Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4510-256/15/ZK
z 26 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 16 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 21 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, niezamortyzowanej wartości początkowej środków trwałych w przypadku ich sprzedaży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2015 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych, niezamortyzowanej wartości początkowej środków trwałych w przypadku ich sprzedaży.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT). Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE), poprzez zakład w X na podstawie uzyskanych zezwoleń.

Na prowadzenie przedmiotowej działalności Spółka uzyskała:

Zezwolenie nr 87 z dnia 6 kwietnia 2006 r. (dalej: Zezwolenie I),

Zezwolenie nr 253 z dnia 8 lutego 2013 r. (dalej: Zezwolenie II).

Zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE uzyskane przez Spółkę (dalej: Zezwolenia) określają rodzaje prowadzonej przez Spółkę działalności objętej zwolnieniem z podatku dochodowego, jak również warunki uprawniające Spółkę do korzystania ze zwolnienia. Przedmiotem faktycznej działalności operacyjnej prowadzonej przez Spółkę na terenie SSE jest produkcja pasty do zębów oraz płukanek do czyszczenia jamy ustnej.

Oprócz dochodów z działalności objętej Zezwoleniami, Spółka osiąga również dochody z działalności nieobjętej zwolnieniem podatkowym na podstawie Zezwoleń.

Na potrzeby prowadzonej działalności (zarówno na terenie SSE, jak i poza nią) Spółka nabywa środki trwałe o wartości przewyższającej kwotę 3.500 zł. Spółka amortyzuje te środki trwałe zgodnie z zasadami określonymi w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o CIT). W praktyce obok stawek amortyzacyjnych znajdujących się w wykazie stawek amortyzacyjnych (załącznik nr 1 do ustawy o CIT) Spółka stosuje stawki obniżone. W stosunku do części środków trwałych Spółka dla celów podatkowych stosuje stawkę obniżoną do 1%.

Środki trwałe, zanim zostaną w pełni zamortyzowane podatkowo, w przyszłości mogą zostać zbyte lub zlikwidowane. Jednocześnie ewentualna likwidacja środków trwałych nie będzie związana ze zmianą rodzaju działalności Spółki. Do likwidacji środka trwałego może dojść w szczególności na skutek jego zużycia lub podjęcia decyzji o zastąpieniu go nowym.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka może zaliczyć jako podatkowy koszt uzyskania przychodu, niezależnie od stosowanej stawki amortyzacji, całą niezamortyzowaną wartość środka trwałego w przypadku jego sprzedaży?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może zaliczyć jako podatkowy koszt uzyskania przychodu, niezależnie od stosowanej stawki amortyzacji, całą niezamortyzowaną wartość środka trwałego w przypadku jego sprzedaży.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej - ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak stanowi art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, w przypadku zakupu środków trwałych wartość ich nabycia nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. W takim wypadku na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o CIT.

Odpisy amortyzacyjne są co do zasady dokonywane przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad określonych w ustawie o CIT (art. 16a i nast. ustawy o CIT).

Jednocześnie art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, przyznaje podatnikom prawo zastosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych. Podatnik może dokonać zmiany stawki poprzez jej zmniejszenie, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Z takiej też możliwości skorzystała Spółka. W praktyce część stawek amortyzacyjnych została obniżona również do poziomu 1%.

Jak zostało wskazane powyżej, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, czy też ich ulepszenie, które powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. Wydatki te, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych bez względu na czas ich poniesienia.

Innymi słowy przepisy ustawy o CIT umożliwiają zaliczenie kosztów nabycia (wytworzenia) danego środka, jako kosztu uzyskania przychodów poprzez:

• dokonanie odpisów amortyzacyjnych,
• uznanie za koszt podatkowy niezamortyzowanej części w momencie uzyskania przychodu z tytułu ich zbycia.
  
  

Ustalenie kwoty stanowiącej koszt uzyskania przychodów (KUP) na moment zbycia środków trwałych dokonuje się zgodnie z poniższą formułą:

KUP = cena nabycia składnika majątkowego - odpisy amortyzacyjne +/- skutek aktualizacji.

Co istotne, przepisy nie przewidują odrębnej regulacji w przypadku sprzedaży środków trwałych, do których stosowane są obniżone stawki amortyzacyjne, tym samym formuła ta będzie miała zastosowanie również w tej sytuacji.

Zastosowanie formuły w przypadku stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych nie spowoduje wykazania większej łącznej wysokości kosztów uzyskania przychodów, a jedynie skutkować będzie odroczeniem w czasie momentu zaliczenia kosztów nabycia (wytworzenia) środka trwałego jako kosztów uzyskania przychodów.

Przykładowo w przypadku zastosowania stawki obniżonej do 1% (w przypadku standardowej stawki amortyzacji 10%) cześć kosztów nabycia (wytworzenia) zostanie zaliczona jako koszty uzyskania przychodu w postaci odpisów amortyzacyjnych (x = 1%), a pozostała część (100 - x) w momencie sprzedaży (np. w przypadku sprzedaży po jednym roku - 99%). Gdyby w tej samej sytuacji stosować standardową stawkę amortyzacji cześć kosztów nabycia (wytworzenia) zaliczona jako koszt uzyskania przychodu w postaci odpisu amortyzacyjnego, wyniesie 10%, a pozostała cześć - tj. 90% w momencie sprzedaży. W konsekwencji w obu przypadkach suma kwot zaliczonych jako koszty uzyskania przychodu wyniesie tyle samo, tj. 100% kosztu nabycia (wytworzenia).

Tym samym Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku sprzedaży może zaliczyć jako podatkowy koszt uzyskania przychodów, niezależnie od stosowanej stawki amortyzacji, całą niezamortyzowaną wartość środka trwałego - również w przypadku stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem, wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.