INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 23 listopada 2011r. (data wpływu do tut. Biura – 30 listopada 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej z tytułu poniesionych wydatków na zakup:

• szafek kuchennych i laptopa – jest prawidłowe,
• zmywarki – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2011r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną (symbol 05-R) o stopniu niepełnosprawności znacznym. Po wypadku komunikacyjnym stwierdzono także uraz głowy, stąd silne zawroty głowy oraz retinopatię obu oczu – uszkodzenie siatkówki, co wynika z badań angiografii.

Taki stopień niepełnosprawności w praktyce bardzo utrudnia Wnioskodawczyni kontakt ze światem zewnętrznym nie wspominając o kontaktach międzyludzkich. Wnioskodawczyni dodatkowo zaznacza, iż samodzielnie prowadzi dom.

W 2011r. Wnioskodawczyni zmuszona będzie do zakupu laptopa i założenia Internetu w celu dokonywania zakupów w sklepach internetowych, dokonywania różnego rodzaju opłat, rachunków itp. Zakup laptopa i założenie Internetu pozwoli Wnioskodawczyni na jakikolwiek kontakt ze światem zewnętrznym jak i kontakty z wnukami.

Ograniczone czynności ruchowe zmuszają Wnioskodawczynię również do zakupu zmywarki oraz szafek kuchennych, co ułatwi wykonywanie podstawowych potrzeb życiowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na ww. zakupy będą się kwalifikowały jako wydatki poniesione na zakup indywidualnego sprzętu i urządzeń ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, o czym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6a i ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

W ocenie Wnioskodawczyni, planowane przez nią wydatki na ww. zakupy w pełni kwalifikują się do odliczenia od podstawy opodatkowania w ramach omawianych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej z tytułu wydatków poniesionych na zakup laptopa, szafek kuchennych i zmywarki.

W pozostałym zakresie, tj. możliwości skorzystania z odliczenia wydatków poniesionych na założenie Internetu, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy określa jakiego rodzaju wydatki uważa się za te, o których mowa w ust. 1 pkt 6.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   • całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   • znaczny stopień niepełnosprawności,
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   • całkowitą niezdolność do pracy albo
   • umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 - czyli wydatki poniesione na rehabilitację lub ułatwiające wykonywanie czynności życiowych - uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Przepis art. 26 ust. 7a ww. ustawy nie określa szczegółowo jakie wydatki podlegają odliczeniu. Literalne brzmienie „adaptacja” oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego tom I pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku. Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności osoby niepełnosprawnej i musi być związany z rodzajem jej niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard. Trzeba bowiem wyraźnie zaznaczyć, iż ulga przysługująca osobie niepełnosprawnej lub osobie mającej na utrzymaniu osobę niepełnosprawną nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną, tak więc w jej ramach nie można dokonać odliczeń wydatków, które w rzeczywistości są tylko i wyłącznie wydatkami mającymi na celu przywrócenie lub poprawienie standardu mieszkania i które to wydatki mogą być ponoszone przez każdego posiadacza (użytkownika) lokalu bez względu na to czy jest osobą niepełnosprawną czy też nią nie jest.

Jak z powyższego wynika zakres i rodzaj robót związanych z adaptacją mieszkania oraz budynku mieszkalnego uzależniony jest zatem od charakteru niepełnosprawności. Ma on ułatwić osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym mieszkaniu lub budynku mieszkalnym i jednocześnie ma być związany z rodzajem niepełnosprawności danego podatnika lub osoby niepełnosprawnej będącej na jego utrzymaniu. W katalogu wyliczeń ujętym w art. 26 ust. 7a cyt. ustawy spotyka się przy wielu wydatkach na cele rehabilitacyjne zastrzeżenia co do możliwości ich poniesienia m.in. w następujący sposób: stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, niezbędny w rehabilitacji, ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, indywidualny charakter. Wskazane przykłady świadczą o tym, że konkretny wydatek przeznaczony na cele rehabilitacyjne lub związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych musi z reguły wyróżniać się pewną cechą charakterystyczną, indywidualną dla danej osoby niepełnosprawnej.

