2016.01.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-451/15-2/AK
z 22 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2015 r. (data wpływu 23 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

amortyzacji prawa ochronnego na znak towarowy nabyty w formie wkładu niepieniężnego – jest prawidłowe;
ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabyty w formie wkładu niepieniężnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabyty w formie wkładu niepieniężnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka N. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) posiada status polskiego rezydenta podatkowego. Jest komplementariuszem w N. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce komandytowej (dalej: „Spółka”). Spółka osobowa z siedzibą w innym niż Rzeczpospolita Polska kraju Unii Europejskiej (dalej: „Spółka zagraniczna”) wniosła do Spółki wkład niepieniężny w postaci prawa ochronnego na znak towarowy. Jest to wspólnotowy znak towarowy zarejestrowany w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w Alicante. Wskazane prawo ochronne na znak towarowy zostało wprowadzone przez Spółkę zagraniczną do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wartości początkowej równej jego wartości rynkowej, ustalonej zgodnie z wyceną dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę, która przekroczyła kwotę 3.500,00 złotych. Następnie Spółka cypryjska rozpoczęła dokonywanie od jego wartości odpisów amortyzacyjnych, które na dzień sporządzania wniosku nadal są przez nią dokonywane.

W zamian za wniesienie wkładu niepieniężnego Spółka zagraniczna uzyskała status wspólnika w Spółce, który uprawniony jest do udziału w zysku i stracie Spółki na zasadach określonych w umowie.

Po wniesieniu wkładu niepieniężnego w postaci prawa ochronnego na znak towarowy Spółka wprowadziła prawo ochronne na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a następnie będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych, stanowiących koszty uzyskania przychodu, bowiem wskazane prawo ochronne na znak towarowy cechuje kompletność i zdatność do używania, zaś przewidywalny okres jego używania w Spółce (po jego otrzymaniu w formie wkładu niepieniężnego) będzie dłuższy od roku. Ponadto, Spółka będzie wykorzystywać prawo ochronne na znak towarowy na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy nabyte przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego prawo ochronne na znak towarowy, z uwagi na fakt, iż Spółka ta będzie wykorzystywać je na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej w przewidywanym okresie przekraczającym rok, może podlegać amortyzacji w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., poz. 397), dalej zwaną „u.p.d.o.p.”, a w konsekwencji, czy odpisy amortyzacyjne od tego prawa ochronnego będą stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie prawa ochronnego na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki?
Czy prawidłowym jest ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy, nabytego przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego, w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy,

ad. 1

Nabyte przez Spółkę prawo ochronne na znak towarowy, z uwagi na fakt, że Spółka będzie używać go na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w przewidywanym okresie przekraczającym rok, może podlegać amortyzacji w rozumieniu u.p.d.o.p., a w konsekwencji odpisy amortyzacyjne od prawa ochronnego na znak towarowy będą stanowić koszty uzyskania przychodu Wnioskodawcy od momentu rozpoczęcia amortyzacji (proporcjonalnie do przypadającego Wnioskodawcy udziału w zysku Spółki), tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie prawa ochronnego na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „u.p.d.o.p.”) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 u.p.d.o.p., zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Art. 5 ust. 3 u.p.d.o.p. stanowi natomiast, że jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osoba prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 5 ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.

Oznacza to, że Spółka komandytowa, jako spółka osobowa, jest transparentna na cele podatku dochodowego – podatnikiem nie jest Spółka, ale jej wspólnicy, czyli m.in. Wnioskodawca. Wobec powyższego, kwestie związane z amortyzacją środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których nabycia dokona Spółka – istotne w kontekście rozliczeń podatkowych Wnioskodawcy (jako komplementariusza Spółki), będącego osobą prawną – powinny być rozpatrywane na gruncie przepisów u.p.d.o.p.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 u.p.d.o.p. przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 u.p.d.o.p. dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 u.p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 u.p.d.o.p.

