PA3.8011.4.2015
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) w związku z art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 43 z późn. zm.)
Minister Rozwoju i Finansów z urzędu zmienia interpretację indywidualną
Z dnia 24 marca 2014 r., Nr ILPP3/443-127/13-2/TK wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w imieniu Ministra Finansów stwierdzając, że stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu zawarte w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2014 r., Nr ILPP3/443-127/13-2/TK wydanej w imieniu Ministra Finansów:
- nie jest prawidłowe w zakresie uznania za prawidłowe stanowiska Sp. z o.o. zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowiącego, iż:
- nabycie wewnątrzwspólnotowe oraz import wyrobu o kodzie CN 2207 20 nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym,
- ze zwolnienia od akcyzy korzysta importowany alkohol etylowy całkowicie skażony jakimikolwiek środkami skażającymi określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013,
- nie jest prawidłowe w powyższym zakresie również stanowisko Sp. z o.o. zawarte we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2013 r.
UZASADNIENIE
W dniu 24 grudnia 2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca zamierza nabywać wewnątrzwspólnotowo, importować lub nabywać od polskiego producenta (sprzedawcy) wyroby o kodzie CN 2207 20 - alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone oraz inne wyroby nieakcyzowe o kodach CN 3820 i 3814 zawierające alkohol etylowy skażony.
Wnioskodawca wyjaśnia przy tym, iż:
- alkohol etylowy określany, jako wyrób o kodzie CN 2207 20, wskazany w niniejszym stanie faktycznym, pytaniach i stanowisku jest alkoholem skażonym zgodnie z normami określonymi w rozporządzeniu Komisji WE 3199/93 z późniejszymi zmianami;
- wyroby uzyskane z przetworzenia wyrobu o kodzie CN 2207 20 w opisanym stanie faktycznym, pytaniach i stanowisku podatnika zawsze oznaczają wyroby powstałe z przetworzenia alkoholu etylowego całkowicie skażonego zgodnie z normami określonymi w rozporządzeniu Komisji WE 3199/93 z późniejszymi zmianami i są to produkty zapachowe do saun, spryskiwacze i inne wyroby nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi np. o kodach CN 3820 lub 3814.
Alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20 będzie skażony w przypadku:
- zakupu od polskiego producenta w sposób określony dla Polski lub procedurą stosowaną przez wszystkie państwa członkowskie, tj. IPA, MEK i benzoesan denatonium,
- nabycia wewnątrzwspólnotowego w sposób określony dla kraju pochodzenia wyrobu lub procedurą stosowaną przez wszystkie państwa członkowskie, tj. IPA, MEK i benzoesan denatonium, przy czym nie ma dla Wnioskodawcy znaczenia kraj pochodzenia wyrobu. Alkohol etylowy musi być skażony zgodnie z procedurą obowiązującą w miejscu jego skażenia, ale późniejszy jego obrót może odbywać się w dowolnym państwie UE i będzie korzystał ze zwolnienia z podatku akcyzowego na zasadach określonych w art. 30 ustawy akcyzowej. Wnioskodawca może np. od niemieckiego dostawcy zakupić alkohol etylowy, który został skażony np. we Włoszech na zasadach przyjętych dla Włoch,
- importu w jakikolwiek sposób określony w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013.
Wyroby Wnioskodawca będzie nabywał w cysternach lub innych mniejszych opakowaniach i sprzedawał w niezmienionej postaci, lub przetwarzał w wyroby nieakcyzowe takie, jak produkty zapachowe do saun, spryskiwacze i inne wyroby nieprzeznaczone do spożycia przez ludzi np. o kodach CN 3820 lub 3814. Przetwarzanie nie będzie miało wpływu na skażenie alkoholu etylowego. Wyrób o kodzie CN 2207 20, jak i wyroby powstałe w wyniku jego przetworzenia Wnioskodawca będzie oferował polskim, wewnątrzwspólnotowym i spoza Unii odbiorcom w opakowaniach o pojemności od 0,1 l do 1000 l, bądź luzem.
Wnioskodawca nie posiada zezwolenia na prowadzenie składu podatkowego, nie jest zarejestrowanym odbiorcą/wysyłającym, nie jest podmiotem pośredniczącym.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
- Czy nabycie wewnątrzwspólnotowe, import, nabycie od polskiego producenta (sprzedawcy) wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów o kodzie CN 3820 lub 3814 jest opodatkowane podatkiem akcyzowym, jeśli tak to, na jakich zasadach?
