Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB2.4510.40.2017.2.ŁM
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania jako koszty uzyskania przychodów kosztów opłat licencyjnych ponoszonych do dnia zastosowania licencji w procesie produkcyjnym (pytanie nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek  uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.)  o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• rozpoznania jako koszty uzyskania przychodów kosztów opłat licencyjnych ponoszonych do dnia zastosowania licencji w procesie produkcyjnym (pytanie nr 1),
• rozpoznania jako koszty uzyskania przychodów kosztów opłat licencyjnych ponoszonych po dniu przekazania licencji do używania (pytanie nr 2),
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości opłat licencyjnych w razie rozwiązania umowy licencyjnej (pytanie nr 3).
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką produkcyjną wytwarzającą urządzenia do opomiarowania wody i ciepła oraz do odczytu, w tym wodomierze, ciepłomierze, przetworniki przepływu do ciepłomierzy, podzielniki kosztów ciepła, systemy zdalnego odczytu liczników. Wnioskodawca w 2015 roku nabył od spółki z siedzibą w Danii, w której Wnioskodawca jest 100% udziałowcem (dalej: Licencjodawca), licencję obejmującą prawo do korzystania z patentów, znaków towarowych, know-how, praw użytkowych oraz praw autorskich (wymienionych w załączniku do umowy licencyjnej) w zakresie wytwarzania, eksploatacji, sprzedaży, importu i eksportu produktów z dziedziny pomiaru i wymiany danych oraz licencję na korzystanie z know-how Licencjodawcy związanego ze stworzeniem i rozwojem tychże patentów, znaków towarowych, praw użytkowych oraz praw autorskich. Nabyta licencja ma posłużyć Wnioskodawcy w prowadzonej przez niego działalności produkcyjnej − stworzenie nowej linii urządzeń pomiarowych oraz do odczytu/ulepszenie urządzeń pomiarowych i do odczytu, przeznaczonych do sprzedaży na rynku krajowym i zagranicznym.

Zgodnie z umową z tytułu nabycia licencji Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Licencjodawcy:

1. opłat w wysokości x% od przychodów ze sprzedaży produktów wytworzonych z wykorzystaniem licencji, rozliczanych miesięcznie;
2. dodatkowych opłat miesięcznych określonych kwotowo, naliczanych począwszy od kwietnia 2015 roku za korzystanie z praw objętych licencją.
   
   

Umowa licencyjna została zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a Licencjodawcą na czas nieokreślony i może zostać rozwiązana w każdym czasie za porozumieniem stron albo na skutek wypowiedzenia złożonego przez jedną ze stron z zachowaniem 12 miesięcznego okresu wypowiedzenia, ze skutkiem na koniec roku kalendarzowego − z zastrzeżeniem jednak, że rozwiązanie umowy na skutek wypowiedzenia przez jedną ze stron nie może nastąpić wcześniej niż 1 stycznia 2021 r.

Wnioskodawca w 2015 oraz w 2016 roku przygotowywał się do rozpoczęcia wykorzystywania licencji w swoim procesie produkcyjnym jednak takie wykorzystanie będzie miało miejsce planowo dopiero w 2017 roku. W międzyczasie Wnioskodawca ponosi koszty opłat licencyjnych miesięcznych, o których mowa w pkt 2 powyżej. Wnioskodawca z perspektywy rachunkowej aktualnie kwalifikuje ponoszone przez siebie opłaty licencyjne do czynnych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W trakcie 2017 roku Wnioskodawca planowo zacznie wykorzystywać licencję, którą nabył od Licencjodawcy w swoich procesach produkcyjnych, w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą− produkcja i sprzedaż urządzeń pomiarowych oraz do odczytu.

Jednocześnie Wnioskodawca nie wyklucza, że przed okresem na jaki została zawarta umowa licencyjna, Wnioskodawca i Licencjodawca mogą zdecydować się na rozwiązanie umowy za porozumieniem stron w szczególności z przyczyn ekonomicznych (np. brak pozytywnej reakcji rynku na nowe produkty, nierentowność sprzedaży nowych produktów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. W jakim momencie i w jaki sposób Wnioskodawca powinien rozpoznać jako koszty uzyskania przychodów koszty opłat licencyjnych ponoszone w okresie od dnia nabycia licencji (co miało miejsce w 2015 r.) do dnia zastosowania licencji w procesie produkcyjnym (co ma nastąpić w 2017 r.)?
2. W jakim momencie i w jaki sposób Wnioskodawca powinien rozpoznawać jako koszty uzyskania przychodów koszty kolejnych miesięcznych opłat licencyjnych ponoszone po dniu przekazania licencji do używania tj. po wdrożeniu licencji do swojego procesu produkcyjnego?
3. Czy w razie rozwiązania umowy licencyjnej za porozumieniem stron i zaprzestania wykorzystywania licencji na potrzeby działalności gospodarczej z przyczyn uzasadnionych ekonomicznie, przed terminem na jaki umowa została zawarta, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości opłat licencyjnych skapitalizowanych na wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej, pomniejszonej o wartość odpisów amortyzacyjnych rozpoznanych wcześniej jako koszty uzyskania przychodów?
   
