Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-3.4012.126.2017.1.EB
z 16 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu niezabudowanego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży działek gruntu niezabudowanego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

W dniu 26 stycznia 2010 r. złożył Pan wniosek do Dyrektora Izby Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych. W dniu 22 kwietnia 2010 r. została wydana interpretacja znak: (…), w której organ uznał stanowisko za prawidłowe. Z uwagi na zmianę przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku terenów budowlanych i wprowadzenia do ustawy definicji terenów budowlanych – należy uznać, że ww. interpretacja indywidualna wygasła, a tym samym przestała chronić Pana od negatywnych skutków podatkowych. Z uwagi na powyższe koniecznym stało się wystąpienie o interpretację indywidualną uwzględniającą obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W ramach wspólności małżeńskiej majątkowej 9 kwietnia 2004 r., (tj. wraz z żoną), aktem notarialnym nabył Pan do majątku osobistego nieruchomość rolną niezabudowaną o numerze ewidencyjnym 225/2 (głównie grunty kl. VI i częściowo las), o powierzchni 1,3 ha, położoną na obszarze Gminy S., z zamiarem wybudowania domu. W tamtym czasie nieruchomość ta nie była wykorzystywana do produkcji rolnej, nie występowano o dopłaty.

W dniu 29 grudnia 2004 r. Rada Gminy przyjęła „Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego gminy S.”, zgodnie z którym nabyta przez Pana nieruchomość rolna znalazła się na terenie zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej. Plan określał również granice podziału nieruchomości na działki budowalne, wydzielał drogę dojazdową oraz określał warunki zabudowy.

Realizując zaspokojenie własnych potrzeb bytowych, tj. budowy domu rodzinnego, w maju 2009 r. Pan (wraz z żoną), podjął czynności związane z rozpoczęciem budowy domu, którego budowę planowano sfinansować z posiadanych środków pieniężnych oraz ze środków uzyskanych ze sprzedaży działek powstałych w wyniku podzielenia ww. nieruchomości rolnej. Na Pana wniosek złożony 26 maja 2009 r. w przedmiocie uzgodnienia wstępnego projektu podziału działki nr 225/2 zgodnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, Urząd Gminy 2 czerwca 2009 r. wydał postanowienie pozytywnie opiniujące wstępny projekt podziału, a 25 sierpnia 2009 r. Wójt Gminy decyzją z dnia 25 sierpnia 2009 r. zatwierdził podział nieruchomości na działki:

• od nr 225/24 do nr 225/29 – położone w strefie oznaczonej symbolem III MN-1, tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej wolnostojącej,
• nr 225/30 – położona w strefie oznaczonej symbolem III KDW, tj. ulica wewnętrzna, która świadczyć będzie służebność dojścia i dojazdu do wydzielonych działek gruntu,
• od nr 225/31 do nr 225/32 – położone w strefie oznaczonej symbolem III KK-1, tj. rezerwa pod poszerzenie istniejącej drogi gminnej.

Na Pana wniosek z 24 lipca 2009 r. Starostwo Powiatowe decyzją z 28 sierpnia 2009 r. zatwierdziło projekt budowlany i udzieliło pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego wg. projektu gotowego wraz z przyłączami w obrębie geodezyjnym S. nr działki 225/2. W dniu 29 czerwca 2010 r. nastąpiła zmiana decyzji, uwzględniająca podziały działek i wynikające ze zmiany w projekcie zagospodarowania i numeracji działek, decyzja po zmianie dotyczyła domu i przyłączy dla działki 225/27. We wrześniu 2009 r. rozpoczął Pan budowę domu jednorodzinnego wolnostojącego na jednej z wydzielonych działek oznaczonej nr 225/27. Ponieważ posiadane przez Pana oszczędności wystarczyły na wybudowanie domu w stanie surowym otwartym oraz na wykonanie przyłączy wodociągowych, 16 lipca 2010 r. sprzedał Pan niezabudowaną działkę gruntu nr 225/30 położoną w S. Uzyskane środki pieniężne zostały przeznaczone na zakończenie inwestycji, tj. dokończenie budowy domu i wykonanie pozostałego uzbrojenia terenu dla działki 225/27. Zawiadomienie o zamiarze przystąpienia do użytkowania ww. budynku mieszkalnego jednorodzinnego z przyłączami złożył Pan do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w listopadzie 2010 r. W 2012 r., za zgodą Starostwa Powiatowego, wybudował Pan budynek gospodarczy (drewutnię).

Kierując się stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej wyrażonym w ww. interpretacji indywidualnej z 20 września 2016 r., sprzedał Pan działkę nr 225/25 wraz z udziałem w drodze (działka nr 225/30).

Planuje Pan sprzedać w przyszłości pozostałe działki powstałe z podziału działki nr 225/2. Nieruchomości gruntowe powstałe z podziału działki nr 225/2 stanowią majątek osobisty Pana i żony, nigdy nie były przeznaczone, jak również nigdy nie były wykorzystywane do celów działalności gospodarczej, ani do żadnej działalności rolnej. Nie występował Pan o jakiekolwiek dopłaty z tytułu posiadania ww. nieruchomości.

