Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-863/15/JW
z 10 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 11 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zachowując terminy, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, Spółka może podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, w dowolnej wysokości, nie wyższej niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2015 r. do tut. BKIP wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy zachowując terminy, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, Spółka może podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, w dowolnej wysokości, nie wyższej niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów w Polsce (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi produkcja płytek ceramicznych.

Wnioskodawca posiada w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych składniki majątkowe stanowiące środki trwałe. Spółka wprowadziła te składniki do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczęła dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej.

Środki trwałe wprowadzone do ewidencji Spółka amortyzuje, co do zasady, metodą liniową (przewidzianą w art. 16i ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej także: „ustawa o CIT”) w związku z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek podstawowych przewidzianych w Wykazie stawek amortyzacyjnych określonych w Załączniku nr 1 do ustawy o CIT (dalej: „Wykaz”).

Począwszy od stycznia 2015 r. Spółka dokonała obniżenia stosowanych stawek amortyzacji podatkowej w odniesieniu do amortyzowanych środków trwałych. Obniżenie zostało dokonane zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

W przyszłości możliwe jest, że Spółka podwyższy - z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT - stosowane stawki amortyzacyjne w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych, dla których uprzednio obniżono wysokość stawek amortyzacyjnych. Jednocześnie, wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie.

Spółka nie wyklucza również, w przyszłości, dalszych zmian stosowanych stawek amortyzacyjnych, tj. ich dalszego podwyższania lub obniżania w odniesieniu do niektórych lub wszystkich środków trwałych.

Rok podatkowy Spółki jest zgodny z rokiem kalendarzowym, tj. rozpoczyna się 1 stycznia i kończy 31 grudnia każdego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zachowując terminy, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, Spółka może podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, w dowolnej wysokości, nie wyższej niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie?

W ocenie Spółki, zachowując terminy, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, może ona podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, w dowolnej wysokości, nie wyższej niż wysokość stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Definicję kosztów uzyskania przychodów zawiera art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, w odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) uregulowane są w art. 16a — 16m ustawy o CIT.

Na kategorie środków podlegających amortyzacji wskazuje art. 16a ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, z zastrzeżeniem art. 16c, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty,

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, zwane środkami trwałymi.

Art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o CIT określa sposób ustalania podstawy dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z ust. 1 cytowanego artykułu, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust.1 i ust. 2 oraz w art. 16b omawianej ustawy. Jednocześnie, zgodnie z art. 16h-16m ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3 500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3 500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1 ustawy o CIT, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m tej ustawy albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Co istotne, zgodnie z art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych (z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł), dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie.

Przepisem dopuszczającym możliwość zmiany wybranej stawki amortyzacji jest art. 16i ust. 5 ustawy o CIT. Zgodnie z nim podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacji zawarte w Wykazie dla poszczególnych środków trwałych. Jak stanowi analizowany przepis, zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Spółka wskazuje, że zmiana stawki amortyzacji, o której mowa w art. 16i ust. 5 ustawy CIT, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna zostaje obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może być dwukierunkowa. Użyty w przepisie termin „zmiana stawki”, odnosi się nie tylko do obniżenia tej stawki. Zmiana może dotyczyć także podwyższenia stawki, przy czym zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zgodnie z analizowanym przepisem Spółka ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie.

Jednocześnie Wnioskodawca podkreśla, że zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, zmiana stawki amortyzacyjnej może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia stawki uprzednio obniżonej, odnosząca się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Co istotne, dopuszczalność obniżania bądź podwyższania obniżonych wcześniej stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taka zmiana jest uzależniona wyłącznie od decyzji Wnioskodawcy. Zatem, w kolejnych latach podatkowych Spółce przysługuje prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu. Spółka może więc podwyższyć uprzednio obniżoną stawkę amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii Wnioskodawcy. Jedynym ograniczeniem jest, aby po dokonanym podwyższeniu stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest podwyższenie wszystkich lub wybranych, uprzednio obniżonych, stawek amortyzacji podatkowej. Stawki amortyzacyjne obowiązujące po podwyższeniu nie mogą jednak przekroczyć stawek wynikających z Wykazu. Jednocześnie podwyższenie stawek amortyzacyjnych powinno mieć miejsce z uwzględnieniem terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.

Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, iż obniżenie i podwyższenie stawek w ramach przyjętej metody amortyzacji liniowej nie stanowi zmiany samej metody amortyzacji w rozumieniu art. 16h ust. 2 ustawy o CIT. Metody amortyzacji są bowiem czymś więcej niż tylko stosowaniem danej stawki.

