Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.47.2017.2.ASz
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) oraz w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948, ze zm.) − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 25 stycznia 2017 r. (data wpływu − 30 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 29 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi podatkowej w związku ze sprzedażą mieszkania nabytego w drodze dziedziczenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi podatkowej w związku ze sprzedażą mieszkania nabytego w drodze dziedziczenia.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 13 marca 2017 r. znak: 2461-IBPB-2-1.4514.47.2017.1.ASZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 29 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 1989 r. Wnioskodawczyni wykupiła wraz z mężem od spółdzielni mieszkaniowej w P. mieszkanie spółdzielcze, w którym mieszkali od 1963 r., przez co nabyli spółdzielcze mieszkaniowe prawo do lokalu mieszkalnego. W dniu 3 lutego 2009 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni zostawiając własnoręczny testament, w którym cały spadek zapisał Wnioskodawczyni.

Aby uregulować sprawy własnościowe w spółdzielni mieszkaniowej dopiero w 2015 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do sądu o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym mężu. W dniu 11 stycznia 2016 r. Sąd wydał postanowienie stwierdzające nabycie całości spadku przez Wnioskodawczynię. Przedmiotem spadku była połowa wartości mieszkania wycenionego na 240.000,00 zł. Druga połowa była własnością Wnioskodawczyni, ponieważ z mężem mieli wspólnotę majątkową. Ww. decyzję sądu Wnioskodawczyni otrzymała dopiero 17 października 2016 r. Z ww. decyzją od razu zgłosiła się do Urzędu Skarbowego.

Na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 4 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni zostało umorzone postępowanie w sprawie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po mężu pod warunkiem, że w ciągu 5 lat Wnioskodawczyni nie sprzeda ww. mieszkania.

Wnioskodawczyni od ponad 20 lat jest na emeryturze. Po śmierci męża nie starcza jej na utrzymanie mieszkania i konieczne remonty. Dlatego córka zaproponowała Wnioskodawczyni, że odkupi od niej mieszkanie. W dniu 27 grudnia 2016 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie córce za 140.000,00 zł.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawczyni w dalszym ciągu będzie mieszkała w ww. mieszkaniu a córka zapewni jej utrzymanie i niezbędne remonty oraz opiekę nad Wnioskodawczynią aż do śmierci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie musiała zapłacić umorzony warunkowo podatek od spadku? Warunkiem było nie sprzedawanie mieszkania przez okres 5 lat. Czy ten czas liczy się od daty decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego czy też od daty nabycia spadku, tj. śmierci męża?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ponieważ od nabycia spadku minęło już ponad 6 lat, sprzedając mieszkanie nie będzie musiała płacić podatku od spadku po mężu.

Wnioskodawczyni wskazała, że jej mąż zmarł 3 lutego 2009 r. zostawiając testament, w którym cały spadek zapisał Wnioskodawczyni. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego następuje wtedy otwarcie spadku oraz nabycie spadku przez spadkobierców. Oznacza to, zdaniem Wnioskodawczyni, że spadek czyli połowę mieszkania po mężu nabyła z chwilą jego śmierci.

Decyzją Urzędu Skarbowego z 4 listopada 2016 r. podatek od połowy wartości mieszkania nabytego w drodze ww. spadku został Wnioskodawczyni umorzony, pod warunkiem, że mieszkania nie sprzeda w ciągu 5 lat.

Koszty utrzymania mieszkania, konieczność przeprowadzenia niezbędnych remontów, na które Wnioskodawczyni nie stać oraz koszty jej leczenia zmusiły Wnioskodawczynię do sprzedaży mieszkania córce, która zapewni jej opiekę oraz to, że będzie mieszkała w ww. mieszkaniu aż do śmierci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie podatku od spadków i darowizn W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r., Nr poz. 142, poz. 1514, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 ww. ustawy, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu ma natomiast charakter deklaratoryjny i stwierdza jedynie nabycie spadku przez spadkobiercę (art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn).

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia.

Zgodnie z ww. przepisami obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia z chwilą przyjęcia spadku lub jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, z chwilą sporządzenia pisma, a w przypadku gdy pismem tym jest orzeczenie sądu, z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, spółdzielczego prawa do domu jednorodzinnego albo udziału w takim prawie w drodze dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego, darowizny lub polecenia darczyńcy przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej − nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

W myśl art. 16 ust. 2 analizowanej ustawy, ulga, o której mowa w ust. 1, przysługuje osobom, które łącznie spełniają następujące warunki:

1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
   
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
   
3. nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
   
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
   
5. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
   
   1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego – jeżeli w chwili złożenia zeznania lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
      
   2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.
   
