Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.17.2017.2.SK
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2017 r. (data wpływu 15 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymanych odsetek od zadośćuczynienia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania otrzymanych odsetek od zadośćuczynienia.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 12 kwietnia 2017 r., nr 0113 KDIPT3.4011.17.2017.1.SK, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 19 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 24 kwietnia 2017 r. (data wpływu 25 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 24 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 13 lipca 2015 r. Sąd Okręgowy w … zasądził na rzecz Wnioskodawcy, solidarnie od … S.A. z siedzibą w … i … tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, będącą wynikiem doznanego uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku, kwotę 250 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami, od kwoty 200 000 zł od dnia 28 maja 2011 r., a od kwoty 50 000 zł od dnia 17 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz rentę wyrównawczą.

Podstawą ustaleń Sądu był fakt, że w dniu 15 lutego 2007 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi na terenie budowy (był zatrudniony u …) – podczas schodzenia z rusztowania osunęły się szalunki i Wnioskodawca spadł w dół przygnieciony spadającą paletą. Na skutek wypadku doznał urazu wielonarządowego (procentowy uszczerbek na zdrowiu biegli określili łącznie na 156% (20%, 30%, 5%, 35%, 38%)), tj. ortopedycznego, neurologicznego, twarzoczaszki, okulistycznego oraz psychicznego. Podstawą prawną zasądzonego zadośćuczynienia jest art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego, natomiast podstawą odsetek art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego. Do zapłaty zadośćuczynienia wraz z odsetkami zobowiązani byli solidarnie … S.A. oraz …, prowadzący działalność gospodarczą „Usługi ogólnobudowlane”. Wyrok uprawomocnił się w dniu 12 kwietnia 2016 r. W wyroku nie podano innych niż wyżej wymienione przepisy Kodeksu cywilnego. Podstawę prawną wyroku nie stanowiły przepisy odrębnych ustaw, przepisy wykonawcze ani układy zbiorowe pracy, regulaminy, statuty. Podstawą prawną odsetek jest art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego, dotyczący odsetek za opóźnienie w zapłacie świadczenia. W treści wyroku postanowiono w przedmiocie odsetek: od kwoty 200 000 zł wraz z odsetkami od dnia 28 maja 2011 r. do dnia zapłaty w stosunku do … oraz z odsetkami od dnia 17 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty w stosunku do … S.A. z siedzibą w …, a od kwoty 50 000 zł z odsetkami od dnia 17 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty w stosunku do obu pozwanych. Pozwany … S.A., po uprawomocnieniu się wyroku wypłacił Wnioskodawcy zasądzone wyrokiem świadczenia, w tym należne odsetki od zadośćuczynienia w kwocie 122 006 zł 85 gr oraz rentę wyrównawczą w wysokości 23 981 zł 74 gr, co uwidocznił w sporządzonym PIT-8C za 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymana przez Wnioskodawcę kwota 122 006 zł 85 gr, tytułem odsetek ustawowych od zadośćuczynienia za doznaną krzywdę na osobie, na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, skoro należność główna - zadośćuczynienie, nie stanowi przychodu w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, zaś byt prawny odsetek wprost zależy od tej należności?
2. Czy wymieniona w pkt 1 suma pieniężna mieści się w normie prawnej zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 3b wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1. Suma pieniężna w wysokości 122 006 zł 85 gr otrzymana (zgodnie z PIT-8C) przez Wnioskodawcę, tytułem odsetek od zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż odsetek tych nie można traktować jako przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Bezspornym jest, że odsetki są świadczeniem ubocznym, których byt prawny (powstanie) jest związany z należnością główną (zadośćuczynieniem). Obowiązek ich zapłaty nigdy by nie powstał, gdyby nie uchybienie terminowi zapłaty kwoty zadośćuczynienia. Zaniechanie zobowiązanego do wypłaty zadośćuczynienia nie może skutkować przypisaniem zadośćuczynienia i odsetek od opóźnienia za jego wypłatę do różnych źródeł przychodu, gdyż źródło przychodu jest jedno zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Nie można odwoływać się do analizy art. 481 Kodeksu cywilnego w oderwaniu od istoty odsetek za opóźnienie w zapłacie zadośćuczynienia, w tym powoływać się na wzmocnienie zasady pacta sunt servanda - nie ma tu przecież żadnej umowy pomiędzy uprawnionym a zobowiązanym, gdyż to nie umowa jest źródłem powstania tego zobowiązania. Odsetki stanowią tutaj wynagrodzenie za to, że uprawniony w prawnie określonej wyrokiem Sądu dacie, z winy zobowiązanego, nie mógł korzystać z sumy pieniężnej stanowiącej zadośćuczynienie. Istotnym jest, że Sąd określając wysokość zadośćuczynienia i termin jego zapłaty, nie uwzględniał, że uprawniony - w razie uchybieniu terminowi płatności nie będzie mógł korzystać z całej zasądzonej kwoty należnych odsetek, a jedynie z kwoty odsetek pomniejszonej o podatek dochodowy. W ocenie Wnioskodawcy, nie bez znaczenia jest także okoliczność, że dłużnik może celowo opóźniać zapłatę, tak aby jak najmniejszą kwotę przekazać uprawnionemu i to on wówczas będzie kreował wysokość „przychodu z innego źródła”. Nie może ujść uwadze, że w tych stanach prawnych uprawniony i zobowiązany są w sporze, a ich spór rozstrzyga Sąd. Wnioskodawca podkreślił, że interpretacje podatkowe, które „odrywają” zasądzone wyrokiem sądu zadośćuczynienie od zasądzonych odsetek z tego tytułu i pozwalają na odmienną interpretację sum pieniężnych w zależności od tego, czy jest to należność główna (zadośćuczynienie), czy odsetki (od opóźnienia w zapłacie zadośćuczynienia) przeczą zasadom demokratycznego państwa prawa.

