INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) po ponownym rozpatrzeniu, w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 111/11, wniosku z dnia 29 lipca 2010 r. (data wpływu do Organu 29 lipca 2010 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione w ww. wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2010 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania na podstawie tzw. ulgi meldunkowej przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego .

W dniu 22 października 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów wydał indywidualną interpretację Znak: IBPB II/2/415-844/10/HSt, w której uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że wnioskodawca nie spełnia wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy co oznacza, że brak jest podstaw do uznania, że wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Pismem z dnia 28 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 04 listopada 2010 r.) wniesiono wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, na które udzielono odpowiedzi pismem z dnia 30 listopada 2010 r. Znak: IBPB II/2/415W-70/10/HSt odmawiając zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa skutecznie doręczono w dniu 06 grudnia 2010 r.

Pismem z dnia 23 grudnia 2010 r. (data wpływu do tut. Biura – 30 grudnia 2010 r. wniesiono skargę na ww. interpretację indywidualną.

Pismem z dnia 31 stycznia 2010 r. Znak: IBPB II/2/4160-61/10/HSt, IBRP/007-520/10 Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na skargę przesyłając ją wraz z aktami sprawy do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 111/11 uchylił zaskarżoną interpretację. Prawomocny wyrok po wycofaniu przez Organ skargi kasacyjnej wpłynął do tut. Biura w dniu 17 stycznia 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 16 lutego 2010 r. wnioskodawca wspólnie z żoną sprzedał lokal mieszkalny o pow. 50,95 m2 będący ich wspólną własnością, co zostało udokumentowane aktem notarialnym. Lokal ten stanowiący odrębną nieruchomość małżonkowie nabyli w dniu 21 listopada 2007 r. umową ustanowienia odrębnej własności lokalu i przeniesienia własności lokalu, co również zostało udokumentowane aktem notarialnym. W mieszkaniu tym wnioskodawca nie był zameldowany przez okres 12 miesięcy, natomiast warunek ten spełniła jego żona, która była zameldowana w przedmiotowym lokalu od dnia 16 maja 1994 r. do dnia 25 lutego 2010 r.

Ustawa mówi, że warunkiem skorzystania z ulgi meldunkowej jest złożenie właściwemu organowi podatkowemu, w terminie 14 dni od daty zbycia nieruchomości, oświadczenia o wymaganym zameldowaniu w danej nieruchomości, co uczyniła żona wnioskodawcy w dniu 24 lutego 2010 r.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w stanie prawnym na dzień 31 grudnia 2008 r., dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych nabytych w latach 2007-2008 (o ile sprzedaż ta ma miejsce przed upływem pięciu lat licząc od końca roku, w którym nieruchomość taką lub prawo nabyto) może być zwolniony z podatku w sytuacji, gdy w nieruchomości tej podatnik był zameldowany na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia (art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy) na podstawie tzw. ulgi meldunkowej, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22. Przepisy określające powyższe zwolnienie wskazują, że ma ono zastosowanie łącznie do obojga małżonków (art. 21 ust. 22 ww. ustawy).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zameldowanie w danej nieruchomości przez co najmniej rok czasu przez jednego małżonka uprawnia do skorzystania z ulgi także drugiego małżonka, który w niej nie był zameldowany...
2. Czy sprzedaż przez małżonków nieruchomości nabytej w latach 2007-2008 jest zwolniona z podatku dochodowego, jeżeli chociażby jeden z tych małżonków był w niej zameldowany na okres co najmniej 12 miesięcy przed datą zbycia...
3. Czy dochód w części przypadającej na tego drugiego małżonka należy opodatkować podatkiem dochodowym...
4. Czy interpretacja ustawy mówiąca, że każdy małżonek osobno musi spełnić warunki ulgi meldunkowej oznacza, iż art. 21 ust. 22 ustawy jest zbędny...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, zameldowanie w danej nieruchomości przez co najmniej rok czasu przez jednego małżonka uprawnia do skorzystania z ulgi także drugiego małżonka, który nie był w niej zameldowany, gdyż w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaznaczono, że przepisy te obowiązują z zastrzeżeniem ust. 21, który to stanowi, iż ulga ma zastosowanie do obojga małżonków łącznie. Wnioskodawca twierdzi, że skoro w jego przypadku warunek ten spełniła jego żona, także on może skorzystać z tzw. ulgi meldunkowej.

