Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB1.4511.905.2016.1.AK
z 17 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2016 r. (data wpływu 8 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 1 lipca 2010 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie związanym z oprogramowaniem i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej wybrał podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w 2015 r. dokonał zakupu lokalu o innym przeznaczeniu - apartamentu (dalej jako Apartament 1) w miejscowości nadmorskiej. Apartament ten jest używany dla potrzeb prywatnych Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza też dokonać zakupu kolejnego lokalu o innym przeznaczeniu apartamentu (dalej jako Apartament 2).

Opisane powyżej Apartamenty nr 1 i 2, Wnioskodawca zamierza wynajmować dla celów wypoczynkowych innych zainteresowanych osób, które będą chciały z tego wynajmu skorzystać.

Wnioskodawca rozważa dwie opcje wynajmu:

1. poprzez serwisy internetowe, za pośrednictwem których Wnioskodawca będzie oferował usługi krótkoterminowego najmu za określonym wynagrodzeniem,
2. za pośrednictwem firm, które specjalizują się w pośrednictwie wynajmu apartamentu, w ten sposób że pomiędzy Wnioskodawcą a wybraną firmą zostanie zawarta umowa, na podstawie której firma ta będzie dokonywała dalszego podnajmowania osobom trzecim w celu świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania. Firma ta będzie zajmowała się wszelkimi czynnościami związanymi z najmem terminowym począwszy od znalezienia klientów do rozliczenia się z Wnioskodawcą. Klienci, którzy będą korzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania będą dokonywać zapłaty na konto firmy, która po potrąceniu określonej procentowo kwoty będzie przesyłała wynagrodzenie na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Może się także zdarzyć taka sytuacja, że jeden z apartamentów zostanie oddany w długoterminowy najem, a jest to uzależnione od zainteresowania najemców. Wnioskodawca zamierza przychody uzyskane z najmu Apartamentu 1 i 2 opodatkować, tak jak składniki majątku prywatnego, zależnie od wyboru:

• na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, na podstawie art. 27 ust. 1 p.d.o.f. albo
• na zasadach określonych w art. 6 ust. la u.z.p.d.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z podjęciem decyzji o wynajmie Apartamentów 1 i 2 w obu opisanych przypadkach Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodu z tzw. najmu prywatnego zależnie od wyboru, tj. wg skali podatkowej na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo na zasadach, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 p.d.o.f., który stanowi, że za pozarolniczą, działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową, wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9 ustawy.

Analiza przepisu wskazuje, iż pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach, tzn. że działalność ta winna być prowadzona:

1. w celu osiągnięcia dochodu
2. w sposób ciągły
3. sposób zorganizowany

oraz uzyskiwane przychody nie mogą być zaliczone do innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 p.d.o.f.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 p.d.o.f. za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie przywołanych regulacji prawnych stwierdzić można, że najem i dzierżawa stanowią odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, chociaż może także istnieć najem i dzierżawa, które prowadzone są w ramach działalności gospodarczej.

Co do zasady jednak wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu i dzierżawy ustawodawca pozostawił tylko i wyłącznie osobie oddającej rzecz w najem i dzierżawę.

Mając na uwadze przywołane przepisy Wnioskodawca uważa, że przychody, które będzie uzyskiwał z tytułu najmu Apartamentu 1 i Apartamentu 2. będą zaliczane do przychodów o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 p.d.o.f., a Wnioskodawca ma prawo wyboru opodatkowania uzyskiwanych przychodów:

• na zasadach ogólnych wg skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 p.d.o.f. albo
• na zasadach określonych w art. 6 ust. 1a u.z.p.d.

W myśl art. 9a ust. 3 p.d.o.f. – dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 4 ww. ustawy – wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 12, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 u.z.p.d. ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Natomiast stosownie do treści art. 2 ust. 1a tej ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Na podstawie art. 6 ust. 1a ww. u.z.p.d. opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a u.z.p.d. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, tj. m.in. przychodów z dzierżawy i najmu.

