Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.1149.2016.1.IN
z 29 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2016 r. (data otrzymania 29 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu umów o dzieło zawieranych z instrumentalistami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu umów o dzieło zawieranych z instrumentalistami.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca będący Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej „Wnioskodawca” lub „Spółka”) zatrudnia instrumentalistów (dalej „Wykonawców” lub „Muzyków”) w ramach Reprezentacyjnej Orkiestry Dętej (dalej „Orkiestra”), w celu realizacji usług na rzecz klientów.

Z zatrudnionymi Muzykami Spółka zawiera umowy cywilnoprawne (umowy o dzieło), w ramach których zleca wykonanie występów artystycznych zarówno podczas koncertów jak i prób przygotowujących do tych koncertów.

Orkiestra przygotowuje artystyczne wykonania utworów, które są wykonywane w trakcie koncertów. Na repertuar składają się zarówno utwory oryginalne, jak i adaptacje wcześniej powstałych utworów.

Wykonawcy zobowiązani są w ramach zawieranych umów do wykonania dzieła w miejscu oraz w terminie wskazanym przez Spółkę. Muzycy otrzymują przedmioty potrzebne do wykonywania dzieła, takie jak umundurowanie i inne wyposażenie. Wykonawcy oświadczają, że dysponują wiedzą, doświadczeniem oraz umiejętnościami niezbędnymi do należytego wykonania dzieła i zobowiązują się wykonać je ze szczególną starannością, z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa, standardów i reguł wykonywania prac objętych umową o dzieło. Wykonawcy zobowiązują się do wykonania dzieła osobiście, przy dołożeniu najwyższej staranności, jaka jest wymagana przy wykonaniu dzieła tego rodzaju. Ewentualne powierzenie wykonania dzieła w całości lub części innej osobie wymaga uprzedniej zgody Wnioskodawcy, wyrażonej na piśmie pod rygorem nieważności. Stwierdzenia wykonania dzieła i naliczania wynagrodzenia dokonuje Dział Marketingu i PR Spółki na podstawie list obecności na próbach i występach Wykonawców.

Wykonawcy przenoszą na Wnioskodawcę zamawiającego prawa majątkowe do wszystkich artystycznych wykonań, które powstaną w przyszłości w ramach realizacji umowy o dzieło i zostaną ustalone w formie materiałów fotograficznych oraz w formie materiałów filmowych, na następujących polach eksploatacji:

• w zakresie zwielokrotniania artystycznego wykonania w całości lub we fragmentach – wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym techniką zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową, z możliwością wprowadzania do obrotu;
• w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w całości i we fragmentach w postaci drukowanej lub w postaci zapisu audio-video oraz cyfrowej (w tym w sieci Internet), w tym także w postaci dowolnych fragmentów w celu promocji lub reklamy (m.in. w formie plakatów, fotografii, reklam radiowych, prasowych lub telewizyjnych, przekazów internetowych) – publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym;
• publicznego wykonania i/lub publicznego odtwarzania w całości i we fragmentach.
  
  

Prawa majątkowe, o których mowa w ww. umowie przechodzą na Spółkę z chwilą ich ustalenia na warunkach określonych w umowie o dzieło.

Wykonawcy upoważniają Spółkę do korzystania z zarejestrowanych fragmentów artystycznego wykonania w całości, jak również w postaci dowolnych mniejszych jego fragmentów w celu promocji lub reklamy (w zakresie pól eksploatacji określonych w umowie o dzieło, m.in. w reklamach radiowych lub telewizyjnych, przekazach internetowych) zarówno samego artystycznego wykonania, jak i wizerunku Wykonawców biorących udział w koncercie lub próbie.

Wnioskodawca ma prawo dokonania zmian zarejestrowanych fragmentów artystycznego wykonania wynikających z opracowania redakcyjnego.

Wykonawcy upoważniają Spółkę do wykonywania w imieniu Wykonawców następujących praw osobistych do artystycznego wykonania:

1. decydowania o nienaruszalności treści i formy artystycznego wykonania;
2. decydowania o pierwszym udostępnianiu artystycznego wykonania publiczności.
   
   

Wynagrodzenie Wykonawców wynikające z przeniesienia autorskich praw majątkowych do artystycznego wykonania na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w umowie o dzieło oraz upoważnienia do wykorzystania wizerunku Wykonawców, zostało uwzględnione w ramach wynagrodzenia.

Przeniesienie praw, o których mowa w umowie o dzieło, nie jest ograniczone ani czasowo, ani terytorialnie tzn. odnosi się zarówno do terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, jak i terytoriów innych państw.

