Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-489/15/MZ
z 29 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 23 listopada 2015 r. (data wpływu do Biura – 2 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku notariusza jako płatnika podatku przy zawarciu (zmianie) umowy spółki osobowej w związku z wniesieniem przez wspólnika wkładu niepieniężnego w postaci świadczenia pracy lub usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku notariusza jako płatnika podatku przy zawarciu (zmianie) umowy spółki osobowej w związku z wniesieniem przez wspólnika wkładu niepieniężnego w postaci świadczenia pracy lub usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest notariuszem i zgodnie z art. 10 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jest płatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego. Z tego względu zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej na podstawie art. 14p Ordynacji podatkowej.

Wnioskodawca w przyszłości będzie sporządzać w formie aktu notarialnego umowy spółek osobowych (tj. spółek jawnych, partnerskich, komandytowych oraz komandytowo-akcyjnych). Będzie również dokonywać zmian tych umów.

W ramach wskazanych wyżej czynności będzie dochodziło do wniesienia do spółek osobowych wkładów w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpi prawidłowo, jeśli nie pobierze podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki osobowej (zmiany umowy spółki), w części, w jakiej ta umowa (zmiana takiej umowy) będzie przewidywała wniesienie wkładu do spółki w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze zmianą umowy spółki osobowej polegającej na wniesieniu wkładu w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólników, nie ciążą na Wnioskodawcy obowiązki płatnika podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie jest więc zobowiązany do obliczenia, pobrania ani wpłacenia we właściwym terminie podatku od czynności cywilnoprawnych właściwemu organowi podatkowemu.

Wnioskodawca wskazał, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych zawiera katalog enumeratywnie wymienionych czynności cywilnoprawnych podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy o czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem w przypadku zmiany umowy spółki osobowej jest: „wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki albo podwyższenie kapitału zakładowego, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania”. Przepis ten wyraźnie stanowi, że przedmiot wkładu musi znaleźć swoje odzwierciedlenie w bilansie spółki.

Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości wskazuje w art. 3 ust. 1 pkt 12, że aktywami są: „kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.”

W świetle tej definicji, świadczenie pracy przez wspólnika nie jest aktywem w rozumieniu ustawy o rachunkowości, bowiem nie stanowi zasobu majątkowego. W związku z powyższym zobowiązanie do świadczenia pracy na rzecz spółki nie jest uwzględniane w bilansie spółki. Dlatego też wniesienie takiego wkładu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Mimo że świadczenie pracy lub usług oznacza dla spółki pewną korzyść ekonomiczną, to nie można takiego wkładu uznać za składnik majątku spółki. Doktryna prawa bilansowego wprost wskazuje, że wykonanie przez wspólnika przyszłych świadczeń na rzecz spółki z całą pewnością nie zalicza się do kategorii aktywów (A. Helin, A. Bernaziuk, R. Kowalski, Kapitały własne w świetle prawa handlowego, bilansowego i podatkowego w różnych formach działalności gospodarczej, Warszawa 2006, s. 90).

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że wypełni obowiązki płatnika prawidłowo, jeśli nie pobierze podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki osobowej (zmiany umowy takiej spółki), w części, w jakiej ta umowa (zmiana umowy) będzie przewidywała wniesienie wkładu do spółki w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólnika.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje wydane przez organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) i pkt 2 ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626, z późn. zm.) podatkowi temu podlegają umowy spółki oraz zmiany tych umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4.

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy w przypadku umowy spółki za zmianę umowy przy spółce osobowej – uważa się wniesienie lub podwyższenie wkładu, którego wartość powoduje zwiększenie majątku spółki, pożyczkę udzieloną spółce przez wspólnika, dopłaty oraz oddanie przez wspólnika spółce rzeczy lub praw majątkowych do nieodpłatnego używania.

Stosownie do art. 1a pkt 1 ww. ustawy użyte w tej ustawie określenie spółka osobowa oznacza spółkę cywilną, jawną, partnerską, komandytową lub komandytowo-akcyjną.

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, czyli z chwilą zawarcia umowy spółki lub zmiany tej umowy. Zgodnie z art. 4 pkt 9 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na spółce.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy zawarciu umowy stanowi wartość wkładów do spółki osobowej albo wartość kapitału zakładowego.

Stosownie natomiast do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy podstawę opodatkowania przy wniesieniu lub podwyższeniu wkładów do spółki osobowej albo podwyższeniu kapitału zakładowego stanowi wartość wkładów powiększających majątek spółki osobowej albo wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

Stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5% (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych). Taką samą stawkę stosuje się również przy zmianach umowy spółki.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 ww. ustawy notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca – płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, dokonywać będzie czynności w formie aktu notarialnego dotyczących zawierania umów spółek osobowych oraz zmian tych umów. W ramach wskazanych wyżej czynności będzie dochodziło do wniesienia do spółek osobowych wkładów w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że z brzmienia art. 1 ust. 3 pkt 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. a) i lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że zmiana umowy spółki osobowej związana z wniesieniem wkładu podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych wyłącznie wtedy, gdy wartość tego wkładu powiększa majątek spółki i powoduje podwyższenie podstawy opodatkowania. Tym samym, wniesienie przez wspólnika do spółki osobowej wkładu, uznawać należy za zmianę umowy spółki podlegającą opodatkowaniu wymienionym podatkiem, tylko wówczas, gdy wartość tego wkładu powoduje zwiększenie majątku spółki.

Zatem w przedmiotowej sprawie, w przypadku wniesienia do spółki osobowej wkładu polegającego jedynie na świadczeniu pracy lub usług przez wspólnika na rzecz spółki, nie zaistnieje okoliczność powodująca podwyższenie podstawy opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że Wnioskodawca, działając jako płatnik, w akcie notarialnym obejmującym umowę danej spółki osobowej lub zmianę tej umowy przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych z tytułu zawarcia lub zmiany umowy spółki, nie będzie miał obowiązku wliczyć do podstawy opodatkowania wartości ww. wkładu.

Z tego też względu należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w przypadku wniesienia do spółki osobowej wkładu w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólnika, Wnioskodawca prawidłowo wypełni swoje obowiązki płatnika podatku jeśli nie pobierze podatku od czynności cywilnoprawnych od umowy spółki osobowej (zmiany umowy spółki), w części, w jakiej ta umowa (zmiana umowy) będzie przewidywała wniesienie wkładu do spółki w postaci świadczenia pracy lub usług przez wspólnika.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.