Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-1443/14/EB
z 2 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2014 r. (data wpływu 21 października 2014 r.), uzupełniony w dniu 26 stycznia 2015 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania planowanych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 26 stycznia 2015 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania planowanych usług.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jako osoba fizyczna zamierza Pani zarejestrować swoją działalność gospodarczą i współpracować z firmą irlandzką, która w imieniu danych linii lotniczych zajmuje się odzyskiwaniem nieprawidłowo naliczonych opłat za przelot oraz podatków lotniskowych. Działalność będzie zarejestrowana jako pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, oznaczona symbolem PKWiU „66.19 Z”. Planowane usługi będą polegały na sprawdzaniu biletów lotniczych, tj. opłat za przelot, podatków lotniskowych naliczonych przez jedną linię lotniczą w przypadku, gdy przewozi ona pasażera na rzecz innej linii lotniczej, której pasażer wykupił bilet. Rozliczenia te są dokonywane na podstawie szczegółowych zasad ustanowionych przez Międzynarodowe Stowarzyszenie IATA oraz umowy zawarte między poszczególnymi liniami lotniczymi. Będzie Pani świadczyła usługi z Polski na rzecz firmy mającej siedzibę w Irlandii, przez internet, tzn. będą one wykonywane za pomocą specjalistycznego oprogramowania dostępnego on-line, które oblicza opłaty za przelot oraz wskazuje podatki występujące na danym lotnisku. Rola obsługującego program w większości ogranicza się do wprowadzenia trasy przelotu i wielu innych zmiennych oraz w przypadku podatków do oceny, który podatek i w jakiej wysokości powinien być naliczony. Ponieważ w tej chwili bilety i rozliczenia są przesyłane między liniami wyłącznie drogą elektroniczną, sprawdzając te rozliczenia należy również korzystać z danych w formie elektronicznej. Firma posiada główną siedzibę w Irlandii i tylko z tym oddziałem będzie prowadzona współpraca.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Panią usługi będą podlegać opodatkowaniu w Polsce?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, usługi nie podlegają opodatkowaniu na terenie Polski, a jedynie będą opłacane przez irlandzkiego usługobiorcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy usługa wykonywana przez podatnika usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
      
      
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej – art. 28b ust. 2 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Ww. zasady należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika, a przepisy ust. 3 i 4, art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

W celu określenia miejsca świadczenia (opodatkowania) usług, istotne znaczenia ma – poza ustaleniem czy są świadczone na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług – także charakter świadczonych usług, tj. zidentyfikowanie z czym są związane oraz w przypadku usług świadczonych za pośrednictwem internetu, czy nie są usługami elektronicznymi.

Zgodnie z art. 2 pkt 26 ustawy, przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone drogą elektroniczną, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1).

Na podstawie art. 7 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77, str. 1, z późn. zm.), do „usług świadczonych drogą elektroniczną”, o których mowa w dyrektywie 2006/112/WE, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Stosownie do art. 7 ust. 2 rozporządzenia, ust. 1 obejmuje w szczególności:

1. ogólnie dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami,
   
2. usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takie jak witryna lub strona internetowa,
   
3. usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane poprzez Internet lub sieć elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę,
   
4. odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towarów lub usług za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek online, na którym potencjalni kupujący przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer,
   
5. pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (to znaczy pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych, itp.).
   
6. usługi wyszczególnione w załączniku I.

Załącznik I – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r. – wymienia następujące usługi:

1. Punkt 1 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:
   
   
   1. tworzenie i hosting witryn internetowych;
      
   2. automatyczna konserwacja oprogramowania, zdalnie i online;
      
   3. zdalne zarządzanie systemami;
      
   4. hurtownie danych online, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych;
      
   5. dostarczanie online przestrzeni na dysku na żądanie,
      
   6. odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą sieci radiowej lub telewizyjnej, internetu lub podobnej sieci elektronicznej, tj. słuchanie lub oglądanie programów w momencie wybranym przez użytkownika, na jego indywidualne życzenie, na podstawie katalogu programów wybranych przez dostawcę usług medialnych, np. telewizja lub wideo na życzenie;
      
   7. odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), chyba że są one nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pomocą sieci radiowych lub telewizyjnych;
      
   8. dostawa treści audio i audiowizualnych za pomocą sieci komunikacyjnych, które to treści nie są udostępniane przez dostawcę usług medialnych i nie są objęte jego odpowiedzialnością redakcyjną;
      
   9. dalsza dostawa treści audio i audiowizualnych należących do dostawcy usług medialnych, lecz dostarczanych przez inny podmiot za pomocą sieci komunikacyjnych.
      
      
2. Punkt 2 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:
   
   
   
   
   1. uzyskiwanie dostępu online i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień;
      
   2. oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych;
      
   3. sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek);
      
   4. automatyczna instalacja online filtrów na witrynach internetowych;
      
   5. automatyczna instalacja online zabezpieczeń typu firewall.
      