Warunkiem skorzystania z tej formy opodatkowania jest - zgodnie z art. 9 ust. 1 u.z.p.d. złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy, które podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, oświadczenie może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, a jeżeli podatnik nie złożył oświadczenia na podstawie tych przepisów - pisemne oświadczenie składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Jeżeli do dnia 20 stycznia roku podatkowego podatnik nie zgłosił likwidacji działalności gospodarczej lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi działalność opodatkowaną w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Przy czym stosownie do treści art. 9 ust. 4 ww. ustawy w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, przepisy dotyczące oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych stosuje się odpowiednio, z tym że podatnik rozpoczynający osiąganie takich przychodów w trakcie roku podatkowego składa pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika nie później niż do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Podsumowując, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę świadczącego usługi najmu krótkoterminowego i ewentualnie długoterminowego niezależnie od wyboru opcji opisanych w stanie faktycznym mogą być kwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 p.d.o.f., a Wnioskodawca ma prawo wyboru opodatkowania uzyskanych w przyszłości przychodów z najmu na zasadach ogólnych albo wg zryczałtowanej 8,5% stawki podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza,
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Wskazać należy, że treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 ww. ustawy daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
• wykonywana jest w sposób ciągły. Jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczność wykonywania działalności bez przerwy. Istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu np. powtarzalna sprzedaż przedmiotów własności posiadających tożsamy charakter. Przy czym o ciągłości nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.

W związku z powyższym, aby określoną działalność uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi ona mieć charakter zarobkowy. Działalność jest zarobkowa wtedy, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

W myśl art. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2180) – ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

• prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 1),
• osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (pkt 2).

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ww. ustawy – osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Natomiast stosownie do treści art. 6 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, z zastrzeżeniem ust. 1e i 1f w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych, zwanych dalej „spółką”.

Jednocześnie w myśl art. 6 ust. 1a ww. ustawy – opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przy czym, warunkiem skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania jest złożenie pisemnego oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, o czym stanowi art. 9 ust. 1 ww. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 3 lit. e) ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników osiągających w całości lub w części przychody z tytułu świadczenia usług wymienionych w załączniku Nr 2 do ustawy.

Załącznik ten zawiera wykaz usług, których świadczenie wyłącza podatnika z opodatkowania ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, oznaczonych według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). W pozycji 28 tego załącznika wymieniono wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (68.20.1 PKWiU), z zastrzeżeniem, że wyłączenie to nie dotyczy przychodów osiąganych z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy.

Natomiast stawka ryczałtu 8,5% – stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy – dotyczy przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, tj. z umów zawieranych poza działalnością gospodarczą.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 lit. e) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 17% przychodów ze świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem (PKWiU dział 55), z zastrzeżeniem załącznika nr 2 do ustawy.

Zgodnie ze stosowanym od dnia 1 stycznia 2011 r. – dla celów opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie wyboru formy opodatkowania i stawki podatku – rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 i Nr 220, poz. 1435 oraz z 2009 r. Nr 33, poz. 256 i Nr 222, poz. 1753), pod symbolem 55.20 sklasyfikowane zostały – usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania.

W objaśnieniach do sekcji L „Usługi Związane z Obsługą Rynku Nieruchomości” wskazano, że obejmuje ona m.in. wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Sekcja ta, nie obejmuje natomiast usług w zakresie zakwaterowania w hotelach, domach letnich, wynajmu pokoi gościnnych, pól namiotowych, kempingów i pozostałych obiektów i miejsc zakwaterowania na krótkie pobyty.