Ponadto, oprócz ww. nieruchomości rolnej w ramach wspólności małżeńskiej majątkowej jest Pan współwłaścicielem:

1. nieruchomości rolnej nr 11/5, położonej w Ż., o pow. 5 ha 2 m², którą nabył 14 czerwca 2006 r. Ponieważ nieruchomość ta stanowiła ugór, w 2009 r. została doprowadzona do tzw. kultury rolnej. W dniu 29 kwietnia 2009 r. wystąpił Pan do ARiMR z wnioskiem o przyznanie dopłat, które otrzymuje od 2010 r.,
2. nieruchomości rolnej nr 138/13 i nr 18/14, położonych w G., gm. D., zakupionych 21 października 2005 r., o łącznej pow. 1ha 3.235 m² oraz udział (4/24 części) w drodze (działka nr 138/17). Dla tej nieruchomości wydana była decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na zabudowie zagrodowej działki nr 138/13 na rzecz poprzednich właścicieli. Na wniosek Strony, Wójt Gminy D. decyzją z 3 listopada 2005 r. przeniósł na Pana ww. decyzję z 11 lipca 2005 r. o warunkach zabudowy. Do dnia dzisiejszego nieruchomość ta nie jest wykorzystywana ani na cele gospodarcze, ani na cele rolnicze. Pomimo wydania w 2005 r. decyzji o warunkach zabudowy, nie planuje Pan żadnej zabudowy na tej nieruchomości,
3. nieruchomości rolnej nr 290/16 (pow. 1.380 m²), nr 290/17 (pow. 1.380 m²), nr 290/18 (pow. 1.981 m²), nr 290/19 (pow. 1.254 m²) oraz udział (4/14 części) w drodze (działka nr 290/20) w S., zakupionej 10 listopada 2004 r. Do dnia dzisiejszego nieruchomość ta nie jest wykorzystywana ani na cele gospodarcze, ani na cele rolnicze.

Nie planuje Pan w przyszłości odpłatnego zbycia nieruchomości rolnych położonych w Ż., w G. i w S. W przyszłym roku planuje Pan sprzedać 1 działkę, a pozostałe 2 działki w ciągu następnych 3-4 lat położone w S., powstałe z podziału działki 225/2. Nabywca działki sprzedanej 20 września 2016 r. pozyskał informację o możliwości zakupu tej działki od Pana znajomych. Ewentualne informacje o zamiarze sprzedaży pozostałych działek w przyszłości zamierza Pan umieścić na stronach internetowych. Nie uzbrajał Pan przedmiotowych działek, uzbrojenie znajduje się w drodze, która prowadzi do Pana domu jednorodzinnego i było wykonane dla potrzeb budowy tego domu. Nowi nabywcy będą mieli możliwość skorzystania z już istniejącego uzbrojenia terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku ze sprzedażą w 2016 r. nieruchomości niezabudowanej położonej w S., która w planie zagospodarowania przestrzennego stanowi grunty budowlane, stał się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zobowiązanym do zapłaty podatku należnego z tytułu sprzedaży tej nieruchomości?
2. Czy w związku z planowaną w przyszłości sprzedażą pozostałych nieruchomości niezabudowanych położonych w miejscowości S., które w planie zagospodarowania przestrzennego stanowią grunty budowlane, stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług zobowiązanym do zapłaty podatku należnego z tytułu sprzedaży tych nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno z tytułu sprzedaży dokonanej 20 września 2016 r., jak i z tytułu planowanej w przyszłości sprzedaży działek gruntu powstałych z podziału działki 225/2, ujętych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, jako przeznaczone pod zabudowę położonych w S. nie stał się Pan, jak i w przyszłości nie stanie się, podatnikiem podatku od towarów i usług. Tym samym czynność sprzedaży dokonana w 2016 r nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, również sprzedaż planowana w przyszłości, nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem. Bowiem zarówno dokonując sprzedaży w 2016 r., jak i planując sprzedaż w przyszłości, nie zachowywał się, i nie zachowuje się, jak profesjonalny podmiot wykonujący działalność związaną z obrotem nieruchomościami lub jak developer.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Podatnikami podatku od towarów i usług, w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednocześnie ust. 2 art. 15 stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przy czym art. 2 pkt 15 ww. ustawy zawiera definicję legalną „działalności rolniczej”. I tak pod pojęciem „działalności rolniczej” należy rozumieć: produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Zatem w sytuacji prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy, w tym działalności rolniczej, po spełnieniu warunków ustawowych, dana osoba staje się podatnikiem podatku od towarów i usług. Powyższe ma znaczenie w niniejszej sprawie. Bowiem od 1 kwietnia 2013 r., dokonano implementacji do polskiego porządku prawnego treści art. 12 ust. 1 lit. b) i ust. 3 dyrektywy 2006/112/ WE, zgodnie z którym państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego, przy czym teren budowlany oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. I tak w myśl art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług, za teren budowlany uznaje się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Fakt, że w planie zagospodarowania przestrzennego S. działki powstałe z podziału działki nr 225/2, z których jedna została sprzedana w 2010 r., następna w 2016 r., a kolejne zamierza Pan sprzedać w przyszłości stanowią grunty przeznaczone pod zabudowę – nie oznacza, że automatycznie stanie się Pan podatnikiem podatku VAT tylko z tego powodu, że grunt ten stanowi teren budowlany w rozumieniu ww. ustawy. Aby stał się Pan podatnikiem podatku VAT, a czynności sprzedaży były opodatkowane tym podatkiem musi być spełniony przede wszystkim warunek uznania Pana za podatnika podatku VAT.

