Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.25.2017.1.MD
z 10 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016, poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2017 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług budowlanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług budowlanych oraz budowlano-remontowych, których PKWiU mieści się w załączniku nr 14 do ustawy o VAT (m.in. 41.00.30.0, 41.00.40.0, 43.32.10.0 oraz prace remontowe).

1. Wnioskodawca będzie świadczył usługi budowlane, które mieszczą się w załączniku nr 14 do ustawy o VAT, dla firmy deweloperskiej, która jednocześnie jest firmą budowlaną (posiada pracowników budowlanych oraz sprzęt budowlany).
   
   Firma ta będzie zlecała świadczenie usług budowlanych przy budowie budynków mieszkalnych i niemieszkalnych (osiedli mieszkaniowych). Następnie firma ta będzie sprzedawała te lokale mieszkalne i niemieszkalne bezpośrednim użytkownikom tych nieruchomości.
   Jednocześnie firma zlecająca Wnioskodawcy wykonanie usług budowlanych będzie we własnym zakresie wykonywała część prac budowlanych.
   Firma Wnioskodawcy będzie otrzymywała zlecenia od firmy deweloperskiej na wybudowanie całego budynku, a czasem tylko części budynku.
   
2. Wnioskodawca będzie również otrzymywał zlecenia na świadczenie usług budowlanych oraz budowlano-remontowych od firm będących inwestorami, które budują nieruchomości na własny użytek (nie odsprzedają wybudowanych nieruchomości).
   
3. Wnioskodawca będzie również świadczył usługi budowlane (zawarte w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) dla firm, które otrzymały zlecenie inwestora i są wykonawcami na zlecenie inwestora.

W związku ze zmianami opodatkowania VAT usług budowlanych (zawartych w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) od 1 stycznia 2017 r. Wnioskodawca ma wątpliwość czy świadczone przez niego usługi podlegają odwrotnemu obciążeniu, czy będą opodatkowane na zasadach ogólnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy odwrotnemu obciążeniu podlegają usługi budowlane (zawarte w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) świadczone dla firmy deweloperskiej, która jest inwestorem, lecz część prac wykonuje we własnym zakresie (przy spełnieniu pozostałych warunków do zastosowania odwrotnego obciążenia)?
2. Czy odwrotnemu obciążeniu podlegają świadczone przez Wnioskodawcę usługi budowlane (zawarte w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) dla inwestora, który buduje nieruchomość na własny użytek?
3. Czy odwrotnemu obciążeniu podlegają usługi budowlane (zawarte w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) świadczone dla firm, które otrzymały zlecenie od inwestora i są wykonawcami usług na zlecenie inwestora?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Odp. 1.

Usługi budowlane świadczone dla dewelopera (czynnego podatnika VAT) będą opodatkowane na zasadach ogólnych stawką 23% lub 8% w zależności od rodzaju budynku i nie będzie tu miało zastosowania odwrotne obciążenie, ponieważ deweloper jest głównym inwestorem i bezpośrednio zlecającym usługę budowlaną. W ocenie Wnioskodawcy, nie będzie w tym przypadku podwykonawcą, ponieważ nie będzie świadczył usług budowlanych dla wykonawcy, a dla inwestora i tym samym nie spełnia wymogu posiadania statusu podwykonawcy.

Odp. 2.

Świadcząc usługi budowlane (zawarte w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) dla inwestora, który zleca budowę nieruchomości na własny użytek będzie miało zastosowanie opodatkowanie na zasadach ogólnych stawką 23% lub 8% w zależności od rodzaju nieruchomości, ponieważ w tym przypadku Wnioskodawca nie będzie podwykonawcą. Tym samym nie znajdzie zastosowania opodatkowanie w ramach odwrotnego obciążenia.

Odp. 3.