   

Powyższe pytania dotyczą miesięcznych opłat licencyjnych określonych kwotowo za korzystanie z praw objętych licencją o których mowa w punkcie 2 zawartym w opisie stanu faktycznego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 2 i nr 3 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi wydanymi 19 maja 2017 r. nr 3063-ILPB2.4510.50.2017.2.ŁM oraz nr 3063-ILPB2.4510.51.2017.2.ŁM.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty opłat licencyjnych ponoszone w okresie od dnia nabycia licencji (co miało miejsce w 2015 r.) do dnia przekazania licencji do używania i zastosowania jej w procesie produkcyjnym (co ma nastąpić w 2017 r.) − powinny podlegać kapitalizacji do wartości początkowej licencji kwalifikowanej jako wartość niematerialna i prawna (WNiP), która powinna być amortyzowana od momentu, w którym zacznie być wykorzystywana dla celów gospodarczych.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT amortyzacji podatkowej podlegają m.in. licencje − nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie zaś z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT w razie odpłatnego nabycia wartości niematerialnych i prawnych za wartość początkową dla celów amortyzacji podatkowej uważa się cenę ich nabycia. Ceną nabycia zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT jest zaś kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji.

Ponadto art. 16g ust. 14 ustawy o CIT stanowi, że wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw. Jeżeli zaś wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca ponosi koszty opłat licencyjnych już na etapie przygotowywania procesu produkcyjnego w 2015, 2016 i w części 2017 roku. Licencja zacznie być wykorzystywana przez Wnioskodawcę w procesie produkcji urządzeń (w celu sprzedaży) dopiero w trakcie 2017 roku. W przekonaniu Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę że w latach 2015 i 2016 oraz przez część roku 2017 przedmiotowe licencje nie były i nie są (jak na razie) faktycznie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w procesie produkcyjnym, w związku z czym przedmiotowe licencje nie przyczyniały się i nie przyczyniają się do uzyskiwania przez Wnioskodawcę w tym okresie przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem CIT, nie miał on prawa do rozliczania ponoszonych opłat licencyjnych w swoich kosztach uzyskania przychodu na bieżąco – w dacie ich poniesienia. W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe koszty opłat licencyjnych winny zostać potraktowane jako cena nabycia licencji, stanowiąca jednocześnie jej wartość początkową dla celów amortyzacji podatkowej. W konsekwencji z dniem przekazania licencji do używania i rozpoczęcia procesu produkcyjnego z wykorzystaniem licencji Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania kapitalizacji dotychczas poniesionych kosztów opłat licencyjnych, które będą dla Wnioskodawcy stanowić wartość początkową licencji, kwalifikowanej jako wartość niematerialna i prawna). Tak skapitalizowane koszty opłat licencyjnych będą następnie podlegały amortyzacji przez okres przyjęty przez Wnioskodawcę, nie krótszy niż 60 miesięcy (art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT).

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach wydanych w imieniu Ministra Finansów, w tym w:

1. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 stycznia 2016 r. (numer IBPB-1-2/4510-800/15/BD),
2. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 marca 2011 r. (numer ILPB4/423-3/11-2/MC),
3. interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 stycznia 2011 r. (numer IBPB5/423-777/10-4/AM).
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, pod warunkiem że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a−16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części − wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Stosownie do art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicję pojęcia „licencja” zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 880 z późn. zm.), zgodnie z którą przez „licencję” należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2−14, uważa się, w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 16g ust. 3 tejże ustawy, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 16g ust. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył w 2015 r. od spółki, w której jest 100% udziałowcem (dalej: Licencjodawca) licencję obejmującą prawo do korzystania z patentów, znaków towarowych, know-how, praw użytkowych oraz praw autorskich w zakresie wytwarzania, eksploatacji, sprzedaży, importu i eksportu produktów z dziedziny pomiaru i wymiany danych oraz licencję na korzystanie z know-how Licencjodawcy związanego ze stworzeniem i rozwojem tychże patentów, znaków towarowych, praw użytkowych oraz praw autorskich. Zgodnie z umową z tytułu nabycia licencji Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Licencjodawcy m.in. dodatkowych opłat miesięcznych określonych kwotowo, naliczanych począwszy od kwietnia 2015 r. za korzystanie z praw objętych licencją. Rozpoczęcie wykorzystywania licencji w procesie produkcyjnym będzie miało miejsce dopiero w 2017 r.

W świetle powyższego koszty opłat licencyjnych ponoszone w okresie od dnia nabycia licencji do dnia przekazania licencji do używania i zastosowania jej w procesie produkcyjnym winny zostać zaliczone do ceny nabycia wartości niematerialnej i prawnej i stanowić o wartości początkowej licencji.

Reasumując przedmiotowe koszty opłat licencyjnych winny zostać potraktowane jako cena nabycia licencji, stanowiąca jednocześnie jej wartość początkową dla celów amortyzacji podatkowej. W konsekwencji z dniem przekazania licencji do używania i rozpoczęcia procesu produkcyjnego z wykorzystaniem licencji Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania kapitalizacji dotychczas poniesionych kosztów opłat licencyjnych, które będą dla Wnioskodawcy stanowić wartość początkową licencji, kwalifikowanej jako wartość niematerialna i prawna.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.