Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1281/13/17-S/BS
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 48/15 (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 25 września 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 530/14 (data wpływu 20 lutego 2017 r.), stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 6 grudnia 2013 r.), uzupełnionym w dniu 10 lutego 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie kompleksowej usługi trwałej zabudowy meblowej w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 10 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie określenia stawki podatku na wykonanie kompleksowej usługi wykonania trwałej zabudowy meblowej w obiektach objętych społecznym programem mieszkaniowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie produkcji i sprzedaży wraz z montażem trwałej zabudowy meblowej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Usługi montażu szaf wnękowych oraz mebli do zabudowy stałej wykonywane są w domach i mieszkaniach objętych społecznym programem mieszkaniowym, czyli w budynkach jednorodzinnych o powierzchni użytkowej nieprzekraczające 300 m kw. oraz mieszkań o powierzchni nie większej niż 150 m kw. NSA w wydanej 24 czerwca 2013 r. uchwale sygn. akt I FPS 2/13 orzekł, że kompleksowa usługa w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji, opodatkowaną obniżoną 8% stawką VAT. W świetle powyższej uchwały firma w ramach zawartych umów z klientami stosuje 8% VAT. Świadczona usługa polega na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio zakupionych materiałów. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT , klasyfikacja statystyczna wykonywanych czynności PKWiU 43.32.10.0.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu z dnia 30 stycznia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że do montażu mebli najczęściej używane są kołki rozporowe, a następnie śruby montażowe, haki, klej montażowy i silikony. Meble wykonywane są dokładnie według zaprojektowanego wzoru i wymiarów. Projektant z klientem ustala, w którym miejscu należy postawić dodatkową ścianę działową (np. garderoby, szafy wnękowe), na jakiej wysokości zrobić podwieszany sufit, postawić murek (co będzie podstawą baru) na jakiej wysokości położyć glazurę, terakotę, zrobić gniazdka elektryczne, wykuć parapety (dotyczy mebli kuchennych). Wykonując montaż szaf wnękowych, garderób meble są na stałe połączone ścianami, sufitem oraz podłogą. Demontaż tych mebli powoduje niewątpliwie potrzebę remontu pomieszczenia, a meble po demontażu nie będą pasowały do innych pomieszczeń. Przy meblach kuchennych podobnie, jeżeli projekt wskazuje na kompleksową zabudowę, tzn od ściany do ściany – meble są przytwierdzane do ściany i sufitu, a następnie łączone na stałe blatem, który wkuwany jest w ściany przy oknach (zastępuje parapety). Jest to zabudowa stała, która pasuje tylko i wyłącznie do danego pomieszczenia. Zabudowy wykonywane są z płyty laminowanej (korpusy, półki, fronty) drewna litego, forniry, i MDF-u lakierowanego. Demontaż zabudowy meblowej nie spowoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego, ale spowoduje potrzeby remontu pomieszczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011 roku oraz zgodnie z uchwała NSA sygn. akt I FPS 2/13 świadczenie kompleksowe polegające na montażu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych i przygotowanych materiałów, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, należy traktować jako usługę modernizacji, podlegająca opodatkowaniu stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011, Nr 177, poz. 1054 ze zm.).?

W ocenie Wnioskodawcy, stosowanie stawki 8% jest prawidłowe, ponieważ szafy wnękowe i meble do zabudowy stałej są trwale powiązane z budynkiem lub jego częścią, a ich montaż stanowi usługę modernizacji.

W interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2014 r. stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 25 września 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 530/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie uznał skargę za zasadną i uchylił zaskarżoną interpretację.

Sąd rozstrzygając przedmiotowy spór stwierdził, że należy odwołać się do uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13. W uchwale tej Sąd stwierdził, że w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowalnego lub jego części trwałą zabudową meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu tej uchwały wskazano m.in., że „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy, montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Zdaniem Sądu, decydujące znaczenie dla oceny kwestii spornej ma związek trwałej zabudowy meblowej – jaką Skarżący, w świetle opisanego we wniosku stanu faktycznego wykonuje – z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (jego części ) lub lokalu mieszkalnego.

Sąd podzielił stanowisko Strony, że czynności polegające na zaprojektowaniu, wykonaniu elementów zabudowy meblowej i następnie ich montaż 2w sposób trwały do elementów konstrukcyjnych w obiektach budowlanych budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wymienionych w art. 41 ust. 12 a ustawy, stanowią usługę modernizacji opodatkowana według stawki podatku określonej w art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył w dniu 5 listopada 2014 r. skargę kasacyjną, którą Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił wyrokiem z dnia 9 listopada 2016 r. sygn. akt I FSK 48/15.

W uzasadnieniu wyroku Naczelny Sąd Administracyjny, powołując tezy zawarte w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, w pełni podzielił stanowisko zajęte przez Sąd pierwszej instancji.

Sąd zauważył, że analiza treści uzasadnienia tej uchwały wskazuje, że została ona podjęta w stanie faktycznym zbieżnym co do zasady z okolicznościami faktycznymi niniejszej sprawy.

W dniu 20 lutego 2017 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia I FSK 48/15 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie sygn. akt SA/Ol 530/14 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.