- Czy dalsza odsprzedaż, konfekcjonowanie wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów o kodzie CN 3820 lub 3814 jest opodatkowana podatkiem akcyzowym, jeśli tak to, na jakich zasadach?
- Czy przetwarzanie wyrobu o kodzie CN 2207 20 w wyrób nieakcyzowy, nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi, bez wytrącania skażalników, jest opodatkowane podatkiem akcyzowym, jeśli tak to, na jakich zasadach?
- Czy należy mieć zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego lub być zarejestrowanym odbiorcą/wysyłającym lub podmiotem pośredniczącym przy obrocie wyrobem o kodzie CN 2207 20 i wyrobami o kodzie CN 3820 lub 3814?
- Czy należy mieć zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego lub być zarejestrowanym odbiorcą/wysyłającym lub podmiotem pośredniczącym przy przetwarzaniu wyrobu o kodzie CN 2207 20?
- W jakich procedurach i z jaką dokumentacją należy przemieszczać wyrób o kodzie CN 2207 20 i wyroby uzyskane z przetworzenia tego wyrobu w obrocie wewnątrzwspólnotowym, imporcie, obrocie krajowym?
- Czy jedynymi warunkami zwolnienia z podatku akcyzowego wyrobu o kodzie CN 2207 20 jest skażenie alkoholu etylowego i nieprzeznaczenie do spożycia dla ludzi?
- Czy jedynymi warunkami zwolnienia z podatku akcyzowego wyrobów powstałych z przetworzenia alkoholu etylowego skażonego jest jego skażenie i nieprzeznaczenie do spożycia dla ludzi?
- Czy ma znaczenie miejsce skażenia alkoholu etylowego, miejsce pochodzenia wyrobów wyprodukowanych na bazie alkoholu etylowego skażonego, oraz miejsce przeznaczenia towaru?
- Czy należy prowadzić ewidencję obrotu, przetwarzania wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów z zawartością tego alkoholu, jeśli tak, to, jaką?
- Czy należy uzyskać decyzję w sprawie norm zużycia i ubytków od ww. wyrobów?
- Czy są nałożone dodatkowe obciążenia, wymagania związane z obrotem, przetwarzaniem ww. wyrobów, jeśli tak to, jakie?
- Czy brak dokumentu UDT może skutkować brakiem zwolnienia od akcyzy w obrocie wewnątrzwspólnotowym, krajowym, eksporcie?
- Czy producent w Polsce będzie mógł skazić alkohol etylowy produkowany w Polsce do celów zwolnienia wyłącznie procedurą przeznaczoną dla Polski oraz procedurą skażania we wszystkich Państwach Członkowskich?
- Czy produkowany w Polsce alkohol etylowy skażony inaczej niż wariantem dla Polski i innym niż procedurą stosowaną we wszystkich państwach członkowskich, będzie mógł skorzystać ze zwolnienia na podstawie rozporządzenia WE?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Ad. 1.
Nabycie wewnątrzwspólnotowe, import, nabycie od polskiego producenta (sprzedawcy) wyrobu o kodzie CN 2207 20 nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym. Sposób skażenia alkoholu etylowego powoduje, że zgodnie z art. 30 ust. 9 ustawy akcyzowej, alkohol ten jest zwolniony z podatku akcyzowego bez względu na przeznaczenie i bez konieczności spełniania dodatkowych warunków. Przy czym alkohol etylowy skażony o kodzie CN 2207 20 będzie skażony w przypadku:
- zakupu od polskiego producenta w sposób określony dla Polski lub procedurą stosowaną przez wszystkie państwa członkowskie, tj. IPA, MEK i benzoesan denatonium,
- nabycia wewnątrzwspólnotowego w sposób określony dla kraju pochodzenia wyrobu lub procedurą stosowaną przez wszystkie państwa członkowskie, tj. IPA. MEK i benzoesan denatonium, przy czym nie ma dla mnie znaczenia kraj pochodzenia wyrobu. Alkohol etylowy musi być skażony zgodnie z procedurą obowiązującą w miejscu jego skażenia, ale późniejszy jego obrót może odbywać się w dowolnym państwie UE i będzie korzystał ze zwolnienia z podatku akcyzowego na zasadach określonych w art. 30 ustawy akcyzowej. Innymi słowy Zainteresowany może np. od niemieckiego dostawcy zakupić alkohol etylowy, który został skażony np. we Włoszech na zasadach przyjętych dla Włoch,
- importu w jakikolwiek sposób określony w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013.