Z kolei, Sekcja I „Usługi Związane z Zakwaterowaniem i Usługi Gastronomiczne”, obejmuje m.in.:

• usługi w zakresie noclegów i usług towarzyszących świadczone przez hotele, motele, pensjonaty, centra odnowy biologicznej i inne obiekty hotelowe,
• usługi świadczone przez schroniska młodzieżowe oraz chaty lub domki,
• usługi świadczone przez domy letniskowe, do których goście posiadają prawo wspólnego użytkowania przez określony okres każdego roku,
• usługi świadczone przez pola namiotowe i pola kempingowe, włączając pola dla pojazdów kempingowych,
• tymczasowe lub długoterminowe zakwaterowanie w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych, hotelach pracowniczych, blokach mieszkalnych.

Dodatkowo, w objaśnieniach wskazuje się, że obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania zapewniają zakwaterowanie w cyklu dziennym lub tygodniowym. Sekcja ta, nie obejmuje wynajmu nieruchomości mieszkalnych w celu dłuższego pobytu, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym.

Zatem, do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie zalicza się przychodów z tytułu zakwaterowania w hotelach, domach letnich, wynajmu pokoi gościnnych, pól namiotowych, kempingów i pozostałych obiektów i miejsc zakwaterowania na krótkie pobyty.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od 1 lipca 2010 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie związanym z oprogramowaniem i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Do opodatkowania przychodów z działalności gospodarczej wybrał podatek liniowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niezależnie od prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, w 2015 r. dokonał zakupu lokalu o innym przeznaczeniu – apartamentu (dalej jako Apartament 1) w miejscowości nadmorskiej. Apartament ten jest używany dla potrzeb prywatnych Wnioskodawcy. Wnioskodawca zamierza też dokonać zakupu kolejnego lokalu o innym przeznaczeniu apartamentu (dalej jako Apartament 2).

Opisane powyżej Apartamenty nr 1 i 2, Wnioskodawca zamierza wynajmować dla celów wypoczynkowych innych zainteresowanych osób, które będą chciały z tego wynajmu skorzystać.

Wnioskodawca rozważa dwie opcje wynajmu:

1. poprzez serwisy internetowe, za pośrednictwem których Wnioskodawca będzie oferował usługi krótkoterminowego najmu za określonym wynagrodzeniem,
2. za pośrednictwem firm, które specjalizują się w pośrednictwie wynajmu apartamentu, w ten sposób że pomiędzy Wnioskodawcą a wybraną firmą zostanie zawarta umowa, na podstawie której firma ta będzie dokonywała dalszego podnajmowania osobom trzecim w celu świadczenia usług krótkoterminowego zakwaterowania. Firma ta będzie zajmowała się wszelkimi czynnościami związanymi z najmem terminowym począwszy od znalezienia klientów do rozliczenia się z Wnioskodawcą. Klienci, którzy będą korzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania będą dokonywać zapłaty na konto firmy, która po potrąceniu określonej procentowo kwoty będzie przesyłała wynagrodzenie na rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Może się także zdarzyć taka sytuacja, że jeden z apartamentów zostanie oddany w długoterminowy najem, a jest to uzależnione od zainteresowania najemców. Wnioskodawca zamierza przychody uzyskane z najmu Apartamentu 1 i 2 opodatkować, tak jak składniki majątku prywatnego, zależnie od wyboru:

• na zasadach ogólnych wg skali podatkowej, na podstawie art. 27 ust. 1 p.d.o.f. albo
• na zasadach określonych w art. 6 ust. la u.z.p.d.

Wątpliwości Wnioskodawcy (zawarte w pytaniu) dotyczą tego czy w związku z podjęciem decyzji o wynajmie Apartamentów 1 i 2 w obu opisanych przypadkach Wnioskodawca będzie miał prawo do opodatkowania przychodu z tzw. najmu prywatnego zależnie od wyboru, tj. wg skali podatkowej na podstawie art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych albo na zasadach, o których mowa w art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Wnioskodawca uważa, że przychody uzyskiwane przez świadczącego usługi najmu krótkoterminowego i ewentualnie długoterminowego niezależnie od wyboru opcji opisanych w zdarzeniu przyszłym mogą być kwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 p.d.o.f., a Wnioskodawca ma prawo wyboru opodatkowania uzyskanych w przyszłości przychodów z najmu na zasadach ogólnych albo wg zryczałtowanej 8,5% stawki podatku.