Definicję pojęć „środki trwałe” oraz „wartości niematerialne i prawne”, zawierają przepisy art. 16a-16c u.p.d.o.p., wskazujące jednocześnie, które składniki majątku, uznawane za środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne, podlegają amortyzacji, a od których podatnik nie jest uprawniony do jej dokonywania. Zasada ta potwierdzona jest dodatkowo treścią przepisu art. 16f ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym „podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b”.

Powyższe stanowi zasadę ogólną, którą ogranicza przepis art. 16d ust. 1 u.p.d.o.p., zgodnie z którym „podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 16g, nie przekracza 3.500 złotych; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania”. Powołany przepis wskazuje, że zasada dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wszystkich składników majątku, które uznane zostaną na gruncie u.p.d.o.p. za środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji, ograniczona może zostać przez podatnika jedynie do tych z nich, których wartość początkowa jest wyższa od kwoty 3.500 złotych. Mając zatem na uwadze powyższe, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości prawa ochronnego na znak towarowy, otrzymanego przez Spółkę w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, jako wartości niematerialnej i prawnej, pod warunkiem, że jego wartość początkowa będzie wyższa niż 3.500,00 złotych. Wartość rynkowa prawa ochronnego na znak towarowy, ustalona w oparciu o wycenę, dokonaną przez biegłego rzeczoznawcę przekracza kwotę 3.500,00 złotych. Wartość początkowa prawa ochronnego na znak towarowy zostanie ustalona w oparciu o jego wartość rynkową, zatem Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie zobowiązany, na podstawie art. 16d ust. 1 u.p.d.o.f. do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jego wartości.

W świetle art. 16b ust. 1 u.p.d.o.p. amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410),
wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zatem, jeśli prawo ochronne na znak towarowy otrzymane przez Spółkę w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego, spełni warunki do uznania go za wartość niematerialną i prawną, na podstawie art. 16b u.p.d.o.p., a jednocześnie nie zostało wykazane w art. 16c u.p.d.o.p., jako niepodlegające amortyzacji, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości tych składników majątku, które będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodu u Wnioskodawcy, proporcjonalnie do przypadającego na niego prawa do udziału w zysku Spółki.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (dalej: „p.w.p.”). P.w.p. normuje m.in.: stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 p.w.p., na warunkach określonych w przedmiotowej ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Zgodnie z art. 120 p.w.p., znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 153 p.w.p.). Prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu (art. 162 ust. 1 p.w.p.).

Analiza przepisów p.w.p. prowadzi zdaniem Wnioskodawcy do wniosku, że prawa do znaków towarowych w rozumieniu ustawy p.w.p., które spełnią przesłanki, wyrażone w art. 16b u.p.d.o.p., mogą, jako wartości niematerialne i prawne, podlegać amortyzacji podatkowej. W związku z powyższym, mając na uwadze, że prawo ochronne na znak towarowy, które zostanie przez Spółkę nabyte, będzie nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż rok i będzie wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, to w ocenie Wnioskodawcy spełniać będzie ono przesłanki do uznania je na gruncie u.p.d.o.p. za wartość niematerialną i prawną, podlegającą amortyzacji. Jednocześnie, przepisy u.p.d.o.p. pozwalają na uznanie, że dla określenia momentu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego na znak towarowy bez znaczenia będzie data przerejestrowania praw do zarejestrowanych znaków towarowych na spółkę komandytową, czy inny podmiot, który po nabyciu prawa ochronnego zamierza je następnie amortyzować. Zgodnie z art. 67 ust. 2 w związku z art. 162 ust. 1 p.w.p. dla skutecznego przeniesienia prawa z rejestracji znaku towarowego wystarczy zachowanie formy pisemnej. Wniosek ten potwierdził Minister Finansów w piśmie „Skutki podatkowe otrzymania przez spółkę znaku towarowego, wchodzącego w skład przedsiębiorstwa, wniesionego do niej tytułem wkładu niepieniężnego” zamieszczonym w Biuletynie Skarbowym Ministra Finansów nr 4/2007. Minister Finansów wskazał, że skoro amortyzacji podlegają nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu ich przyjęcia do używania prawa, o których mowa w p.w.p., to w przypadku zachowania formy pisemnej przy ich przenoszeniu „spółka, do której został wniesiony wkład obejmujący prawo do znaku towarowego, może (...) dokonywać amortyzacji tego prawa. Bez znaczenia w tym przypadku pozostaje to, czy i kiedy dokonany zostanie wpis w rejestrze patentowym przeniesienia prawa do znaku towarowego”.

Uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych przyznawane jest podatnikowi pod warunkiem uprzedniego wprowadzenia tych składników majątku do prowadzonej przez podatnika ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Przepisy u.p.d.o.p. wskazują konkretny moment, kiedy składniki majątku, uznawane na gruncie u.p.d.o.p. za środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne, podlegające amortyzacji, powinny zostać wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie do art. 16d ust. 2 u.p.d.o.p. „składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4”.

Do powołanego przepisu bezpośrednio odnosi się przepis dotyczący zasad dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, spełniających przesłanki do uznania ich na gruncie u.p.d.o.p. za podlegające amortyzacji środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 16e, do końca miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 16 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów”. Jednocześnie, zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. „odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych”.

Mając na uwadze wskazane zasady, wynikające z powyżej powołanych przepisów za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w przypadku nabycia przez Spółkę prawa ochronnego na znak towarowy w drodze wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki, stanowiącego na gruncie u.p.d.o.p. wartość niematerialną i prawną, które zostały wprowadzone uprzednio do ewidencji podmiotu wnoszącego wkład, Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki, będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, od wartości wskazanego prawa ochronnego na znak towarowy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka wprowadziła je do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które to odpisy będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodu.

ad. 2

Prawidłowym będzie ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabytego w formie aportu w wysokości wartości początkowej, od której dokonywane były, odpisy amortyzacyjne w Spółce zagranicznej.

Zgodnie z art. 16f ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

Jak Wnioskodawca wskazał już w uzasadnieniu do pytania nr 1, prawo ochronne na znak towarowy spełni definicję wartości niematerialnej i prawnej określonej w art. 16b u.p.d.o.p., a Spółka będzie miała obowiązek wprowadzić prawo ochronne na znak towarowy, nabyte od Spółki zagranicznej, do prowadzonej przez siebie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zasady ustalania wartości początkowej powyższych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych regulują przepisy art. 16g u.p.d.o.p. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia. Jednak wartość początkowa będzie ustalona inaczej w przypadku nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną. Wtedy zastosowanie znajdzie art. 16g ust. 1 pkt 4a u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem, „za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
wartość określoną zgodnie z art. 14 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

W związku z tym, że w Spółce zagranicznej prawo ochronne na znak towarowy było amortyzowane, to zastosowanie znajdzie art. 16g ust. 1 pkt 4a lit. a u.p.d.o.p. Tym samym, prawidłowym będzie ustalenie wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy, które otrzyma Spółka, w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w wysokości wartości początkowej, od której odpisów amortyzacyjnych dokonywała Spółka zagraniczna, która wniesie ten aport.

Stanowisko to zostało potwierdzone, m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 grudnia 2014 roku (nr IPTPB3/423-305/14-4/KJ).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

amortyzacji prawa ochronnego na znak towarowy nabyty w formie wkładu niepieniężnego, jest prawidłowe;
ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabyty w formie wkładu niepieniężnego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te po ich zaktualizowaniu, zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.

Natomiast, kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
licencje,
prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410),
wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

Aby więc prawa do znaków towarowych mogły zostać uznane za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, muszą spełniać następujące warunki:

prawa do znaków towarowych muszą zostać nabyte przez podatnika;

prawa te można zakwalifikować do jednej z kategorii wartości niematerialnych i prawnych, wymienionych w art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

muszą się nadawać do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania;

muszą być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej albo oddane do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1;

przewidywany okres wykorzystywania winien wynosić dłużej niż rok.

