2015.07.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-390/15-2/SM
z 7 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania znaków towarowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania znaków towarowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, czynnym podatnikiem VAT świadczącą usługi w zakresie dystrybucji środków czystości, artykułów higienicznych oraz sprzętu do utrzymania czystości. Wnioskodawca będzie posiadał prawa majątkowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410) w postaci praw ochronnych na znak lub znaki towarowe wynikające z rejestracji (dalej: Znak lub Znaki towarowe).

Znaki będą się znajdowały w majątku osobistym Wnioskodawcy. Oznacza to, że Wnioskodawca nie zamierza i nie będzie korzystał ze Znaków w celach zarobkowych, nie ujawni także Znaków w swojej ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, a także nie będzie dokonywał od Znaków odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawca nie planuje również odsprzedaży Znaków. Wnioskodawca planuje dokonać w przyszłości darowizny Znaków na rzecz męża.

Wnioskodawca podkreśla, że nie prowadzi i w momencie dokonania darowizny nie będzie prowadził działalności gospodarczej dotyczącej wytwarzania znaków towarowych, jak również obrotu prawami z nimi związanymi. Oznacza to, że jego bieżąca działalność gospodarcza nie jest i w momencie darowizny nie będzie w żaden sposób związana ze znakami towarowymi. W związku z tym, planowana darowizna Znaków zostanie dokonana poza zakresem działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie Znaków w drodze darowizny będzie podlegać opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że przekazanie Znaków w drodze darowizny nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Poniżej Wnioskodawca szczegółowo uzasadnia swoje stanowisko:

Wnioskodawca wskazuje, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie łącznie następujących przesłanek:

dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
czynność została wykonana w charakterze podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przywołane regulacje ustawy o VAT wskazują, że przedmiotem opodatkowania VAT są czynności odpłatne. Wynika z tego, że darowizna, jako czynność nieodpłatna nie powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

Jednakże w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT ustawodawca wprowadził regulację, zgodnie z którą opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, że nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT, w sytuacji świadczenia usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym kontekście, mając na uwadze, że:

darowizna Znaków może zostać uznana za usługę w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, jako że Znaki nie są towarem w rozumieniu tej ustawy,
darowizna zostanie dokonana na cele inne niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, opisywana darowizna może zatem spełniać definicję nieodpłatnego świadczenia usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, a tym samym podlegać opodatkowaniu VAT.

W związku z tym, należy zbadać kolejną przesłankę opodatkowania VAT, tj. działanie w charakterze podatnika VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, przy czym działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uznanie danej osoby za podatnika w myśl ustawy o VAT, uzależnione jest zatem od prowadzenia zdefiniowanej powyżej działalności gospodarczej. Wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, że działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT jest w zasadzie tylko taka aktywność, która wykonywana jest zawodowo, w sposób profesjonalny. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jeżeli więc dana czynność zostanie wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, nie mają charakteru ciągłego i zorganizowanego, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, nie można uznać za podatnika VAT podmiotu dokonującego tych czynności.

Oznacza to, że nie może być podatnikiem VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana zapłata, nie prowadzi zorganizowanej działalności i nie jest zarejestrowany na potrzeby podatku VAT. Realizowanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, uniemożliwia uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dokładnie taka sytuacji zachodzi w przypadku darowania przez Wnioskodawcę majątku prywatnego w formie Znaków. Jak bowiem wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie obejmuje takich czynności jak wytwarzanie lub obrót znakami towarowymi. W szczególności, Wnioskodawca nie będzie korzystał ze Znaków w celach zarobkowych. Znaki nie zostaną także ujawnione w ewidencji wartości niematerialnych i prawnych, jak również od Znaków nie będą dokonywane odpisy amortyzacyjne. Oznacza to, że dokonując darowizny Znaków, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT.

Biorąc pod uwagę, że Znaki nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, nie można stwierdzić, aby podejmował on działania wykraczające poza zakres rozporządzania majątkiem prywatnym. W związku z tym, nie można uznać, że Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Mając na uwadze, że Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik, nie można uznać, aby planowana darowizna mogła być opodatkowana VAT.

Zaprezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2014 r., nr IBPP3/443-1576/13/AZ, który słusznie zauważył, iż:

,,Zatem Wnioskodawczyni dokonując darowizny udziału w prawach własności przemysłowej będzie korzystała z prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, który nie był związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Reasumując, dokonana przez Wnioskodawczynię darowizna udziału w prawach własności przemysłowej, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawczyni w związku z ww. darowizną będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełniła przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpiła w charakterze podatnika podatku od towarów i usług”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2014 r., nr ILPP2/443-399/14-2/AD:

„W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji za które nie jest przewidziana, ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. (...) Zainteresowany dokonując przekazania w formie darowizny Znaków towarowego nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przekazanie przez Wnioskodawcę Znaków towarowego, stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany, przekazując znak towarowy stanowiący jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja przekazania Znaków towarowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podsumowując, należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przekazanie Znaków w drodze darowizny nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (…) podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Trzeba jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410), na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji;
wynagrodzenia;
wymieniania go jako twórcy w opisach, rejestrach oraz w innych dokumentach i publikacjach.

W myśl art. 10 ww. ustawy, wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

Zgodnie z treścią art. 153 ust. 1 cyt. ustawy, przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczpospolitej Polskiej.

Prawo ochronne na znak towarowy jest bezwzględnym prawem podmiotowym, o określonej przepisami ustawy Prawo własności przemysłowej czasowej i terytorialnej skuteczności.

Własność intelektualna przynosić może uprawnionemu korzyść dzięki właściwemu zarządzaniu prawami wyłącznymi. Zarządzanie obejmuje działania związane z rejestrowaniem, nabywaniem, zachowywaniem, wykonywaniem i rozporządzaniem prawami własności intelektualnej.

Jednym ze sposobów wykonywania praw wyłącznych jest rozporządzanie nimi poprzez ich przenoszenie (całkowity transfer uprawnień na inny podmiot) lub licencjonowanie (udzielanie upoważnienia do korzystania z dobra intelektualnego w sposób wyłączny lub niewyłączny).

Prawo znaków towarowych to przepisy należące do działu prawa własności intelektualnej, jakim jest prawo własności przemysłowej. Znakiem towarowym są wszelkie znaki, oznaczenia, symbole, których zadaniem jest indywidualizowanie towarów lub usług na rynku. Uważa się, że znaki pełnią trzy funkcje: oznaczania pochodzenia, jakościową, reklamową.

Znak towarowy oznacza pochodzenie, gdy wskazuje, że opatrzone tym znakiem towary lub usługi pochodzą z tego samego źródła (gwarantującego i kontrolującego ich jakość). Funkcja jakościowa znaku towarowego polega na informowaniu przez znak, że wszystkie opatrzone nim towary lub usługi są takiej samej jakości. Funkcję reklamową wypełnia znak, jeśli zachęca on do zakupu opatrzonych tym znakiem towarów lub usług. A tak się dzieje, jeśli klienci z danym znakiem towarowym kojarzą dobrą jakość towarów bądź usług lub też znak ten przyciąga uwagę klientów – wywołuje u nich pozytywne skojarzenia lub w inny sposób wpływa pozytywnie na myślenie o danym towarze bądź usłudze. Funkcję reklamową przede wszystkim realizują renomowane znaki towarowe.

W definicji świadczenia usług sformułowanej na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług niewątpliwie mieści się zbycie znaku towarowego do innego podmiotu, ponieważ w takim przypadku dochodzi do przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zarówno dostawa towarów, jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, nie każda czynność stanowiąca świadczenie usług, w rozumieniu art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl ust. 2 tego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowane przepisy stanowią implementację regulacji wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Z kolei „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto, z cyt. powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć także czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne, np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej, itp. Przy czym, przez ciągłość wykorzystywania składników majątku należy rozumieć także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, czynnym podatnikiem VAT świadczącą usługi w zakresie dystrybucji środków czystości, artykułów higienicznych oraz sprzętu do utrzymania czystości. Wnioskodawca będzie posiadał prawa majątkowe, o których mowa w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410) w postaci praw ochronnych na znak lub znaki towarowe wynikające z rejestracji (dalej: Znak lub Znaki towarowe).