Nośniki, na których zostaną utrwalone artystyczne wykonania, z chwilą ich przekazania Wnioskodawcy, przechodzą na jego własność. Wnioskodawca wypłacając wynagrodzenie z tytułu umów o dzieło, działa jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z czym dokonując wypłaty wynagrodzenia zobowiązany jest obliczyć, pobrać i wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, przy czym dla obliczenia podstawy opodatkowania Wnioskodawca zobowiązany jest pomniejszyć wypłacane świadczenie o koszty uzyskania przychodów.

Obecnie Spółka w związku z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje przy wyliczeniu podatku stawkę 20% kosztów uzyskania przychodu.

Stosowanie 20% stawki uzyskania przychodów wynika z traktowania pracy wykonywanej przez Muzyków, jako pracy osobistej na rzecz – Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, do wyliczenia prawidłowej zaliczki na podatek dochodowy za Muzyków wykonujących prace twórcze (w stosunku do których stosuje 20% koszty uzyskania przychodów) może zastosować na przyszłość, koszty uzyskania przychodu określone w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodu określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) – przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że praca wykonywana przez instrumentalistów w ramach orkiestry ma charakter twórczy i indywidualny stąd spełnia przesłanki wyrażone w powyższej definicji utworu.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy – prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy – domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Stosownie do art. 85 ustawy o prawie autorskim – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Artystycznymi wykonaniami, w rozumieniu ust. 1 ustawy, są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

Artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

W opinii Wnioskodawcy, Muzycy wykonując utwory w ramach Reprezentacyjnej Orkiestry Dętej, spełniają definicję twórców w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Otrzymują oni wynagrodzenie za artystyczne wykonywanie utworów oraz w ramach umowy o dzieło, otrzymują wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich majątkowych na Wnioskodawcę. Stąd według Wnioskodawcy w ww. sytuacji można zastosować stawkę 50% kosztów uzyskania przychodu na przyszłość, ze względu na spełnienie przesłanek wynikających z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania oraz tego, że osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Całość wykonywanej pracy przez Muzyków jest związana ze stworzeniem dzieła, jakim jest artystyczny występ (koncert). To w związku z koncertami, które są rezultatem pracy wynikającej z umowy o dzieło, instrumentaliści otrzymują wynagrodzenie. Według Wnioskodawcy przychód uzyskiwany przez Wykonawców jest wynikiem ich pracy twórczej, stąd powinno wynikać zastosowanie 50% stawki kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy – ustawodawca określił katalog źródeł przychodów, wśród których w pkt 2 wymienił działalność wykonywaną osobiście a w pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy – za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy jako odrębne źródło przychodów ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. Przyjęcie przez ustawodawcę otwartego katalogu tych przychodów pozwala na zaliczenie do tej kategorii wszystkich innych przychodów z praw majątkowych.

O kwalifikacji do danego źródła przychodu przesądza treść danej umowy, a nie forma zobowiązania stosunku prawnego (umowa o dzieło, czy umowa zlecenia). Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot, z którym zawarta została umowa, jak i moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu – dzieła, czy też po jego powstaniu).

Zatem, wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły będzie stanowiło dla tych osób przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 ww. ustawy.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W przypadku osoby, która uzyskuje przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy o dzieło czy umowy zlecenia przysługują, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania z tytułu przychodów – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast w przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich w rozumieniu odrębnych przepisów lub rozporządzania przez nich tymi prawami, ustawodawca dopuścił możliwość stosowania 50% kosztów uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy – koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 ustawy – jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast stosownie do ust. 11 art. 41 ww. ustawy, płatnicy przy obliczaniu zaliczki nie stosują kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 22 ust. 9 pkt 1-3, jeżeli podatnik złoży płatnikowi pisemne oświadczenie o rezygnacji z ich stosowania. Oświadczenie, o którym mowa w zdaniu poprzednim, składa się odrębnie dla każdego roku podatkowego.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub rozporządzania przez nich tymi prawami decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego lub rozporządzenia prawem autorskim do swojego utworu, czyli gdy przejdzie ono na zamawiającego dzieło (pracodawcę). Przy czym ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”. Jednakże przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenia m.in. czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich oraz czy podatnik jest twórcą, należy dokonać w świetle odrębnych przepisów.

Odrębnymi przepisami są w tym wypadku przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 666 ze zm.).

Prawo autorskie opiera się na pojęciu utworu, który definiuje jako każdy przejaw działalności twórczej człowieka o indywidualnym charakterze (art. 1 ust. 1 ustawy), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (art. 1 ust. 3 ustawy). Każdy utwór spełniający powyższe wymogi jest chroniony prawem autorskim.

