Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-954/15-2/RM
z 31 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania transakcji zbycia Wierzytelności Handlowych w ramach Umowy Zamiany - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania transakcji zbycia Wierzytelności Handlowych w ramach Umowy Zamiany.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Istota transakcji.

Polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, (dalej Polska Spółka) podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest polskim rezydentem podatkowym) i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Polskiej Spółki jest między innymi produkcja, instalacja, obsługa i serwis rozdzielnic prądu i innego rodzaju urządzeń elektrycznych. Swoje produkty i usługi Polska Spółka sprzedaje między innymi odbiorcom w Arabii Saudyjskiej i do momentu uzyskania od nich zapłaty posiada względem odbiorców wierzytelności (Wierzytelności Handlowe). W celu uzyskania finansowania, Polska Spółka zamierza zbywać Wierzytelności Handlowe i w ten sposób uzyskać środki finansowe jeszcze przed upływem terminu płatności Wierzytelności Handlowych. Jednak ze względu na dłużników pochodzących z Arabii Saudyjskiej, nie jest możliwa sprzedaż Wierzytelności Handlowych ponieważ naruszałaby ona zasady szariatu.

Aby nie naruszać zakazów wynikających z szariatu, zamiast sprzedawać Wierzytelności Handlowe, Polska Spółka zamierza zawierać z podmiotem holenderskim (Wnioskodawcą) umowy zamiany w rozumieniu art. 603 Kodeksu cywilnego (Umowa Zamiany), na mocy których będzie przenosił na Wnioskodawcę Wierzytelności Handlowe, w zamian za co uzyska od Wnioskodawcy towary handlowe (Towary). Oznacza to, że zamiast uzyskiwać za zbywane Wierzytelności Handlowe zapłatę w pieniądzu, Polska Spółka będzie uzyskiwała zapłatę w Towarach.

Niezwłocznie po dokonaniu zamiany, Polska Spółka dokona sprzedaży Towarów, aby uzyskać środki pieniężne. W tym celu Polska Spółka zawrze z Wnioskodawcą odpłatną umowę zlecenia (Umowa Zlecenia), na mocy której: (i) Wnioskodawca zostanie upoważniony do odbierania w imieniu Polskiej Spółki Towarów należnych Polskiej Spółce na podstawie Umowy Zamiany, oraz (ii) Wnioskodawca, działając jako agent Polskiej Spółki, będzie zbywał należące do Polskiej Spółki (nabyte od Wnioskodawcy) Towary i wyda Polskiej Spółce uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne.

Intencją Polskiej Spółki i Wnioskodawcy jest, aby zamiana Wierzytelności Handlowych na Towary oraz sprzedaż przez Polską Spółkę za pośrednictwem Wnioskodawcy tych Towarów i uzyskanie przez Polską Spółkę pieniędzy następowała w jak najkrótszym odstępie czasu. Co do zasady, zbycie przez Polską Spółkę Wierzytelności Handlowych w zamian za Towary i uzyskanie środków pieniężnych ze zbycia Towarów będzie następować jeszcze tego samego dnia.

Polska Spółka oraz Wnioskodawca są podmiotami powiązanymi. Wnioskodawca jest holenderskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym na VAT w Holandii i nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności na potrzeby VAT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawca dokonuje wyłącznie czynności opodatkowanych VAT.

Towary.

Towary będą towarami handlowymi fizycznie zlokalizowanymi w magazynie poza terytorium Unii Europejskiej. Towary handlowe będą zbywane poza obrotem giełdowym, ale mogą to być metale, którymi obraca się na Londyńskiej Giełdzie Metali i inne metale oraz inne towary handlowe o ile zostaną takie uzgodnione pomiędzy stronami. Na skutek zawieranych transakcji nie nastąpi przemieszczenie towarów handlowych, które będą się znajdować cały czas w tym samym miejscu przechowywania poza terytorium Unii Europejskiej.

Przeniesione Wierzytelności Handlowe.

Na Wierzytelności Handlowe będą się składać wierzytelności wynikające z dostawy towarów i usług już zafakturowanych na klientów Polskiej Spółki (m.in. odbiorców z Arabii Saudyjskiej), jak również wierzytelności jeszcze niezafakturowane, a potwierdzone np. kopią zamówienia lub dowodu nadania.

Przeniesione Umową Zamiany przez Polską Spółkę na Wnioskodawcę Wierzytelności Handlowe (Przeniesione Wierzytelności Handlowe) będą po zamianie własnością Wnioskodawcy, jednak co do zasady dłużnicy z tych wierzytelności nie będą informowani o ich przeniesieniu i nadal będą je spłacać na rachunek bankowy Polskiej Spółki. Polska Spółka, za wynagrodzeniem (Wynagrodzenie Serwisowe), będzie pełniła rolę agenta Wnioskodawcy przy uzyskiwaniu spłaty Przeniesionych Wierzytelności Handlowych, Polska Spółka może też powierzyć uzyskiwanie spłaty Przeniesionych Wierzytelności Handlowych określonym powiązanym podmiotom zewnętrznym.