W konsekwencji, zmiana stawki polegająca na jej obniżeniu lub podwyższeniu w ramach metody liniowej, nie powoduje przyjęcia innej metody amortyzacji.

Co istotne, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym możliwe jest podwyższenie uprzednio obniżonej stawki amortyzacji, znajduje potwierdzenie w ugruntowanej i jednolitej linii interpretacyjnej prezentowanej przez organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego. Przykładowo, stanowisko to zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej, np.:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 4 listopada 2015 r., nr IPPB5/4510-829/15-4/MR, w której odstępując od uzasadnienia, za prawidłowe zostało uznane stanowisko podatnika, zgodnie z którym: (...) w odniesieniu do środków trwałych wykorzystywanych (...) w działalności gospodarczej, Spółka ma prawo podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne. Podwyższenie to może zostać dokonane w dowolnej, wybranej przez Spółkę wysokości, nie przekraczającej jednak poziomu ustalonego w Wykazie.;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 czerwca 2015 r., nr IPPB5/4510-389/15-2/RS, w której odstępując od uzasadnienia, za prawidłowe zostało uznane stanowisko podatnika, zgodnie z którym: Możliwość obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności, decyzję taką podejmuje podatnik. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 marca 2015 r., nr IPPB5/423-1272/14-2/MK, w której odstępując od uzasadnienia, za prawidłowe zostało uznane stanowisko podatnika, zgodnie z którym, Spółka (...) w kolejnych latach podatkowych może z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT - podwyższyć stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich środków trwałych, amortyzowanych metodą liniową, dla których Spółka wcześniej dokonała obniżenia tych stawek zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o CIT.;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 października 2014 r., nr IBPBI/2/423-801/14/IZ: Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. (...) powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 sierpnia 2014 r., nr ITPB3/423-218b/14/PST: możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik.;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 lutego 2014 r., nr ILPB4/423-457/13-2/DS: (...) podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Zatem powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia.
  
  

Podsumowując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, Spółka może podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Spółka będzie mogła dokonać przedmiotowej zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągniecia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Natomiast art. 15 ust. 6 updop stanowi, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

-zwane także środkami trwałymi.

Art. 16c updop określa natomiast, że amortyzacji nie podlegają:

1. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,
2. budynki, lokale, budowle i urządzenia zaliczane do spółdzielczych zasobów mieszkaniowych lub służących działalności społeczno-wychowawczej prowadzonej przez spółdzielnie mieszkaniowe,
3. dzieła sztuki i eksponaty muzealne,
4. wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 16b ust. 2 pkt 2,
5. składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności

-zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 updop, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust.1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 updop, podatnicy mogą obniżać, podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych, stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada środki trwałe, które wprowadził do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Od wartości początkowej środków trwałych dokonuje odpisów amortyzacyjnych, co do zasady, z zastosowaniem metody amortyzacji liniowej. Począwszy od stycznia 2015 r. Wnioskodawca dokonał obniżenia stosowanych stawek amortyzacji podatkowej w odniesieniu do amortyzowanych środków trwałych, zgodnie z art. 16i ust. 5 updop. Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy, zawartym w pytaniu, jest możliwość podwyższenia stawki amortyzacji (z zachowaniem ustawowych terminów) dla niektórych bądź wszystkich środków trwałych, których stawki amortyzacji były uprzednio obniżone. Przy czym podwyższenie byłoby ograniczone wyłącznie wysokością stawek amortyzacyjnych zawartych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ustawodawca określił w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (zał. nr 1 do updop) stawki amortyzacyjne do celów podatkowych, natomiast zgodnie z art. 16i ust. 5 updop umożliwił podatnikom ich obniżanie, nie określając przy tym szczegółowych zasad tego procesu, za wyjątkiem określenia terminów, w których może do tych zmian dojść (czyli począwszy od miesiąca wprowadzenia do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego) oraz w przypadku stosowania dla tych środków trwałych odpisów amortyzacyjnych metodą liniową. Dlatego też zmiana stawek amortyzacyjnych (w tym przypadku podwyższenie) powinna być dokonana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym uznać należy, że podatnik przy zachowaniu terminów wskazanych w art. 16i ust. 5 updop, może dokonać podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych środków trwałych amortyzowanych metodą liniową. Podwyższenia tego Wnioskodawca może dokonać zarówno dla wybranych, jak i wszystkich środków trwałych, przy czym wysokość podwyższenia może zostać zindywidualizowana dla poszczególnych środków trwałych, których stawka uprzednio została obniżona. Wysokość podwyższenia zaś ograniczona jest poziomem stawek ustalonym w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (zał. nr 1 do updop).

Tym samym należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.