Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-656/15-3/IL
z 2 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w zw. z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1649) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2015 r. (data wpływu 23 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2016 r. (data wpływu 25 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku rekompensat uzyskanych w ramach Programu Dobrowolnych Odejść – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidulanej sprawie dotyczący podatku dochodowego w zakresie zwolnienia od podatku rekompensat w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z powyższym, pismem z dnia 13 stycznia 2016 r., Nr IPTPB2/4511-656/15-2/IL, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 13 stycznia 2016 r. (skutecznie doręczono w dniu 18 grudnia 2016 r.), zaś w dniu 25 stycznia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek (data nadania 22 stycznia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku):

Pracodawca uzgodnił z organizacjami związkowymi w dniu 30 października 2014 r. Program Racjonalizacji Zatrudnienia oraz Osłon Finansowych dla Pracowników na lata 2015 - 2016 (Program Racjonalizacji Zatrudnienia), zgodnie z którym pracownicy mogą składać pracodawcy oferty rozwiązania ich umów o pracę (§ 4 ust. 3 Programu Racjonalizacji Zatrudnienia).

W przypadku rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem, który złożył ofertę rozwiązania umowy o pracę, pracownik uprawniony jest do określonych w Programie Racjonalizacji Zatrudnienia świadczeń pieniężnych.

Rozwiązanie umowy o pracę następuje w drodze porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

Umowę o pracę Wnioskodawca zawarł w dniu 21 marca 1996 r.

Wnioskodawca podpisał z ….. Sp. z o.o. porozumienie stron w dniu 14 kwietnia 2015 r., że z dniem 30 kwietnia 2015 r. umowa o pracę zawarta dnia 21 marca 1996 r. zostaje rozwiązana na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę zostały wypłacone świadczenia pieniężne zgodnie z zapisami zawartymi w Regulaminie tj.:

1. odprawa na zasadach takich jak w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, zgodnie z § 5 ust 2 i 5 Regulaminu w kwocie 10 669,70 zł brutto,
2. rekompensata z tytułu rozwiązania umowy o pracę, uzależniona od stażu pracy u Pracodawcy, określona w § 5 ust. 3 Regulaminu w kwocie 21 500,00 zł brutto,
3. dodatkowa rekompensata z tytułu rozwiązania umowy o pracę, obliczona zgodnie z § 5 ust. 4 Regulaminu w kwocie 20 100,00 zł brutto.
   
   

Porozumienie nie zostało zawarte w ramach ugody sądowej. Umowę rozwiązano w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę uzależnione zostały od stażu pracy u Pracodawcy. Wnioskodawca nie otrzymał PIT- 8C od Pracodawcy.

Wnioskodawca świadczenie otrzymał wraz z ostatnią wypłatą tj. 8 maja 2015 r., a wysokość wypłaty świadczenia została ustalona według § 5 pkt 3c i 4c Regulaminu Dobrowolnych Odejść. Oprócz rekompensaty Wnioskodawca otrzymał również odprawę na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników w wysokości 3-miesięcznego wynagrodzenia w dniu 8 maja 2015 r.

Program Dobrowolnych Odejść i Program Racjonalizacji Zatrudnienia stanowią regulacje odrębne od układu zbiorowego.

Wnioskodawca zawarł umowę - porozumienie z ….. Sp. z o.o. w dniu 14 kwietnia 2015 r. (nr …..), gdzie rekompensata, zgodnie z Regulaminem w sprawie określania zasad dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w …. Sp. z o.o., uzależniona była od stażu pracy u Pracodawcy i wyniosła 21 500 zł brutto dla pracowników, u których staż pracy wyniósł powyżej 10 lat do 20 lat włącznie, w którym to zakresie Wnioskodawca się zakwalifikował, ponieważ jego umowa o pracę z Pracodawcą została zawarta 21 marca 1996 r., a rozwiązana 30 kwietnia 2015 r. (dotyczy to § 5 pkt 3c).

