Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1079.2016.1.AB
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 grudnia 2016 r., który w tym samym dniu wpłynął do Organu za pośrednictwem platformy e-puap, uzupełnionym 23 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na spłatę rat leasingowych w ramach umowy leasingu finansowego gruntów i nieruchomości, będących uprzednio własnością Spółki, można kwalifikować do wydatków ponoszonych tytułem najmu i dzierżawy, a tym samym będących podstawą do ustalenia limitu maksymalnej pomocy publicznej określającej poziom zwolnienia dochodu Spółki z działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. za pośrednictwem platformy e-puap wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na spłatę rat leasingowych w ramach umowy leasingu finansowego gruntów i nieruchomości, będących uprzednio własnością Spółki, można kwalifikować do wydatków ponoszonych tytułem najmu i dzierżawy, a tym samym będących podstawą do ustalenia limitu maksymalnej pomocy publicznej określającej poziom zwolnienia dochodu Spółki z działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) w dniu 21 grudnia 2012 r. uzyskał Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Spółka należy do Grupy Kapitałowej X i została powołana w celu m.in. świadczenia wysokiej jakości kompleksowej obsługi logistycznej i magazynowej przy wykorzystaniu nowoczesnych metod zarządzania i technologii IT.

Zgodnie z treścią Zezwolenia Spółka uzyskała zgodę na prowadzenie działalności na terenie SSE, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie SSE określonych w następujących pozycjach PKWiU Głównego Urzędu Statystycznego m.in.:

• Transport drogowy towarów (klasa 49.41);
• Magazynowanie i przechowywanie towarów (klasa 52.10) z wyłączeniem podkategorii 52.10.13 - magazynowanie i przechowywanie ziaren zbóż, a także z wyłączeniem działalności gospodarczej na której prowadzenie jest wymagane posiadanie koncesji zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy prawo energetyczne;
• Usługi wspomagające transport lądowy (52.21) z wyłączeniem podkategorii 52.21.25 - usługi holowania w transporcie drogowym.
  
  

Spółka jest dużym przedsiębiorcą, w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

W ramach realizacji warunków do udzielenia pomocy Spółka poniosła wydatki na zakup gruntów i nakłady budowlane na budynki i budowle, poniesione w okresie inwestowania. Zrealizowane przez Spółkę inwestycje zostały następnie przeniesione z inwestycji na aktywa oraz ujęte w prowadzonej w Spółce ewidencji środków trwałych.

Spółka zamierza dokonać podziału posiadanej nieruchomości gruntowej, a następnie w odniesieniu do tak wydzielonej części przeprowadzić transakcję tzw. leasingu zwrotnego, tj. dokona sprzedaży firmie leasingowej i na podstawie umowy leasingowej (leasing finansowy) będzie ją dalej wykorzystywać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza przeprowadzić transakcję leasingu zwrotnego gruntu i naniesień (budynków i budowli) przed upływem:

1. 5 letniego okresu, o którym mowa w § 6 Rozporządzenia oraz
2. okresu ponoszenia wydatków kwalifikowanych wskazanych w zezwoleniu.
   
   

W tym celu Spółka wystąpiła do Zarządu SSE z wnioskiem o zmianę zezwolenia, wskazując, że wydatki inwestycyjne w kwocie wynikającej z zezwolenia Spółka poniosła na ruchomy majątek trwały oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym oraz będzie ponosiła wydatki inwestycyjne w postaci kosztów leasingu do czasu upływu nowego terminu ponoszenia wydatków kwalifikowanych.

Umowa leasingu nieruchomości zostanie zawarta na czas oznaczony, nie krótszy niż 10 lat. Odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie leasingu dokonywać będzie Spółka, zgodnie z art. 17f ust. 1 ustawy o PDOP. Spółka w ramach planowanej transakcji nie zbędzie rozmieszczonych w użytkowanych pomieszczeniach maszyn i innych urządzeń, które nadal będą wykorzystywane do prowadzenia działalności w zakresie udzielonego jej zezwolenia strefowego. Zmiana formy prawnej użytkowania nieruchomości z własności na umowę leasingu finansowego nie spowoduje cofnięcia Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w ramach SSE. Nie spowoduje to także zmiany kwalifikacji poniesionych przez Spółkę wydatków na nabycie majątku ruchomego oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym. W odniesieniu natomiast do pozostałej części nieruchomości, która zostanie objęta leasingiem zwrotnym nastąpi zmiana kwalifikacji wydatków inwestycyjnych z wydatków na nabycie na koszty ponoszone z tytułu umowy leasingu. Jako że kwota przyznanej pomocy publicznej przed dokonaniem planowanej transakcji nie przekroczy kwoty maksymalnej pomocy publicznej skalkulowanej w oparciu o ruchomy majątek trwały oraz tę część nieruchomości, która nie zostanie objęta leasingiem zwrotnym, zmiana zezwolenia nie spowoduje konieczności korekty wcześniejszych rozliczeń w zakresie w jakim art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, zwalnia określony dochód z opodatkowania.

