Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.16.2017.2.KP
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 10 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania otrzymanego dofinansowania – jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 5 kwietnia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania otrzymanego dofinansowania,
• kosztów uzyskania przychodów,
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą wpisaną do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej. Przeważający przedmiot działalności gospodarczej Wnioskodawczyni stanowi transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski (kod PKD – 49.31.Z), w ramach którego realizuje ona transport drogowy osób (na podstawie uzyskanych zezwoleń na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym).

W toku wykonywanych przewozów pasażerskich Wnioskodawczyni stosuje ulgi ustawowe określone w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1138 z późn. zm.).

Jednocześnie w ramach realizacji wyżej wskazywanych usług transportowych Wnioskodawczyni zawarła z Samorządem Województwa A (Urzędem Marszałkowskim Województwa A) i Samorządem Województwa B (Urzędem Marszałkowskim Województwa B) umowy, na mocy których otrzymuje ona – jako przewoźnik – dopłaty z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w wyżej wskazywanych przewozach pasażerskich, określone w art. 8a ust. 2 ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.

Należy przy tym zauważyć, że przedmiotem zawartych przez Wnioskodawczynię, a wyżej wskazywanych umów jest określenie zasad przekazywania przewoźnikowi wykonującemu krajowe autobusowe regularne przewozy osób dopłat do tych przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerów. Jednocześnie dopłaty te przekazywane są przez samorząd województwa z otrzymywanych na ten cel środków z budżetu państwa, a województwo w zakresie określonym umową działa na podstawie i w ramach uregulowań określonych w art. 8a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego.

Wnioskodawczyni klasyfikowała do tej pory i klasyfikuje obecnie uzyskiwane z wyżej wskazywanych samorządów województw dopłaty z tytułu stosowania ustawowych ulg w przewozach pasażerskich jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dopłaty otrzymywane przez Wnioskodawczynię z samorządu województwa z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich określonych w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1138 z późn. zm.) stanowią dla niej przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Jeśli nie, to czy wydatki i koszty ponoszone przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w części bezpośrednio sfinansowanej z wyżej wskazywanych dopłat będą stanowiły dla niej koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.), jeśli dokona ona rozgraniczenia tych wydatków i kosztów na sfinansowane z dopłat i sfinansowane z innych źródeł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z przepisem art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm. – zwanej dalej „u.p.d.o.f.”) przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Jednakże w myśl przepisu art. 21 ust. 1 pkt 129 u.p.d.o.f. wolne od podatku dochodowego są dotacje w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

W świetle zaś przepisu art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 z późn. zm.) dotacjami są podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Jednocześnie zgodnie z przepisem art. 127 ust. 1 pkt 1 lit. a tej ustawy dotacjami celowymi są środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 8a ust. la ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 1138 z późn. zm.) koszty związane z finansowaniem ustawowych uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów pokrywane są z budżetu państwa. W świetle zaś przepisu art. 8a ust. 2 i 4 tej ustawy dopłaty do przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich przekazują przewoźnikom samorządy województw (na podstawie zawartej w tym przedmiocie z przewoźnikiem umowy).

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że otrzymywane przez Wnioskodawczynię dopłaty wyczerpują wszystkie przesłanki ich kwalifikacji jako dotacji w rozumieniu wyżej powoływanych przepisów o finansach publicznych. Zgodnie bowiem z przepisem art. 8a ust. 1a ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego koszty związane z finansowaniem ustawowych uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów pokrywane są z budżetu państwa. Dopłaty otrzymywane w związku z respektowaniem tych uprawnień służą zatem realizacji zadań publicznych. Jednocześnie zgodnie z art. 8a ust. 2 tej ustawy dopłaty do przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich przekazują przewoźnikom samorządy województw (które działają w tym wypadku na podstawie i w ramach uregulowań zawartych w przepisach przedmiotowej ustawy). Tym samym podlegają one szczególnym zasadom rozliczania, które regulują przepisy ustawowe.

Należy przy tym zauważyć, że definicja dotacji zawarta w przepisie art. 126 ustawy o finansach publicznych ma charakter opisowy i nie zawiera enumeratywnego katalogu tych dotacji. W związku z tym nie jest możliwe jednoznaczne wskazanie przez Wnioskodawczynię, czy wyżej wymienione dotacje są dotacjami w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, albowiem żaden przepis prawa nie zalicza ich wprost do tego rodzaju dotacji. Ocena, czy dane świadczenie pieniężne spełnia kryteria zaliczenia go do dotacji, o których mowa w przepisach o finansach publicznych, będzie wymagała zatem w każdym wypadku przeprowadzenia odpowiednich zabiegów interpretacyjnych, przy pomocy których będzie możliwe ich zakwalifikowanie (lub nie) do wyżej wskazywanej kategorii dotacji. Rozstrzygnięcie tych wątpliwości interpretacyjnych należy już jednak do organów skarbowych.

