Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB3.4511.10.2017.2.SJ
z 24 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 9 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 10 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania przez płatnika 50% kosztów uzyskania przychodów (pytanie nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania przez płatnika 50% kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) pismem z dnia 24 marca 2017 r., nr 1061-IPTPB3.4511.10.2017.1.SJ (doręczonym w dniu 27 marca 2017 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w ciągu 7 dni, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 10 kwietnia 2017 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 kwietnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (po uzupełnieniu):

… jest instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Wydział Kultury w Departamencie Komunikacji Społecznej i Zdrowia Urzędu Miasta … pod nr ….

W ramach działalności statutowej, Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z Artystami, mającymi miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającymi nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, których przedmiotem jest utwór w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.) lub artystyczne wykonanie w świetle art. 85 ww. ustawy, tj.:

1. wykonanie utworu, tj. wykonanie rzeźby, namalowanie murali,
2. artystyczne wykonanie utworu na żywo, tj. koncert na żywo przez pojedynczego wykonawcę,
3. artystyczne wykonanie utworu na żywo przez zespół muzyczny, tj. koncertu na żywo gdzie umowa o dzieło podpisana jest z reprezentantem będącym członkiem zespołu muzycznego.
   
   

W powyższych umowach strony ustalają wysokość wynagrodzenia z tytułu wykonania umowy w następujący sposób:

1. w odniesieniu do umów opisanych w pkt 2 i 3 powyżej: wynagrodzenie z tytułu korzystania przez Artystów wykonawców z praw pokrewnych (koncert na żywo),
2. w odniesieniu do umów opisanych w pkt 1 powyżej: umowa określa kwotę wynagrodzenia łącznego, bez rozbicia na jego poszczególne składniki ze wskazaniem, że kwota ta jest należna z tytułu wykonania utworu (namalowania obrazu) i rozporządzania majątkowymi prawami autorskimi prawami do utworu.
   
   

Zakwalifikowanie, czy wykonywana praca jest przedmiotem prawa autorskiego należy do obowiązków płatnika, który dokonuje wypłaty świadczeń z tego tytułu. Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany jest do potrącenia zaliczki na podatek dochodowy i począwszy od sierpnia 2015 r., Wnioskodawca dokonuje wypłaty wynagrodzenia należnego Artyście lub Artyście wykonawcy po potwierdzeniu wykonania umowy w sposób przyjęty w umowie, dołączeniu oświadczenia, że Artysta nie przekracza limitu kosztów praw autorskich przysługujących do zastosowania w danym roku kalendarzowym oraz po przedstawieniu rachunku.

W przypadku umów o dzieło zawieranych z Artystami oraz Artystami wykonawcami opisanymi powyżej (pkt 1-3), Wnioskodawca obliczając zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych stosuje stawkę 50% kosztów uzyskania przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wnioskodawca wypłacający wynagrodzenie należne Artyście wykonawcy z tytułu zawartej umowy o dzieło, której przedmiotem jest korzystanie przez Artystę wykonawcę z praw pokrewnych, będąc jednocześnie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, obliczając zaliczkę na podatek powinien uwzględnić stawkę 50% kosztów uzyskania przychodu uzyskanego tytułem zawartej umowy o dzieło na wykonanie koncertu na żywo?
2. Czy Wnioskodawca wypłacający wynagrodzenie należne Artyście z tytułu wykonania utworu, będąc jednocześnie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, obliczając zaliczkę na podatek powinien uwzględnić stawkę 50% kosztów uzyskania przychodu uzyskanego tytułem zawartej umowy na wykonanie utworu w odniesieniu do całego wynagrodzenia, tj. wskazanego w umowie jako wynagrodzenia łącznego ze wskazaniem, że należne jest z tytułu wykonania utworu oraz rozporządzania majątkowymi prawami autorskimi do tego utworu, bez rozbicia na poszczególne jego składniki (tj. wskazania kwoty wynagrodzenia należnego z tytułu wykonania umowy i wskazania kwoty wynagrodzenia należnego z tytułu rozporządzania majątkowymi prawami autorskimi do dzieła)?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1. W zakresie pytania nr 2 wydana zostanie odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu), Wnioskodawca będąc płatnikiem, obliczając wysokość zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych jest uprawniony do uwzględnienia stawki 50% kosztów uzyskania przychodu w odniesieniu do wysokości całego wynagrodzenia należnego Artyście wykonawcy z tytułu wykonania umowy zawartej w przedmiocie wykonania koncertu na żywo.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r, poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

Z treści art. 13 pkt 8a ww. ustawy wynika, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od: osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W przypadku osoby, która uzyskuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło, przysługują zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów w wysokości 20% uzyskanego przychodu. W przypadku natomiast korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami, mają zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W myśl art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3 takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich”, „artystów wykonawców z praw pokrewnych” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). W szczególności – jak stanowi ust. 2 tego przepisu – przedmiotem prawa autorskiego są utwory: wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe); plastyczne; fotograficzne; lutnicze; wzornictwa przemysłowego; architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne; muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne; audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto, zgodnie z art. 85 ww. ustawy, każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia.

Artystycznymi wykonaniami są w szczególności, działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:

1. w zakresie utrwalania i zwielokrotniania – wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
2. w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono – wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
3. w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b – nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2 ww. ustawy, artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Wnioskodawca zawiera umowy o dzieło z twórcami lub artystami wykonawcami w świetle ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, których przedmiotem jest wykonanie utworu lub artystycznego wykonania w świetle ww. ustawy. Osoba zawierająca umowę o dzieło dołącza również oświadczenie, że zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych praca wykonana zgodnie z treścią umowy o dzieło, z określonego dnia i na określoną kwotę jest przedmiotem prawa autorskiego i nie przekracza limitu kosztów praw autorskich przysługujących do zastosowania w danym roku kalendarzowym. Wnioskodawca jako płatnik, może zastosować 50% koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 w związku z art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem artysta wykonawca czy też zespół muzyczny wykonując koncert na żywo, korzystają z przysługujących im praw pokrewnych. Wynagrodzenie należne artyście wykonawcy z tytułu wykonania koncertu na żywo w całości dotyczy autorskiego wykonania, a zatem 50 % zryczałtowanych kosztów uzyskania przychodu płatnik stosuje do obliczenia wysokości zaliczki w zakresie całego wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja przepisów prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stosownie do powyższych definicji, przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 776) nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, a tym samym do stwierdzenia, czy osoby wykonujące usługi na rzecz Wnioskodawcy na podstawie umowy o dzieło są twórcami w rozumieniu przepisów ww. ustawy, lub czy konkretny efekt pracy będzie objęty prawem autorskim lub prawem pokrewnym.

Końcowo należy podkreślić, że zakres interpretacji indywidualnej, zdeterminowany jest przede wszystkim przedstawionym przez Wnioskodawcę stanem faktycznym, jak i własnym stanowiskiem Wnioskodawcy. Jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie się różnił od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Niniejsza interpretacja została oparta na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.