Nabycie wewnątrzwspólnotowe, import, nabycie od polskiego producenta (sprzedawcy) wyrobów o kodzie CN 3820 lub 3814 nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym, gdyż nie są to wyroby akcyzowe, dodatkowo alkohol etylowy zawarty w wyżej wymienionych produktach został skażony zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013. W tym wypadku nie ma znaczenia miejsce (kraj) pochodzenia wyrobów o kodach CN 3820 lub 3814.
Ad. 2.
Dalsza odsprzedaż (do państw członkowskich Unii Europejskiej, do polskich odbiorców i odbiorców spoza Unii Europejskiej), konfekcjonowanie wyrobu kodzie CN 2207 20 nie jest opodatkowana podatkiem akcyzowym. Sam sposób skażenia alkoholu etylowego powoduje, że jest on zwolniony z podatku akcyzowego bez względu na przeznaczenie.
Dalsza odsprzedaż (do państw członkowskich Unii Europejskiej, do polskich odbiorców i odbiorców spoza Unii), konfekcjonowanie wyrobów o kodach CN 3820 lub 3814 nie jest opodatkowana podatkiem akcyzowym. Wyroby te nie są wyrobami akcyzowymi, a alkohol w nich zawarty został całkowicie skażony, a więc bezwarunkowo zwolniony od akcyzy.
Ad. 3.
Przetwarzanie wyrobu o kodzie CN 2207 20 nabytego na zasadach opisanych w pkt 1, w wyrób nieakcyzowy, nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi, bez wytrącania skażalników, nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym. Skażenie alkoholu etylowego powoduje, że bez względu na jego dalsze przetwarzanie jest on zwolniony z podatku akcyzowego.
Ad. 4.
Przy obrocie wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów o kodzie CN 3820 1ub 3814 nie jest wymagane zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego lub bycie zarejestrowanym odbiorcą/wysyłającym lub podmiotem pośredniczącym. Skażenie alkoholu powoduje, że wyrób o kodzie CN 2207 20 jest zwolniony od akcyzy, więc nie podlega procedurze zawieszonego poboru akcyzy, a wyroby o kodach CN 3820 lub 3814 są wyrobami nieakcyzowymi z zawartością alkoholu etylowego całkowicie skażonego, a więc bezwarunkowo zwolnionego od akcyzy.
Ad. 5.
Przy przetwarzaniu wyrobu o kodzie CN 2207 20, nabytego na zasadach opisanych w pkt 1, w wyrób nieakcyzowy, nieprzeznaczony do spożycia przez ludzi nie jest wymagane zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego lub bycie zarejestrowanym odbiorcą/wysyłającym lub podmiotem pośredniczącym. Skażenie alkoholu powoduje, że wyroby będące wynikiem jego przetworzenia będą wyrobami z zawartością alkoholu zwolnionego z podatku akcyzowego, więc nie podlegają procedurze zawieszonego poboru akcyzy.
Ad. 6.
Wyrób o kodzie CN 2207 20 i wyroby uzyskane z jego przetworzenia są przemieszczane poza procedurą zawieszonego poboru akcyzy, są zwolnione z podatku akcyzowego/nie są wyrobami akcyzowymi, stąd poza zwykłymi dokumentami handlowymi nie są wymagane dodatkowe dokumenty. W przemieszczaniu wewnątrzwspólnotowym wyrobu o kodzie CN 2207 20 dodatkowym wymogiem jest dołączenie do tego wyrobu dokumentu UDT.
Ad. 7.
Jedynymi warunkami zwolnienia z podatku akcyzowego alkoholu etylowego jest jego skażenie i nieprzeznaczenie do spożycia dla ludzi.
Ad. 8.
Jedynymi warunkami zwolnienia z podatku akcyzowego wyrobów powstałych z przetworzenia wyrobu o kodzie CN 2207 20 jest zawartość w nich prawidłowo skażonego alkoholu etylowego i nieprzeznaczenie do spożycia dla ludzi.
