INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania inwestycyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania inwestycyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto zakończyło realizację zadania inwestycyjnego, współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, w ramach działania 1.1. „Rozwój infrastruktury drogowej” Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2007-2013. Przedsięwzięcie swoim zakresem objęło dwie najdłuższe drogi, zlokalizowane na osiedlu domów jednorodzinnych. Projekt, w odniesieniu do jezdni, zjazdów i chodników, nie wykraczał poza istniejące linie rozgraniczające pas drogowy ulic osiedlowych i obejmował zastąpienie istniejącej nawierzchni gruntowej, wzmocnionej żużlem i tłuczniem kamiennym, nawierzchnią złożoną z warstwy ścieralnej, wykonanej z betonu asfaltowego, na podbudowie z kruszywa łamanego. W wyniku realizacji przedsięwzięcia powstało 1,562 km dróg gminnych o nawierzchni bitumicznej, wyposażonych w infrastrukturę dodatkową, jak chodniki i zjazdy uliczne, pokryte wysokiej jakości kostką brukową. Łączna długość nowo wybudowanych lub przebudowanych chodników, wynosi 2803,34 m. Ponadto, w celu poprawy bezpieczeństwa w ruchu pieszym na terenie objętym projektem, wybudowano 23 przejścia dla pieszych. Realizacja projektu przyczyniła się do zwiększenia płynności ruchu kołowego w tej części miasta oraz poprawy bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego. W rezultacie realizacji inwestycji, nastąpiła poprawa stanu infrastruktury drogowej na terenie Miasta i wzrost Jego atrakcyjności osiedleńczej oraz inwestycyjnej.

Miasto, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego w związku ze zrealizowaną inwestycją, ponieważ czynnościami opodatkowanymi, które wykonuje w ramach prowadzonej działalności, są: oddanie w wieczyste użytkowanie gruntów, dzierżawa gruntów, sprzedaż mienia komunalnego oraz zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi i lokalami użytkowymi. Wymienione wyżej, opodatkowane czynności, nie mają związku z przedmiotową inwestycją, w ramach której Miasto nie ma możliwości odzyskania podatku naliczonego na podstawie zasad określonych w rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do treści § 21 ww. rozporządzenia, pozyskane na realizację przedmiotowego projektu środki nie są środkami bezzwrotnej pomocy zagranicznej, o której mowa w § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia. Z tytułu zrealizowanego projektu Miasto nie będzie uzyskiwać przychodów, a także zawierać w związku z tą inwestycją umów cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Miasto ma możliwość odzyskania podatku od towarów i usług, jeśli brak jest czynności opodatkowanych i niezaliczany był podatek naliczony, wynikający z nakładów ponoszonych na inwestycję, do kosztów uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego się na art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie ma możliwości odzyskania podatku od towarów i usług, bowiem nie wykonywał i wykonywać nie będzie, w związku z przedmiotową inwestycją czynności opodatkowanych oraz nie zaliczał podatku naliczonego wynikającego z nakładów ponoszonych na inwestycję, do kosztów uzyskania przychodów. Miasto ponownie wskazało, iż podatek naliczany jest jedynie od wieczystego użytkowania gruntu i sprzedaży mienia komunalnego. Stwierdziło, iż w ramach zrealizowanego projektu nie będzie podpisywać umów cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Powołane przez Miasto rozporządzenie z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), które obowiązywało do dnia 5 kwietnia 2011 r., regulowało powyższą kwestię w analogiczny sposób w rozdziale 9 oraz § 8 ust. 3 i 4.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z treści powołanego wcześniej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które w przypadku dostawy towarów zostały zawarte w art. 7 ust. 2 ustawy, a w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 8 ust. 2 ww. ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem świadczenie usług w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa – nieodpłatnie - daje podstawę do traktowania tych usług jako niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W oparciu o zapis art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W art. 6 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W świetle art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy z dnia 8 marca 1990 r., zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy m. in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołane przepisy należy stwierdzić, iż z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Miastu nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację przedmiotowego zadania. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w § 8 ust. 3 i 4 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.