Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB4.4511.292.2016.2.MG
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 23 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2016 r. do organu podatkowego wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 17 stycznia 2017 r., nr 1061 IPTPB4.4511.292.2016.1.MG, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 stycznia 2017 r. (data doręczenia 23 stycznia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 27 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 28 stycznia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący opis stanu faktycznego.

Dnia 6 października 2014 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi podczas pracy w …” w …. W stanie ciężkim trafił do szpitala w …. Przez wiele miesięcy prowadzone było leczenie szpitalne Wnioskodawcy. … wypłacił Wnioskodawcy kwotę na pokrycie kosztów leczenia związanych z wypadkiem przy pracy, na podstawie zawartej pomiędzy pracodawcą a pracownikiem ugody pozasądowej. Wnioskodawca wskazał, że podstawą prawną przyznania odszkodowania był art. 444 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Pomiędzy stronami w toku jest postępowanie sądowe o zadośćuczynienie z tytułu tego samego wypadku.

Kwota wypłaconego przez pracodawcę odszkodowania została wynegocjowana pomiędzy stronami w trybie pozasądowym i objęła niekwestionowane przez pracodawcę bezsporne koszty leczenia Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca nie podlega opłacie podatku w związku z wypłaceniem kwoty na podstawie pozasądowej ugody.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 stycznia 2017 r. Wnioskodawca dodał, że ugoda pozasądowa została zawarta z pracodawcą w formie ustnej dnia 10 lipca 2015 r. Na podstawie ugody Wnioskodawca otrzymał przedmiotowe odszkodowanie tytułem: zakupu sprzętu rehabilitacyjnego w kwocie 2 799 zł dnia 10 lipca 2015 r., zakupu klimatyzatora w kwocie 2 490 zł dnia 14 lipca 2015 r., pokrycia kosztów zabiegu operacyjnego w kwocie 11 700 zł dnia 30 grudnia 2015 r. Łączna kwota odszkodowania, jaką Wnioskodawca otrzymał od pracodawcy w 2015 r. wynosiła 16 989 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zawartą ugodą pozasądową pomiędzy pracodawcą a pracownikiem, Wnioskodawca jest uprawniony do zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwoty odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie podlega On opłacie podatku w związku z wypłaceniem kwoty na podstawie pozasądowej ugody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2015 r. – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosowanie do art. 12 ust. 1 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 6 października 2014 r. Wnioskodawca uległ wypadkowi podczas pracy. Pracodawca na podstawie zawartej ugody pozasądowej wypłacił Wnioskodawcy kwotę na pokrycie kosztów leczenia związanych z wypadkiem przy pracy. Przedmiotowe świadczenie zostało przyznane Wnioskodawcy na podstawie art. 444 § 1 ustawy Kodeks cywilny. Kwota wypłaconego przez pracodawcę odszkodowania została wynegocjowana pomiędzy stronami w trybie pozasądowym i objęła niekwestionowane przez pracodawcę bezsporne koszty leczenia Wnioskodawcy. Ugoda pozasądowa została zawarta z pracodawcą w formie ustnej dnia 10 lipca 2015 r. Na podstawie ugody Wnioskodawca otrzymał przedmiotowe odszkodowanie tytułem: zakupu sprzętu rehabilitacyjnego, zakupu klimatyzatora oraz pokrycia kosztów zabiegu operacyjnego. Łączna kwota odszkodowania, jaką Wnioskodawca otrzymał od pracodawcy w 2015 r. wynosiła 16 989 zł.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, objęte są tylko odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań.

Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazuje, że ustawodawca konsekwentnie wyłączył z katalogu zwolnień odszkodowania, które zostały otrzymane na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy lub ugody pozasądowej, nawet w sytuacji gdy ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zatem aby wypłacone odszkodowanie korzystało ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ww. ustawy, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki:

1. jego wysokość lub zasady ustalania muszą wynikać z przepisów odrębnych ustaw,
2. podstawą jego przyznania nie może być zawarta umowa lub ugoda pozasądowa.
   
   

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że podstawą otrzymania przedmiotowego odszkodowania była ugoda pozasądowa z pracodawcą, a podstawą prawną przyznania odszkodowania był art. 444 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459)

W świetle art. 444 § 1 ww. ustawy, w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

Fakt, że omawiany przepis art. 444 § 1 ustawy Kodeks cywilny określa zakres i sposób naprawienia szkody nie budzi żadnych wątpliwości. Przepis ten nie zawiera jednak dodatkowego elementu, który jest istotny z uwagi na zastosowanie zwolnienia podatkowego, tj. nie normuje wysokości odszkodowania lub zasad jego ustalenia.

Skoro podstawą prawną przyznania Wnioskodawcy odszkodowania był przepis art. 444 § 1 ustawy Kodeks cywilny, z którego nie wynikają wysokość odszkodowania lub zasady jego ustalania a przedmiotowe odszkodowanie zostało otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie ugody pozasądowej, która mocą art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wyłączona ze zwolnienia z opodatkowania, to w sprawie będącej przedmiotem wniosku nie zostały spełnione oba warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania otrzymanego odszkodowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zaznaczyć należy, że stanowisko Organu potwierdza także orzecznictwo sądów administracyjnych m.in. w prawomocnym wyroku z dnia 3 lipca 2012 r., sygn. akt I SA/Gl 1113/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyjaśnił, że z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika jednoznacznie, że wypłacone odszkodowanie (zadośćuczynienie) korzysta ze zwolnienia w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwa warunki: jego wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz że podstawą jego przyznania nie jest zawarta umowa lub ugoda (inna niż ugoda sądowa).

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wypłacone w 2015 r. Wnioskodawcy odszkodowanie na podstawie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a pracodawcą ugody pozasądowej nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wypłacona na rzecz Wnioskodawcy kwota odszkodowania wynikająca z zawartej ugody pozasądowej winna być zakwalifikowana do przychodów ze stosunku pracy stosownie do art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem wypłata tego świadczenia miała swe źródło w uprzednio łączącym pracownika (Wnioskodawcy) z pracodawcą stosunkiem pracy. Tym samym wypłacona kwota stanowi dla Wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.