Według informacji posiadanych przez Spółkę czynności planowane do podjęcia przez Spółkę nie będą skutkować cofnięciem zezwolenia Spółce na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na spłatę rat leasingowych w ramach umowy leasingu finansowego gruntów i nieruchomości będących uprzednio własnością Spółki, na gruncie § 6 ust. 1 pkt 5 Rozporządzenia RM, można kwalifikować analogicznie do wydatków ponoszonych tytułem najmu i dzierżawy, a tym samym będących podstawą do ustalenia limitu maksymalnej pomocy publicznej określającej poziom zwolnienia dochodu Spółki z działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę na spłatę rat leasingowych w ramach umowy leasingu finansowego gruntów i nieruchomości będących uprzednio własnością Spółki, na gruncie § 6 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465, dalej: „rozporządzenie RM”), można kwalifikować analogicznie do wydatków ponoszonych tytułem najmu i dzierżawy, a tym samym będących podstawą do ustalenia limitu maksymalnej pomocy publicznej określającej poziom zwolnienia dochodu Spółki z działalności strefowej w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

Zgodnie z treścią § 6 ust. 1 rozporządzenia RM, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące m.in.:

(…)

5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;

6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Jak wynika, z powyższego mimo, że przepis § 6 ust.1 pkt 5 rozporządzenia RM, stanowi wyłącznie o najmie i dzierżawie gruntów, budynków i budowli, to w kontekście całości regulacji zawartych w ww. rozporządzeniu leasing powinien być traktowany również jako jedna z tych form prawnych. Warto wskazać, że § 6 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia RM, wyraźnie stanowi, że w zakresie leasingu ruchomości, a więc kosztów poniesionych na nabycie aktywów wynajętych albo wydzierżawionych innych niż grunty, budynki i budowle, koszty te będą objęte pomocą jedynie wtedy, gdy ten najem albo dzierżawa ma postać leasingu finansowego, a w umowie zostało zawarte zobowiązanie do nabycia aktywów z chwilą upływu okresu najmu albo dzierżawy. Co więcej, do wniosków podobnych prowadzi również analiza postanowień wytycznych w sprawie pomocy regionalnej na lata 2014-2020 (2013/C 209/01) oraz treść krajowych wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach funduszy strukturalnych, które wprost wymieniają leasing jako jedną z form finansowania wydatków kwalifikowanych. Zgodnie z tymi zapisami wskazanie, że koszty dzierżawy, czy najmu ruchomości (instalacji lub maszyn) powinny mieć formę leasingu finansowego stanowi swoiste zawężenie katalogu kosztów kwalifikowanych podczas gdy w przypadku nieruchomości takiego zawężenia nie ma, co powoduje, że najem i dzierżawę rozumieć należy w sposób szeroki.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki jedynym warunkiem decydującym o wystąpieniu kosztu kwalifikowanego, jest czas trwania umowy najmu/dzierżawy/leasingu (tj. co najmniej pięcioletni), liczony od przewidywanego terminu zakończenia projektu inwestycyjnego. Nie ma natomiast znaczenia nawet rodzaj leasingu (operacyjny, czy finansowy).

Stanowisko takie potwierdzają również organy podatkowe np. w interpretacjach wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 1 sierpnia 2008 r., Znak: IP-PB3-423-775/08-2/KB,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 czerwca 2013 r., Znak: ILPB3/423-124/13-4/AO.
  
  

W konsekwencji, na gruncie ww. rozporządzenia RM, leasing jest formą najmu/dzierżawy co powoduje, że wydatki z nim związane, mogą stanowić koszty kwalifikowane, pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy twa co najmniej pięć lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców co najmniej trzy lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1, 2, 4, 5 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.