Ad. 9.
Nie ma znaczenia miejsce skażenia alkoholu etylowego, miejsce pochodzenia wyrobów wyprodukowanych na bazie alkoholu etylowego skażonego, oraz miejsce przeznaczenia ww. wyrobów w sytuacji zastosowania skażenia zgodnego z rozporządzeniem (WE) nr 3199/93.
Zgodnie z treścią unijnego rozporządzenia państwa członkowskie są zobowiązane zwolnić z podatku akcyzowego alkohole, które zostały całkowicie skażone zgodnie z wymogami jakiegokolwiek państwa członkowskiego. Alkohol etylowy musi być skażony zgodnie z procedurą obowiązującą w miejscu jego skażenia, ale późniejszy jego obrót może odbywać się w dowolnym państwie UE i będzie korzystał ze zwolnienia z podatku akcyzowego na zasadach określonych w art. 30 ustawy akcyzowej. Innymi słowy alkohol etylowy skażony np. w Niemczech na zasadach określonych dla Niemiec bądź procedurą określoną dla wszystkich państw członkowskich, może zostać zakupiony przez Wnioskodawcę i odsprzedany odbiorcom z dowolnego kraju unijnego, w tym z Polski lub sprzedany poza teren Unii Europejskiej i będzie korzystał ze zwolnienia z podatku akcyzowego. Zwolniony od podatku akcyzowego będzie również alkohol etylowy zakupiony np. w Niemczech, ale skażony np. we Włoszech na zasadach określonych dla Włoch.
Wyroby nieakcyzowe z zawartością alkoholu etylowego całkowicie skażonego zgodnie z warunkami rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013, mogą pochodzić z dowolnego miejsca (nabycie wewnątrzwspólnotowe, nabycie krajowe lub import) i zostać odsprzedane odbiorcom z dowolnego kraju unijnego, w tym z Polski lub sprzedane poza teren Unii Europejskiej.
Ad. 10.
Nie jest wymagane prowadzenie ewidencji obrotu, przetwarzania wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów z zawartością tego alkoholu, ponieważ sposób skażenia powoduje zwolnienie tych wyrobów od podatku akcyzowego bez względu na przeznaczenie.
Ad. 11.
Nie ma potrzeby uzyskania decyzji w sprawie norm zużycia i ubytków od wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów z zawartością tego alkoholu, ponieważ wyroby te podlegają zwolnieniu z podatku akcyzowego bez względu na przeznaczenie.
Ad. 12.
Nie ma dodatkowych obciążeń (poza podatkiem dochodowym i VAT), wymagań związanych z obrotem, przetwarzaniem wyrobu o kodzie CN 2207 20 i wyrobów z zawartością tego alkoholu.
Ad. 13.
Brak UDT nie ma wpływu na zwolnienie z akcyzy. Produkt będzie korzystał ze zwolnienia, ponieważ jest skażony i nieprzeznaczony do spożycia dla ludzi.
Ad. 14.
Produkowany alkohol etylowy w Polsce, aby korzystał ze zwolnienia na podstawie rozporządzenia WE musi być skażony wyłącznie procedurami skażania wariantu polskiego lub procedurą skażania we wszystkich Państwach Członkowskich.
Ad. 15.
Skażony w ten sposób alkohol nie będzie mógł być zwolniony na podstawie rozporządzenia WE.
W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznał się za prawidłowe.
W uzasadnieniu Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że w myśl art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy alkohol etylowy całkowicie skażony, importowany, nabywany wewnątrzwspólnotowo albo produkowany na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, w tym zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.
Zgodnie z art. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 substancje skażające, które są wykorzystywane w każdym państwie członkowskim do celów całkowitego skażenia alkoholi, zgodnie z art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy 92/83/EWG, zostały określone w Załączniku do niniejszego rozporządzenia.
Stosownie do art. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego, załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 zastępuje się załącznikiem do niniejszego rozporządzenia.
W myśl art. 2 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013, rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej. Rozporządzenie stosuje się od dnia 1 lipca 2013 r., wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, aby następnie przejść do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących podlegania regulacjom ustawy o podatku akcyzowym w przypadku obrotu alkoholem etylowym, który został całkowicie skażony w prawidłowy sposób zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013 z dnia 21 lutego 2013 r. zmieniającego załącznik do rozporządzenia (WE) nr 3199/93 w sprawie wzajemnego uznawania procedur całkowitego skażenia alkoholu etylowego do celów zwolnienia z podatku akcyzowego.
Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że analiza zapisów ww. załącznika do rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 wskazuje, że na terenie Polski mogą być stosowane wyłącznie dwie procedury całkowitego skażania alkoholu etylowego do celów zwolnienia od podatku akcyzowego. Zwrócił uwagę na odmienny sposób uregulowania kwestii substancji skażających i ich wykorzystania w państwach członkowskich. Wskazał przy tym na budowę załącznika do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013, która wskazuje na dwie procedury skażania całkowitego alkoholu etylowego, tj.:
- Procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej, która określona została w pkt I tego załącznika i która stanowi, że na hektolitr etanolu absolutnego: należy stosować
- 3 litry alkoholu izopropylowego (IPA),
- 3 litry ketonu metylowo-etylowego (MEK),
- 1 gram benzoesanu denatonium.
- Procedurę skażania, która określona została w pkt II tego załącznika, jako stosowana w niektórych państwach członkowskich i co, do, której ma wątpliwości Wnioskodawca.
Dodatkowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał, że cel wprowadzenia tego wyraźnego rozdzielenia zapisano w pkt 5 uwag wprowadzających rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013. Zgodnie z nim, w swoim sprawozdaniu końcowym opublikowanym w lipcu 2011 r. grupa projektowa zaproponowała, że można by rozważyć przyjęcie procedury skażania z wykorzystaniem trzech litrów alkoholu izopropylowego (IPA), trzech litrów ketonu metylowo -etylowego (MEK) oraz jednego grama benzoesanu denatonium na hektolitr absolutnego alkoholu, jako wspólnej procedury skażania do celów całkowitego skażania alkoholu. Jedną z głównych korzyści proponowanej wspólnej procedury jest to, że ma ona zastąpić liczne procedury stosowane w sposób niezależny w różnych państwach członkowskich. Dlatego też procedurę tę należy stosować, jako wspólną procedurę dla wszystkich państw członkowskich do celów całkowitego skażania alkoholu w celu zapobiegnięcia uchylaniu się od opodatkowania, unikaniu opodatkowania i nadużyciom w tej dziedzinie.
Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że Wnioskodawca w przypadku obrotu alkoholem etylowym, który został całkowicie skażony w prawidłowy sposób, zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93 oraz rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr 162/2013, nie będzie musiał stosować się do przepisów ustawy o podatku akcyzowym.
Po zapoznaniu się z materiałami sprawy Minister Rozwoju i Finansów zważył, co następuje:
Nie jest prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, jak również Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, iż:
- nabycie wewnątrzwspólnotowe oraz import wyrobu o kodzie CN 2207 20 nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym,
- zwolnieniu od akcyzy podlega importowany alkohol etylowy całkowicie skażony jakimikolwiek środkami skażającymi określonymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 162/2013.
Stosownie do postanowienia z art. 8 ust. 1 pkt 3- 4 ustawy o podatku akcyzowym przedmiotem opodatkowania akcyzą jest odpowiednio import oraz nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych. Przy czym, ustawodawca do wyrobów akcyzowych zalicza m.in. napoje alkoholowe. Jednocześnie alkohol etylowy zaliczony do napojów alkoholowych definiowany jest art. 93 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, jako wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej.
W świetle powyższego jest opodatkowane podatkiem akcyzowym nabycie wewnątrzwspólnotowe oraz import wyrobu o kodzie CN 2207 20. Przy czym podatek ten, co do zasady nie jest uiszczany, gdyż alkohol etylowy całkowicie skażony podlega zwolnieniu od akcyzy w myśl art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83.
Zgodnie z art. 19 ust. 1 dyrektywy Rady 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych państwa członkowskie nakładają podatek akcyzowy na alkohol etylowy. Jednocześnie, na podstawie art. 27 ust. 1 lit. a dyrektywy Rady 92/83/EWG państwa członkowskie zostały zobowiązane określić zwolnienie od akcyzy alkoholu etylowego skażonego zgodnie z wymogami każdego państwa członkowskiego, przy czym wymogi takie muszą być należycie podane do wiadomości i zaakceptowane zgodnie z ust. 3 i 4 niniejszego artykułu.
Postanowienie powyższych przepisów dyrektywy implementowane zostało do krajowego porządku prawnego odpowiednio w art. 8 i 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym.
Podstawą zwolnienia od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej jest jego prawidłowe skażenie. W Polsce, tak jak w innych państwach członkowskich UE w przypadku całkowitego skażania alkoholu etylowego obowiązuje Wykaz środków skażających zgłoszonych przez poszczególne państwa członkowskie, który został ujęty w rozporządzeniu Komisji (WE) Nr 3199/93.
Art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym określa zwolnienie od akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego, importowanego, nabywanego wewnątrzwspólnotowo albo produkowanego na terytorium kraju, wskazanymi przez dowolne państwo członkowskie Unii Europejskiej, środkami dopuszczonymi do skażania alkoholu etylowego na podstawie rozporządzenia Komisji (WE) nr 3199/93. Zwolnienie to obejmuje również alkohol etylowy całkowicie skażony zawarty w wyrobach nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi.
Od 1 lipca 2013 r. obowiązuje rozporządzenie wykonawcze Komisji nr 162/2013. Rozporządzenie to wprowadziło:
- procedurę skażania stosowaną we wszystkich państwach członkowskich (euroskażalnik),
- dodatkowe procedury skażania stosowane w niektórych państwach członkowskich.
Dlatego też, z uwagi na powyższe oraz mając na uwadze to, że w świetle art. 288 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej rozporządzenie unijne wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich rozporządzenie stało się automatycznie częścią krajowego porządku prawnego, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań legislacyjnych, mających na celu transpozycję przepisów rozporządzenia należy zważyć, że do celów zwolnienia z podatku akcyzowego całkowicie skażonego alkoholu etylowego należy stosować przepisy art. 30 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym w związku z rozporządzeniem Komisji (WE) Nr 3199/93 w brzmieniu nadanym rozporządzeniem wykonawczym Komisji nr 162/2013.
Komisja Europejska, jako organ, który wydał rozporządzenie wykonawcze nr 162/2013 dokonała wykładni autentycznej tego rozporządzenia w dniu 12 czerwca br. na forum Komitetu Akcyzowego (CED Nr 848). Komisja Europejska stwierdziła, że:
- państwo członkowskie jest uprawnione do stosowania na swoim terytorium, tylko metody skażenia uznanej w odniesieniu do tego państwa w załączniku do rozporządzenia 3199/93,
- napoje alkoholowe, które zostały skażone zgodnie z metodą określoną w załączniku do rozporządzenia 3199/93 są zwolnione z podatku w całej Unii Europejskiej,
- nie ma możliwości zwolnienia w państwie członkowskim, w którym importowane produkty są dopuszczone do swobodnego obrotu, alkoholu skażonego innymi metodami niż metody zatwierdzone dla tego państwa, (przez co należy rozumieć również euroskażalnik) w załączniku do rozporządzenia 3199/93. Alkohol skażony w państwie trzecim zgodnie z metodą zatwierdzoną dla państwa członkowskiego innego niż państwo importu może być przemieszczony z państwa importu do państwa członkowskiego innego niż państwo importu w procedurze zawieszenia poboru akcyzy i dopuszczony w tym państwie członkowskim do swobodnego obrotu (np. alkohol etylowy skażony całkowicie metodą niemiecką importowany do Polski, a następnie z Polski do Niemiec przemieszczany w procedurze zawieszenia poboru akcyzy).
Oznacza to, że w przypadku importu do Polski za alkohol całkowicie skażony uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub alkohol skażony metodami zgłoszonymi przez Polskę oraz za alkohol całkowicie skażony produkowany w kraju uznaje się alkohol skażony euroskażalnikiem lub metodą skażania zgłoszoną przez Polskę.
Reasumując Minister Rozwoju i Finansów stwierdza, iż w zakresie wskazanym w sentencji, stanowisko zawarte we wniosku z dnia 19 grudnia 2013 r., jak i dokonaną z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu interpretację indywidualną - należy uznać za nieprawidłowe.
Zmieniona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 19 grudnia 2013 r. i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienionej interpretacji.
Wnioskującemu przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od daty doręczenia odpowiedzi Ministra Rozwoju i Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Rozwoju i Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Rozwoju i Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.