   
   

Mając na uwadze ww. przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn stwierdzić należy, że zasadniczym celem ustawodawcy jest zwolnienie bliskich spadkodawcy od obciążeń podatkowych z tytułu nabycia nieruchomości mieszkaniowej, gdy nie dysponują innym mieszkaniem czy domem i będą mieszkać, będąc zameldowanymi na pobyt stały w uzyskanej nieruchomości przez 5 lat oraz utrzymają tytuł prawny do nabytego, np. tytułem dziedziczenia mieszkania – a więc nie dokonają jego zbycia – przez okres 5 lat.

Należy podkreślić, że do skorzystania z omawianej ulgi niezbędnym jest łączne spełnienie wszystkich warunków zawartych w art. 16 ust. 2 ww. ustawy. Niespełnienie chociażby jednego z nich skutkować będzie bowiem utratą prawa do skorzystania z niej.

Mając na uwadze fakt, że w analizowanym przepisie ustawodawca używa terminu „zbycie” bez żadnego jego bliższego określenia, należy założyć, zgodnie zresztą z zasadą racjonalnego ustawodawcy, że zakres pojęciowy tego wyrażenia obejmuje każde zbycie, tj. każdą czynność prawną (odpłatną  np. sprzedaż, bądź nieodpłatną – np. darowizna), w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot. Innymi słowy każda czynność prawna, której przedmiotem jest przeniesienie prawa własności odziedziczonej nieruchomości lub praw majątkowych (np. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego) jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat i jednocześnie nie zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 16 ust. 7 ustawy, prowadzi do utraty analizowanej ulgi.

Ustawodawca przewidział tylko dwie sytuacje, w których możliwe jest wyzbycie się tytułu prawnego do odziedziczonej nieruchomości, przy zachowaniu prawa do ww. ulgi.

Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, nie stanowi podstawy do wygaśnięcia decyzji lub ustalenia zobowiązania podatkowego:

1. zbycie udziału w budynku lub lokalu mieszkalnym stanowiącym odrębną nieruchomość, albo spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych, albo
2. zbycie budynku lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość (udziału w budynku lub lokalu), albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków lub miejsca zamieszkania, a przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży na nabycie innego budynku lub lokalu mieszkalnego (udziału w budynku lub lokalu) albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego (udziału w takim prawie), albo budowę innego budynku lub lokalu nastąpiło w całości w okresie dwóch lat od dnia zbycia i łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym budynku lub lokalu, potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały, wynosi 5 lat.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 1989 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem nabyła spółdzielcze mieszkaniowe prawo do lokalu mieszkalnego. W dniu 3 lutego 2009 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni zostawiając własnoręczny testament, w którym cały spadek zapisał Wnioskodawczyni. W 2015 r. Wnioskodawczyni wystąpiła do sądu o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym mężu. W dniu 11 stycznia 2016 r. Sąd wydał postanowienie stwierdzające nabycie całości spadku przez Wnioskodawczynię. Przedmiotem spadku była połowa wartości mieszkania wycenionego na 240.000,00 zł. Druga połowa była własnością Wnioskodawczyni, ponieważ z mężem mieli wspólnotę majątkową. Ww. decyzję sądu Wnioskodawczyni otrzymała dopiero 17 października 2016 r. Na podstawie decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z 4 listopada 2016 r. Wnioskodawczyni zostało umorzone postępowanie w sprawie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn z tytułu nabycia spadku po mężu pod warunkiem, że w ciągu 5 lat Wnioskodawczyni nie sprzeda ww. mieszkania.

Wnioskodawczyni od ponad 20 lat jest na emeryturze. Po śmierci męża nie starcza jej na utrzymanie mieszkania i konieczne remonty. W dniu 27 grudnia 2016 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni sprzedała mieszkanie córce za 140.000,00 zł.

Na podstawie zawartej umowy Wnioskodawczyni w dalszym ciągu będzie mieszkała w ww. mieszkaniu a córka zapewni jej utrzymanie i niezbędne remonty oraz opiekę nad Wnioskodawczynią aż do śmierci.

