Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-2.4512.94.2016.2.MR
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.) oraz pismem z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu w systemie VAT-marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży samochodu w systemie VAT-marża. Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 23 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie własnego stanowiska w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2016 r. Wnioskodawca sprzedał samochód, który kupił uprzednio jako osoba prywatna w komisie. Samochód był używany, nabyto go od sprzedawcy, który korzystał z procedury przewidzianej w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT (Zainteresowany otrzymał fakturę VAT-marża). Wnioskodawca kupił samochód do użytku i brał pod uwagę jego przyszłe zbycie. Zainteresowany rozpoczął działalność gospodarczą od dnia 9 maja 2013 r. Samochód wprowadził do majątku firmy i rozpoczął jego amortyzację, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Od początku działalności do dnia 27 stycznia 2016 r. Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia z VAT (z tytułu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.). Samochód ten, wykorzystywany do działalności gospodarczej, w tym czasie zamortyzował się do zera – ostatnia rata amortyzacji była w listopadzie 2015 r. Na VAT Wnioskodawca przeszedł od dnia 27 stycznia 2016 r. Czyli samochód był głównie wykorzystywany do czynności zwolnionych od podatku VAT. Do czynności obłożonych podatkiem VAT Wnioskodawca wykorzystywał go przez 2 miesiące w 2016 r., ale samochód był w tym czasie już zamortyzowany.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Dokonując sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca był czynnym podatnikiem od podatku od towarów i usług. Samochód ten był wykorzystywany przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez 4,89% czasu wykorzystywania go przez Zainteresowanego w firmie (biorąc pod uwagę, że wykorzystywano go od dnia 9 maja 2013 r. do dnia 27 stycznia 2016 r. do czynności zwolnionych z VAT, a od dnia 27 stycznia 2016 r. (przejście na VAT) do dnia 18 marca 2016 r. (zaprzestanie wykorzystywania samochodu – wzięcie w leasing nowego samochodu) do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może skorzystać z procedury przewidzianej w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT?
2. Czy jednak w kwocie sprzedaży samochodu należy ująć VAT 23%, czy Wnioskodawca nie musi ujmować podatku VAT w sprzedaży tego samochodu (zakładając, że samochód był głównie wykorzystywany do czynności zwolnionych od podatku VAT)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 21 grudnia 2016 r.), dostawa przedmiotowego samochodu będzie korzystała z procedury VAT marża i w kosztach sprzedaży samochodu należy ująć VAT 23% od marży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku VAT dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ww. zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w czerwcu 2016 r. sprzedał samochód używany, który nabył od sprzedawcy korzystającego z procedury przewidzianej w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT. Zainteresowany kupił samochód do użytku i brał pod uwagę jego przyszłe zbycie. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą od dnia 9 maja 2013 r. Samochód wprowadził do majątku firmy i rozpoczął jego amortyzację, nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Dokonując sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca był czynnym podatnikiem od podatku od towarów i usług. Samochód ten był wykorzystywany przez Zainteresowanego zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (w niewielkim stopniu), jak i do czynności zwolnionych od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii ustalenia, czy sprzedaż przedmiotowego samochodu korzystać może z opodatkowania na zasadzie VAT-marża.

Uwzględniając zatem powołane przepisy prawa oraz elementy opisu sprawy wskazać należy, że dostawa używanego samochodu nie będzie transakcją korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Pojazd nie był bowiem – jak wynika z opisu sprawy i jego uzupełnienia – wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT, skutkiem czego nie zostaną spełnione przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku z ww. tytułu.

Należy jednak wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych.

Jak stanowi art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez towary używane – zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy – rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Definicję kwoty sprzedaży zawarto w przepisie art. 120 ust. l pkt 5 ustawy, zgodnie z którym – przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika (art. 120 ust. l pkt 6 ustawy).

Ponadto opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, oraz istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Dostawa towarów używanych, spełniających podaną wyżej definicję, może nastąpić na zasadach szczególnych, określonych w art. 120 ustawy, tj. w procedurze opodatkowania marży. Jest to szczególna forma opodatkowania, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Taka procedura opodatkowania może być stosowana w przypadku dostawy towarów używanych nabytych wcześniej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności w celu odsprzedaży. Przy czym, dla opodatkowania dostawy towarów używanych w procedurze marży nie mniej ważne jest – oprócz rodzaju towaru, który może zostać objęty tą procedurą – także to, od kogo ten towar został kupiony. Zastosowanie tej procedury wymaga, aby towary używane były nabyte od podmiotów wymienionych w cyt. wyżej art. 120 ust. 10 ustawy.

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy uznać, że Wnioskodawca będzie miał prawo przy sprzedaży przedmiotowego samochodu do zastosowania procedury opodatkowania marży. Spełnione będą bowiem przesłanki pozwalające na jej zastosowanie, tj. samochód będący przedmiotem wniosku spełnia definicję towaru używanego w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy i Wnioskodawca nabył go od jednego z podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy w celu dalszej odsprzedaży. Tym samym Wnioskodawca wypełni dyspozycje wynikające z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług pozwalające na zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania przy sprzedaży samochodu, o którym mowa we wniosku.

Ad. 1

Podsumowując, przy sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca będzie mógł zastosować szczególną procedurę opodatkowania dostawy towarów używanych VAT-marża, przewidzianą w art. 120 ust. 4 ustawy.

Ad. 2

Jak wcześniej wskazano, do sprzedaży samochodu będącego przedmiotem wniosku nie będzie miało zastosowanie zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem samochód ten nie był wykorzystywany wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT. W przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie procedura VAT-marża.

Wobec powyższego, z uwagi na fakt, że sprzedaż samochodu opisanego we wniosku jest objęta procedurą VAT-marżą, podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru (kwota sprzedaży), a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku, tj. kwota marży pomniejszona o kwotę 23%. Tym samym, przy sprzedaży przedmiotowego samochodu należy ująć podatek VAT w wysokości 23% od marży.

Ponadto, tut. Organ wyjaśnia, że przy sprzedaży przedmiotowego samochodu nie będzie miał zastosowania przepis art. 120 ust. 5 ustawy, który umożliwia, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczanie marży jako różnicy pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich – bowiem przepis ten odnosi się wyłącznie do dostaw przedmiotów kolekcjonerskich, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r., poz. 2024), obowiązującej od dnia 1 stycznia 2017 r., obowiązywanie stawki podatku od towarów i usług w wysokości 23% zostało przedłużone do końca 2018 r.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.