Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-2-1.4514.646.2016.1.ASz
z 23 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, ze zm.) oraz § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura – 23 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2016 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: Wnioskodawca), a także wspólnikiem spółki kapitałowej prawa handlowego (dalej: Spółka) będącej zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W przyszłości Spółka, w ramach prowadzonej działalności, zamierza udzielać pożyczek, w tym na rzecz swoich wspólników. Możliwe jest, że Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową. Pożyczki mogą być zatem udzielone zarówno przez Spółkę działającą w formie spółki kapitałowej, jak również w formie spółki komandytowej.

Przedmiotem działalności Spółki jest m.in.:

• działalność holdingów finansowych;
• pozostałe pośrednictwo pieniężne;
• leasing finansowy;
• pozostałe formy udzielania kredytów;
• pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
• kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek;
• wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi;
• zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie;
• działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych;
• pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności.
  
  

Pożyczki, które zostaną udzielone przez Spółkę będą pożyczkami odpłatnymi. Wynagrodzeniem Spółki z tytułu udzielonych pożyczek będzie oprocentowanie, ustalone na warunkach rynkowych. Spółka zakwalifikuje udzielenie pożyczek jako czynności wchodzące w zakres jej działalności gospodarczej i w konsekwencji podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie, w odniesieniu do pożyczek, Spółka zastosuje zwolnienie z tego podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy pożyczki udzielone Wnioskodawcy przez Spółkę, zarówno działającą w formie spółki kapitałowej, jak i w formie spółki komandytowej, będą opodatkowane po stronie Wnioskodawcy podatkiem od czynności cywilnoprawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, pożyczki udzielone Wnioskodawcy przez Spółkę, zarówno działającą w formie spółki kapitałowej, jak i w formie spółki komandytowej, nie będą opodatkowane po stronie Wnioskodawcy, podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca powołał przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w myśl którego opodatkowaniu tym podatkiem podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Natomiast w myśl art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, ze zm.) przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Z kolei, zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z pewnymi wyjątkami niemającymi zastosowania w niniejszym przypadku).

W świetle powyższego, według Wnioskodawcy, należy uznać, że umowy pożyczki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych po stronie pożyczkobiorcy, o ile pożyczkodawca jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług, bądź zwolniony z podatku od towarów i usług w związku z udzieleniem pożyczki/pożyczek. W kontekście powyższego istotne jest, że Spółka (pożyczkodawca) zakwalifikuje udzielenie pożyczek jako czynności wchodzące w zakres jej działalności gospodarczej i w konsekwencji podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stosując zwolnienie z tego podatku).

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, w świetle art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pożyczki udzielone na rzecz Wnioskodawcy nie będą podlegały opodatkowaniu tym podatkiem i w związku z tym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych z tytułu otrzymania pożyczek.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytoczył szereg interpretacji indywidualnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z wolą wyrażoną w części A.1 wniosku, gdzie w poz. 8 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek od czynności cywilnoprawnych – jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – wspólnik Spółki kapitałowej prawa handlowego (dalej: Spółka), będącej zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – zamierza w przyszłości zaciągnąć pożyczki od tejże Spółki. Możliwe jest, że Spółka zostanie przekształcona w spółkę komandytową. Pożyczki mogą być zatem udzielone zarówno przez Spółkę działającą w formie spółki kapitałowej, jak również w formie spółki komandytowej. Pożyczki, które zostaną udzielone przez Spółkę będą pożyczkami odpłatnymi. Wynagrodzeniem Spółki z tytułu udzielonych pożyczek będzie oprocentowanie, ustalone na warunkach rynkowych. Spółka zakwalifikuje udzielenie pożyczek jako czynności wchodzące w zakres jej działalności gospodarczej i w konsekwencji podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie, w odniesieniu do pożyczek, Spółka zastosuje zwolnienie z tego podatku.

Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca − opisane we wniosku pożyczki – udzielone przez Spółkę kapitałową bądź komandytową podlegać będą uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako takie zwolnione będą z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawierania opisanych we wniosku umów pożyczek, nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania(art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.