Jednak w określonych okolicznościach oraz według dowolnego uznania Wnioskodawcy, dłużnicy mogą zostać zawiadomieni o przeniesieniu Przeniesionych Wierzytelności Handlowych na Polską Spółkę i zobowiązani do spłacania ich na rachunek Wnioskodawcy lub wskazanego przez niego podmiotu.

Polska Spółka może być zobowiązana do współdziałania z Wnioskodawcą lub autoryzowanym przez niego podmiotem przy windykacji Przeniesionych Wierzytelności Handlowych.

Wynagrodzenie.

Na podstawie Umowy Zamiany, w zamian za zbywane na rzecz Wnioskodawcy Przeniesione Wierzytelności Handlowe, Polska Spółka będzie nabywała Towary o tej samej wartości (w walucie transakcji, będącej walutą, w której denominowane są Przeniesione Wierzytelności Handlowe). Ponadto, Polska Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia (Wynagrodzenie Za Zamianę). Na Wynagrodzenie Za Zamianę będą się składać uzasadnione koszty poniesione przez Wnioskodawcę w związku z zawarciem oraz obsługą Umowy Zamiany z Polską Spółką (w tym koszty audytu Wierzytelności Handlowych i obsługi prawnej) a także opłata odpowiadająca kosztowi finansowania Przeniesionych Wierzytelności Handlowych naliczana w oparciu o stopę referencyjną taką jak LIBOR.

W związku z obsługą Przeniesionych Wierzytelności Handlowych, Polska Spółka będzie uprawniona do Wynagrodzenia Serwisowego.

W związku z Umową Zlecenia, na podstawie, której Wnioskodawca sprzeda w imieniu Polskiej Spółki Towary, Wnioskodawca uzyska cenę równą wartości tych Towarów określonej na potrzeby Umowy Zamiany, to jest równą wartości nominalnej przeniesionych na Wnioskodawcę Wierzytelności Handlowych. Ponadto, Polska Spółka będzie zobowiązana do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia (Wynagrodzenie Agencyjne).

Powtarzalność transakcji i miejsce zawarcia umowy.

Na podstawie zawartej ramowej dokumentacji, Polska Spółka zamierza zawierać z Wnioskodawcy szereg opisanych wyżej transakcji, w miarę powstawania kolejnych Wierzytelności Handlowych na skutek dostawy produktów i usług przez Polską Spółkę jej klientom. Miejsce zawarcia ramowej Umowy Zamiany, jak i poszczególnych, zawieranych na jej podstawie, Umów Zamiany, będzie poza terytorium Polski.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zbycie przez Polską Spółkę na rzecz Wnioskodawcy Wierzytelności Handlowych w ramach Umowy Zamiany należy traktować jako import usług opodatkowany VAT w Polsce i uznać Polską Spółkę jako opodatkowaną VAT z tytułu Umowy Zamiany, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia VAT z tego tytułu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zbycie przez Polską Spółkę na rzecz Wnioskodawcy Wierzytelności Handlowych w ramach Umowy Zamiany należy traktować jako import usług opodatkowany VAT w Polsce i uznać Polską Spółkę jako opodatkowaną VAT z tytułu Umowy Zamiany, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia VAT z tego tytułu.

Zgodnie z art. 14b par. 1 ustawy Ordynacja podatkowa, „minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną)”.

Pomimo, że to nie Wnioskodawca, a Polska Spółka (zdaniem Wnioskodawcy) jest podatnikiem podatku VAT zobowiązanym do rozliczenia tego podatku od Umowy Zamiany, Wnioskodawca jest zainteresowanym w rozumieniu art. 14b par. 1 Ordynacji podatkowej, ponieważ od ustalenia czy z tytułu Umowy Zamiany jeden z uczestniczących w niej podmiotów (Wnioskodawca lub Polska Spółka) jest opodatkowany lub zwolniony w VAT zależy odpowiedź na pytanie drugie wniosku, o opodatkowanie Umowy Zamiany podatkiem od czynności cywilnoprawnych (Wnioskodawca, jako jedna ze stron Umowy Zamiany, będąc podatnikiem byłby solidarnie zobowiązany do rozliczenia tego podatku).

Ponadto, jako że zdaniem Wnioskodawcy zbycie przez Polską Spółkę Wierzytelności Handlowych podlega VAT, istotne jest ustalenie podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tego podatku. Z tych przyczyn Wnioskodawca spełnia kryteria zainteresowanego w rozumieniu przepisów Ordynacji Podatkowej, gdyż ma interes prawny w uzyskaniu odpowiedzi na oba pytania.