Ad.2. Odsetki od zadośćuczynienia, wypłacone zgodnie z wyrokiem Sądu, są wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wypłacona Wnioskodawcy z tego tytułu suma pieniężna mieści się w wyżej powołanej normie prawnej. Nierozerwalny związek należności głównej (zadośćuczynienia) i odsetek od uchybienia terminu wypłaconego świadczenia głównego wskazana podstawa prawna odsetek (art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego), źródło powstania zobowiązania (czyn niedozwolony) i rozstrzygnięty wyrokiem Sądu spór, co do zasady i wysokości świadczenia, w pełni przemawia za przedstawionym stanowiskiem. Skoro zadośćuczynienie wolne jest od opodatkowania, to i odsetki od zadośćuczynienia także. Gdyby bowiem ustawodawca uznał odmiennie, to wyraźnie by to wskazał w konkretnym przepisie prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Stosownie do art. 11 ust. 1 przywołanej wyżej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie między innymi w pkt 9 wymieniono „inne źródła”.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. Ustawodawca sformułował bowiem tak wskazany przepis, aby stanowił on kategorię otwartą. Nie jest bowiem możliwym, aby przewidzieć każdy rodzaj przychodu, który wystąpi. Tym samym z faktu, że ustawodawca nie wymienił wprost odsetek jako źródła przychodu nie można wywodzić wniosku, że odsetki nie podlegają opodatkowaniu. Gdyby tak było, to niektóre rodzaje odsetek nie zostałyby wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako zwolnione z opodatkowania.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że wyrokiem z dnia 13 lipca 2015 r. Sąd Okręgowy zasądził na rzecz Wnioskodawcy tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, będącą wynikiem doznanego uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku, kwotę 250 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami oraz rentę wyrównawczą. Podstawą ustaleń Sądu był fakt, że w dniu 15 lutego 2007 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi na terenie budowy podczas schodzenia z rusztowania osunęły się szalunki i Wnioskodawca spadł w dół przygnieciony spadającą paletą. Na skutek wypadku doznał urazu wielonarządowego. Podstawą prawną zasądzonego zadośćuczynienia jest art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego, natomiast podstawą odsetek art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego. Wyrok uprawomocnił się w dniu 12 kwietnia 2016 r. W wyroku nie podano innych niż wyżej wymienione przepisy Kodeksu cywilnego. Podstawę prawną wyroku nie stanowiły przepisy odrębnych ustaw, przepisy wykonawcze ani układy zbiorowe pracy, regulaminy, statuty. Podstawą prawną odsetek jest art. 481 § 1 Kodeksu cywilnego, dotyczący odsetek za opóźnienie w zapłacie świadczenia. Pozwany po uprawomocnieniu się wyroku wypłacił Wnioskodawcy zasądzone wyrokiem świadczenia, w tym należne odsetki od zadośćuczynienia w kwocie 122 006 zł 85 gr oraz rentę wyrównawczą w wysokości 23 981 zł 74 gr, co uwidocznił w sporządzonym PIT-8C za 2016 r.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Z przepisu tego wynika, że zwolnienie, o którym w nim mowa dotyczy odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymanego na podstawie wyroku lub ugody sądowej z wyjątkami w nim wskazanymi.

