Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.870.2016.2.RR
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zawarciem umowy pożyczki pomiędzy Spółką a wspólnikiem – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej został złożony ww. wniosek z dnia 26 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z zawarciem umowy pożyczki pomiędzy Spółką a wspólnikiem.

Pismem z dnia 10 listopada 2016 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.951.2016.1.AR Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) przekazał powyższy wniosek, celem załatwienia zgodnie z właściwością, stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi. Przedmiotowy wniosek wpłynął do tutejszego Organu w dniu 17 listopada 2016 r.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 5 pkt 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów, pismem z dnia 23 grudnia 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.870.2016.1.RR (doręczonym w dniu 29 grudnia 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 9 stycznia 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 4 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W związku z niemożnością otrzymania finansowania zewnętrznego (kredyt, pożyczka w banku) wspólnik Wnioskodawcy zaciągnął pożyczkę gotówkową w banku i całą uzyskaną kwotę wniósł do Spółki na podstawie umowy pożyczki. Umowa pożyczki między wspólnikiem a Wnioskodawcą jest spłacana na podstawie harmonogramu załączonego przez bank do umowy pożyczki między wspólnikiem a bankiem, w którym to harmonogramie bank zawarł zarówno raty kapitałowe, jak i raty odsetkowe. Wnioskodawca wskazuje, że pożyczka ta nie jest w żaden sposób dodatkowo oprocentowana, co oznacza, że wspólnik z tytułu tej pożyczki nie czerpie żadnych korzyści finansowych.

W piśmie z dnia 3 stycznia 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że występuje w charakterze płatnika dlatego, że zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odsetek od pożyczki, którą wspólnik udzielił Wnioskodawcy regulowany jest przez Niego na rzecz urzędu skarbowego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest polskim rezydentem podatkowym, mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wspólnik jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca nie ma zdolności kredytowej, nie otrzyma od banku pożyczki ani kredytu, dlatego też wspólnik jako osoba fizyczna zaciągnął pożyczkę w banku. Całą otrzymaną z banku kwotę pożyczki wpłacił na konto Spółki, z którą zawarł umowę pożyczki, co w skrócie oznacza, że wspólnik zaciągnął pożyczkę w banku, gdzie występuje jako pożyczkobiorca, następnie wpłacił całą kwotę na konto Spółki, z którą zawarł umowę pożyczki, gdzie występuje jako pożyczkodawca. W sprawie nie nastąpiła zmiana dłużnika wobec banku, nadal jest nim wspólnik. W sprawie nie mamy do czynienia z przejęciem przez Wnioskodawcę zobowiązania wspólnika wobec banku, to wspólnik reguluje zobowiązanie wobec banku jako osoba fizyczna.

Środki finansowe na pokrycie pożyczki i odsetek wobec banku przelewa wspólnik ze swojego prywatnego rachunku bankowego. Wspólnik nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek. Pomiędzy Wnioskodawcą a wspólnikiem została zawarta umowa pożyczki i jej postanowienia są następujące: pożyczkodawca (wspólnik) zobowiązuje się udzielić pożyczkobiorcy (Wnioskodawcy) pożyczki w kwocie: 40 000 zł na sfinansowanie bieżącej działalności Wnioskodawcy (pożyczkobiorcy). W związku z faktem, że na potrzeby udzielenia pożyczki została zaciągnięta przez pożyczkodawcę (wspólnika) pożyczka gotówkowa w banku – umowa pożyczki nr … stanowi załącznik nr 1 do umowy i w całości została wniesiona do Spółki, Spółka zobowiązuje się do pokrycia wszelkich kosztów związanych z jej zaciągnięciem. Pożyczka będzie spłacana w ratach miesięcznych zgodnie z harmonogramem wystawionym przez bank, stanowiącym załącznik nr 2 do umowy, w kwocie: 1 084 zł 67 gr, z czego kwota: 833 zł 34 gr stanowi ratę kapitałową, a kwota 251 zł 33 gr stanowi kwotę odsetek. Raty miesięczne będą wpłacane na rachunek pożyczkodawcy (wspólnika) 6 dnia każdego miesiąca, poczynając od ... do dnia ..., który to dzień jest datą, do której pożyczkobiorca (Wnioskodawca) zobowiązany jest dokonać zwrotu pożyczki wraz z odsetkami. W przypadku wcześniejszej spłaty pożyczki gotówkowej zaciągniętej w banku, pożyczkodawca (wspólnik) zobowiązuje się do niezwłocznego poinformowania o tym fakcie pożyczkobiorcę (Wnioskodawcę). Pożyczkodawca (wspólnik) zobowiązany jest do dostarczania pożyczkobiorcy (Wnioskodawcy) informacji w przypadku każdej zmiany w harmonogramie spłat otrzymanym z banku. Oprócz odsetek naliczanych przez bank, wspólnik nie otrzymuje żadnych innych odsetek. Nie ma możliwości, żeby wspólnik nie otrzymał odsetek z tytułu udzielonej Wnioskodawcy pożyczki, gdyż są to odsetki naliczone przez bank, w którym wspólnik otrzymał pożyczkę gotówkową. Wspólnik nie otrzymuje od Spółki żadnych dodatkowych profitów z tytułu udzielenia jej pożyczki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawca słusznie nalicza 19% zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu odsetek od umowy pożyczki zawartej między Wnioskodawcą a wspólnikiem i odprowadza go do urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), odsetki od pożyczki nie stanowią przychodu wspólnika, gdyż w całości przekazywane są do banku, w którym wspólnik zaciągnął pożyczkę gotówkową i nie stanowią dla wspólnika przychodów z tytułu kapitałów pieniężnych (art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W związku z powyższym nie powinny podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Instytucję pożyczki regulują przepisy art. 720-724 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016, poz. 380, z późn. zm.).