Na gruncie Ustawy o VAT, zamianę Wierzytelności Handlowych na Towary należy traktować jako dwa równoległe świadczenia: (i) odpłatne przeniesienie Wierzytelności Handlowych przez Polską Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, oraz (ii) odpłatne przeniesienie Towarów przez Wnioskodawcę na rzecz Polskiej Spółki.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wierzytelności Handlowe nie są rzeczami, częściami rzeczy ani żadną z postaci energii, zatem nie mieszczą się w pojęciu towarów, zgodnie z art. 2 pkt 6 Ustawy o VAT. Sprzedaż wierzytelności nie jest też uznawana za świadczenie usług przez zbywającego te wierzytelności. W związku z tym, zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, to nabycie Wierzytelności Handlowych przez Wnioskodawcę będzie stanowiło świadczenie usług.

W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że Wnioskodawca w zamian za nabycie Wierzytelności Handlowych będzie nie tylko zbywał na rzecz Polskiej Spółki Towary (których wartość będzie taka sama jak wartość Wierzytelności Handlowych) lecz również będzie pobierał wynagrodzenie za świadczoną usługę – Wynagrodzenie Za Zamianę. Wysokość Wynagrodzenia Za Zamianę obliczana będzie typowo dla wynagrodzenia faktora w związku ze świadczonymi usługami faktoringu, w oparciu m.in. o koszty prawne, koszty audytu Wierzytelności Handlowych oraz koszt finansowania udostępnianego Polskiej Spółce, w okresie pomiędzy datą nabycia przez Wnioskodawcę Przeniesionych Wierzytelności Handlowych a uzyskaniem zapłaty od dłużników.

Pomimo braku legalnej definicji usług faktoringu w polskim systemie prawnym, co do zasady, przyjmuje się, że faktoring polega na tym, że faktorant przenosi na faktora wierzytelność oraz płaci faktorowi stosowne wynagrodzenie (może ono być płatne w formie dyskonta od wartości wierzytelności), a faktor zobowiązuje się zapłacić faktorantowi jej wartość nominalną (ewentualnie pomniejszoną o dyskonto) oraz świadczyć na rzecz faktoranta dodatkowe usługi. Zatem skutkiem umowy faktoringu jest zmiana wierzyciela oraz powstanie po stronie świadczącego usługę (faktora) także zobowiązania do świadczenia dodatkowych usług, takich jak: zapewnienie faktorantowi finansowania, prowadzenia rozliczeń, dochodzenia płatności, itp. (usługi te nie muszą występować łącznie). Umowa faktoringu może zatem zawierać także elementy charakterystyczne dla innych stosunków prawnych, w tym umów nazwanych: np. umowy pożyczki czy zlecenia, jednakże nie zmienia to faktu, że należne faktorowi wynagrodzenie (w tym za udostępnienie kapitału oraz inne opłaty czy prowizje) jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę faktoringu. Charakter tej kompleksowej usługi wynika wprost z zawartej mowy.

W związku z powyższym, ponieważ na skutek zawartej Umowy Zamiany Wnioskodawca zobowiązuje się do nabywania kolejno powstających sukcesywnie u Polskiej Spółki Wierzytelności Handlowych, finansując w ten sposób Polską Spółkę, przejmując ryzyko związane z Przejętymi Wierzytelnościami Handlowymi i zarazem przejmując na siebie windykację Przejętych Wierzytelności Handlowych (którą to windykację, za osobnym wynagrodzeniem – Wynagrodzeniem Serwisowym – podzleca następnie Polskiej Spółce, a w późniejszym okresie może podzlecić i innym podmiotom), należy dojść do wniosku, że Wnioskodawca świadczy na rzecz Polskiej Spółki usługę faktoringu.

To, czy usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu polskim VAT zależy między innymi od określenia miejsca jej świadczenia, zgodnie z przepisami rozdziału 3 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 28a Ustawy o VAT:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT:

1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
2. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
   
   

Zgodnie z art. 28b ust. 1 Ustawy o VAT:

1. Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.
   
   

Art. 28b ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Ponieważ Polska Spółka jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a Ustawy o VAT, a usługi faktoringu świadczone są na jej rzecz, należy dojść do wniosku, że miejsce świadczenia tych usług znajduje się w Polsce.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 Ustawy o VAT:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o: imporcie usług - rozumie się przez to świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
     
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   
   

Zgodnie z art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT:

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Ponieważ świadczącym usługi jest Wnioskodawca nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a usługobiorcą jest Polska Spółka, będąca podatnikiem w rozumieniu art. 15 Ustawy o VAT, i do świadczonych usług ma zastosowanie art. 28b Ustawy o VAT, w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z importem usług. Zatem to Polska Spółka, jako podatnik, będzie zobowiązana do rozliczenia podatku VAT od nabywanej od Wnioskodawcy usługi faktoringowej.

Biorąc pod uwagę treść art. 17 ust. 2 Ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie zobligowany do rozliczenia VAT w związku z usługami świadczonymi na podstawie Umowy Zamiany.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez Polską Spółkę na rzecz Wnioskodawcy Wierzytelności Handlowych w ramach Umowy Zamiany należy traktować jako import usług opodatkowany VAT w Polsce i uznać Polską Spółkę jako opodatkowaną VAT z tytułu Umowy Zamiany, a Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozliczenia VAT z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.