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 1 ust. 2¹ ustawy – ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażenia; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy – prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że – domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku
z rozpowszechnianiem utworu.

Współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może wykonywać prawo autorskie do swojej części utworu mającej samodzielne znaczenie, bez uszczerbku dla praw pozostałych współtwórców (art. 9 ust. 1 i 2 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zakres praw pokrewnych określa rozdział 11 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak stanowi art. 85 ww. ustawy – każde artystyczne wykonanie utworu lub dzieła sztuki ludowej pozostaje pod ochroną niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. Artystycznymi wykonaniami – zgodnie z ust. 2 art. 85 ww. ustawy – są w szczególności: działania aktorów, recytatorów, dyrygentów, instrumentalistów, wokalistów, tancerzy i mimów oraz innych osób w sposób twórczy przyczyniających się do powstania wykonania.

W treści art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych został określony zamknięty katalog pól eksploatacji w zakresie korzystania z praw do artystycznych wykonań przez artystę wykonawcę wykonującego utwór. Zgodnie z tym przepisem – artyście wykonawcy przysługuje, w granicach określonych przepisami ustawy, wyłączne prawo do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania prawami do niego na następujących polach eksploatacji:

1. w zakresie utrwalania i zwielokrotniania – wytwarzania określoną techniką egzemplarzy artystycznego wykonania, w tym zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,
2. w zakresie obrotu egzemplarzami, na których artystyczne wykonanie utrwalono – wprowadzania do obrotu, użyczania lub najmu egzemplarzy,
3. w zakresie rozpowszechniania artystycznego wykonania w sposób inny niż określony w lit. b – nadawania, reemitowania oraz odtwarzania, chyba że są one dokonywane za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza, a także publicznego udostępniania utrwalenia artystycznego wykonania w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
   
   

W myśl art. 86 ust. 2 ww. ustawy artyście wykonawcy służy prawo do wynagrodzenia za korzystanie z artystycznego wykonania lub za rozporządzanie prawami do takiego wykonania określone w umowie albo przyznane w przepisach ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zawiera z Muzykami umowy cywilnoprawne (umowy o dzieło), w ramach których zleca wykonanie występów artystycznych zarówno podczas koncertów jak i prób przygotowujących do tych koncertów. Orkiestra przygotowuje artystyczne wykonania utworów, które są wykonywane w trakcie koncertów. Na repertuar składają się zarówno utwory oryginalne, jak i adaptacje wcześniej powstałych utworów. Wykonawcy zobowiązani są w ramach zawieranych umów do wykonania dzieła w miejscu oraz w terminie wskazanym przez Spółkę.

Wykonawcy przenoszą na Wnioskodawcę zamawiającego prawa majątkowe do wszystkich artystycznych wykonań, które powstaną w przyszłości w ramach realizacji umowy o dzieło i zostaną ustalone w formie materiałów fotograficznych oraz w formie materiałów filmowych.

Prawa majątkowe, o których mowa w ww. umowie przechodzą na Spółkę z chwilą ich ustalenia na warunkach określonych w umowie o dzieło.

Wynagrodzenie Wykonawców wynikające z przeniesienia autorskich praw majątkowych do artystycznego wykonania na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w umowie o dzieło oraz upoważnienia do wykorzystania wizerunku Wykonawców, zostało uwzględnione w ramach wynagrodzenia.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie oraz przytoczone powyżej regulacje prawne należy stwierdzić, że w przypadku podatnika, którego działalność zarobkowa jest związana z korzystaniem z praw pokrewnych, uzyskane z tego tytułu przychody mogą być kwalifikowane wyłącznie do źródła przychodów z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis art. 18 jest bowiem przepisem szczególnym, a zawarty w nim katalog obejmuje między innymi prawa pokrewne. Wobec dokonanej kwalifikacji źródła przychodów, na Wnioskodawcy, jako na wypłacającym wynagrodzenie, ciążą określone obowiązki płatnika.

Ponadto ponieważ Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że zleca wykonanie występów artystycznych zarówno podczas koncertów jak i prób przygotowujących do tych koncertów i że skutkiem działań twórczych Wykonawców są m.in. utwory i artystyczne wykonania w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które w efekcie są przenoszone na Wnioskodawcę, do wynagrodzenia wypłaconego Muzykom można zastosować koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z tego też względu stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Zgodnie bowiem z treścią art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej. W świetle tej definicji, ilekroć w przepisach jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich (art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej).

Stosownie do powyższych definicji, przepisy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego, a więc Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej a tym samym do stwierdzenia czy określony konkretny rezultat pracy będzie objęty prawem autorskim lub prawami pokrewnymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.