W zakresie praw ochronnych na znaki towarowe podkreślić należy, że zgodnie z art. 6 ust. 1 w związku z art. 162 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410), prawem zbywalnym są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

W myśl art. 120 ustawy Prawo własności przemysłowej, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy.

W celu uzyskania pełnej ochrony prawnej w odniesieniu do przedmiotów własności przemysłowej dla większości z nich wymagane jest:

dokonanie ich zgłoszenia do Urzędu Patentowego RP;

wydanie przez ten organ decyzji w sprawie udzielenia patentu, praw ochronnych lub praw z rejestracji.

Mając na uwadze treść art. 16 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz. Urz. UE L 2009 Nr 78, poz. 1, z późn. zm.), który stanowi, że jeżeli art. 17-24 nie stanowią inaczej, wspólnotowy znak towarowy jako przedmiot własności traktowany jest w całości i na całym terytorium Wspólnoty tak jak krajowy znak towarowy zarejestrowany w państwie członkowskim, w którym według rejestru wspólnotowych znaków towarowych:

właściciel ma swoją siedzibę lub swoje miejsce zamieszkania w dacie dokonywania oceny; b. jeżeli lit. a) nie stosuje się, właściciel znaku ma przedsiębiorstwo w dacie dokonywania oceny. W związku z tym, powyższe uwagi dot. praw ochronnych na znaki towarowe zarejestrowane na zasadach określonych w ustawie Prawo własności przemysłowej mają odniesienie do praw ochronnych na wspólnotowe znaki towarowe zarejestrowane w Urzędzie Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM).

W przeciwieństwie do środków trwałych, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które w dacie nabycia spełniają warunki określone w art. 16b ust. 1 ww. ustawy mogą zostać uznane za wartości niematerialne i prawne. Tym samym podlegają amortyzacji dla celów podatkowych.

Odnosząc zatem wyżej wskazane przepisy, do przedstawionego opisu stanu faktycznego należy podkreślić, że elementarnym warunkiem uznania za wartości niematerialne i prawne w myśl art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, praw ochronnych na znak towarowy jest jego zarejestrowanie przez podmiot wnoszący aport przed ich nabyciem przez Wnioskodawcę, jak będzie to miało miejsce w przedmiotowej sprawie. Prawo ochronne na znak towarowy, które Wnioskodawca uzyskał będzie zatem podlegać amortyzacji podatkowej, ponieważ stanowi ono wartość niematerialną i prawną, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji.

Odpisy amortyzacyjne zatem od podlegającego amortyzacji prawa ochronnego na znak towarowy będą stanowić koszty uzyskania przychodu Spółki od momentu rozpoczęcia przez Spółkę amortyzacji, tj. począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi wprowadzenie prawa ochronnego na znak towarowy do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki.

Z przepisu art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że Podatnik by móc dokonywać odpisów amortyzacyjnych od nabytego majątkowego prawa autorskiego, musi ustalić jego wartość początkową. Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 4a ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne – jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie – jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
wartość określoną zgodnie z art. 14 – jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego we wniosku, Spółka wnosząca prawo ochronne do znaku towarowego w postaci wkładu niepieniężnego wcześniej dokonywała odpisów amortyzacyjnych od tego prawa. W związku z tym zastosowanie w przedmiotowej sprawie znajdzie art. 16g ust. 1 pkt 4a. Wnioskodawca zatem powinien ustalić wartość początkową prawa ochronnego na znak towarowy w wysokości równej wartości początkowej, od której dokonywała odpisów Spółka dokonująca wniesienia wkładu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie amortyzacji oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego na znak towarowy nabyty w formie wkładu niepieniężnego należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołana interpretacja nie stanowi źródła prawa, wiąże strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w niej stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin