Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.27.2017.1.MPU
z 8 maja 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 07 marca 2017 r. (data wpływu – 17 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) prowadzi działalność w zakresie m.in. prowadzenia serwisu e-commerce w domenie internetowej.
W styczniu 2017 r. Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od innego podmiotu z grupy, przy czym pożyczkodawca nie jest i na moment udzielenia pożyczki nie był udziałowcem Wnioskodawcy. Zarówno Wnioskodawca jak i pożyczkodawca posiadają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa pożyczki przewiduje uzyskiwanie przez pożyczkodawcę wynagrodzenia za udzielenie pożyczki w formie odsetek. W momencie zawarcia pożyczki środki pieniężne zlokalizowane były na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Pożyczkodawca uznaje, że pożyczki tej udziela jako podatnik podatku od towarów i usług (działający w takim charakterze) i udzielenie pożyczki zamierza wykazać w ewidencji dla celów podatku od towarów i usług jako świadczenie usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca poinformował, że pożyczkodawca wystąpi o interpretację indywidualną w celu potwierdzenia prawidłowości takiego traktowania transakcji na gruncie podatku od towarów i usług.
Zarówno pożyczkodawca, jak i Wnioskodawca są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług w Polsce. Z uwagi na uwarunkowania biznesowe oraz przeprowadzenie rozliczeń w ramach grupy, do której należy Wnioskodawca i pożyczkodawca, pożyczka została w pełni spłacona (poprzez wzajemne potrącenia w grupie).
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy w przedstawionym stanie faktycznym, pożyczka powinna podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jako podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym pożyczka powinna podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca stwierdził, że:
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Z kolei na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 4 pkt 7 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i przy umowie pożyczki ciąży na biorącym pożyczkę. W ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy, w tym umowa pożyczki, jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi nie podlegają czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest: (a) opodatkowana podatkiem od towarów i usług, (b) zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkami, które nie mają zastosowania w opisanym stanie faktycznym).
W przedstawionym stanie faktycznym, czynność udzielenia pożyczki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przy czym będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, pożyczka udzielona Wnioskodawcy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym pożyczka powinna podlegać wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne organów podatkowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z wolą wyrażoną w części A.1 wniosku, gdzie w poz. 8 jako rodzaj sprawy Wnioskodawca wskazał podatek od czynności cywilnoprawnych – jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. Tym samym część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do uregulowań zawartych w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), uznano za element własnego stanowiska niepodlegający ocenie w ramach wydawanej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.
Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w styczniu 2017 r. Wnioskodawca otrzymał pożyczkę od innego podmiotu z grupy, przy czym pożyczkodawca nie jest i na moment udzielenia pożyczki nie był udziałowcem Wnioskodawcy. Zarówno Wnioskodawca jak i pożyczkodawca posiadają siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W momencie zawarcia pożyczki środki pieniężne zlokalizowane były na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Pożyczkodawca zamierza wykazać udzielenie pożyczki w ewidencji dla celów podatku od towarów i usług jako świadczenie usługi finansowej zwolnionej z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.
Skoro zatem – jak wskazał Wnioskodawca − opisana we wniosku pożyczka podlega uregulowaniom ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka jest zwolniona z opodatkowania na podstawie przepisów tejże ustawy, to w analizowanej sprawie ma zastosowanie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. W rezultacie na Wnioskodawcy, jako pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia opisanej we wniosku umowy pożyczki, nie ciąży obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.