      
   
   
3. Punkt 3 załącznika II do dyrektywy2006/112/WE:
   
   
   1. uzyskiwanie dostępu i pobieranie motywów pulpitów;
      
   2. uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu;
      
   3. zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych;
      
   4. prenumerata gazet i czasopism publikowanych online;
      
   5. dzienniki logowania i statystyki odwiedzania stron internetowych;
      
   6. wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody online;
      
   7. informacje generowane automatycznie online przez oprogramowanie po wprowadzeniu przez klienta określonych danych, takich jak dane prawne lub finansowe (w szczególności stale uaktualniane kursy giełdowe);
      
   8. dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych;
      
   9. korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych.
      
      
4. Punkt 4 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:
   
   
   1. uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe;
      
   2. uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków;
      
   3. uzyskiwanie dostępu do filmów i ich pobieranie;
      
   4. pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe;
      
   5. uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier online, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni.
      
      
   
   
5. Punkt 5 załącznika II do dyrektywy 2006/112/WE:
   
   
   
   
   1. automatyczne nauczanie na odległość, którego funkcjonowanie wymaga użycia Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, wymagające niewielkiego bądź niewymagające żadnego udziału człowieka, łącznie z klasami wirtualnymi, z wyjątkiem sytuacji, gdzie Internet lub podobna sieć elektroniczna wykorzystywana jest jako proste narzędzie służące komunikowaniu się nauczyciela z uczniem;
      
   2. ćwiczenia wypełniane przez ucznia on-line i sprawdzane automatycznie, bez udziału człowieka.

Natomiast art. 7 ust. 3 rozporządzenia zawiera katalog usług, które nie są zaliczane do „usług świadczonych drogą elektroniczną”:

1. usług nadawczych radiowych i telewizyjnych;
2. usług telekomunikacyjnych;
3. towarów, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywają się elektronicznie;
4. płyt CD-ROM, dyskietek i podobnych nośników fizycznych;
5. materiałów drukowanych, takich jak książki, biuletyny, gazety lub czasopisma;
6. płyt CD i kaset magnetofonowych;
7. kaset wideo i płyt DVD;
8. gier na płytach CD-ROM;
9. usług świadczonych przez specjalistów, takich jak prawnicy i doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;
10. usług edukacyjnych, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej (tzn. przez zdalne połączenie);
11. usług fizycznych off-line naprawy sprzętu komputerowego;
12. hurtowni danych off-line;
13. usług reklamowych, w szczególności w gazetach, na plakatach i w telewizji;
14. usług centrum wsparcia telefonicznego;
15. usług edukacyjnych obejmujących wyłącznie kursy korespondencyjne, takie jak kursy za pośrednictwem poczty;
16. konwencjonalnych usług aukcyjnych, przy których niezbędny jest bezpośredni udział, niezależnie od sposobu składania ofert;
17. usług telefonicznych z elementem wideo, znanych też pod nazwą usług wideofonicznych;
18. dostępu do Internetu i stron World Wide Web;
19. usług telefonicznych świadczonych przez Internet.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem koniecznym uznania usługi za usługę elektroniczną jest to, aby była ona świadczona za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej. Warunek ten jednak nie jest wystarczający do uznania usługi za usługę elektroniczną w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. Istotne jest wystąpienie następujących cech świadczonych usług:

• realizacja za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej,
• świadczenie jest zautomatyzowane, a udział człowieka jest niewielki,
• ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Dopiero łączne spełnienie powyższych warunków pozwala na zaklasyfikowanie usługi jako usługi elektronicznej.

Ponadto usługi te nie mogą być objęte wyłączeniami zawartymi w art. 7 ust. 3 ww. rozporządzenia.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że zamierza Pani współpracować z firmą irlandzką, która w imieniu linii lotniczych zajmuje się odzyskiwaniem nieprawidłowo naliczonych opłat za przelot oraz podatków lotniskowych. Działalność będzie zarejestrowana jako pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, oznaczona symbolem PKWiU „66.19 Z”. Usługi będą polegały na sprawdzaniu biletów lotniczych, tj. opłat za przelot i podatków lotniskowych naliczanych przez jedną linię lotniczą w przypadku, gdy przewozi ona pasażera na rzecz innej linii lotniczej, której pasażer wykupił bilet. Rozliczenia te są dokonywane na podstawie szczegółowych zasad ustanowionych przez Międzynarodowe Stowarzyszenie IATA oraz umów zawartych między poszczególnymi liniami lotniczymi. Będzie Pani świadczyła usługi z Polski na rzecz firmy mającej siedzibę w Irlandii, przez internet, tzn. za pomocą specjalistycznego oprogramowania dostępnego on-line, które oblicza opłaty za przelot oraz wskazuje podatki występujące na danym lotnisku. Rola obsługującego program polega na wprowadzeniu trasy przelotu i wielu innych danych. Firma posiada główną siedzibę w Irlandii i tylko z tym oddziałem będzie prowadzona współpraca.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że planowana przez Panią usługa pomimo, że będzie świadczona przez internet, nie będzie stanowiła usługi elektronicznej, o której mowa w art. 2 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie można uznać, że jej świadczenie jest zautomatyzowane a Pani udział przy jej wykonywaniu jest niewielki. Skoro – jak wynika z treści wniosku – usługa polegająca na sprawdzaniu opłat za przeloty oraz opłat lotniskowych świadczona będzie na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług z Irlandii, miejscem jej świadczenia będzie Irlandia. Wobec tego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.