W tym przypadku kiedy Wnioskodawca świadczył będzie usługi budowlane (zawarte w załączniku nr 14 do ustawy o VAT) dla firm, które są wykonawcami zlecenia otrzymanego od inwestora lub innego podmiotu zlecającego będzie miało zastosowanie opodatkowanie świadczonych przez niego usług budowlanych odwrotnym obciążeniem, gdyż będzie podwykonawcą a zlecający świadczenie usług budowlanych będzie czynnym podatnikiem VAT i usługodawcą jednocześnie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9;
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Według art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika języka polskiego, „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Dla jednoznacznego wyjaśnienia jakie relacje łączą inwestora, wykonawcę i podwykonawcę (dalszych podwykonawców) trzeba odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

I tak, według art. 6471 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – dalej jako „K.c.” – w umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców.

Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy (art. 6471 § 2 K.c.).

Do zawarcia przez podwykonawcę umowy z dalszym podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora i wykonawcy. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 6471 § 3 K.c.).

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Powołane regulacje ustawy wprowadzają mechanizm polegający na przeniesieniu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego wykonana została ściśle określona usługa.

Mechanizm „odwrotnego obciążenia” podatkiem od towarów i usług stanowi odstępstwo od generalnej zasady wyrażonej w art. 193 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) – dalej zwanej „Dyrektywą” – (zgodnie z którym osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik dokonujący dostawy towarów lub świadczenia usług) i przenosi obowiązek rozliczenia VAT należnego ze sprzedającego na nabywcę. Podstawą dla zastosowania tego szczególnego środka jest art. 199-199a Dyrektywy. W art. 199 ust. 1 oraz art. 199a ust. 1 Dyrektywy zawarty został zamknięty katalog transakcji, w odniesieniu do których państwa członkowskie mogą postanowić, że osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest podatnik podatku od towarów i usług – odbiorca towarów i usług będących przedmiotem tych transakcji, wśród których wymieniono dostawę zużytych materiałów, zużytych materiałów nienadających się do ponownego użycia w tym samym stanie, złomu, odpadów przemysłowych i nieprzemysłowych, odpadów przetwarzalnych, częściowo przetworzonych odpadów oraz dostawy pewnych towarów i świadczenia usług wymienionych w załączniku VI [ art. 199 ust. 1 lit. d) Dyrektywy ]. Do decyzji państw członkowskich Unii Europejskiej pozostawiono zarówno ewentualne zaimplementowanie tego mechanizmu na grunt krajowych regulacji, jak również kwestię, które spośród enumeratywnie wskazanych w dyrektywie towarów i usług zostaną nim objęte.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik VAT) będzie świadczył usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy na rzecz:

• firmy deweloperskiej (czynny podatnik VAT), która jest inwestorem, lecz część prac wykonuje we własnym zakresie;
• firm będących inwestorami, które budują nieruchomości na własny użytek (nie odsprzedają ich);
• firm (czynni podatnicy VAT), które otrzymały zlecenie inwestora i są wykonawcami na zlecenie inwestora.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą sposobu opodatkowania ww. usług budowlanych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów potwierdzić należy stanowisko Wnioskodawcy, że:

• usługi budowlane (wymienione w załączniku nr 14 do ustawy) świadczone przez Wnioskodawcę dla dewelopera (czynnego podatnika VAT) powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych i nie będzie miało do nich zastosowania odwrotne obciążenie, gdyż deweloper jest głównym inwestorem i bezpośrednio zlecającym usługę budowlaną. Wnioskodawca nie będzie w tym przypadku podwykonawcą, ponieważ nie będzie świadczył usług budowlanych dla wykonawcy, a dla inwestora;
• usługi budowlane (wymienione w załączniku nr 14 do ustawy) świadczone przez Wnioskodawcę dla inwestora, który zleca budowę nieruchomości na własny użytek powinny być opodatkowane na zasadach ogólnych, ponieważ w tym przypadku Wnioskodawca nie będzie podwykonawcą. Tym samym nie znajdzie zastosowania opodatkowanie w ramach odwrotnego obciążenia;
• usługi budowlane (wymienione w załączniku nr 14 do ustawy) świadczone przez Wnioskodawcę dla podmiotów, które są wykonawcami zlecenia otrzymanego od inwestora lub innego podmiotu zlecającego powinny być opodatkowane na zasadzie odwrotnego obciążenia, gdyż Wnioskodawca będzie podwykonawcą a zlecający świadczenie usług budowlanych będzie czynnym podatnikiem VAT i usługodawcą jednocześnie.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.