DD10/033/60/MZO/13
Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 21 maja 2010 r. Nr IBPBI/2/423-698/10/JD w ten sposób, iż uznaje stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2010 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej i nie będących członkami Unii Europejskiej - za prawidłowe.
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 25 lutego 2010 r., uzupełnionym w dniu 04 maja 2010 r. i w dniu 11 maja 2010 r. Spółka (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej i nie będących członkami Unii Europejskiej.
Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka działa w branży odzieżowej i zajmuje się projektowaniem i sprzedażą odzieży sportowej. W celu śledzenia bieżących trendów w modzie i analizy materiałów używanych w danym okresie do produkcji dokonywane będą zakupy odzieży w sklepach w kraju i za granicą. Spółka chcąc nadążyć za zmieniającymi się trendami w branży musi śledzić działania firm konkurencyjnych, aby móc przygotować kolekcję odzieży, która sprosta wymaganiom stawianym przez rynek. Odzież ta traktowana będzie jako wzory produkcyjne i poddawana analizie, testom jakościowym i wytrzymałościowym. Takie działania warunkują istnienie firmy na rynku.
Ponieważ ze względów marketingowych Spółka chce zachować anonimowość nie będzie wymagać od dostawcy wystawienia faktury, potwierdzającej transakcję. Zakupy będą dokumentowane paragonami, które następnie będą akceptowane przez osobę upoważnioną przez Spółkę do akceptacji tego rodzaju wydatków. Dodatkowo każdy zakupiony towar będzie fotografowany a zdjęcie będzie stanowić uzupełnienie dokumentacji księgowej. W ten sposób powstanie dokumentacja transakcji, która będzie stanowić załącznik do ewidencji księgowej.
W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zakup odzieży będącej przedmiotem zapytania odbywać się będzie zarówno w krajach należących do Unii Europejskiej, jak również w krajach spoza obszaru Unii.
W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.
Czy w przypadku, gdy zakupu odzieży dokonano w sklepach firm konkurencyjnych za granicą i dokumentem potwierdzającym transakcję jest paragon Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów podatek od wartości dodanej wykazany na tych paragonach (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)?
Zdaniem Spółki, podatek od wartości dodanej wykazany na paragonach wystawionych przez podmioty zagraniczne stanowi koszt uzyskania przychodów pod warunkiem wykazania związku danej transakcji z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851, ze zm.; dalej: updop). Podatek od wartości dodanej na paragonach zagranicznych nie jest bowiem podatkiem naliczonym od towarów i usług, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46 updop.
W uzupełnieniu wniosku ponownie wskazano, że podatek od wartości dodanej wykazany na paragonach wystawionych przez podmioty zagraniczne stanowi koszt uzyskania przychodów pod warunkiem wykazania związku z przychodami, o którym mowa w art. 15 ust. 1 updop. Podatek od wartości dodanej na paragonach zagranicznych nie jest bowiem podatkiem naliczonym od towarów i usług, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 46 updop.
W ocenie Spółki kosztem podatkowym jest podatek od wartości dodanej wykazany zarówno na paragonach dokumentujących transakcje w krajach Unii Europejskiej, jak również w krajach spoza Unii Europejskiej.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), wydał w dniu 21 maja 2010 r. interpretację indywidualną (IBPBI/2/423-698/10/JD), w której uznał stanowisko Spółki w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej za nieprawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 21 maja 2010 r. Nr IBPBI/2/423-698/10/JD w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od wartości dodanej naliczonego na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, nie można uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
- podatek naliczony:
- jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towarów i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
- w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług – jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
- podatek należny:
- w przypadku importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług; kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
- w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
- od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości,
- kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a-16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji - w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku odliczonego zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.
Przepisy updop nie definiują pojęcia „podatek od towarów i usług”. Dlatego przy jego interpretacji w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy posłużyć się wykładnią systemową zewnętrzną, tzn. odnieść się do przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej: ustawa o VAT). W rezultacie określenie prawidłowych skutków w podatku dochodowym od osób prawnych zależy od odpowiedzi na pytanie, czy użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „podatek od towarów i usług” obejmuje podatek od wartości dodanej, funkcjonujący na terytorium innych niż Rzeczpospolita Polska państw członkowskich Unii Europejskiej.
Ustawa o VAT rozróżnia pojęcia „podatku od wartości dodanej” i „podatku od towarów i usług”. Zgodnie z art. 2 pkt 11 tej ustawy, pod pojęciem „podatku od wartości dodanej” rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą, tzn. ustawą o VAT. Krajowe sformułowanie „podatek od towarów i usług” jest określeniem podatku pośredniego funkcjonującego wyłącznie na terytorium Polski, który w przypadku innych państw członkowskich funkcjonuje (obowiązuje) pod pojęciem podatku od wartości dodanej. Posługiwanie się w ustawie o VAT dwoma różnymi pojęciami dotyczącymi podatku, zawierającego wspólne cechy wynikające z faktu harmonizacji w UE wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, pozwala na prawidłowe określenie obowiązków podatkowych w Polsce dotyczących tego podatku. Tym samym, utożsamienie podatku od towarów i usług oraz podatku od wartości dodanej jest pozbawione podstaw prawnych. W rezultacie, rozróżnienie takie obowiązuje również w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Obowiązujące przepisy updop - w świetle dyrektywy zakładającej pierwszeństwo wykładni literalnej - przesądzają, iż ograniczenie w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów zapłaconego podatku od towarów i usług, nie powinno mieć zastosowania na gruncie niniejszej sprawy, albowiem dotyczy ono wyłącznie przypadków związanych z możliwością rozliczania tego podatku w systemie krajowym. Analogiczny pogląd został zaprezentowany m.in. w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 27.09.2011 r., I SA/Gd 571/11.
W świetle powyższego, do paragonów zawierających informację o wysokości podatku od wartości dodanej nie ma zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 46 updop. Pojęcie „podatek od towarów i usług” dotyczy wyłącznie „krajowego” podatku naliczonego w rozumieniu ustawy o VAT, a nie podatku od wartości dodanej regulowanego przepisami innego państwa członkowskiego lub państwa trzeciego.
Zatem kwalifikacji poniesionych wydatków obejmujących podatek od wartości dodanej wykazany zarówno na paragonach dokumentujących transakcje w krajach Unii Europejskiej jak i w krajach spoza Unii Europejskiej do kosztów uzyskania przychodów, należy dokonać zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 updop.
W związku z tym, stanowisko Spółki należało uznać za prawidłowe.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
