Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.20.2017.2.MPU
z 9 maja 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lutego 2017 r. (data wpływu – 06 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 06 marca 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zawarcia umowy pożyczki.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:
Spółka (pożyczkodawca) będąca podatnikiem podatku od towarów i usług udzieliła pożyczek Wnioskodawcy, prowadzącemu działalność gospodarczą za wynagrodzeniem w postaci odsetek od udzielonej pożyczki. Pożyczkobiorca (Wnioskodawca) również jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności spółki są usługi ochrony osób i mienia oraz działalność usługowa. Spółka nie zajmuje się komercyjnym udzielaniem pożyczek (nie ma wpisanej tej działalności w KRS). Od 2016 r. Wnioskodawca otrzymał 2 pożyczki. Pożyczkobiorca naliczył 2% podatku od czynności cywilnoprawnych i przekazał podatek na rachunek urzędu skarbowego.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:
Czy takie pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych? Czy ze względu na to, że co najmniej jedna strona umowy pożyczki jest podatnikiem podatku od towarów i usług, powinna być objęta ustawą o podatku od towarów i usług i odsetki od tej pożyczki powinny być zafakturowane ze stawką zwolnioną?
Zdaniem Wnioskodawcy w związku z udzielaniem pożyczek przez podmioty będące podatnikami podatku od towarów i usług dochodzi do świadczenia podlegających opodatkowaniu (lecz zwolnionych od podatku) usług pożyczek. Jeżeli pożyczki udziela podmiot działający w charakterze podatnika (tak jest w przypadku spółki), zdaniem Wnioskodawcy nie jest konieczne, aby przedmiotem działalności gospodarczej udzielającego pożyczki podmiotu było udzielanie pożyczek. Konsekwencją przyjęcia takiego stanowiska jest wyłączenie opodatkowania takich pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych (ze względu na brzmienie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy; bez znaczenia jest również czy świadczenie usług finansowych (udzielanie pożyczek) stanowi przedmiot działalności podatnika wymieniony w rejestrze KRS.
A zatem udzielanie pożyczek podlega podatkowi od towarów i usług, tj. stanowi odpłatne świadczenie przez spółkę z o.o. będącą pożyczkodawcą usług zwolnionych od podatku (zwolnienie od podatku wynika z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług), a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Spółka powinna wystawić fakturę vat ze stawką zwolnioną na kwotę odsetek od udzielonej pożyczki, a Wnioskodawca nie powinien odprowadzać podatku od czynności cywilnoprawnych do urzędu skarbowego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych w przedstawionym stanie faktycznym. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.
Stosownie do art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.
Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:
- w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
- jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
- umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
- umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.
Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że spółka (pożyczkodawca) będąca podatnikiem podatku od towarów i usług udzieliła pożyczek Wnioskodawcy. Pożyczkobiorca (Wnioskodawca) również jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności spółki są usługi ochrony osób i mienia oraz działalność usługowa. Spółka nie zajmuje się komercyjnym udzielaniem pożyczek (nie ma wpisanej tej działalności w KRS).
Wnioskodawca uważa, że w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych
W takiej sytuacji w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy powyższa transakcja – dokonana pomiędzy wskazanymi we wniosku Stronami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.; dalej ustawa o VAT) lub czy przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności (z wyjątkami wskazanymi w treści przepisu), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia umowy pożyczki podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 26 kwietnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.27.2017.1.JP, wydanej dla Wnioskodawcy, potwierdzono stanowisko Wnioskodawcy, że „usługa udzielenia Wnioskodawcy pożyczki, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.”
Skoro tak, to z racji tego, że z tytułu otrzymanej przez Wnioskodawcę pożyczki, pożyczkodawca podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług, to pożyczka otrzymana przez Wnioskodawcę podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.
Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Świętego Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.