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie zadośćuczynienia, które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

Okoliczność, że odsetki stanowią najczęściej swoistą rekompensatę wynikającą z czasookresu jaki upłynął pomiędzy zaistnieniem zdarzeń skutkujących wypłatą zadośćuczynienia, czy też odszkodowania, a skonkretyzowaniem obowiązku naprawienia szkody (krzywdy) w wyroku sądu, nie jest wystarczająca do objęcia zwolnieniem z opodatkowania przedmiotowych odsetek, na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) – wyraźne zwolnienie. Ustawodawca nie pomija odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

Instytucję prawną odsetek za zwłokę reguluje art. 481 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże, gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 § 2 Kodeksu cywilnego).

Odsetki wypłacone w związku z opóźnieniem wypłaty danego świadczenia nie są wliczane do wartości tego świadczenia. Zgodnie z treścią art. 20 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 1822, z późn. zm.), do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. Przepis ten ma więc zastosowanie do odsetek ustawowych, z którymi zasądzono świadczenie główne. Należy przy tym wskazać, że odsetki są świadczeniem ubocznym, pozostającym w ścisłym związku z należnością główną, jednak źródło ich powstania różni się zasadniczo od źródła powstania długu głównego. Dlatego też nie można utożsamiać odsetek z odszkodowaniem, zadośćuczynieniem, czy też innym świadczeniem (naprawieniem szkody). Wierzyciel może ich żądać dopiero, jeżeli dłużnik opóźni się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego. Odsetki mają charakter uboczny względem świadczenia głównego – są skutkiem niewykonania zobowiązań.

Analizując treść powyższych przepisów należy zauważyć, że nie można utożsamiać odsetek za zwłokę z zadośćuczynieniem, czy też innym świadczeniem (zadośćuczynieniem za poniesiony uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku). Potwierdza to orzecznictwo sądów, zgodnie z którym „Roszczenie odsetkowe nie jest częścią składową roszczenia głównego, gdyż opiera się na odrębnym stanie faktycznym oraz odrębnej podstawie materialnoprawnej. Roszczenie o odsetki za opóźnienie (art. 481 Kodeksu cywilnego) jest więc roszczeniem innym niż roszczenie deliktowe” (por. uchwała SN z dnia 31 stycznia 1994 r. III CZP 184/93, publ. OSNC 1994/7-8/155). „Odsetki za opóźnienie są skonstruowane przez ustawodawcę niezależnie od faktu poniesienia szkody przez wierzyciela, są w pewnym sensie elementem waloryzacji, ale spełniają również rolę kompensacji tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej” (por. Izabella Dyka, glosa do przywołanej powyżej uchwały SN z dnia 31 stycznia 1994 r., PS 1997/9/72).

NSA w wyroku z dnia 9 stycznia 2007 r. (sygn. akt II FSK 36/06) stwierdził, że „Posłużenie się w zapisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (Dz.U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 ze zm.) jedynie pojęciem odszkodowania, bez użycia słowa odsetki powoduje, iż jedynie te pierwsze (odszkodowania), a nie te ostatnie (odsetki), mogą być uznane za zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych”.

Dodatkowo, wskazać należy, że Naczelny Sąd Administracyjnego w wyroku z dnia 24 stycznia 2008 r., sygn. akt II FSK 1629/06, stwierdził, że „(...) Odsetki należne w razie uchybienia przez dłużnika terminowi świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) należy traktować jako wynagrodzenie za przedłużone i pozbawione podstaw prawnych korzystanie z cudzego kapitału. Inaczej rzecz ujmując, jest to odszkodowanie za pozbawienie wierzyciela możliwości dysponowania kapitałem, a tym samym pozbawienie go spodziewanych z tego tytułu korzyści (np. przez korzystną lokatę) (...). W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że głównym motywem legislacyjnym uregulowania takiego jak w art. 481 § 1 K.c. jest uznanie, że wierzyciel ponosi przez opóźnienie co najmniej szkodę w postaci odsetek, na jakie mógłby ulokować otrzymaną w terminie sumę (wyrok z dnia 24 kwietnia 1997 r., sygn. akt II CKN 118/97, OSP 1998, Nr 1, poz. 3, z glosą A. Szpunara). Odsetki zatem są kompensatą tego, że wierzyciel nie mógł z pieniędzy skorzystać wcześniej. Prowadzi to do konkluzji, że odsetki otrzymane na podstawie wyroku z tytułu opóźnienia dłużnika ze spełnieniem świadczenia pieniężnego (art. 481 § 1 K.c.) stanowią odszkodowanie dotyczące korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i jako takie nie są wolne od podatku dochodowego (art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)”.