Wątpliwości Strony związane są z kwestią opodatkowania czynności darowizny na rzecz męża praw ochronnych na znak lub znaki towarowe wynikające z rejestracji.

Analizując okoliczności faktyczne sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa trzeba uznać, że planowana przez Wnioskodawcę czynność darowizny praw ochronnych na znak lub znaki towarowe wynikające z rejestracji na rzecz męża będzie stanowiła działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskujący będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu.

W ocenie tut. Organu, charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem wykluczają, by mógł być on wykorzystywany na cele osobiste. Funkcje znaku towarowego, czyli oznaczanie pochodzenia, jakościowa oraz reklamowa powodują, że niemożliwym jest skuteczne realizowanie praw z niego wynikających w sferze „życia prywatnego”, w oderwaniu od działalności gospodarczej. Trudno jest wskazać okoliczności, kiedy i w jaki sposób znak towarowy miałby służyć celom osobistym osoby fizycznej. Jakkolwiek możliwe jest samo posiadanie praw do znaku towarowego i niekorzystanie z nich, w przypadku kiedy dochodzi do realizacji uprawnień z niego wynikających, jest to zawsze cel związany z działalnością gospodarczą, a nie osobisty.

Ponieważ planowana przez Wnioskującego czynność jest nieodpłatna, w analizowanej sprawie rozważyć należy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Zgodnie z powyższym unormowaniem ustawy, w pewnych ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Warunkiem opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług jest brak związku takiego świadczenia z działalnością gospodarczą.

Jak wskazano wcześniej, z uwagi na charakter znaku towarowego i korzyści wynikające z faktu bycia jego właścicielem, darowizna prawa ochronnego na znak lub znaki towarowe wynikające z rejestracji na rzecz męża będzie czynnością wykonywaną w charakterze podatnika VAT, w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Należy jednak podkreślić, że powyższe okoliczności nie powodują automatycznie, że ta nieodpłatna czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT. Jak wskazał ustawodawca w art. 8 ust. 2 pkt 2, warunkiem opodatkowania usługi nieodpłatnej jest jej wykonanie do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

W tym kontekście, przedstawione okoliczności sprawy nie dają podstaw do stwierdzenia, że usługa ta jest świadczona do celów działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca nie zamierza w jakikolwiek sposób wykorzystywać znaku/znaków towarowych w prowadzonej działalności - jedyną czynnością będzie darowizna na rzecz męża. Po dokonaniu darowizny, o dalszym sposobie wykorzystywania tego znaku/znaków – w tym o ewentualnym wykorzystaniu gospodarczym - decydować będzie jego przyszły właściciel (mąż). Planowana przez Wnioskodawcę czynność stanowi zatem nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza.

Zatem, ze względu na przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że planowana czynność spełnia warunki do uznania jej za odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, a tym samym stanowi ona sprzedaż zdefiniowaną w art. 2 pkt 22 ustawy.

Oznacza to, że planowana czynność darowizny praw ochronnych na znak lub znaki towarowe wynikające z rejestracji na rzecz męża będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych nr IBPP3/443-1576/13/AZ z dnia 24 marca 2014 r. i nr ILPP2/443-399/14-2/AD z dnia 4 lipca 2014 r. należy zwrócić uwagę na zasadniczą różnicę w stosunku do sytuacji przedstawionej w niniejszym wniosku, tj. podmioty te były podmiotami nieprowadzącymi działalności gospodarczej. Tym samym, z racji odmienności okoliczności występujących w powołanych przez Wnioskodawcę interpretacjach, nie mogą one stanowić poparcia stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin