Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-1310/15-2/MP
z 21 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2015 r. (data wpływu 24 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu kempingowego oraz innych wydatków związanych z jego użytkowaniem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu zakupu samochodu kempingowego oraz innych wydatków związanych z jego użytkowaniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe :

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie sprzedaje towarów ani usług, które byłyby zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT.

Głównym przedmiotem działalności firmy jest wynajem lokali użytkowych (PKD nr 68.20.Z). W najbliższym czasie Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć profil działalności firmy o wynajem samochodów turystycznych. W tym celu złożyła w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wpis o rozszerzeniu działalności o dodatkowe PKD nr 77.12.Z. (wynajem pojazdów kempingowych). W Urzędzie Skarbowym zarejestrowała się jako podatnik VAT-UE.

W związku z planowaną działalnością zamierza zakupić samochód ciężarowy kempingowy typu Camper (w ramach procedury wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów), jak również planuje go wyposażyć w akcesoria niezbędne wynajmującym oraz zwiększające jego funkcjonalność (np.: naczynia stołowe, ekspres do kawy, artykuły gospodarcze i inne, głównie w ramach zakupów krajowych.) Z uwagi na specyfikę samochodu, będzie on wynajmowany sezonowo, głównie w okresie letnim, w różnych czasokresach np. w okresach miesięcznych, tygodniowych i innych zgodnie z wymaganiami najemców.

Parametry zakupowanego pojazdu, wskazują, iż będzie to samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. Potwierdza to świadectwo homologacji Wspólnoty Europejskiej, uzyskane od producenta, przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego, które załącza do wniosku. Wynika z niego, iż "dopuszczalna technicznie masa pojazdu ogółem wraz z ładunkiem" wynosić będzie: 4.000 kg (pozycja 16.1 ww świadectwa homologacji), "masa pojazdu gotowego do jazdy" wynosić będzie 3.500 kg (poz. 13), a faktyczna masa pojazdu 3.562 kg (poz. 13.2).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty (100%) podatku naliczonego od zakupu samochodu kempingowego oraz innych wydatków związanych z jego zakupem (dodatkowe wyposażenie) ?

Zdaniem Wnioskodawcy :

Ponieważ dopuszczalna masa całkowita samochodu przekraczać będzie 3,5 tony, pojazd nie spełnia definicji art. 2 ust. 34, zatem nie podlega regulacjom art. 86a ust. 1. W związku z powyższym ma on prawo do pełnego (100%) odliczenia VAT od zakupu samochodu oraz innych wydatków z nim związanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Stosownie natomiast do treści art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na mocy art. 86a ust. 1 ww. ustawy – w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy – do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

W powołanych przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza ogólną zasadę, zgodnie z którą od wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przysługuje podatnikowi prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego (w 50%). Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy.

Przez pojazdy samochodowe – stosownie do art. 2 pkt 34 ustawy – rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą (wynajem lokali użytkowych), jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT. W najbliższym czasie Wnioskodawczyni zamierza rozszerzyć profil działalności firmy o wynajem samochodów turystycznych. W tym celu złożyła w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wpis o rozszerzeniu działalności o dodatkowe PKD nr 77.12.Z. (wynajem pojazdów kempingowych). W Urzędzie Skarbowym zarejestrowała się jako podatnik VAT-UE.

W związku z planowaną działalnością zamierza zakupić samochód ciężarowy kempingowy typu Camper (w ramach procedury wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów), jak również planuje go wyposażyć w akcesoria niezbędne wynajmującym oraz zwiększające jego funkcjonalność (np.: naczynia stołowe, ekspres do kawy, artykuły gospodarcze i inne, głównie w ramach zakupów krajowych.) Z uwagi na specyfikę samochodu, będzie on wynajmowany sezonowo, głównie w okresie letnim, w różnych czasokresach np. w okresach miesięcznych, tygodniowych i innych zgodnie z wymaganiami najemców.

Parametry zakupowanego pojazdu, wskazują, że będzie to samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony. Potwierdza to świadectwo homologacji Wspólnoty Europejskiej, uzyskane od producenta, z którego wynika, że "dopuszczalna technicznie masa pojazdu ogółem wraz z ładunkiem" wynosić będzie: 4.000 kg (pozycja 16.1 ww. świadectwa homologacji), "masa pojazdu gotowego do jazdy" wynosić będzie 3.500 kg (poz. 13), a faktyczna masa pojazdu 3.562 kg (poz. 13.2 świadectwa homologacji).

Powołane wyżej przepisy art. 86a ustawy, ograniczające prawo do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do wydatków dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w odniesieniu do opisanego we wniosku samochodu kempingowego nie będą miały zastosowania. W konsekwencji, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tego samochodu na zasadach ogólnych, określonych w art. 86 ustawy. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w tej regulacji uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy samochód, który planuje nabyć wykorzystywany będzie do świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (wynajem). Reasumując, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanego samochodu kempingowego Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu tego samochodu.

Jak wskazano wyżej, dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami.

Wydatki ponoszone na wyposażenie samochodu kempingowego to, zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, akcesoria, które są niezbędne osobom wynajmującym samochód dla celów turystycznych, podnoszące jego funkcjonalność. Niewątpliwie mają one związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością opodatkowaną – sezonowym wynajmem samochodu.

Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z wyposażeniem samochodu kempingowego (naczynia stołowe, ekspres do kawy, artykuły gospodarcze itp.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.