Powyższy pogląd w całej rozciągłości podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, który w wyroku z dnia 11 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gl 145/13, który dodał, że „w żadnej jednostce redakcyjnej przepisu art. 21 u.p.d.o.f. nie została zakodowana norma o charakterze szczególnym statuująca zwolnienie podatkowe obejmujące wyżej opisane odsetki za zwłokę. Normy takiej nie ma również w innych regulacjach wchodzących w skład systemu prawą obowiązującego. W przepisie art. 21 u.p.d.o.f. zostały natomiast zawarte zwolnienia podatkowe dotyczące innego rodzaju odsetek. Wynik wnioskowania a contrario wskazuje, że odsetki, które nie zostały wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, podlegają opodatkowaniu. Sąd wskazuje, że dokonując interpretacji należy mieć na względzie i tę okoliczność, że zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, co powoduje, że niedopuszczalne byłoby poszerzanie zakresu zwolnień w drodze wykładni; w szczególności wbrew jednoznacznej woli ustawodawcy wyrażonej w przepisie.”

Ponadto w wyroku z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 2626/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zauważył, że cyt. „To, że w świetle prawa cywilnego odsetki te wiążą się i zależą od zasadności roszczenia głównego, nie zmienia zupełnie odrębnego tytułu, z którego wywodzą się odsetki na gruncie podatkowym. Przychód odsetkowy Skarżącego ma swoje źródło nie w odszkodowaniu lub zadośćuczynieniu, lecz w spóźnieniu dłużnika w wypłacie tego odszkodowania i zadośćuczynienia.”

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wyraźnie wynika, że Wnioskodawcy zostało zasądzone zadośćuczynienie oraz odsetki. Sąd zasądził zatem należność główną i świadczenie uboczne w postaci odsetek. Gdyby Sąd uważał, że odsetki są zadośćuczynieniem, to włączyłby je do świadczenia głównego, powiększając kwotę zadośćuczynienia. Skoro tak nie uczynił, to brak jest podstaw, aby traktować odsetki jako zadośćuczynienie. Zatem, nie można przyjąć, że odsetki są zadośćuczynieniem sensu stricte i jako takie objęte są zwolnieniem od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie wskazanego we wniosku art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak to już zostało wskazane na początku, zwolnienie od podatku dochodowego otrzymanych odsetek przysługuje tylko wówczas, gdy przepis ustawy zawiera w tym przedmiocie (konkretnie odnosi się do odsetek) – wyraźne zwolnienie. Ustawodawca nie pomija bowiem odsetek w zwolnieniach, jeżeli uznaje zasadność ich zwolnienia w odniesieniu do dóbr, które w ocenie ustawodawcy zasługują na szczególną ochronę.

I tak, zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są:

• pkt 52 – odsetki i kwoty rekompensat otrzymanych na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o zasadach realizacji przedpłat na samochody osobowe (Dz. U. Nr 156, poz. 776),
  

• pkt 95 – odsetki z tytułu nieterminowej wypłaty wynagrodzeń i świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1,
  

• pkt 119 – odsetki od papierów wartościowych emitowanych przez Skarb Państwa oraz obligacji emitowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, w części odpowiadającej kwocie odsetek zapłaconych przy nabyciu tych papierów wartościowych od emitenta,
  

• pkt 130 – odsetki lub dyskonto od obligacji emitowanych przez Skarb Państwa i oferowanych na rynkach zagranicznych oraz dochody z odpłatnego zbycia tych obligacji uzyskane przez osoby fizyczne, o których mowa w art. 3 ust. 2a.
  
  

Zatem, skoro ustawodawca nie zamieścił w katalogu zwolnień odsetek przysługujących od zasądzonego Wnioskodawcy zadośćuczynienia, to należy stwierdzić, że odsetki te podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, zgodnie ze wskazaną powyżej regułą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że otrzymane w 2016 r. przez Wnioskodawcę odsetki od zasądzonego wyrokiem Sądu zadośćuczynienia z tytułu poniesienia uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku przy pracy, nie podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ zarówno przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b tej ustawy, jak również pozostałe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, takiego zwolnienia nie przewidują.

W konsekwencji, odsetki od zadośćuczynienia stanowią dla Wnioskodawcy przychód z innych źródeł – o którym mowa w art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych, który należy wykazać w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) za rok podatkowy 2016.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ podatkowy wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.