Regulamin w ramach Programu Racjonalizacji Zatrudnienia oraz Osłon Finansowych uzgodniony został z organizacjami związkowymi.

Obowiązkiem Wnioskodawcy zgodnie z przyjętym Regulaminem w sprawie określania zasad dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w …. Sp. z o.o. było zgłoszenie gotowości rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron i złożenie takiej oferty rozwiązania umowy o pracę do dnia 31 marca 2015 r., co uprawniło Wnioskodawcę do wypłaty powyższych świadczeń pieniężnych zgodnie z przyjętym Regulaminem.

Złożenie oferty rozwiązania umowy o pracę w ramach Programu Racjonalizacji Zatrudnienia i Osłon Finansowych dla pracowników …. Sp. z o.o. uprawniło Wnioskodawcę do naliczenia zgodnie z Regulaminem ww. świadczeń pieniężnych.

Program Racjonalizacji Zatrudnienia oraz Osłon Finansowych na lata 2015 - 2016 w sprawie określania zasad dobrowolnych odejść pracowników został uzgodniony w dniu 30 października 2014 r. z organizacjami związkowymi, wprowadzony Zarządzeniem 21/2015 z dnia 24 lutego 2015 r., przyjęty uchwałą Zarządu spółki nr 64/2015 z dnia 17 lutego 2015 r.

Regulamin w sprawie określania zasad dobrowolnych odejść pracowników zatrudnionych w …. Sp. z o.o. stanowił załącznik do zarządzenia nr 21/2015 z dnia 24 lutego 2015 r., który został oparty na porozumieniu zbiorowym, o którym mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

Podstawa prawna wypłacenia rekompensat Wnioskodawcy z Regulaminu Dobrowolnych Odejść stanowi źródło prawa pracy (załącznik do zarządzenia nr 21/2015 z 24 lutego 2015 r. oparty na ustawie porozumień zbiorowych).

Otrzymane rekompensaty są dla Wnioskodawcy odszkodowaniem za poniesione straty majątkowe - brak wynagrodzenia za pracę, a więc rekompensują utracone przez Wnioskodawcę korzyści majątkowe. Gdyby nie wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę Wnioskodawca osiągałby dochód ze stosunku pracy.

Płatnik składek dokonał potracenia zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconych rekompensat określonych w § 5 ust. 3 i 4 Regulaminu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Czy rekompensata oraz dodatkowa rekompensata z tytułu rozwiązania umowy o pracę wypłacone Wnioskodawcy zgodnie z Regulaminem w sprawie określenia zasad Programu Dobrowolnych Odejść korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), w związku z zasięgnięciem informacji na powyższy temat z Gazety Prawnej (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 grudnia 2014 r., nr IBPBII/415-881/14/BD), wymieniona we wniosku rekompensata nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Znowelizowany w 2014 r. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) pozwala Wnioskodawcy odzyskać pobrany podatek od rekompensat uzyskanych z uwagi na rozwiązanie stosunku pracy. W związku z tym, że wszystkie składniki naliczonej kwoty brutto dotyczą odejścia z pracy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść, powinny być potraktowane jako łączne odszkodowanie i zwolnione z podatku.

Wartość rekompensaty wypłacanej Wnioskodawcy, wynikającej z porozumienia ze związkami zawodowymi zawarta jest w art. 21 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zadośćuczynienie wynikające wprost z porozumienia zbiorowego oraz z uwagi na brak na liście wyjątków wykluczenia takowego zadośćuczynienia - wartość tej rekompensaty korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. l pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Otrzymane rekompensaty stanowiły zadośćuczynienie, zasady ich ustalania wynikały wprost z regulaminu PDO, będącego normatywnym źródłem prawa pracy. Zostały więc spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego wartość świadczenia wypłaconego Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, w konsekwencji rekompensaty nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym za 2015 r.

Wypłacone kwoty są formą odszkodowania i zadośćuczynienia za utratę dochodów spowodowane utratą pracy.