Umowa pożyczki jest – zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego – umową konsensualną, tj. dochodzącą do skutku poprzez samo porozumienie stron, oraz umową dwustronnie zobowiązującą. W sytuacji gdy strony zawarły umowę pożyczki z zastrzeżeniem odpowiedniego wynagrodzenia na rzecz pożyczkodawcy, po stronie biorącego pożyczkę pojawia się obowiązek zapłaty odsetek. Odsetki bowiem stanowią typowe, należne dającemu pożyczkę, wynagrodzenie.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14–15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnym źródłem przychodów są m.in. określone w art. 10 ust. 1 pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się odsetki od pożyczek.

Stosownie do treści art. 30a ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od uzyskanych dochodów (przychodów) – z odsetek od pożyczek, z wyjątkiem gdy udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej – pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Zgodnie z art. 30a ust. 6 ww. ustawy, zryczałtowany podatek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1-4 oraz pkt 6, 8 i 9, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 5 pkt 1 i 4, ust. 5a, 5d i 5e.

Z treści powyższych przepisów wynika, że odsetki od pożyczek zaliczane są do źródła przychodów z kapitałów pieniężnych. Wyjątek stanowi tylko taka sytuacja, w której udzielanie pożyczek jest przedmiotem działalności gospodarczej, a czynności te stanowią realizację przedmiotu działalności. Przychody (dochody) uzyskane z tego tytułu nie podlegają wówczas opodatkowaniu na podstawie art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1 (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej), są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10.

Stosownie natomiast do treści art. 42 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że wspólnik Wnioskodawcy zaciągnął pożyczkę gotówkową w banku i całą uzyskaną kwotę wniósł do Spółki na podstawie umowy pożyczki. Umowa pożyczki między wspólnikiem a Wnioskodawcą jest spłacana na podstawie harmonogramu załączonego przez bank do umowy pożyczki między wspólnikiem a bankiem, w którym to harmonogramie bank zawarł zarówno raty kapitałowe, jak i raty odsetkowe. Raty miesięczne są wpłacane na rachunek pożyczkodawcy (wspólnika). Oprócz odsetek naliczanych przez bank, wspólnik nie otrzymuje od Wnioskodawcy żadnych innych odsetek oraz dodatkowych profitów z tytułu udzielenia Mu pożyczki. Wspólnik nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego uznać należy, że w związku z zawarciem umowy pożyczki pomiędzy wspólnikiem a Wnioskodawcą, w sytuacji gdy wspólnik jest osobą nieprowadzącą działalności gospodarczej, której przedmiotem jest udzielanie pożyczek, to odsetki od tych pożyczek, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowią przychód z kapitałów pieniężnych opodatkowany – stosownie do art. 30a ust. 1 pkt 1 tej ustawy – 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym bez pomniejszania przychodu o koszty uzyskania. Jednocześnie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy wypłacającemu przedmiotowe odsetki, ciążą obowiązki płatnika wynikające z przytoczonych wyżej przepisów art. 41 ust. 4, art. 42 ust. 1 i art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest pobrać od wypłaconych (postawionych do dyspozycji pożyczkodawcy) odsetek zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 19% przychodu i przekazać, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania oraz przesłać deklarację roczną o zryczałtowanym podatku dochodowym (PIT-8AR), zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpi wypłata (postawienie do dyspozycji) odsetek.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.