Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-745/15/JK
z 5 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez komornika w trybie egzekucji sądowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez komornika w trybie egzekucji sądowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym prowadzi postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi. Przedmiotem egzekucji jest prawo własności lokalu niemieszkalnego - użytkowego S1. Przedmiotowa nieruchomość - lokal niemieszkalny - S1 znajduje się budynku mieszkalnym. Pierwsi współwłaściciele nabyli prawo własności nieruchomości na podstawie postanowienia sądu z dnia 16 stycznia 1984 r. o nabyciu spadku (w drodze dziedziczenia). Następnie na podstawie ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. wymienione osoby ustanowiły odrębne własności lokali, skutkiem czego właścicielem lokalu S1 został C.

Następnie C. umową sprzedaży z dnia 10 maja 2002 r. zbył lokal S1 na rzecz osoby fizycznej B. Jak wynika z aktu notarialnego lokal nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych zobowiązań. Następnie B. umową sprzedaży z dnia 15 kwietnia 2008 r. zbyła lokal S1 na rzecz osób fizycznych B. S. i J. S. Jak wynika z aktu notarialnego lokal nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych zobowiązań. Następnie umową sprzedaży z dnia 18 kwietnia 2012 r. zbyli lokal S1 na rzecz P. Sz. dłużnika w niniejszym postępowaniu egzekucyjnym. Jak wynika z aktu notarialnego lokal nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych zobowiązań. Przedmiotowy lokal P. Sz. nabył na potrzeby działalności gospodarczej, zarejestrowanej w ewidencji działalności gospodarczej. Od powyżej wymienionych umów sprzedaży nie został odprowadzony VAT. Dłużnik oświadczył, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza została po dwóch latach od jej zawieszenia zakończona w kwietniu 2015 r.

Z oświadczenia dłużnika wynika, że jest czynnym „płatnikiem” podatku od towarów i usług. Przedmiotowy lokal został nabyty od osoby fizycznej umową kupna sprzedaży z 18 kwietnia 2012 r. i zakup ten nie został udokumentowany fakturą VAT. Nieruchomość stanowiła jego osobisty majątek, ale jednocześnie była związana z prowadzoną z działalnością gospodarczą. W okresie użytkowania lokal nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze. Dłużnik oświadczył, że nie korzystał ze zwolnień wynikających z ustawy o VAT. Oświadczył, że dokonywał ulepszeń w lokalu, ale nie stanowiły one 30% wartości początkowej oraz, że przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na te ulepszenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż w drodze licytacji wymienionej nieruchomości (art. 972 Kodeksu Postępowania Cywilnego), skutkować będzie naliczeniem przez Komornika podatku od towarów i usług według stawki 23 % zgodnie z art. 41 ustawy podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Komornika, w świetle przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004. o podatku od towarów i usług sprzedaż licytacyjna, nie będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie z art. 43 ust.1 pkt 10.

Według z art. 43, ust. 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535, z późn.zm.) zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy :

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży lokalu użytkowego zależy od tego, czy i ewentualnie doszło do tzw. pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich :

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że aby można mówić o pierwszym zasiedleniu musi dojść do wydania budynku (budowli) lub jego części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie ma miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem, bowiem zarówno sprzedaż, jak i najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem sprzedaż ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy bowiem, zdaniem Komornika, nie doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Za pierwsze zasiedlenie nie można bowiem uznać czynności nabycia w 2008 r., gdyż nie podlegała ona opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem nie było również nabycie lokalu przez jego poprzednich właścicieli.

Zdaniem Komornika, sprzedaż licytacyjna, będzie natomiast podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie z art. 43 ust.1 pkt 10a.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się od podatku, dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

Warunku tego nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust.7a ustawy).

Zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli i ich części, będących przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych praw o podobnym charakterze. Zakaz odliczenia podatku naliczonego musiał wynikać z przepisów ustawy, czyli nie dobrowolnej rezygnacji podatnika z przysługującego mu prawa, czyli sprzedawca towaru używanego nie mógł mieć prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w momencie zakupu tego towaru, czyli np. zakup służył działalności zwolnionej od podatku lub niepodlegającej opodatkowaniu, lub wydatek na nabycie towaru nie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Analiza przedstawionego zdarzenia oraz treści przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro lokal S1, był wykorzystywany w prowadzonej przez dłużnika działalności gospodarczej, to sprzedaż w drodze licytacji tego lokalu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy bowiem, zdaniem Komornika, nie doszło do jego pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Za pierwsze zasiedlenie nie można bowiem uznać czynności nabycia w 2008 r., gdyż nie podlegała ona opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem nie było również nabycie lokalu przez poprzednich właścicieli, ponieważ nie doszło wówczas do oddania lokalu do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Sprzedaż (dostawa) lokalu, w którym dłużnik prowadził działalność gospodarczą, będzie sprzedażą podlegającą opodatkowaniu, przy czym będzie korzystać ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy, ponieważ przy nabyciu tego lokalu nie przysługiwało dłużnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, a okoliczności sprawy wskazują że dłużnik poniósł wydatki na ulepszenie lokalu, w stosunku do których miał prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ale były one niższe niż 30 % jego wartości początkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, ze stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawa budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, ze został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt (jego cześć) zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjęta zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem ze:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższe oznacza, ze co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaka opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. W sytuacji zatem, gdy dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Analiza przedstawionego zdarzenia oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa opisanej nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Powyższe wynika z faktu, że dostawa nieruchomości będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Jak wynika z opisu wniosku przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i dokonywano ulepszeń w lokalu, ale nie stanowiły one 30% wartości początkowej oraz, że przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na te ulepszenia. Z kolei, w okresie użytkowania lokal nie był przedmiotem najmu lub dzierżawy lub innej czynności o podobnym charakterze.

Przy uwzględnieniu regulacji art. art. 29a ust. 8 ustawy, powyższe zwolnienie lub opcja opodatkowania znajdzie zastosowanie również do dostawy gruntu, na którym ww. budynki są posadowione.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja indywidualna została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Oznacza to, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.