Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-2.4510.1101.2016.1.AP
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 30 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania przez Spółkę 20% stawki amortyzacji dla modernizacji samochodu osobowego wziętego w leasing operacyjny (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania przez Spółkę 20% stawki amortyzacji dla modernizacji samochodu osobowego wziętego w leasing operacyjny.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą na terytorium RP. Jest czynnym podatnikiem VAT. Podatnik świadczy usługi oraz sprzedaje towary na rzecz zarówno osób fizycznych jak i jednostek prowadzących działalność gospodarczą. W ramach swojej działalności gospodarczej podatnik większą część usługi wykonuje poza miejscem prowadzenia działalności przy czym istnieje konieczność szybkiego przemieszczania się pomiędzy klientami, na rzecz których świadczone są usługi. W związku z powyższym podatnik ma zamiar podpisać umowę leasingu operacyjnego na użytkowanie samochodu osobowego. Wartość netto pojazdu wynosi ponad 600.000 zł. Pojazd nie będzie zgłoszony do odpowiedniego Naczelnika US w zakresie użytkowania pojazdu wyłącznie do celów służbowych (VAT-26). Podatnik w kosztach podatkowych swojej działalności gospodarczej będzie uwzględniać koszty związane z eksploatacją pojazdu na bieżąco (w chwili poniesienia kosztu). Za tego typu koszty uważać będzie: paliwo samochodowe, drobne materiały eksploatacyjne, opony oraz usługi dot. pojazdu. Podatnik będzie miał zamiar podnieść walory użytkowe pojazdu w postaci zwiększenia mocy silnika pojazdu. Ma to na celu jeszcze sprawniejsze przemieszczanie się pomiędzy siedzibami klientów co pomoże w zwiększeniu jakości świadczonych usług przez podatnika. Wartość netto usługi zwiększenia mocy silnika wynosić będzie ponad 61.000 zł. Będzie ona całkowicie pokryta przez podatnika za zgodą leasingodawcy. Zgodnie z tym, że modernizacja będzie miała miejsce w samochodzie osobowym podatnik będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych w postaci miesięcznych odpisów dotyczących amortyzacji samochodów osobowych sklasyfikowanych jako nr 741 wg stawki amortyzacyjnej 20%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy stawka amortyzacji 20% zgodna dla pozycji nr 741 dla samochodów osobowych jest prawidłowa w zakresie tej modernizacji? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, ulepszenie w postaci zwiększenia mocy silnika w wynajmowanym na podstawie umowy leasingu samochodzie osobowym (koszt usługi) powinien on ujmować w kosztach podatkowych pośrednio poprzez odpisy amortyzacyjne zgodnie ze stawką amortyzacji 20% odpowiednią dla pojazdów osobowych. Mimo iż pojazd nie będzie stanowił majątku firmy podatnik ma możliwość ponoszenia kosztów związanych z ulepszeniem, modernizacją i eksploatacją pojazdu. W związku z tym, że modernizacja poniesiona przez podatnika wyniosła w wartości netto ponad 3.500 zł podatnik ma obowiązek dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Reasumując podatnik poniósł koszt powyżej 3.500 zł wartości netto, modernizacja dotyczyła pojazdu osobowego w związku z czym zastosowano stawkę amortyzacji 20% odpowiednią dla pojazdów osobowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

• budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
• maszyny, urządzenia i środki transportu,
• inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka ma zamiar wziąć w leasing operacyjny samochód osobowy i dokonać w nim modernizacji. W interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2017 r. Znak 2461-IBPB-1-2.4510.1045.2016.1.AP wskazano, że nakłady jakie Spółka poniesie dotyczą leasingowanego samochodu, a zatem wydatki z tego tytułu powinny być rozpatrywane w aspekcie cytowanego powyżej art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, tj. jako inwestycja w obcym środku trwałym.

Odnosząc się do kwestii wysokości stawek amortyzacyjnych wskazać należy, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej składników majątku, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Jak wynika z objaśnień wstępnych, zawartych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1864), ulepszenia w obcych środkach trwałych klasyfikowane są w odpowiednich grupowaniach Klasyfikacji Środków Trwałych w zależności od środka trwałego, którego dotyczą.

W związku z powyższym, inwestycja w obcym środku trwałym poczyniona przez Spółkę będzie amortyzowana za pomocą stawki amortyzacyjnej z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych, przewidzianych dla samochodu osobowego, tj. w wysokości 20%.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.