Wnioskodawca zaznacza, że w interpretacjach podatkowych organy podatkowe wydawały odmienne stanowiska niż obecnie Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 grudnia 2014 r., nr IBPBII/415-881/14/BD, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 listopada 2015 r., nr IPTPB3/4511-18/15-2/MK, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2016 r., nr ITPB2/4511-999/15/IL.

Skoro zaistniały wątpliwości interpretacyjne z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik nie może ponosić straty materialnej z tego powodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Nowe brzmienie przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) – ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (Dz.U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu Pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 14 kwietnia 2015 r. zawarł porozumienie z pracodawcą, na podstawie którego zgodnie z obowiązującym Regulaminem w Ramach Programu Dobrowolnych Odejść przyznano mu następujące świadczenia pieniężne:

• rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę, która uzależniona była od stażu pracy u pracodawcy, określoną w § 5 ust. 3 Regulaminu, w kwocie 21 500,00 zł brutto,
  

• dodatkową rekompensatę z tytułu rozwiązania umowy o pracę w wysokości miesięcznych poborów, zgodnie z § 5 ust. 4 Regulaminu, w kwocie 20 100 zł brutto.
  
  

Wnioskodawca dodał, że otrzymane rekompensaty są dla Niego odszkodowaniem za poniesione straty majątkowe - brak wynagrodzenia za pracę, a więc rekompensują utracone korzyści majątkowe, gdyż gdyby nie wcześniejsze rozwiązanie umowy o pracę, Wnioskodawca osiągałby dochód ze stosunku pracy.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a)-g) tego artykułu.

W świetle powyższego należy zauważyć, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy Kodeks pracy. Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a)-g) tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugód i umów innych niż ugody sądowe.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Zwolnieniu podlegają także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a)-b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy tegoż przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą.

Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że przytoczony wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawęża zwolnienie z opodatkowania do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Wymaga podkreślenia, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

W świetle powyższego, przedmiotowym zwolnieniem nie będą zatem objęte wymienione we wniosku rekompensaty, pomimo że ich wysokość, zasady ustalania i wypłata wynikają z porozumienia zbiorowego w rozumieniu art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Niedopuszczalne i sprzeczne z logiką byłoby różnicowanie sytuacji podatników na pozostających w stosunku pracy i osiągających dochody z tego tytułu, opodatkowanych 18% podatkiem dochodowy oraz na zwolnionych, którym przyznano świadczenia pieniężne (rekompensaty) stanowiące dochód z tytułu wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy z uprawnionym pracownikiem na mocy porozumienia, które nie jest odszkodowaniem ani zadośćuczynieniem. Należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, że rekompensat nie należy utożsamiać z odszkodowaniem czy też zadośćuczynieniem (co często mylnie jest czynione), jako że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze. W związku z powyższym, wypłacone Wnioskodawcy rekompensaty stanowią dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przestawiony stan faktyczny, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Odnosząc się natomiast do powołanej przez Wnioskodawcę we wniosku interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 30 grudnia 2014 r., nr IBPBII/415-881/14/BD, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 listopada 2015 r., nr IPTPB3/4511-18/15-2/MK, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 5 stycznia 2016 r., nr ITPB2/4511-999/15/IL, w których zapadły odmienne rozstrzygnięcia podkreślić należy, że ww. rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania podobnego rozstrzygnięcia sprawy Wnioskodawcy, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa.

W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie. Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.), Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego oraz Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tutejszy Organ informuje, że w związku z dokonaniem przez Wnioskodawcę w dniu 22 października 2015 r. wpłaty w kwocie 40 zł oraz w dniu 22 stycznia 2016 r. wpłaty w kwocie 120 zł, na konto bankowe Izby Skarbowej w Łodzi, tytułem opłaty od wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nienależna opłata w kwocie 120 zł zostanie zwrócona na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany we wniosku ORD-IN w części F, stosownie do art. 14f § 2a z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.