Jak wynika z opisanego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni jako osoba niepełnosprawna (symbol 05-R, który dotyczy niepełnosprawności związanej z narządem ruchu) o stopniu niepełnosprawności znacznym zamierza dokonać zakupu szafek kuchennych, które ułatwią jej wykonywanie podstawowych czynności życiowych, zwłaszcza, że Wnioskodawczyni – jak twierdzi - samodzielnie prowadzi dom.

Zatem jeżeli zakupione przez Wnioskodawczynię szafki kuchenne będą posiadały cechy indywidualności i będą one specjalnie przystosowane do potrzeb niepełnosprawności Wnioskodawczyni, tzn. będą, np. wyposażone w odpowiednie uchwyty czy też dostosowane będą do odpowiedniej wysokości, stosowanie do potrzeb osoby niepełnosprawnej, co ułatwi wykonywanie czynności życiowych związanych z niepełnosprawnością Wnioskodawczyni, wówczas wydatek poniesiony na zakup ww. szafek kuchennych - przy spełnieniu uwarunkowań wynikających z powyższych przepisów – będzie uprawniał Wnioskodawczynię do odliczenia go w ramach przedmiotowej ulgi rehabilitacyjnej.

Z kolei przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji i mieć indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiało wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić, np. w wydanym zaświadczeniu.

Jak wynika z opisanego powyżej zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni jako osoba niepełnosprawna (symbol 05-R) o stopniu niepełnosprawności znacznym zamierza również dokonać zakupu laptopa, w celu dokonywania zakupów w sklepach internetowych, opłat różnego rodzaju, rachunków itp. Zakup laptopa pozwoli Wnioskodawczyni na jakikolwiek kontakt ze światem zewnętrznym jak i kontakty z wnukami.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na zakup laptopa może zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 tej ustawy. Jednakże aby skorzystać z przedmiotowej ulgi Wnioskodawczyni winna wykazać, że nabyty sprzęt jest jej niezbędny w rehabilitacji i korzystanie z niego ułatwi wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej z racji poniesionych wydatków na zakup szafek kuchennych i laptopa należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawczyni z racji swojej niepełnosprawności zamierza również dokonać zakupu zmywarki.

W przedmiotowej sprawie, możliwość odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatku na zakup zmywarki można jedynie ocenić poprzez analizę powołanego wyżej przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż faktem oczywistym jest w przedmiotowej sprawie, iż zakupiony sprzęt (zmywarka) ułatwi Wnioskodawczyni wykonywanie podstawowych czynności w postaci np. mycia naczyń. Może służyć osobie niepełnosprawnej jako urządzenie niezbędne w życiu codziennym. Jednakże charakter tego wydatku nie mieści się w dyspozycji przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ ww. wyrób nie jest sprzętem, urządzeniem czy narzędziem technicznym niezbędnym w rehabilitacji. Nie kwestionując zatem przydatności zakupionej zmywarki, należy jednakże stwierdzić, iż urządzenie jakim jest zmywarka zaliczane jest, ze względu na swoje zastosowanie i przeznaczenie, do sprzętu gospodarstwa domowego. Natomiast przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy wyraźnie wyłącza w swej treści wydatki na zakup i naprawę sprzętu gospodarstwa domowego z rodzaju wydatków podlegających odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Zatem wydatek poniesiony na zakup zmywarki, czyli sprzętu gospodarstwa domowego, nie mieści się w rodzaju wydatków branych pod uwagę przy rozpatrywaniu możliwości ich ewentualnego odliczenia. Tym samym na podstawie przepisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni nie może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup zmywarki.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w części dotyczącej możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej tytułem poniesionego wydatku na zakup zmywarki należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.