Z powyższym twierdzeniem Wnioskodawcy nie sposób się zgodzić. W omawianej sprawie istotne znaczenie ma bowiem fakt czy Apartamenty Wnioskodawca zamierza wynajmować krótkotrwale, czy też będzie to najem długotrwały. Zauważyć bowiem należy, że udostępnianie miejsc na krótkie pobyty zostało sklasyfikowane pod symbolem 55.20 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług jako usługi miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Zatem Wnioskodawca wynajmując apartamenty na krótkie okresy czasu świadczył będzie usługi w tym zakresie, co wynika z ww. przepisów. Tym samym stwierdzić należy, że wynajmowanie przez Wnioskodawcę apartamentów na krótkie okresy nie może być klasyfikowane do najmu o charakterze prywatnym. Opisany we wniosku wynajem nieruchomości (apartamentów) będzie w istocie szeregiem cyklicznych, powtarzalnych okresowo, w sposób zorganizowany i ciągły czynności, podejmowanych w celach zarobkowych, zawierających ww. elementy definicji działalności gospodarczej.

Zatem – niezależnie od tego, czy udostępnianie apartamentów będzie odbywało się poprzez serwisy internetowe, czy za pośrednictwem firm, które specjalizują się w świadczeniu usług krótkoterminowego zakwaterowania – przychody uzyskiwane z tego tytułu, jako przychody ze świadczenia usług związanych z zakwaterowaniem na krótkie pobyty, Wnioskodawca winien zaliczyć do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować w sposób przewidziany dla tego źródła przychodów. Powyższa okoliczność oznacza również, że Wnioskodawca nie ma prawa zastosować do przychodów z krótkoterminowego zakwaterowania stawki ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5% przychodów, właściwej, jak już wskazano, wyłącznie dla przychodów z umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą.

Wyłącznie w sytuacji gdyby – jak wskazano we wniosku – jeden z apartamentów został wynajęty na postawie długoterminowej umowy najmu, zawartej poza działalnością gospodarczą, przychody z tego tytułu mogłyby zostać zaliczone do odrębnego źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Takie przychody Wnioskodawca mógłby opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%, przy założeniu, że spełni pozostałe ustawowe przesłanki do zastosowania tej formy opodatkowania i z zachowaniem terminu złoży stosowne oświadczenie.

Mając zatem na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że stanowisko Wnioskodawcy, iż na sposób kwalifikacji uzyskiwanych przez Niego przychodów z najmu do określonego źródła nie ma wpływu fakt, czy będzie to najem krótkotrwały, czy długotrwały i w obu przypadkach przychody będą zaliczone do tego samego źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a zatem można opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 8,5% – należało uznać za nieprawidłowe.

Jak wynika z art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy podatnicy z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania, a jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia tej działalności, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu.

Wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym (art. 9a ust. 4).

Skoro zatem – jak wynika z wniosku – jako formę opodatkowania prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wybrał tzw. podatek liniowy i w terminie do 20 stycznia br. nie zrezygnował z tej formy opodatkowania, to ma ona zastosowanie do wszystkich przychodów uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z działalności gospodarczej (w tym także z usług krótkotrwałego zakwaterowania).

Reasumując, w sytuacji opisanej we wniosku, krótkotrwały najem lokali (Apartamentów) należy uznać za prowadzony w ramach działalności gospodarczej i nie można zgodzić się z dokonaną przez Wnioskodawcę kwalifikacją tych usług do odrębnego źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dochody uzyskane z usług związanych z zakwaterowaniem winny być opodatkowane, łącznie z pozostałymi dochodami Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej, podatkiem liniowym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016, poz. 718 ze. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.