Jak wskazano powyżej, nie spełniał Pan i nie spełnia, przesłanek do uznania go za podatnika podatku VAT. Tym samym zarówno sprzedaż dokonana w 2016 r., jak i późniejsze odpłatne zbycie nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie zarówno w dotychczasowym orzecznictwie sądów krajowych, jak i Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

Jak wskazał TSUE w orzeczeniu z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C 181/10 w przypadku wykonywania czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, czynności te nie mogą same z siebie być uważane za prowadzenie działalności gospodarczej. Trybunał zwrócił uwagę na to, że nie jest decydującym dokonanie przez sprzedającego podziału gruntu w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, jak również takiego charakteru nie ma długość okresu w jakim transakcje następowały, ani wysokość osiągniętego ze sprzedaży przychodu, ani sama liczba i zakres transakcji sprzedaży. W ocenie TSUE, powyższe okoliczności mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Jednocześnie TSUE wskazał, że dopiero, gdy osoba fizyczna podejmuje aktywne działania z zakresu obrotu nieruchomościami angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE (którego odpowiednikiem jest art. 15 ust. 2 polskiej ustawy o podatku od towarów i usług) – można uznać ją za podatnika podatku od towarów i usług. Przykładowo TSUE wskazał co należy rozumieć pod pojęciem „aktywne działania”. Zdaniem TSUE, aktywne działania mogą polegać np. na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych, gdyż działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Pod pojęciem „aktywne działania” w zakresie obrotu nieruchomościami, które to działania powodują, że osoba fizyczna działa, jak handlowiec, należy również rozumieć czynności polegające na skupowaniu działek, a następnie ich odsprzedaży. Ponadto TSUE wskazał, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnie od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Mając na uwadze stanowisko wyrażone w ww. wyroku TSUE, krajowe sądy administracyjne przyjmują również, że dla ustalenia zawodowego profilu działalności istotne będą takie okoliczności, jak ewentualne uzbrojenie terenu oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia.

Zdaniem sądów administracyjnych, działania powyższe wskazywać bowiem mogą na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, przybierającą formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Za aktualne i korespondujące z powyżej sformułowanymi tezami przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy również uznać tezy dotychczas reprezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, np.:

• w wyroku z 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, gdzie Sąd wskazał tezy, którymi należy kierować się dokonując oceny prawnej zwrotu „działalności gospodarczej i zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy” użytego w art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług,
• w wyroku z 29 października 2007 r., sygn akt I FPS 3/07, w którym Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów dokonał interpretacji norm prawnych zawartych w art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 15 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług na gruncie brzmienia art. 2 ust. 1 i art. 4 ust. 1, ust. 2 i ust. 3 VI Dyrektywy [obecnie art. 2 ust. 1 lit. a) i c); art. 9 ust.1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE]. Dokonując wykładni norm prawa krajowego, Naczelny Sąd Administracyjny uwzględnił również stanowisko Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości wyrażone np. w sprawie C-291/92 pomiędzy Finanzamt Ulzen a Dieter Ambrecht.

Bezspornie zatem należy uznać, że w opisanym stanie faktycznym i prawnym, nie spełnił Pan i nie będzie spełniać, przesłanek do uznania za podatnika podatku od towarów i usług. W związku z tym, zarówno sprzedaż działki dokonana 20 września 2016 r., jak również sprzedaż działek planowana w przyszłości – nie podlegała i nie będzie podlegać regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, że z tytułu dokonania 20 września 2016 r. czynności odpłatnego zbycia działki gruntu nie stał się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, a tym samym nie wystąpił obowiązek naliczania podatku należnego z tytułu zbycia działki nr 225/25 wraz z udziałem w drodze (działka nr 225/30).

Z uwagi na powyższe powody, również odpłatne zbycie w przyszłości pozostałych działek gruntu powstałych z podziału działki nr 225/2 położonych w S., nie będzie podlegało regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, co oznacza, że również z tego tytułu nie stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do zapłaty tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celnoskarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.