Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/4512-564/15/KM
z 26 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 28 maja 2015 r.) uzupełnionym w dniu 26 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatkowej (NIP) w zakresie braku obowiązku nadania numeru NIP dla niepublicznego przedszkola prowadzonego przez osobę fizyczną - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 26 sierpnia 2015 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatkowej (NIP) w zakresie braku obowiązku nadania numeru NIP dla niepublicznego przedszkola prowadzonego przez osobę fizyczną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od listopada 2009 r. prowadzi Pani przedszkole niepubliczne (w spisie ewidencji placówek oświatowych Urzędu Miasta. pod nr …). W spisie ewidencji widnieje Pani jako organ prowadzący. Ma Pani również zarejestrowaną działalność jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Od 2009 r. funkcjonuje Pani jako Przedszkole Niepubliczne T., które reprezentuje i prowadzi. Do tej pory „funkcjonowała Pani na swoim własnym NIP-ie”, jednak otrzymała informację, że przedszkole powinno mieć swój własny NIP. Nadmieniła Pani, że jest płatnikiem składek jako I.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że jest osobą odpowiedzialną za zatrudnienie pracowników oraz sprawującą kontrolę i nadzór nad palcówką. Przedszkole niepubliczne T. nie ma wykształconej struktury organizacyjnej, nie ma wyodrębnionego majątku firmy, jak również nie może samodzielnie zaciągać zobowiązań – posiada wyodrębniony rachunek bankowy, jednakże za wszystkie zobowiązania odpowiedzialna jest osoba fizyczna prowadząca działalność czyli Pani.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy przedszkole powinno wystąpić o swój własny odrębny NIP czy nadal może Pani „funkcjonować na swoim NIP-ie”?

Pani zdaniem, jeśli jest organem prowadzącym placówkę oświatową, to nadal powinna Pani „funkcjonować na własnym NIP-ie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1314 ze zm.), zwana dalej ustawą o NIP, określa między innymi zasady ewidencji podatników, płatników, płatników składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, zwanych „płatnikami składek ubezpieczeniowych”.

I tak, stosowanie do treści art. 2 ust. 1 ustawy o NIP, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Zgodnie z art. 3 ust.1 ustawy o NIP, identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL – w przypadku podmiotów będących osobami fizycznymi objętymi rejestrami PESEL, nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług,
2. NIP – w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Na mocy przepisu art. 8a ustawy o NIP, nadanie NIP następuje przy użyciu Centralnego Rejestru Podmiotów – Krajowej Ewidencji Podatników, zwanego dalej „CRP KEP”, po dokonaniu zgłoszenia identyfikacyjnego.

Z kolei, w myśl art. 8c ust. 2 pkt 1 ustawy o NIP, naczelnik urzędu skarbowego unieważnia z urzędu, w drodze decyzji, NIP nadany podmiotowi, w przypadku wielokrotnego nadania NIP, biorąc pod uwagę interes prawny i gospodarczy podmiotu.

A contrario, z powołanego przepisu wynika zatem, że podatnik nie może posiadać dwóch identyfikatorów podatkowych NIP.

Powołane przepisy wskazują, że nie jest prawnie dopuszczalne posiadanie przez podatnika dwóch identyfikatorów podatkowych NIP.

Wobec tego, numer NIP nadany może być wyłącznie podatnikowi w przypadku, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, przy czym podatnik może posiadać tylko jeden numer NIP.

Należy zaznaczyć, że powszechny obowiązek ewidencyjny jest zasadniczo niezależny od statusu organizacyjno-prawnego, jaki zachowuje konkretny podmiot, w szczególności od tego, czy (poza osobami fizycznymi) funkcjonuje on jako osoba prawna czy jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Zasadnicze znaczenie ma tutaj zachowywanie statusu niezależnego podatnika w systemie opodatkowania co najmniej w jednym z obowiązujących podatków.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że jako osoba fizyczna prowadzi Pani pozarolniczą działalnością gospodarczą w zakresie prowadzenia przedszkola niepublicznego. Przedszkole to nie jest instytucją samodzielną, nie posiada własnego wyodrębnionego majątku, wykształconej struktury organizacyjnej, ani też zdolności zaciągania zobowiązań. Ponadto wszelkie sprawy finansowe, organizacyjne, gospodarcze i kadrowo-płacowe prowadzi Pani jako właściciel i dyrektor tego przedszkola, zatem założone przez Panią przedszkole nie pełni roli płatnika podatków czy płatnika składek ubezpieczeniowych.

W tym miejscu wskazać należy, że na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), ilekroć w dalszych przepisach jest mowa bez bliższego określenia o szkole – należy przez to rozumieć także przedszkole.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 tej ustawy, szkoła i placówka może być szkołą i placówką publiczną albo niepubliczną.

Osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek (art. 82 ust. 1 powołanej ustawy).

Jak wynika z powołanych przepisów, nie ma formalnych przeszkód, aby przedszkole utworzyła osoba fizyczna prowadząca jednoosobowo działalność gospodarczą.

Wobec powyższego, skoro w ramach prowadzonej działalności gospodarczej jako osoba fizyczna - na podstawie wpisu do ewidencji placówek niepublicznych - prowadzi Pani niepubliczne przedszkole, którego jest organizatorem i założycielem, to w tym przypadku przedsiębiorcą nie jest przedszkole. Jako przedsiębiorca może się wobec tego zarejestrować organizator niepublicznego przedszkola, nie ma natomiast formalnej możliwości zarejestrowania jako przedsiębiorcy tego rodzaju placówki.

Wszelka zatem odpowiedzialność, w tym obowiązki rejestracyjne, ciąży na osobie zakładającej i prowadzącej przedszkole niepubliczne, które samo nie jest w pełni samodzielnym podmiotem i nie może działać w oderwaniu od osoby, która ją założyła.

Również fakt uzyskania odrębnego numeru REGON nie przesądza o tym, że dany podmiot staje się odrębnym od osoby założyciela podatnikiem.

Na podstawie art. 7 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613), podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Jak stanowi art. 7 § 2 Ordynacji podatkowej, ustawy podatkowe mogą ustanawiać podatnikami inne podmioty niż wymienione w § 1.

Zgodnie zaś z art. 8 ww. ustawy, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego, do obliczenia i pobrania podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Analiza stanu faktycznego sprawy w kontekście wyżej powołanych przepisów pozwala na stwierdzenie, że utworzone przez Panią niepubliczne przedszkole nie jest wyodrębnionym podmiotem charakteryzującym się cechami istotnymi dla jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, a stanowi jedynie jednostkę organizacyjną w strukturze działalności gospodarczej, którą prowadzi Pani jako osoba fizyczna.

Oznacza to tym samym, że utworzone przedszkole nie podlega odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników. Nie występuje bowiem jako odrębny od Pani podatnik, płatnik podatków bądź płatnik składek ubezpieczeniowych. W konsekwencji utworzone przedszkole niepubliczne działające w ramach prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej nie jest zobligowane do posiadania odrębnego własnego numeru identyfikacji podatkowej, winno więc posługiwać się numerem NIP nadanym Pani jako osobie fizycznej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.