Wnioskodawca uważa, że sprzedaż przez małżonków nieruchomości nabytej w latach 2007-2008 jest zwolniona z podatku dochodowego, jeśli chociażby jeden z nich był w niej zameldowany na okres co najmniej 12 miesięcy przed datą zbycia, gdyż w myśl ww. przepisów zastosowanie ulgi meldunkowej zwalnia podatnika z obowiązku zapłaty podatku dochodowego ze sprzedaży mieszkania, a spełnienie warunku do skorzystania z ulgi meldunkowej ma zastosowanie do obojga małżonków łącznie. Zdaniem wnioskodawcy oznacza to, że skoro warunek ten spełnia jego żona, to przy sprzedaży nieruchomości również on może skorzystać z tzw. ulgi meldunkowej.

Wnioskodawca nie zgadza się z tym, że dochód ze sprzedaży nieruchomości w części przypadającej na drugiego małżonka należy opodatkować podatkiem dochodowym, gdyż spełnienie warunku do skorzystania z ulgi meldunkowej ma zastosowanie do obojga małżonków łącznie, czyli wystarczy, iż jeden z nich spełnia te warunki.

Zdaniem wnioskodawcy, interpretacja ustawy mówiąca, że każdy małżonek osobno musi spełnić warunki ulgi meldunkowej oznacza, iż art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zbędny, a żaden przepis prawa nie może być zbędny i czemuś ma służyć. Art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, kiedy taka ulga ma zastosowanie dla podatnika. Gdyby nie było zastrzeżenia w postaci ust. 21 interpretacja mówiąca, że każdy małżonek osobno musi spełnić wskazane warunki by skorzystać z tzw. ulgi meldunkowej byłaby prawidłowa. Natomiast ust. 21 ma na celu zmianę tej nieprawidłowej interpretacji. Stąd wnioskodawca wprost wnioskuje, że wprowadzono go celem zmiany tej interpretacji. Według wnioskodawcy, prawidłowa interpretacja tych przepisów łącznie powinna być następująca: spełnienie warunków do zastosowania ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków uprawnia do skorzystania z niej również drugiego małżonka. Inna interpretacja oznaczałaby zdaniem wnioskodawcy, że art. 21 ust. 22 ustawy jest zbędny.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 22 października 2010 r. Znak: IBPB II/2/415-844/10/HSt Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe stwierdzając, że wnioskodawca nie spełnia wymaganego przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunku dwunastomiesięcznego okresu zameldowania na pobyt stały, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy co oznacza, że brak jest podstaw do uznania, że wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej.

Wnioskodawca zaskarżył, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zarzucając, iż jest ona niezgodna z prawem.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach prawomocnym wyrokiem z dnia 20 kwietnia 2011 r. sygn. akt I SA/Gl 111/11 uchylił ww. interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 22 października 2010 r. Sąd skupił uwagę na dokonaniu prawidłowej wykładni stosowania ulgi przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do dochodu uzyskanego przez małżonków ze zbycia lokalu mieszkalnego, w którym tylko jeden z nich był zameldowany przez okres 12 miesięcy.

Sąd zaznaczył, że wspomniany art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) ustawy podatkowej stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, jeżeli podatnik był zameldowany w tym lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22. Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 21 tejże ustawy zwolnienie, o którym mowa wyżej ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. W myśl natomiast art. 21 ust. 22 ustawy powyższe zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Zdaniem Sądu, warunkiem omawianego zwolnienia podatkowego jest zatem zameldowanie zbywcy w sprzedawanym lokalu na okres co najmniej 12 miesięcy. Wymóg zameldowania odnosi się do podatnika, którym na mocy art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest osoba fizyczna. Nie zmienia ona swojego statusu poprzez zawarcie związku małżeńskiego – każdy z małżonków jest odrębnym podmiotem podatku (art. 6 ust. 1 ustawy podatkowej), każdy z nich odrębnie osiąga dochód a zatem, odrębnie u każdego z nich zachodzi zdarzenie powodujące powstanie stosunku podatkowoprawnego. Również odrębnie w odniesieniu do każdego z nich ustalane jest prawo dokonywania różnego rodzaju odliczeń czy zwolnień zmniejszających podstawę opodatkowania.