W ocenie Wnioskodawczyni świadczenia pieniężne (dopłaty) otrzymywane przez nią z dwóch samorządów województw z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerów, ze względu na ich przeznaczenie, źródło finansowania i szczególne zasady rozliczania, stanowią niewątpliwie dotacje w rozumieniu przepisów o finansach publicznych. Należy jednocześnie podkreślić, że stanowisko to potwierdzają także liczne interpretacje podatkowe w tym przedmiocie (m.in. interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 stycznia 2011 r., nr IPPB1/415-914/10-5/KS, Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 sierpnia 2013 r., nr IBPBI/1/415-558/13/BK, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 03 czerwca 2013 r., nr ITPB1/415-263a/13/WM).

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, przedmiotowe dopłaty co przejazdów ulgowych mają charakter dotacji w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, wobec czego stanowią one przychód z działalności gospodarczej korzystający ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 129 u.p.d.o.f.

Jednocześnie należy przyjąć, że skutkiem zwolnienia z opodatkowania wyżej opisywanych dopłat jest brak możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tych wydatków i kosztów, które zostały bezpośrednio sfinansowane tymi dopłatami. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że chodzi w tym wypadku o wydatki i koszty podatnika opłacane wprost ze środków otrzymanych przez niego w ramach dotacji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 129 u.p.do.f. (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 sierpnia 2013 r., II FSK2534/11, LEX nr 1412487).

Konsekwencją tego zwolnienia jest bowiem konieczność stosowania do tychże dopłat przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 u.p.d.o.f., zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137. W tej kategorii przychodów mieszczą się natomiast dotacje w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Należy bowiem zauważyć, że ustawodawca nie ogranicza wyłączenia określonego w tym przepisie do ściśle określonego rodzaju dotacji, przez co należy uznać, że dotyczy on wszystkich rodzajów dotacji, o których stanowią te przepisy.

Oznacza to zatem, że wydatki i koszty, które Wnioskodawczyni sfinansuje bezpośrednio z dotacji otrzymanych z samorządu województwa z wyżej opisywanego tytułu, nie będą stanowić dla niej kosztów uzyskania przychodu. W świetle bowiem przepisu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W ocenie Wnioskodawczyni ma ona przy tym powinność dokonania w takim wypadku rozgraniczenia wydatków i kosztów na te, które zostały sfinansowane z dotacji i te, które zostały sfinansowane z innych źródeł. Skoro bowiem ustawodawca nakazuje wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z dotacji udzielonych z budżetu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, to obowiązkiem podatnika otrzymującego dotację jest dokonanie takiego rozgraniczenia. Inaczej mówiąc podatnik ma możliwość przypisania poszczególnych wydatków do konkretnych źródeł ich finansowania (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2013 r., II FSK 2534/11, LEX nr 1412487).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania otrzymanego dofinansowania jest prawidłowe,
• kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.
  
  

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego, w ramach którego realizuje ona transport drogowy osób. Wnioskodawczyni w toku wykonywanych przewozów pasażerskich stosuje ulgi ustawowe określone w przepisach ustawy o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. Jednocześnie Wnioskodawczyni zawarła z Samorządami Województw A i B umowy, na mocy których otrzymuje – jako przewoźnik – dopłaty z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg we wskazanych przewozach pasażerskich. Dopłaty te przekazywane są przez samorządy województw z otrzymanych na ten cel środków z budżetu państwa, a województwa w zakresie określonym umową działają na podstawie i w ramach uregulowań określnych w ustawie o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego. Ponadto Wnioskodawczyni klasyfikuje obecnie uzyskiwane przychody, jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy – jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:  za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast w myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Jednak stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z zastrzeżeniem ust. 36.

