słownej znaku, która w obu przypadkach będzie zawierała oznaczenie .D.". Oznacza to więc. iż brak bezpośredniej ekspozycji Wcześniejszego znaku towarowego bynajmniej nie skutkuje brakiem jego używania w działalności gospodarczej - będzie on używany (w rozumieniu przepisów w zakresie PWP) poprzez używanie podobnego Nowego znaku towarowego.

W świetle powyższego, uzasadnione jest przyjęcie, iż pomimo braku bezpośredniej ekspozycji Wcześniejszego znaku towarowego i wprowadzenia Nowego znaku towarowego, Spółka wciąż będzie wykorzystywać Wcześniejszy znak towarowy dla celów prowadzonej działalności gospodarczej i Wcześniejszy znak towarowy będzie przyczyniać się do generowania przychodów opodatkowanych przez Spółkę (a tym bardziej będzie służył zabezpieczeniu źródła tych przychodów). W rezultacie, Spółka powinna być wciąż uprawniona do amortyzacji podatkowej prawa ochronnego do Wcześniejszego znaku towarowego i ujmowania tych odpisów w kosztach uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.