W ocenie Sądu, jak wykazano powyżej, podatnikiem jest każdy z małżonków odrębnie, a zatem – gdyby ustawodawca nie wprowadził regulacji zawartej w art. 21 ust. 22 ustawy podatkowej – nie budziłoby wątpliwości, że powyższe zwolnienie podatkowe ma zastosowanie jedynie do tego z nich, który był zameldowany w lokalu mieszkalnym na okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed odpłatnym zbycie. Warunkiem zaś skorzystania ze zwolnienia przez obydwoje małżonków byłoby zameldowanie każdego z nich przez wskazany powyżej okres.

Zdaniem Sądu za nieuprawnione uznać należy przedstawione przez organ interpretacyjny „odkodowanie” normy zawartej w art. 21 ust. 22 ustawy podatkowej. Stanowi on, że ulga meldunkowa ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków. Przyjęta przez organ podatkowy teza, iż we wskazanym przepisie ustawodawca „zezwolił” małżonkowi zameldowanemu w lokalu na skorzystanie z omawianej ulgi nawet wtedy, gdy drugi z małżonków nie był tam zameldowany pozostaje w sprzeczności z językową wykładnią wyrażenia „łącznie”. W tej sytuacji w ocenie Sądu zaakceptowanie wykładni prezentowanej przez Ministra Finansów oznaczałoby w istocie, że dodanie przez ustawodawcę do ustawy przepisu art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych było całkowicie zbędne. Negując dopuszczalność ustalania znaczenia normy prawnej, przy którym pewne jej zwroty traktowane są jako zbędne, zakwestionować należy określenie przez organ interpretacyjny uprawnień małżonków z pominięciem treści art. 21 ust. 22 ustawy podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości (w tym lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość),
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż wnioskodawca wspólnie z żoną w 2007 r. na prawach ustawowej wspólności majątkowej nabył lokal mieszkalny stanowiący odrębną własność. W dniu 16 lutego 2010 r. ww. lokal mieszkalny małżonkowie sprzedali.

Z uwagi na fakt, iż nabycie lokalu mieszkalnego miało miejsce w 2007 r., dokonując oceny skutków sprzedaży przedmiotowego lokalu mieszkalnego należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 06 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 01 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć np. prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości czy koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia zmniejszają przychód.

Natomiast koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ustawy).

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

-jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy.

Zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika – art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 01 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego, zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,
• terminowe złożenie oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia; w przypadku uzyskania tego rodzaju przychodu w 2010 r. najpóźniej do 30 kwietnia 2011 r.
  
  

Jeżeli zatem zostaną spełnione powyższe warunki podatnikowi przysługuje prawo do zwolnienia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w trybie art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy (tzw. ulga meldunkowa).

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ww. ustawy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków co w konsekwencji oznacza, że spełnienie przez jednego z małżonków niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej warunku zameldowania na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Jednocześnie podkreślić należy, że warunek złożenia w ustawowym terminie oświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy dla skorzystania z ulgi meldunkowej przez oboje małżonków jest spełniony, w przypadku złożenia przedmiotowego oświadczenia przez małżonka spełniającego te warunki.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, iż żona wnioskodawcy była w przedmiotowym lokalu mieszkalnym zameldowana na pobyt stały w okresie od dnia 16 maja 1994 r. do dnia 25 lutego 2010 r., a więc przez okres dłuższy niż 12 miesięcy, natomiast wnioskodawca nie był w nim zameldowany. Żona wnioskodawcy w dniu 24 lutego w 2010 r. złożyła właściwemu organowi podatkowemu oświadczenie o spełnieniu warunków do zwolnienia.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie stwierdzić należy, iż dla skorzystania z przewidzianego przepisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy zwolnienia od podatku przez oboje małżonków wystarczającym jest, że warunek zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu przez okres 12 miesięcy spełnia tylko jeden z małżonków. W przedmiotowej sprawie warunek zameldowania przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu mieszkalnym został spełniony przez żonę wnioskodawcy, która również w ustawowym terminie złożyła oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ww. ustawy. Zatem o ile zameldowanie żony było zameldowaniem na pobyt stały, to mimo iż warunek zameldowania spełniła tylko żona wnioskodawcy, to mając na uwadze, że prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej przysługuje również współmałżonkowi, który tego warunku nie spełnił należy uznać, że wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z ulgi meldunkowej .

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.