Zwolnienie wynikające z powyższego przepisu dotyczy każdego rodzaju dotacji, która spełnia dwa warunki, a mianowicie jest dotacją w rozumieniu ustawy o finansach publicznych oraz pochodzi z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Łączne spełnienie powyższych elementów jest warunkiem koniecznym, ale i wystarczającym do stwierdzenia, że dotacja jest zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 1870 z późn. zm.): dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

Stosownie do art. 127 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ww. ustawy:  dotacje celowe są to środki przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie:

1. zadań z zakresu administracji rządowej oraz innych zadań zleconych jednostkom samorządu terytorialnego ustawami,
2. ustawowo określonych zadań, w tym zadań z zakresu mecenatu państwa nad kulturą, realizowanych przez jednostki inne niż jednostki samorządu terytorialnego,
3. bieżących zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego,
4. zadań agencji wykonawczych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b,
5. zadań zleconych do realizacji organizacjom pozarządowym,
6. kosztów realizacji inwestycji.
   
   

Natomiast stosownie do art. 127 ust. 2 tej ustawy:  dotacjami celowymi są także środki przeznaczone na:

1. realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 6, wydatkowane przez podmioty realizujące te programy, inne niż państwowe jednostki budżetowe;
2. realizację projektów pomocy technicznej finansowanych z udziałem środków europejskich i środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5 lit. a i b;
3. finansowanie lub dofinansowanie zadań realizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz inne podmioty, ze środków przekazywanych przez jednostki, o których mowa w art. 9 pkt 5, 7 i 14;
4. realizację programów finansowanych z udziałem środków, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 5;
5. współfinansowanie realizacji programów finansowanych z udziałem środków europejskich;
6. wyprzedzające finansowanie Wspólnej Polityki Rolnej, o którym mowa w odrębnych przepisach, w części podlegającej refundacji ze środków Unii Europejskiej.
   
   

Zgodnie z art. 8a ust. 1a ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami transportu zbiorowego (Dz. U. z 2012 r. poz. 1138 z późn zm.): koszty związane z finansowaniem ustawowych uprawnień do bezpłatnych lub ulgowych przejazdów pokrywane są z budżetu państwa.

W myśl art. 8a ust. 2 ww. ustawy: samorządy województw, z zastrzeżeniem ust. 2a, przekazują przewoźnikom wykonującym krajowe autobusowe przewozy pasażerskie dopłaty do tych przewozów z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie zaś do ust. 3 art. 8a omawianej ustawy: kwotę dopłaty, o której mowa w ust. 2, stanowi różnica pomiędzy wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi.

Natomiast zgodnie z art. 8a ust. 4 tej ustawy: uprawnienie do otrzymywania dopłat, o których mowa w ust. 2, nabywa przewoźnik, który:

1. posiada zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych osób w krajowym transporcie drogowym, wydane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.);
2. stosuje kasy rejestrujące posiadające pozytywną opinię ministra właściwego do spraw finansów publicznych, które umożliwiają określenie kwoty dopłat do przewozów w podziale na poszczególne kategorie ulg ustawowych;
3. zawarł umowę z samorządem województwa określającą zasady przekazywania przewoźnikom dopłat.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że samorządy województw przekazują przewoźnikom dopłaty do krajowych autobusowych przejazdów pasażerskich z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w tych przewozach. Kwotę dopłaty stanowi różnica między wartością sprzedaży biletów obliczoną według cen nieuwzględniających ustawowych ulg a wartością sprzedaży tych biletów w cenach uwzględniających te ulgi.

Oznacza to, że dopłaty do ceny biletów mieszczą się w zakresie zadań własnych województwa i stanowią dotacje w rozumieniu przepisów ww. ustawy o finansach publicznych.

Reasumując – dopłaty otrzymywane przez Wnioskodawczynię z samorządów województw z tytułu stosowania obowiązujących ustawowych ulg w przewozach pasażerskich określonych w przepisach ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1138 z późn. zm.) stanowią dla niej przychód z działalności gospodarczej, który korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

Odnosząc się do kwestii kosztów w części bezpośrednio sfinansowanych z wyżej wskazanych dopłat, to należy wskazać, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137;

Jak wskazano wyżej, dotacje otrzymywane przez Wnioskodawcę mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy, a więc wydatki i koszty bezpośrednio sfinansowane z tych środków nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Tym samym skoro dotacja stanowi przychód z działalności gospodarczej zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 56 tej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dotacji.

Zatem te wszystkie wydatki i koszty, które zostały sfinansowane otrzymanymi dopłatami nie stanowią kosztów podatkowych.

Reasumując – wydatki i koszty ponoszone przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w części bezpośrednio sfinansowanej z wyżej wskazywanych dopłat nie będą stanowiły dla niej kosztu uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że – zdaniem Organu – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w tym postępowaniu. W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.