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że zbycie na rzecz córki Wnioskodawczyni prawa do lokalu mieszkalnego w części, w której zostało ono odziedziczone przez Wnioskodawczynię i z tytułu którego została zastosowana ulga mieszkaniowa, określona w art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, spowoduje utratę przez Wnioskodawczynię prawa do tej ulgi.

Jak wynika z treści cyt. wyżej art. 16 ust. 2 ww. ustawy ulga mieszkaniowa przysługuje osobom, które łącznie spełniają warunki w nim wymienione, w tym spełniają wymóg zamieszkiwania będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat od dnia określonego w art. 16 ust. 2 pkt 5 lit. a) lub b) ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni mieszka w odziedziczonym mieszkaniu od 1963 r. i ma zamiar w nim mieszkać aż do śmierci. Zgodnie z powołanym powyżej art. 16 ust. 2 pkt 5 lit. a) ustawy o podatku od spadków i darowizn ulga mieszkaniowa, o której mowa powyżej przysługuje osobom, które m.in. będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat od dnia złożenia zeznania podatkowego, jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu. Zatem w przypadku Wnioskodawczyni − zgodnie z powołanym powyżej przepisem – okres 5 lat liczony jest dnia złożenia zeznania podatkowego, a nie jak wskazała Wnioskodawczyni od daty nabycia spadku, tj. śmierci męża Wnioskodawczyni.

Należy zauważyć, że zachowanie prawa do ulgi mieszkaniowej ma miejsce również wtedy, gdy spełnione zostaną warunki wskazane w powołanym wyżej art. 16 ust. 7 pkt 1 lub pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jednakże w analizowanej sprawie Wnioskodawczyni nie spełnia warunków wskazanych w tym przepisie. Córka Wnioskodawczyni, na rzecz której Wnioskodawczyni dokonała zbycia spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, które w części nabyte zostało w spadku po mężu Wnioskodawczyni, nie była jego spadkobiercą, gdyż jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni nabyła udział w spółdzielczym prawie do lokalu mieszkalnego w spadku po mężu w całości, zatem jako jedyny jego spadkobierca. Wobec tego Wnioskodawczyni nie może zachować prawa do ulgi mieszkaniowej na podstawie art. 16 ust. 7 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Analiza treści art. 16 ust. 7 pkt 2 tej ustawy wskazuje, że również na podstawie tego przepisu Wnioskodawczyni nie zachowa prawa do ulgi mieszkaniowej. Aby zachować prawo do ulgi mieszkaniowej na podstawie tego przepisu musi być spełnionych łącznie kilka warunków: musi mieć miejsce zbycie lokalu mieszkalnego czyli sprzedaż lokalu mieszkalnego, musi wystąpić uzasadniona konieczność zmiany warunków lub miejsca zamieszkania oraz należy przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży w okresie dwóch lat od dnia zbycia lokalu na jeden ze wskazanych w tym przepisie celów mieszkaniowych, a także należy dochować warunku, aby łączny okres zamieszkiwania w zbytym i nabytym lokalu lub budynku wynosił 5 lat i potwierdzony był zameldowaniem na pobyt stały.

Z wniosku nie wynika natomiast, że Wnioskodawczyni uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne, przeznaczy w okresie dwóch lat od dnia zbycia spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego na jeden ze wskazanych w tym przepisie celów mieszkaniowych. Tym samym Wnioskodawczyni nie spełniła warunków wymienionych w art. 16 ust. 7 pkt 2 tej ustawy. Skoro zatem z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawczyni deklarowała zakup innego lokalu mieszkalnego a dla zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej konieczne jest łączne spełnienie warunków, o których mowa w art. 16 ust. 7 pkt 2 ww. ustawy, to dalsza analiza wypełnienia pozostałych warunków określonych w tym przepisie jest bezzasadna.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni dokonując zbycia spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego – w udziale, w którym zostało to prawo odziedziczone − przed upływem terminu o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, utraciła prawo do ulgi określonej w art. 16 ust. 1 tej ustawy, niezależnie od okoliczności, czy w dalszym ciągu będzie w przedmiotowym mieszkaniu zamieszkiwać będąc zameldowaną, czy też nie. Powyższe wynika z faktu, że wyjątki określone w wyżej cyt. art. 16 ust. 7 w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania. W rezultacie, Wnioskodawczyni wbrew zaprezentowanemu stanowisku, będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn od spadku po mężu.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.